tag:blogger.com,1999:blog-78460459259579075552024-03-05T10:47:50.036-08:00ΑΥΤΙΣΜΟΣ: Μιά Μοναδική Εικόνα απο τα ΜέσαPerlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.comBlogger23125tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-58094905708998407082013-05-25T09:29:00.003-07:002013-05-26T02:43:54.633-07:00Συζήτηση με την Ελένη μητέρα του 12χρόνου Αsperger<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxfvVdfvyrfVwetXpCCpBxVrtIp0VPTk5siQ8GdHKM5M6uKdtNghzrzj01_2rYEvgdFjzbem_b54VtAgdCXrUFUyzdZBEe24l8-WcCFdpolsf3Ewp0hENCKpOniTC0vW3hTnumU8Ss3Jg/s1600/394925_514393985267596_1837451054_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxfvVdfvyrfVwetXpCCpBxVrtIp0VPTk5siQ8GdHKM5M6uKdtNghzrzj01_2rYEvgdFjzbem_b54VtAgdCXrUFUyzdZBEe24l8-WcCFdpolsf3Ewp0hENCKpOniTC0vW3hTnumU8Ss3Jg/s400/394925_514393985267596_1837451054_n.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b><br />
καλησπέρα σας κυρία Μεσσίνα! χρόνια πολλά σας εύχομαι, λίγο καθυστερημένα
φυσικά ..αλλά πάντα προσπαθώ να σκέπτομαι θετικά. έχω διαβάσει λίγες από τις δημοσιεύσεις σας και ήθελα να σας πω ότι θαυμάζω την δουλειά σας και επειδή έχω ένα θέμα ..νομίζω πως μπορείτε να με βοηθήσετε
κάποια στιγμή. σας ευχαριστώ!!!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Χρόνια
πολλά εύχομαι και σ' εσάς!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">κυρία Πέρλα, ήθελα
να σας πως έχω ένα παιδί με σύνδρομο Αsperger 67%, έτσι μου είπαν. το οποίο
ακούει και εμπιστεύεται τη μάνα μου (εγώ δεν ξέρω "τι" να κάνω για
να με εμπιστευτεί). έχει εμμονές με ότι του αρέσει με gormiti και hulk. φυσικά
βλέπει και άλλα καρτούν. δεν έχει 'κολλητούς' και
κάθε φορά που τον πάω στο πάρκο πάει. "ζητάει" με τον τρόπο του, την
φιλία του άλλου. βασικά κάνει ότι θέλει χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι
ενοχλεί τον άλλον. (είναι και αυτό νομίζω στο σύνδρομο). έχει λατρεία
με καμπάνες ..ΛΑΤΡΕΙΑ! είμαι χωρισμένη από την ώρα που γεννήθηκε ο μικρός. δηλ
12 χρόνια. μένω με γονείς οι οποίοι έχουν κουραστεί και εκείνοι μέσα σε άλλα
προβλήματα μας.! ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ. ξέχασα να σας πω πως ο μικρός και
εγώ, περάσαμε ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ. ο μικρός τα πέρασε απ' όταν ήταν στην
κοιλιά μου, μέχρι και 5 χρονών. Μετά τον απέρριψε μόνος του. αλλά όσο να ναι
"κάτι" του λείπει...!!! αφού στα 3 χρόνια του ..τον έδωσα στον πατέρα
του λόγο δικαστηρίου ( δεν τον είχε δει πριν, από τα 3 και μετά άρχισε να
"ζει" ορισμένες όμως καταστάσεις ο μικρός.) μου τον έφερε ΧΑΛΙΑ ΚΑΙ
ΑΜΙΛΗΤΟ να με γδέρνει σαν να θέλει να μου πει 'γιατί με άφησες να πάω', δεν
μιλούσε το παιδί μου, έκλαιγε συνέχεια μέχρι που τον πήγαμε σε ψυχολόγο και
εργοθεραπευτή. πριν
όταν τον είχα ... μίλαγε 'κανονικά' και τραγουδούσε Βίσση και Μαζωνάκη!!!
παίζαμε με όργανα... ήταν άλλο παιδί. μέχρι που είπε το δικαστήριο να τον πάρει
ο πατέρας του. τώρα... μπαίνει εφηβεία και σκεφτήκαμε να τον 'δει' μήπως και
ηρεμήσει... αλλά μόλις τον είδε στις κούνιες... φυσικά τον έλεγε ΦΙΛΟ όχι
μπαμπά... μετά όμως άρχισε να «αγριεύει» η κατάσταση, δηλ δεν ακούει κανέναν
και τίποτα. ούτε και την μάνα μου πια. τι να κάνω κυρία πέρλα ζητώ την γνώμη
σας ... θα με βοηθήσετε το ξέρω! σας ευχαριστώ και συγγνώμη για την φλυαρία
μου.!!!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">να
σας πως επίσης πως..θα ήθελα να έρθω σε ένα σεμινάριο 'η ομιλία σας , όταν θα
την πραγματοποιήσετε στην Αθήνα! σας ευχαριστώ!!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αν
εσύ τα είχες περάσει όλα αυτά που μου περιγραφείς με τους γονείς σου (μητέρα
και πατέρα) θα εμπιστευόσουν κάποιον από αυτούς;<br />
Πως θα ήσουν εσύ σαν άτομο μετά από όλα αυτά; Θα ήσουν κοινωνική, χαρούμενη,
ευχάριστη παρέα, θα τα έπαιρνες όλα ελαφριά και χαρωπά;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Με
παραξενεύει κάθε φορά πόσο όταν οι ίδιοι οι γονείς μου περιγράφουν τι έχει
συμβεί στην ζωή του παιδιού τους δεν έχουν ποτέ κάτσει να σκεφτούν τι τραυματικές
εμπειρίες ήταν αυτές που πέρασε το παιδί χωρίς να μπορεί καν να εξηγήσει τι
είναι αυτό που τις δημιουργεί και κυρίως γιατί λόγο φυσικά της μικρής του
ηλικίας και μικρής του εμπειρίας ζωής. Λες και επειδή το παιδί δεν ξέρει τι ή
γιατί του συμβαίνει, αυτά τα τεραστία τραυματικά θέματα, δεν θα το πληγώσουν ή
καταστρέψουν ψυχικά μετά. Πως είναι δυνατόν οι ίδιοι οι γονείς να είναι τόσο
ψυχροί στα συναισθήματα του παιδιού τους.<br />
Ναι φυσικά και δεν σε εμπιστεύεται διότι είσαι ένας από τους 2 συνεργούς που
του κατέστρεψαν καταστάσεις της ζωής του. Δυστυχώς αλλά δεν έχεις κάνει κάτι
ουσιαστικό από αυτά που μου εξιστορείς για κερδίσεις ή επανακτήσεις την
εμπιστοσύνη του πια.<br />
Για αυτόν είσαι ένα αδύναμο άτομο που ούτε τον προστάτευε, ούτε τον βοήθησε και
ούτε τον κάλυψε. Μια ψυχρή μητέρα είσαι για αυτόν. Φυσικό λοιπόν τώρα να
φέρεται και αυτός αυτιστικά. Φέρεται όσο αυτιστικά όσο του έχετε φερθεί και
εσείς οι γονείς του με όλα σας τα θέματα και χούγια και διαμάχες.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">όμως....εδώ
και χρόνια ...τον έχω αγκαλιάσει με αγάπη και δεν έχω αφήσει κανένα άλλο να
μπει στη ζωή μας ... σαν άνδρας εννοώ. Ζω μόνο για τον γιο μου και κάνω ότι
μπορώ να επανορθώσω και το προστατεύω καλά.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μόλις
κατανοήσεις την δική του θέση, όχι την δική σου αλλά την δική του αν εσύ
καταφέρεις να φανταστείς πως το παιδί σου νοιώθει τι πόνους και φόβους και
καταστάσεις κουβαλά μέσα του εξ' αίτιας όλων αυτών που πέρασε (πολλαπλές
τραυματικές εμπειρίες που τις πέρασε χωρίς καμία υποστήριξη και καθοδήγηση) θα
καταλάβεις καλύτερα γιατί είναι όπως είναι και φέρεται όπως φέρεται. <br />
Εσύ από πλευράς σου έχεις την εντύπωση ότι έχεις κάνει τα πάντα να τον
προστατεύεις αλλά η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική. Άλλο τι νομίζεις
ότι έκανες και άλλο πως το παιδί σου βίωσε αυτά που έκανες. Σταμάτα να
σκέπτεσαι από την δική σου πλευρά και κοίτα την δική του.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">έξαλλου...
ήμουν μικρή... δεν ήξερα… ότι ξέρω τώρα...</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Εσύ
μπορεί να νομίζεις ότι επανορθώνεις αλλά ίσως να ρίχνεις και πάλι λάδι στην
φωτιά...</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">μήπως
μπορείτε να μου πείτε τι να κάνω για να με εμπιστευτεί; μήπως πάει; δεν θα με
θέλει πια;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ναι
κατανοώ ότι εσύ έχεις καλές δικαιολογίες για αυτά που έκανες και κάνεις ωστόσο,
έρχεσαι και μου ζητάς συμβουλές διότι δεν μπορείς να δικαιολογήσεις αυτά που
κάνει ο γιος σου</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">απλά
θέλω να μου πείτε έναν τρόπο να μπορέσω να 'μπω' στον κόσμο του... </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">να
τον κατανοήσω... να ξεμπλοκάρω την ψυχή του παιδιού μου</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μόλις
καταφέρεις να βρεις καλές δικαιολογίες για όλα αυτά που κάνει και είναι εξίσου
πιστευτές με τις δικές σου τότε ίσως να είσαι έτοιμη να το βοηθήσεις</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">εσείς
που γνωρίζεται πολλά</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Εγώ
μπορεί να γνωρίζω πολλά αλλά αν εσύ δεν είσαι έτοιμη να τα ακούσεις και
κατανοήσεις τότε δεν μπορώ να σου τα πω. Λοιπόν
περιμένω να μου πεις τι δικαιολογίες έχεις που κάνει αυτά που μου γραφεί. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Γιατί
κολλάει και έχει εμμονές με τα hulk και gormiti κινούμενα σχέδια;<br />
Γιατί εμπιστεύεται την γιαγιά;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">θα
προσπαθήσω...θέλω να μπορέσει το παιδί μου να ηρεμήσει σαν ψυχούλα.... και μετά
αφού είναι καλά εκείνος... ας πληρώσω όλα όσα του έκανα.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Θα
ηρεμήσει όταν τον καταλάβεις πραγματικά και βαθειά σαν να ήσουν εσύ αυτός</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">σωστά. να
ξέρετε πως δεν ενοχλούν οι εμμονές...δεν έχει κάτι που με ενοχλεί. μόνο
με ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ ότι φοβάται... ενώ είναι θαρραλέος .... με
τους καυγάδες φοβάται μετά από hulk και gormiti καρτούν εύκολα</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">δεν
σου ζήτησα να μου πεις αν σε ενοχλεί κάτι ή όχι </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">σταμάτα
να μου μιλάς με τον εγωισμό σου σαν ασπίδα</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">και
του λέω δεν υπάρχουν...</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Συνεχίζεις
στο ίδιο τροπάριο</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">συγγνώμη
δεν το εννοούσα 'έτσι'.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτό
που εγώ βλέπω από αυτά που γραφείς είναι ένα άτομο με φοβερές εμμονές και
ψυχαναγκασμούς με πληγωμένο εγωισμό που όλο γράφει πράγματα να καλυφτεί και
ακόμη δεν μου έχει απαντήσει σε αυτά που σε ρωτάω. Έτσι δεν θα συνεχίσουμε την
συζήτηση</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ρωτήστε
με ξανά...δεν κατάλαβα.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ηρέμησε
πάρε βαθειά αναπνοή και απάντησε σε αυτά που σε ρωτάω.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Γιατί
κολλάει και έχει εμμονές με τα hulk και gormiti κινούμενα σχέδια;<br />
Γιατί εμπιστεύεται την γιαγιά;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">α..οκ</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η
απάντηση σου θα ξεκίνα με "Διότι....."</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">τη
γιαγιάκα την υπέροχη ... την εμπιστεύεται γιατί όταν χώρισα και είχα αναγκαστικές
συναντήσεις σπίτι με τον πρώην.Έτσι
είπε το δικαστήριο.... 3 φορές την εβδομάδα… να τον βλέπουμεείχα
χάσει τον εαυτό μου… έπρεπε να πάω σε ψυχολόγο έπρεπε
να αγκαλιάσω το παιδί μου........ αχ… θυμάμαι.... και συγχύζομαι έβλεπα
άνδρα και τον πατέρα μου ακόμα.... και ήθελα να τους δείρωαυτό
για ενάμιση χρόνο. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ο
μικρός να δέχεται πίεση από αυτόν η μάνα μου ήταν Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΣ πριν
όμως τον πάρει σπίτι του...με βάση το δικαστήριο</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΜΠΛΑ
ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΜΙΛΑΕΙ
Η ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">το
είχαμε στα χέρια μας.....και η μάνα μου τον
έκανε κοινωνικό... μίλαγε
καθαρά..</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">να
σας πω την ιστορία δεν θέλετε;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">με
λίγα λόγια....η μάνα μου ήταν στήριγμα στην ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΟΧΙ
ΔΕΝ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Γιατί
κολλάει και έχει εμμονές με τα hulk και gormiti κινούμενα σχέδια;<br />
Γιατί εμπιστεύεται την γιαγιά;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η
απάντηση σου θα ξεκινά με "Διότι....."</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">γιατί
να ξεκινάει με το "διότι";</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">δέχτηκα
επίθεση κυρία Μεσσίνα όταν το παιδί ήταν ακόμα στη κοιλιά μου... τα
έζησε όλα.... τα αισθάνθηκε όλα ο μικρός</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΤΙ
ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ; ΞΕΡΕΙΣ
ΤΙ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">την
πίεση ..τις κλωτσιές που έφαγα....και πήγα να χάσω το παιδί μου</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΟΧΙ
ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">μου
κόπηκε το γάλα του</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΕΛΕΝΗ
ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΤΗΝ
ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ ΣΟΥ ΕΣΥ ΤΙΣ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕΣ</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">κυρία
Μεσσίνα έχετε παιδιά;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΤΟ
ΠΑΙΔΙ ΤΙ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΕΚΕΙΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΣΟΥ ΞΕΡΕΙΣ;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">έχετε
παιδιά;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΤΟ
ΠΑΙΔΙ ΤΙ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΞΕΡΕΙΣ;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">έχετε
δεχτεί κακοποίηση;;;;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ψυχική
..σωματική;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΔΕΝ
ΘΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">έξυπνη
απάντηση... αλλά ένα δίπλωμα... δεν λύνει υποθέσεις.... όταν βάζετε όρια... δεν
αφήνετε τον άλλον να σας ολοκληρώσει.... ΤΙ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΘΑ ΒΓΑΛΕΤΕ;;; ΛΑΘΟΣ..
ΛΥΠΑΜΑΙ !!!!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΤΕΛΙΚΑ
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΟΥ ΒΓΗΚΕ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΚΡΥΒΕΣ</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΜΗΝ
ΨΑΧΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΑΣ..ΚΑΚΙΑ</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΤΕΛΙΚΑ
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΟΥ ΒΓΗΚΕ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΚΡΥΒΕΣ</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">εγώ
δεν έψαξα απολύτως τίποτα, εσύ μου έστειλες μήνυμα όχι εγώ και
την κακιά που έχεις μέσα σου την βλέπω στο παιδί σου που δεν σε εμπιστεύεται
εκείνος μου έδειξε αυτά που εσύ κρύβεις. Του
εύχομαι ο Θεός να είναι μαζί του διότι εσύ δεν είσαι.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">τόσα
διαβάζεις … τόσα ξέρεις!!! όταν σύντομα θα έρθεις στη θέση μου... θα«κατανοήσεις»...
πράγματα και καταστάσεις!!! με το να βγάζεις κακίες για
άλλους... χωρίς να σου φταίνε... ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΕΙΣ! ΕΣΥ
ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΝΕ. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΑΣΕ
...ΜΕΣΣΙΝΑ... ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΧΩΡΙΣ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΙΑ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ «ΚΑΙ ΚΑΛΑ».</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Καλά
είσαι χαζή; Σου επέβαλα εγώ την βοήθειά μου; Σε ενόχλησα εγώ με τις ιστορίες
πόνου και δυστυχίας μου; Άσε μας φιλενάδα που έχεις την βλακώδη εντύπωση ότι
είσαι η μόνη που έχεις υποφέρει στην ζωή σου και μας επιδεικνύεις τον σταυρό
σου σαν να είναι λάβαρο της δικαίωσης σου να βασανίζεις το παιδί σου με τις
πολλαπλές σου ψυχώσεις και ψυχικάτραύματα.
Δεν αγαπάς το παιδί σου και το ξέρει στο δείχνει βρε τυφλή με το να μην σε
αποδέχεται και εμπιστεύεται. Εσύ
καλή μου δεν έχεις δικαίωμα να πετάς πέτρες διότι έχεις αμαρτήσει. Όσα εσύ
τράβηξες τα μεταφόρτωσες στο παιδί σου με ευκολία για να ξαλαφρώσεις εσύ όπως
ακριβώς έκανες και με εμένα. Σαν εσένα έχω γνωρίσει δεκάδες μανάδες τα 5 χρόνια
που ασχολούμαι να σας ανοίξω τα μάτια και να δείτε τι κάνετε μέσα στην τύφλα
του πόνου σας. Τα νύχια και τα δόντια σου τα βλέπουμε
και τα ανταποδίδουμε. Το παιδί σου σε φοβάται και σε απωθεί και εγώ σε απωθώ με
τα ίδια δόντια και νύχια εγώ δεν είμαι πια παιδί και ο ψυχικός εκφοβισμός σου
δεν περνά.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Λοιπόν
μάζεψε τα νύχια σου διότι άλλοι που έχουν πονέσει πιο πολύ απ' ότι μπορείς να
διανοηθείς έχουν δόντια και νύχια πιο μεγάλα και θα σε κάνουν μια χαψιά.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Θάψε
το τσεκούρι του πολέμου. Άλλοι σε πόνεσαν και τώρα προϋποθέτεις αυτόματα ότι θα
σε πονέσουν και άλλοι.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αν
ήταν να σε πονέσω όπως το λες, γιατί ήρθες για συμβουλές;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΕΝΑ
«ΒΟΥΝΟ» ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙ ΠΩΣ ΕΙΔΙΚΕΥΕΤΑΙ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ
ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ!!!!! ΑΛΛΑ ΛΕΣ ΑΛΛΑ ΔΗΛΩΝΕΙΣ!!! ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ
«ΕΓΩ ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΗΣΑ»...ΟΥΤΕ «ΟΡΙΖΕΙ’ ΠΩΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Ο ΑΛΛΩΣ. ΗΛΠΙΖΑ
ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΝΕΝΟΟΥΜΑΣΤΑΝ.... ΑΣΤΟ!!!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΚΑΛΟ
ΒΡΑΔΥ !!!!!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αν
δεν οριοθετηθείς εσύ και τα αχαλίνωτα συναισθήματα σου του πόνου, του φόβου,
της αδικίας που βίωσες των δυσκολιών, δεν θα μπορέσεις να πλησιάσεις το παιδί
σου. Θα σε φοβάται και δεν θα θέλει να σε εμπιστευτεί.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν
είμαι ψυχολόγος.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΔΕΝ
ΜΕ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ....</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είμαι
ενήλικας αυτιστική γυναίκα</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΔΕΝ
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΜΕ
ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ....</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Perla Messina</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">άντε
άνοιξε τα μάτια σου</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">σε
αγαπά και τον αγαπάς στο δικό σου μυαλό και φαντασία</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">τότε
γιατί δεν σε εμπιστεύεται αφού λες ότι σε αγαπά</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">φάσκεις
και αντιφάσκεις διότι λες ψέματα</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">άντε
γεια σου φιλενάδα. δεν έχουμε να πούμε τίποτα άλλο</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Eleni X.</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΡΕ ΜΕΣΣΙΝΑ....ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕ ΚΡΙΝΕΙΣ...</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">------------------------------------------------</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Η μετά-ανάλυση της συζήτησης</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η
Ελένη ξεκινά την συζήτηση με «καλόπιασμα» και προβάλει τον εαυτό της ως άνθρωπο
με θετική σκέψη:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«χρόνια πολλά σας εύχομαι ,
λίγο καθυστερημένα φυσικά ..αλλά πάντα προσπαθώ να <b>σκέπτομαι θετικά</b>. έχω
διαβάσει λίγες από τις δημοσιεύσεις σας και ήθελα να σας πω ότι <b>θαυμάζω </b>την
δουλειά σας»</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μετά
μπαίνει στον λόγο που ήρθε να με καλοπιάσει:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«… και επειδή έχω ένα θέμα
..νομίζω πως μπορείτε να με βοηθήσετε κάποια στιγμή. σας ευχαριστώ!!!»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μετά
μου αραδιάζει σε έναν μονόλογο όλα τα περί του παιδιού της με την ελπίδα ίσως
ότι θα την δω ως «καλή και πονετική μητέρα» που αγωνιά για το παιδί της, και θα
παράγω συναισθήματα λύπησης προς αυτήν ως μητέρα του αφού κουβαλά έναν τόσο
«βαρύ σταυρό» που είναι αυτό το δύσκολο και ακατανόητο για την ίδια παιδί. Θα
αναλύσω και μια-μια τις πληροφορίες που μου δίνει.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><i>«ήθελα να σας πως έχω ένα παιδί με σύνδρομο Αsperger 67%, έτσι μου είπαν.»</i></b><br />
Το «έτσι μου είπαν», ήδη με έβαλε σε υποψίες. Τι σημαίνει έτσι μου είπαν; Δεν
ρώτησε ως μητέρα που αγαπά και ενδιαφέρετε για το παιδί της να μάθει τι ακριβώς
σημαίνει Αsperger ή τι ακριβώς σημαίνει ή τι εξηγεί το 67%; </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«το οποίο ακούει και εμπιστεύεται τη μάνα μου (εγώ δεν ξέρω "τι"
να κάνω για να με εμπιστευτεί)»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Και
εδώ είδα πως κάτι δεν πάει καλά. Για να μην εμπιστεύεται το ίδιο το παιδί τη
μητέρα του κάτι έχει βιώσει που το έκανε να φτάσει σε αυτό το σημείο. Το παιδί
κάτι σημαντικό μας λέει με αυτή του την «μη εμπιστοσύνη» προς την ίδια την
μητέρα του. Η ίδια και πάλι μοιάζει να μην έχει εμβαθύνει στο θέμα διότι
αποδέχεται ότι «δεν ξέρει τι να κάνει» για την εμπειστευτεί.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><i>«έχει
εμμονές με ότι του αρέσει, με gormiti και hulk. φυσικά βλέπει και άλλα
καρτούν.»</i></b><br />
Και με αυτή την πρόταση είδα ότι κάτι δεν πάει καλά στο θέμα κατανόησης του
παιδιού από την μητέρα του. Γιατί χρησιμοποιεί την λέξη «εμμονή» για να
εκφράσει κάτι τόσο φυσιολογικό που το κάνουν όλα τα παιδιά. Φυσικά και θα
κολλάει με αυτά που του αρέσουν και κυρίως αφού του αρέσουν, τον ευχαριστούν
και χαροποιούν. Τα καρτούν είναι για τα παιδιά ένας τρόπος να βιώνουν έμμεσα
καταστάσεις όπου ο ήρωας όσες κακουχίες και αν περάσει, πάντα τελικά
δικαιώνεται. Πάντα τα καλό και το δίκαιο υπερέχουν, και πάντα με τρόπο
κατανοητό για το ίδιο το παιδί. Αν λοιπόν το ίδιο το παιδί ταυτιστεί με τον
ήρωα του καρτούν επειδή και το ίδιο έχει βιώσει κακουχίες και αναζητά δικαίωση
που ακόμη δεν έχει βρει στην ζωή του, είναι απόλυτα φυσικό να την αναζητά και
να θέλει να την βιώνει ξανά και ξανά μέσα από το καρτούν.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«δεν έχει 'κολλητούς' και κάθε φορά που τον πάω στο πάρκο πάει και
"ζητάει" με τον τρόπο του, την φιλία του άλλου.»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτό
εμένα μου λέει ότι το παιδί της είναι κοινωνικό και θέλει και αναζητά την επαφή
(φιλία) με άλλους, αλλά δεν ξέρει πώς να το κάνει σωστά. Η μητέρα παρ’ όλο που
το βλέπει αυτό, να θέλει να κάνει φίλους και να προσπαθεί «με τον τρόπο του»,
και παρόλο που ξέρει –αλλοιώς δεν θα το ανέφερε, ότι ο «τρόπος του» είναι
άχαρος και αφύσικος, δεν δείχνει να έχει ενδιαφερθεί να τον βοηθήσει να μάθει
έναν σωστό ή καλύτερο τρόπο να προσεγγίζει τα άλλα παιδιά. Αντί να βοηθήσει
απλά το βλέπει, υποφέρει για την δυσκολία του γιού της, αλλά τον αφήνει
αβοήθητο να βγάλει μόνος του το φίδι από την τρύπα και να βρει τρόπο να κάνει
φίλους. Η παρουσία της μαμάς όμως και η ανικανότητά της να εμπλακεί θετικά και
να βοηθήσει το παιδί της, ενώ το ίδιο ξανα και ξανά της δείχνει ότι το θέλει
και το προσπαθεί, του (απο)δεικνύει την «ψυχρότητα» της προς τις ανάγκες του.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><i>«βασικά κάνει ότι θέλει χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ενοχλεί τον άλλον
(είναι και αυτό νομίζω στο σύνδρομο).»</i></b><br />
Εδώ όταν το διάβασα έγινα φυσικά εν ολίγοις έξω φρενών. Ειδικά με το ότι η
μητέρα αυτή αντί να δει την δική της ανικανότητα και ψυχρότητα στην όλη
συμπεριφορά της στο να καθοδηγήσει και βοηθήσει το παιδί αυτό, το στιγματίζει
με δικαιολογία την διάγνωσή του. Είναι δυνατόν να μην κάνει ότι θέλει; Αφού το
παιδί αυτό δεν έχει αισθανθεί ότι έχει κάποιον να το καθοδηγήσει όπως και όπου
το έχει ανάγκη. Όταν έχει ήδη βιώσει την αδιαφορία των άλλων να του δείξουν ή
εξηγήσουν αυτά που χρειάζεται, και όταν έχει βιώσει ότι μόνος του θα πρέπει να
βγάλει το φίδι από τις όποιες τρύπες της ζωής του.<br />
Και γιατί να τον ενδιαφέρει αν ενοχλεί άλλους με το να κάνει ότι θέλει; Οι
ίδιοι δεν μοιάζει να ενδιαφέρονται αν αυτά που οι ίδιοι κάνουν ενοχλούν αυτόν.
Δεν μοιάζει καν να ενδιαφέρονται για αυτόν ή τις ανάγκες του.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«έχει λατρεία με καμπάνες ..ΛΑΤΡΕΙΑ!»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τώρα
που κολλάει αυτό δεν ξέρω, αλλά ίσως το είπε για να υποστηρίξει την θεωρία της
των εμμονών του λόγω του συνδρόμου που έχει το παιδί της, όποτε το κόλλησε και
αυτό για έξτρα έμφαση.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«είμαι χωρισμένη από την ώρα που γεννήθηκε ο μικρός. δηλαδή 12 χρόνια.»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Για
πρώτη φορά στην συζήτηση κάνει αναφορά στην ηλικία του παιδιού της, ότι είναι
12 χρονών. Μέχρι τώρα είχε την εντύπωση ότι δεν έχει ουσιαστική σημασία η
ηλικία του αλλά προείχαν το ότι έχει Αsperger 67%, το ότι δεν την εμπιστεύεται,
το ότι έχει εμμονές με τα καρτούν, το ότι κάνει ότι θέλει και ενοχλεί τους
άλλους, και το ότι δεν ξέρει πώς να κάνει φίλους. Λίγο πολύ κατάλαβα ότι έβλεπε
το παιδί της μέσα από τα λόγια άλλων που της είχαν περιγράψει τις όποιες
διαταραχές συμπεριλαμβάνει αυτό το «Αsperger 67%» ή ό,τι άλλο είχε ακούσει από
ειδικούς που είδαν το παιδί της.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><i><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«μένω
με γονείς οι οποίοι έχουν κουραστεί και εκείνοι μέσα σε άλλα προβλήματα μας!»</span></span></b></i><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτό
που εγώ διαβάζω έως εδώ είναι:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ένα
12χρονο παιδί που ζει με την χωρισμένη του μητέρα, που προφανώς δεν τον
κατανοεί, δεν ενδιαφέρεται με κάποιον ουσιαστικό για τον ίδιο τρόπο να τον
βοηθήσει με καθοδήγηση, με συμπαράσταση ή καν ενσυναίσθηση των όποιων
καταστάσεων του. Ζουν σε ένα σπίτι με μια γιαγιά και παππού που έχουν κουραστεί
και έχουν και άλλα προβλήματα που εγώ πιστεύω τους είναι πιο σημαντικά από το
να ασχοληθούν με την ανατροφή αυτού του παιδιού που ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟΝ
ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ μέσα από αυτά που βλέπει στα καρτούν ή ότι άλλο τον ενδιαφέρει και
αγαπά. Επιπλέον, βλέπω ότι δεν εμπιστεύεται την μητέρα του για λόγους που ακόμη
δεν μου έχει εξηγήσει η ίδια, αλλά εμπιστεύεται την γιαγιά η οποία όπως μπορώ
να φανταστώ ως αντίβαρο της μαμάς του, δεν του έχει δώσει λόγους να μην την
εμπιστεύεται και ίσως και να μην του χαλά κανένα χατίρι όπως συχνά κάνουν οι
γιαγιάδες.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><i><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«ΤΟΝ
ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ.»</span></span></b></i><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μάλιστα.
Άρχισαν οι μεγαλοποιήσεις και μυθοποιήσεις. Αυτό το «τον λατρεύουμε όλοι μας»
έμενα με τρομάζει. Με τρομάζει διότι σημαίνει ένα ή δυο ή όλα από τα εξής:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">- Δεν εκλαμβάνει το παιδί αυτό καμία οριοθέτηση από κανέναν από τους 3
ενήλικες με τους οποίους ζει, αλλά του γίνονται όλα τα χατίρια ως δείγμα
«αγάπης» σε υπέρτατο βαθμό (λατρεία)</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">- Η ίδια η μαμά έχει πάρα πολλές τύψεις και ενοχές και τις υπερκαλύπτει με
έναν εξίσου υπερβολικό βαθμό αγάπης, που όμως κάθε άλλο παρά ως αγάπη
εκλαμβάνεται από το παιδί της αλλοιώς θα την εμπιστευόταν</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">- Για να εξισορροπήσει αυτό που είχε ήδη πει πιο πάνω ότι κάνει ότι θέλει
χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ενοχλεί τον άλλον» διότι καταλαβαίνω πολύ καλά ότι
με «άλλον» εννοεί τους 3 ενήλικες στο σπίτι. Για να μην δείξει ότι τους έχει
δώσει στα νεύρα και ίσως του το δείχνουν αυτό με αδιαφορία (γι’ αυτό και τελικά
μεγαλώνει μόνος του) το εκφράζει ως «λατρεία» ώστε να μην δείξει ότι είναι
κακιά μαμά και αυτόστιγματιστεί και ενδώσει στις τύψεις και ενοχές τις που
είναι ολοφάνερες.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><i>«ξέχασα να σας πω πως ο μικρός και εγώ, περάσαμε ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ
ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ»</i></b><br />
Τώρα επιτέλους αρχίζουν όλα τα κομματάκια να πέφτουν στη θέση τους. Μαμά γεμάτη
ενοχές και τύψεις, πατέρας που κακοποιούσε κατά πάσα πιθανότητα την μητέρα
(αφού είπε ότι χώρισαν όταν γεννήθηκε το παιδί), και παππούδες κουρασμένοι με
πρόσθετα άλλα προβλήματα. Πως μα πώς να μην είναι το παιδί αυτό αυτιστικό;;;;</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«ο μικρός τα πέρασε απ' όταν ήταν στην κοιλιά μου, μέχρι και 5 χρονών.»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ακόμη
ένα βασικό κομμάτι! Το παιδί είχε «κακοποιηθεί» και κατά την περίοδο της
κύησης. Και μετά βίωνε την διαμάχη πατέρα/μητέρας καθώς και την κακοποίηση της
μητέρας μέχρι και τα 5 χρόνια του. Αυτό το παιδί έχει περάσει πολλαπλές
τραυματικές εμπειρίες και τώρα με όλα τα ψυχικά του τραύματα και έλλειψη αγάπης
και αισθήματος ασφάλειας, αναγκάζεται από τις καταστάσεις μέσα στις οποίες ζει
να μεγαλώσει και τον εαυτό του μόνος του χωρίς καθοδήγηση και συμπαράσταση από
κανέναν!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i> </i></span></span><br />
<b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«Μετά τον απέρριψε μόνος του. αλλά όσο να ναι "κάτι" του
λείπει.!!!»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Φυσικό
ήταν το παιδί αυτό να απορρίψει τον πατέρα του μετά από τις τραυματικές
εμπειρίες που είχε μαζί του. Και ναι, σωστά το λέει η μητέρα του ότι κάτι του
λείπει αλλά απαξιεί να δει την «καμπούρα» της και να αναγνωρίσει, ότι αυτό που
του λείπει, δεν είναι ο πατέρας μόνο, αλλά και η μητέρα! Η ίδια βλέπει μόνο την
έλλειψη του πατέρα διότι θεωρεί μέσα στο μυαλό της ότι εκείνη δεν του λείπει
διότι είναι εκεί. Όμως άλλο να είσαι «εκεί» και άλλο να συμβάλεις με ουσιαστικό
και θετικό τρόπο στην ανατροφή και το μεγάλωμα του παιδιού σου. Το παιδί αυτό
μεγαλώνει μεν με 3 ενήλικες αλλά κανείς με ΤΟ αναθρέφει! </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«αφού στα 3 χρόνια του... τον έδωσα στον πατέρα του λόγο δικαστηρίου (δεν
τον είχε δει πριν, από τα 3 και μετά άρχισε να "ζει" ορισμένες όμως
καταστάσεις ο μικρός.)»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Εδώ
πραγματικά βλέπουμε σε τι βαθμό ανδροκρατίας στην κοινωνία μας ζούμε. Ένας
άνδρας που κακοποιεί την γυναίκα του όσο αυτή είναι έγκυος στο παιδί του, με
δικαστική απόφαση μπορεί να βλέπει και να έχει το παιδί αυτό μαζί του στο σπίτι
του. Αυτή είναι η κοινωνία που δημιουργεί αυτιστικά παιδιά! Που δεν προστατεύει
τις γυναίκες και δεν προστατεύει τα παιδιά από τους ίδιους τους
άνδρες/πατεράδες. Αίσχος! </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αλλά
το κακό δεν σταματά εκεί. Δίνει η μητέρα αυτή τον 3χρόνο γιό σε έναν πατέρα που
δεν είχε δει το παιδί ποτέ πριν, που δεν ήξερε τίποτα για αυτόν, και σίγουρα
ούτε το προετοίμασε για αυτή την ακόμη μια τραυματική αλλαγή από το γνώριμο
περιβάλλον του, σε ένα νέο και άγνωστο. Γιατί δεν τον προετοίμασε; Διότι και
αυτή η μητέρα όπως και πάρα πολλές άλλες θεωρούν τα παιδιά ηλίθια, πως δεν
καταλαβαίνουν, πως είναι αδύνατον να τους εξηγήσεις σημαντικά θέματα, πως δεν
θα αφήσουν καταστάσεις σαν αυτές τραύματα αφού είναι μικρό και θα τα ξεχάσει ή
ξεπεράσει εύκολα και γρήγορα. Ο αυτισμός όμως έχει έρθει να μας αποδείξει ότι
αυτή η ιδέα όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά επειδή βάζουμε τα παιδιά σε τέτοιες
τραυματικές εμπειρίες, ίσα-ίσα που τα καταστρέφουμε μέσα στην άγνοιά μας!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«μου
τον έφερε ΧΑΛΙΑ ΚΑΙ ΑΜΙΛΗΤΟ να με γδέρνει σαν να θέλει να μου πει 'γιατί με
άφησες να πάω', δεν μιλούσε το παιδί μου, έκλαιγε συνέχεια μέχρι που τον πήγαμε
σε ψυχολόγο και εργοθεραπευτή»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Εδώ
πια πόνεσε η καρδιά μου! Ένα παιδί που επικοινωνεί με την μητέρα του και αυτή
ψυχρή σαν ντουβάρι, ούτε που παίρνει είδηση τι της λέει. Το λέει, το γράφει, αλλά
δεν το κατανοεί τι σημαίνει το «μου τον έφερε χάλια και αμίλητο». Φυσικό δεν
είναι αφού σε ηλικία 3 ετών το παιδί αυτό αποχωρίστηκε όλους όσους ήξερε και
εμπιστευόταν (γιαγιά, μαμά, και παππού) για να πάει να ζήσει με έναν εντελώς
άγνωστο του άνθρωπο; Η εμπειρία του παιδιού αυτού είναι ΙΔΙΑ με την τραυματική
εμπειρία παιδιού που το έχουν απαγάγει άγνωστοι. Και της το είπε/έδειξε αυτό με
το <b><i>«να με γδέρνει σαν να θέλει να μου πει γιατί με άφησες να πάω»</i></b> Όχι
λάθος! Δεν έλεγε γιατί με άφησες να πάω, αλλά γιατί με ΕΔΩΣΕΣ σε έναν άγνωστο!
Το παιδί βίωσε το ίδιο τραύμα με αυτό της απαγωγής, με την σημαντική διαφορά
ότι η ίδια η μητέρα του ήταν «συνεργός» στην απαγωγή αυτή, αφού η ίδια τον
έδωσε στον άγνωστο!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μετά
γράφει η μητέρα πως <b>«</b><i><b>δεν μιλούσε το παιδί μου, έκλαιγε συνέχεια έκλαιγε
συνέχεια μέχρι που τον πήγαμε σε ψυχολόγο και εργοθεραπευτή».</b> </i>Τι να
μιλήσει και να πει, όταν ήταν σε σοκ από την τραυματική αυτή εμπειρία και το
γεγονός ότι πια ήταν σε ηλικία να καταλάβει ότι η μητέρα του αντί να τον
προστατέψει, ήταν συνεργός στην απαγωγή του από έναν άγνωστο.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Και
μετά απορεί η μητέρα αυτή γιατί δεν την εμπιστεύεται πια το παιδί της. Πώς να
την εμπιστευτεί μετά από αυτό που βίωσε και η μητέρα το έκανε ακόμη χειρότερο
με τον παραδώσει μετά και άλλους αγνώστους, τον ψυχολόγο και εργοθεραπευτή που
αντί να κατανοήσουν και αυτοί τι τραυματικές εμπειρίες είχε για να τις
δουλέψουν, πήραν είμαι σίγουρη τα λόγια της μαμάς και πως αυτή έβλεπε την
κατάσταση και το στιγμάτισαν για ακόμη μια φορά ως διαταραγμένο και αυτιστικό
με σύνδρομο Αsperger 67%!<i><br />
</i>Γι’ αυτό δεν παίρνω ποτέ μα ποτέ στα σοβαρά αυτά που μου λένε οι γονείς για
το παιδί τους, αλλά προσπαθώ να «ακούω» πάντα και μόνο αυτά που λέει το ίδιο το παιδί με
λόγια ή με συμπεριφορά. Αυτό μόνο λέει την αλήθεια. Οι γονείς λένε την δική
τους άποψη της αλήθειας που δεν είναι πια η αλήθεια του παιδιού αλλά η όποια
μετάφραση της έχουν κάνει οι γονείς μέσα από τις δικές τους τύψεις ενοχές και
άγνοια.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«πριν όταν τον είχα ... μίλαγε 'κανονικά' και τραγουδούσε Βίσση και
Μαζωνάκη!!! παίζαμε με όργανα... ήταν άλλο παιδί. μέχρι που είπε το δικαστήριο
να τον πάρει ο πατέρας του.»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ουσιαστικά
αυτό που μου λέει εδώ είναι: <i>«εγώ δεν φταίω. Το παιδί μου ήταν μια χαρά και εγώ
ήμουν καλή μαμά, αλλά όλα χάλασαν εξ’ αιτίας της απόφασης του δικαστηρίου και το ότι
τον πήρε ο πατέρας του. Και ενώ εγώ είμαι ακόμη καλή μαμά, το παιδί μου τώρα
δεν είναι μια χαρά αλλά έχει πρόβληματα.»</i> Τι να της πω εγώ; Ότι άλλη η αλήθεια του παιδιού και άλλη η «αλήθεια» που
εκείνη θέλει να βλέπει; Και ότι η απόφαση του δικαστηρίου ήταν το λιγότερο
κακό, από την δική της ανικανότητα να κατανοήσει τις ανάγκες και καταστάσεις
του παιδιού της;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«τώρα μπαίνει εφηβεία και σκεφτήκαμε να τον «δει» μήπως και ηρεμήσει...»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η
μητέρα αυτή όχι μόνο δεν κατανόησε τι έκανε την πρώτη φορά που έδωσε το παιδί
στον άγνωστο (πατέρα), όχι μόνο δεν πήρε είδηση τι της είπε το παιδί με την
συμπεριφορά του όταν γύρισε σε αυτήν (δεν της μίλαγε και την γρατζούνησε), αλλά για να συνεχίσει η
ίδια να καταλαγιάζει τις ενοχές και τις τύψεις της με το να παριστάνει την καλή
μαμά που δήθεν κατανοεί τις ανάγκες του παιδιού της, με το που μπαίνει το παιδί αυτό στην
εφηβεία για να τον «βοηθήσει» τον ξαναφέρνει αντιμέτωπο με την τραυματική του
εμπειρία (που κανείς δεν τον έχει βοηθήσει να ξεπεράσει ακόμη) και τον άγνωστο
πατέρα! Σαν να του λέει <i>«τώρα που μεγάλωσες και μπήκες στην εφηβεία, θα
σε δώσω (ξανά) στον άγνωστο!»</i> και φυσικά περίμενε το παιδί της να ηρεμήσει με
αυτή της την κίνηση «κατανόησης και καλοσύνης» που του έδειχνε ως καλή μαμά
του. Πως και δεν έγινε αυτό που η ίδια περίμενε ότι θα γίνει αδυνατεί να το δει!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«αλλά μόλις τον είδε στις κούνιες... φυσικά τον έλεγε ΦΙΛΟ όχι
μπαμπά... μετά όμως άρχισε να «αγριεύει» η κατάσταση, δηλ δεν ακούει κανέναν
και τίποτα. ούτε και την μάνα μου πια.»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το
πρόδωσε το παιδί της για πολλοστή φορά, του έδειξε ότι δεν το κατανοεί με όλο
και πιο καθαρό τρόπο και δεν είναι άξια της εμπιστοσύνης του, αφού και ίδιος
πια ως έφηβος βλέπει και κατανοεί όλο και πιο καλά την συμπεριφορά της μητέρας
του και φυσικά θυμάται και τι έχει ήδη βιώσει που ήταν τραυματικό εξ’ αιτίας
της χωρίς αυτή να του έχει εξηγήσει τίποτα. Τώρα ως έφηβος, είδε ότι και η
γιαγιά πια δεν τον καλύπτει. Το παιδί αυτό όχι μόνο μεγαλώνει και ανατρέφει
μόνο του τον εαυτό του, αλλά και κατανοεί πια ότι οι ενήλικοι που είναι γύρο
του, του είναι άχρηστοι. Δεν τον βοηθάνε σε τίποτα που γιαυτόν είναι σημαντικό,
δεν δείχνουν να κατανοούν τις καταστάσεις και τα βιώματα του, δικαιολογούν και
την κακή και ψυχρή τους συμπεριφορά προς αυτόν με το να κρύβονται πίσω από την
διάγνωσή του και έχουν καθαρή την συνείδησή τους ότι όλα αυτά που κάνει το
παιδί αυτό οφείλονται στην διαταραχή του και όχι στην δική τους άγνοια,
αδιαφορία/ψυχρότητα και ψυχικά προβλήματα (ενοχές, τύψεις και αυτοπροστασία)!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«τι να κάνω κυρία πέρλα ζητώ την γνώμη σας ... θα με βοηθήσετε το ξέρω!
σας ευχαριστώ και συγγνώμη για την φλυαρία μου!!!»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πώς
να ανοίξω τα μάτια αυτής της τυφλής μητέρας όταν εδώ και 12 χρόνια έχει το
παιδί εκεί μπροστά της, μαζί της και δεν το βλέπει καν. Το θέμα δεν είναι να
της δώσω μια συνταγή «κάνε αυτό» ή κάνε το άλλο, αλλά να την αναγκάσω να δει το
παιδί της, που ουσιαστικά έχει φορτωθεί τον δικό της σταυρό άγχους, ενοχών,
λαθών, τύψεων και προβλημάτων.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><i>«να σας πως επίσης πως..θα ήθελα να έρθω σε ένα σεμινάριο 'η ομιλία σας ,
όταν θα την πραγματοποιήσετε στην Αθήνα! σας ευχαριστώ!!»</i></b><br />
Συνεχίζει το καλόπιασμα, να μου δείξει τι καλή μαμά που είναι και πόσο
ενδιαφέρεται για το παιδί της, λες και το σεμινάριο και μόνο θα της ανοίξει τα
μάτια.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Γι’
αυτό και την ρωτάω:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«Αν
εσύ τα είχες περάσει όλα αυτά που μου περιγραφείς με τους γονείς σου (μητέρα
και πατέρα) θα εμπιστευόσουν κάποιον από αυτούς; Πως θα ήσουν εσύ σαν άτομο
μετά από όλα αυτά; Θα ήσουν κοινωνική, χαρούμενη, ευχάριστη παρέα, θα τα
έπαιρνες όλα ελαφριά και χαρωπά;»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Και
της εξηγώ ότι «με παραξενεύει κάθε φορά πόσο όταν οι ίδιοι οι γονείς μου
περιγράφουν τι έχει συμβεί στην ζωή του παιδιού τους δεν έχουν ποτέ κάτσει να
σκεφτούν τι τραυματικές εμπειρίες ήταν αυτές που πέρασε το παιδί χωρίς να
μπορεί καν να εξηγήσει τι είναι αυτό που τις δημιουργεί και κυρίως γιατί λόγο
φυσικά της μικρής του ηλικίας και μικρής του εμπειρίας ζωής. Λες και επειδή το
παιδί δεν ξέρει τι ακριβώς είναι ή γιατί του συμβαίνει κάτι, αυτά τα τεραστία τραυματικά θέματα που βιώνει,
δεν θα το πληγώσουν ή καταστρέψουν ψυχικά μετά. Πως είναι δυνατόν οι ίδιοι οι
γονείς να είναι τόσο ψυχροί στα συναισθήματα του παιδιού τους; </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ναι, φυσικά και δεν σε εμπιστεύεται διότι είσαι ένας από τους 2 συνεργούς που
του κατέστρεψαν τις καταστάσεις της ζωής του. Δυστυχώς αλλά δεν έχεις κάνει ακόμη κάτι
ουσιαστικό αν κρίνω από αυτά που μου εξιστορείς για να κερδίσεις ή επανακτήσεις την
εμπιστοσύνη του.<br />
Για αυτόν είσαι ένα αδύναμο άτομο που ούτε τον προστάτευε, ούτε τον βοήθησε και
ούτε τον κάλυψε. Μια ψυχρή μητέρα είσαι για αυτόν. Φυσικό είναι τώρα να
φέρεται και αυτός αυτιστικά. Φέρεται όσο αυτιστικά όσο του έχετε φερθεί και
εσείς οι γονείς του με όλα σας τα θέματα, προβληματα, χούγια και κυρίως διαμάχες.</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η
μητέρα όμως δεν κάθεται ούτε ένα λεπτό να σκεφτεί να κατανοήσει τι της λέω.
Μπαίνει αμέσως στην αντεπίθεση με αυτό-υπεράσπιση:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><i>«όμως....εδώ και χρόνια ...τον έχω αγκαλιάσει με αγάπη και δεν έχω αφήσει
κανένα άλλο να μπει στη ζωή μας ... σαν άνδρας εννοώ. Ζω μόνο για τον γιο μου
και κάνω ότι μπορώ να επανορθώσω και το προστατεύω καλά.»</i></b><br />
Αυτό που λέει ουσιαστικά είναι, αφού εγώ είχα κακές εμπειρίες από άνδρα, θεωρώ
ότι και ο γιός μου έχει το ίδιο πρόβλημα. Και σαν καλή μαμά που είμαι, δεν έχω
αφήσει άλλον άνδρα να μπει στην ζωή μου. Ζω μόνο για τον γιό μου και πιστεύω
ότι τον βοηθάω με το να τον αγκαλιάζω με αγάπη (λατρεία;), και τον προστατεύω καλά.<br />
Φυσικά αυτή είναι η δική της φαντασίωση της καλής μαμάς που επανορθώνει την
όποια ζημιά που έχει κάνει άθελά της. Η αλήθεια όμως κρύβεται στα άλλα είπε:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">- ο γιός μου δεν με εμπιστεύεται</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">- ο γιός μου έχει αγριέψει και δεν ακούει κανέναν και τίποτα. ούτε και την μάνα
μου πια που ήταν η μόνη που εμπιστευόταν</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το
τραγικό είναι ότι η ίδια χαμένη όπως είναι στην δική της φαντασίωση της καλής
μαμάς, ούτε που έχει πάρει είδηση ότι «ξέρασε» την αλήθεια μόνη της! Αν
πράγματι έδειχνε τόση αγάπη στο παιδί της είναι δυνατόν το παιδί αυτό να μην
της εμπιστεύεται και να έχει και αγριέψει;<br />
Η συμπεριφορά του παιδιού μου λέει ότι ξέρει ότι η μητέρα του δεν τον αγαπά και
ούτε του προσφέρει κάποια αίσθηση ασφάλειας ώστε να την εμπιστευτεί. Αυτή
λοιπόν είναι η αλήθεια και αυτήν πιστεύω.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Της
λέω:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«Μόλις
κατανοήσεις την δική του θέση, όχι την δική σου αλλά την δική του αν εσύ
καταφέρεις να φανταστείς τι πόνους και φόβους και
καταστάσεις κουβαλά μέσα του το παιδί σου εξ' αίτιας όλων αυτών που πέρασε (πολλαπλές
τραυματικές εμπειρίες που τις πέρασε χωρίς καμία υποστήριξη και καθοδήγηση) θα
καταλάβεις καλύτερα γιατί είναι όπως είναι και φέρεται όπως φέρεται. Εσύ από
πλευράς σου έχεις την εντύπωση ότι έχεις κάνει τα πάντα να τον προστατεύεις αλλά
η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική. Άλλο τι νομίζεις ότι έκανες και
άλλο πως το παιδί σου βίωσε αυτά που έκανες. Σταμάτα να σκέπτεσαι από την δική
σου πλευρά και κοίτα την δική του.»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τίποτα!
Η μητέρα αυτή συνεχίζει τα δικά της.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«έξαλλου ...ήμουν μικρή...δεν ήξερα ..ότι ξέρω τώρα. ...»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δικαιολογία
άχρηστη και άσκοπη, λες και τώρα που δεν είναι πια μικρή, και υποτίθεται ξέρει πιο πολλά,
κάνει τα ίδια και χειρότερα!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Της
το ξαναλέω:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«Εσύ
μπορεί να νομίζεις ότι επανορθώνεις αλλά ίσως να ρίχνεις και πάλι λάδι στην φωτιά...»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τίποτα!
Μου ξαναλέει:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«μήπως μπορείτε να μου πείτε τι να κάνω για να με εμπιστευτεί; μήπως πάει;
δεν θα με θέλει πια;»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Συνεχίζει
το τροπάριό της. Δεν την ενδιαφέρει να κατανοήσει αλλά να λάβει από μένα μια
εύκολη λύση σε στυλ «δώστου αυτά τα 2 μαγικά χαπάκια και θα σε εμπιστευτεί με
μιας!»<br />
Της ξαναλέω: «Ναι κατανοώ ότι εσύ έχεις καλές δικαιολογίες για αυτά που έκανες
και κάνεις ωστόσο, έρχεσαι και μου ζητάς συμβουλές διότι δεν μπορείς να
δικαιολογήσεις αυτά που κάνει ο γιος σου»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Συνεχίζει να παίζει την καλή μαμά που υποφέρει (μάρτυρας) και θέλει να κάνει
καλά το παιδί της. Και μου λέει:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«απλά θέλω να μου πείτε έναν τρόπο να μπορέσω να 'μπω' στον κόσμο του... να
τον κατανοήσω... να ξεμπλοκάρω την ψυχή του παιδιού μου… </i>εσείς που γνωρίζεται πολλά<i>»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Της
απαντάω ξανά ότι «Μόλις καταφέρεις να βρεις καλές δικαιολογίες για όλα αυτά που
κάνει και είναι εξίσου πιστευτές με τις δικές σου τότε ίσως να είσαι έτοιμη να
το βοηθήσεις»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτό
το <b><i>«εσείς που γνωρίζετε πολλά»</i></b> με εκνεύρισε! Με καλοπιάνει πάλι και πιστεύει
ότι θα της περάσει. Της λέω ότι «εγώ μπορεί να γνωρίζω πολλά αλλά αν εσύ δεν
είσαι έτοιμη να τα ακούσεις και κατανοήσεις τότε δεν μπορώ να σου τα πω. Λοιπόν
περιμένω να μου πεις τι δικαιολογίες έχεις που κάνει αυτά που μου γραφείς Γιατί
κολλάει και έχει εμμονές με τα κινούμενα σχέδια; Γιατί εμπιστεύεται την
γιαγιά;»<br />
Περιμένω να μου πει πχ </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«</span></span>τα κάνει αυτά διότι δεν νοιώθει ότι του στάθηκα ή ότι τον
καταλαβαίνω, ή ότι είμαι άξια της εμπιστοσύνης του» κάτι να μου δείξει ότι
κάνει έστω και ένα βήμα να ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ όπου είναι ολοκάθαρα οχυρωμένη πίσω
από τις δικές τις εμμονές και φαντασιώσεις, και δέχεται να αποδεχθεί κάποια
ευθύνη της κατάστασης του παιδιού της.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η
απάντηση της είναι: <b> </b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>«<i>θα προσπαθήσω...θέλω να μπορέσει το παιδί μου να
ηρεμήσει σαν ψυχούλα.... και μετά αφού είναι καλά εκείνος... ας πληρώσω όλα όσα
του έκανα.» </i></b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Της
ξαναλέω ότι «θα ηρεμήσει όταν τον καταλάβεις πραγματικά και βαθειά σαν να ήσουν
εσύ αυτός»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δείχνει
να συμφωνεί λέγοντας <i><b>«σωστά»</b></i> αλλά συνεχίζει με τα δικά της εγωκεντρικά θέματα.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i><b>«να ξέρετε πως δεν ενοχλούν οι εμμονές...δεν έχει κάτι που με ενοχλεί μόνο
με ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ ότι φοβάται... ενώ είναι θαρραλέος.... με τους καυγάδες φοβάται
μετά από </b></i></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">gormiti </span></span> καρτούν εύκολα … και του λέω δεν υπάρχουν...»</b><br />
</i>Και πάλι η
ίδια τα λέει, αλλά η ίδια δεν τα ακούει. Μου λέει γα τους φόβους του, ότι
φοβάται, το εκφράζει μέσα από αυτό που αγαπά και που είναι τα hulk και gormiti καρτούν,
αλλά η ίδια δεν στέκετε σε αυτό που λέει και γράφει, διότι δεν το κατανοεί αλλά
ούτε και το παίρνει σοβαρά. Θεωρεί ότι οι φόβοι του είναι άσκοποι, και δεν
είναι αληθινοί. Διότι του απαντά ότι δεν υπάρχουν, νομίζοντας ότι ο γιός της
φοβάται τα καρτούν και αφού τα καρτούν δεν είναι αληθινά, δεν υπάρχουν στην
(δική της) πραγματικότητα, άρα και οι φόβοι του είναι εξίσου μη-υπαρκτοί στην
(δική της) πραγματικότητα. Όμως άλλο τι βλέπει και κατανοεί η μητέρα αυτή και
άλλο τι της λέει το παιδί της και τι της εκφράζει με τους φόβους του.<br />
Το παιδί μέσα από τα καρτούν, εκφράζει τα βιώματά του. Τους φόβους που έχει συσσωρεύσει μέσα του από
τις τραυματικές του (πολλαπλές) εμπειρίες. Το να του λέει τώρα η μητέρα του <i>«δεν
υπάρχει λόγος να φοβάσαι, διότι δεν υπάρχουν πραγματικά αυτά τα καρτούν»</i> τον
αναιρεί ολοκληρωτικά. Τον ισοπεδώνει και τον διαγράφει. Σαν να του λέει, ούτε
εσύ ούτε οι φόβοι σου υπάρχουν στην δική μου πραγματικότητα οπότε και δεν θα
ασχοληθώ με αυτό το θέμα. Δεν υπάρχεις για μένα όπως δεν υπάρχει το θέμα σου.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η
αλήθεια είναι πως έχω αρχίσει να κουράζομαι από την στάση της. Της ξαναλέω:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«δεν
σου ζήτησα να μου πεις αν σε ενοχλεί κάτι ή όχι, σταμάτα να μου μιλάς με τον
εγωισμό σου σαν ασπίδα. Συνεχίζεις στο ίδιο τροπάριο.»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτή
δεν κατάλαβε ούτε εγώ τι της λέω και αντί να ρωτήσει έσπευσε να δικαιολογηθεί
λέγοντας <b><i>«συγγνώμη δεν το εννοούσα 'έτσι'.»</i></b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αποφασίζω
λοιπόν να της εξηγήσω πιο αναλυτικά μήπως και καταλάβει έστω και κάτι.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Της
λέω: «Αυτό που εγώ βλέπω από αυτά που γραφείς είναι ένα άτομο με φοβερές
εμμονές και ψυχαναγκασμούς με πληγωμένο εγωισμό που όλο γράφει πράγματα να
καλυφτεί και ακόμη δεν μου έχει απαντήσει σε αυτά που σε ρωτάω. Έτσι δεν θα
συνεχίσουμε την συζήτηση».</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μου
λέει <b><i>«ρωτήστε με ξανά...δεν κατάλαβα»</i></b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τι
να της πω; Τι να την ρωτήσω ξανά που είναι ούφο, χαμένη σε μια άλλη διάσταση
και σε μια άλλη πραγματικότητα. Προσπαθώ να την ηρεμήσω μπας και καταφέρει να
σκεφτεί λογικά. «Ηρέμησε πάρε βαθειά αναπνοή και απάντησε σε αυτά που σε ρωτάω.
Γιατί κολλάει και έχει εμμονές με τα κινούμενα σχέδια; Γιατί εμπιστεύεται την
γιαγιά; Η απάντηση σου θα ξεκίνα με "Διότι....."»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δείχνει
να προσγειώθηκε. <i><b>«α..οκ»</b> </i>μου λέει και συνεχίζει:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«τη γιαγιάκα την υπέροχη ... την εμπιστεύεται γιατί όταν χώρισα και είχα
αναγκαστικές συναντήσεις σπίτι με τον πρώην. Έτσι είπε το δικαστήριο....
3 φορές την εβδομάδα… να τον βλέπουμε είχα χάσει τον εαυτό μου… έπρεπε να πάω
σε ψυχολόγο έπρεπε να αγκαλιάσω το παιδί μου.... αχ… θυμάμαι.... και συγχύζομαι
έβλεπα άνδρα και τον πατέρα μου ακόμα.... και ήθελα να τους δείρω αυτό για
ενάμιση χρόνο. ο μικρός να δέχεται πίεση από αυτόν η μάνα μου ήταν Ο ΦΥΛΑΚΑΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΣ πριν όμως τον πάρει σπίτι του...με βάση το δικαστήριο»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τώρα
μου έδωσε για καλά στα νεύρα. Συνεχίζει να μιλάει για τον εαυτό της, της
καταστάσεις της, της δυσκολίες της, τις ανάγκες της, τα θέματά της. Εγώ, εγώ,
εγώ, εγώ. Αυτό μου λέει και ούτε μια φορά δεν είπε ο μικρός βίωσε αυτό, ο μικρός έπαθε
εκείνο, ο μικρός ένοιωσε το άλλο. Όλα τα βλέπει ΜΟΝΟ μέσα από την δική της
οπτική γωνία, δική της πραγματικότητα, δική της ζωή και δικές της εμπειρίες.
Ούτε έχει καταλάβει πόσο (ε)αυτιστική είναι ούτε πόσο βαρύς ο αυτισμός της!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Για
να την συνεφέρω της λέω (ναι, έχει φτάσει και η υπομονή μου στα όριά της)</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«</span></span>ΜΠΛΑ
ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΜΙΛΑΕΙ
Η ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>»</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Εκείνη
ακάθεκτη.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«το είχαμε στα χέρια μας.....και η μάνα μου τον έκανε κοινωνικό... μίλαγε
καθαρά… να σας πω την ιστορία δεν θέλετε; με λίγα λόγια....η μάνα μου ήταν
στήριγμα στην ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τώρα
χρειάζεται «χαστούκι» σαν τις υστερικές γυναίκες για να συνέλθει.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«ΟΧΙ
ΔΕΝ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ» (κεφαλαία = δυνατή φωνή/χαστούκι)</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Της
επαναλαμβάνω:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«Γιατί
κολλάει και έχει εμμονές με τα κινούμενα σχέδια; Γιατί εμπιστεύεται την γιαγιά; Η
απάντηση σου θα ξεκινά με Διότι.....» <br />Πρέπει να είναι η 3<sup>η</sup> ή 4<sup>η</sup>
φορά που την ρωτάω το ίδιο πράγμα και όχι μόνο δεν κατανοεί την ερώτηση αλλά
έτσι ούφο που είναι αναρωτιέμαι αν κατανοεί και τον λόγο που την ρωτάω και
γιατί της ζητάω να ξεκινήσει την απάντηση με «Διότι…»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μου
επιβεβαιώνει αυτά που ήδη ήξερα.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«γιατί να ξεκάνει με το διότι; δέχτηκα επίθεση κυρία Μεσσίνα όταν το παιδί
ήταν ακόμα στη κοιλιά μου... τα έζησε όλα.... τα αισθάνθηκε όλα ο μικρός»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αναρωτιέμαι
αν μπορεί να διανοηθεί τι ακριβώς λέει. Αν μέσα στην φαντασίωσή της έχει την
εντύπωση ότι το μωρό μέσα στην κοιλιά της μπορούσε να δει και να ξέρει ότι ο άνδρας
της/πατέρας του ήταν που την χτυπούσε και κλωτσούσε. Το μωρό, αυτό που ένοιωθε ήταν ότι η μήτρα που το
περιέβαλε δεχόταν βίαιους τρανταγμούς ίσως και ένοιωθε συσπάσεις από την μήτρα
κάτι που φυσικά του προκάλεσε τρόμο (συν το ότι «αισθάνθηκε» την αύξηση της
αδρεναλίνης και τεστοστερόνης στο αίμα της μητέρας του, αφού η ίδια βίωνε
τρόμο) και τις πρώτα του τραυματικές εμπειρίες μέσα στην μήτρα. Για το παιδί η
μήτρα του προκαλούσε τρόμο και όχι ο όποιος άνδρας ήταν απ’ έξω και κτυπούσε ή
κλωτσούσε την μητέρα του στην κοιλιά της! Ούτε και αυτό μπορούσε να το
κατανοήσει. Η ίδια είχε ταυτίσει το παιδί με τον εαυτό της και θεωρούσε ότι και
το ίδιο ήξερε και βίωνε τον επιθετικό άνδρα/πατέρα όπως τον βίωσε και η ίδια. Ο μικρός δεν
τα έζησε ούτε τα αισθάνθηκε όλα με τον ίδιο τρόπο όπως η μητέρα του. Ακόμη και αυτό
αδυνατούσε να το καταλάβει. Για να βεβαιωθώ την ρώτησα:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«ΤΙ
ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ; ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ;»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Συνεχίζει
να εξηγεί μέσα από το εγώ της.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«την πίεση ..τις κλωτσιές που έφαγα....και πήγα να χάσω το παιδί μου»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Λες
και το μωρό μέσα στην κοιλιά της ήξερε ότι αυτό που βίωνε ήταν κλωτσιές, λες
και το ίδιο δεν βίωσε το <i>«πήγα να το χάσω</i>» αφού το ίδιο μέσα στην κοιλιά της
ήταν σε κατάσταση υπέρτατου άγχους (άγχος = με πνίγει αγχόνη και είμαι στα
πρόθυρα του θανάτου) και τρόμου (τραυματική εμπειρία).</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Προσπαθώ
να την επικεντρώσω ξανά στο ίδιο το παιδί. «ΟΧΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ» της λέω, με την
ελπίδα να με ρωτήσει τι εννοώ με αυτό που της λέω.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η
απάντησή της ήταν:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«μου κόπηκε το γάλα του»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το
οποίο σημαίνει ότι αυτό το παιδί, εκτός από όλα τα άλλα που υπέστη, δεν θηλάστηκε κιόλας! Δεν είχε την ευκαιρία καν να εδραιώσει έστω και έτσι με τον θηλασμό κάποια επαφή με
άλλον και να κτίση μια υποτυπώδη έστω σχέση ασφάλειας με την μητέρα του. Και η
ίδια η μητέρα του ένα ούφο, απόμακρη και ψυχρή, χαμένη στα πάθη και τις δικές
τις τραυματικές εμπειρίες, αναζητώντας κατανόηση από μένα ενώ δεν έδειχνε καμία
απολύτως κατανόηση στα πάθη και φόβους του παιδιού της. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όσο και αν θέλω να
κατανοήσω αυτή την γυναίκα και τα βιώματα της, τα λάθη που έχει κάνει και που
τα πληρώνει τώρα πολύ ακριβά, η δική μου καρδιά πονά για αυτόν το έφηβο. Δεν είχε
εξ’ αρχής καμία πιθανότητα ευτυχίας, καμία πιθανότητα αγάπης και ασφάλειας στη ζωή του, και
τώρα έχει επωμιστεί και την ευθύνη του να μεγαλώνει μόνος του τον εαυτό του με
μόνη καθοδήγηση αυτά που εκλαμβάνει από τα καρτούν στην τηλεόραση, και ίσως
κάποια στήριξη από την γιαγιά όσο ήταν μικρότερος.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η
μητέρα αυτή δεν θέλει βοήθεια, αυτό που θέλει είναι να επιβεβαιώσει την
αθωότητά της, και να σιωπήσει τις ενοχές και τύψεις της. Θέλει να πει τον πόνο
της και να νοιώσει ότι την κατανοώ και την θεωρώ ίσως και ηρωίδα που μετά από
όλα όσα υπέστη, έχει τώρα και άλλον έναν σταυρό (αυτιστικό παιδί) να κουβαλά ως
οσιομάρτυρας της αγάπης. Δυστυχώς για αυτήν αλλά δεν τα χάβω αυτά. Ξέρω πολύ καλά τι
βιώνει το παιδί αυτό. Ήμουν και εγώ παιδί μιας τέτοιας μαμάς ούφο και
χαμένης στα δικά της ψυχικά τραύματα και πόνο. Τυφλή όμως όπως ήταν από τον δικό της
πόνο, όπως και αυτή εδώ η μαμά, δεν έβλεπε ότι μου έκανε τα ίδια που της έκανα άλλοι και με
κακοποιούσε όπως και αυτή εδώ κακοποιεί ψυχικά το παιδί της. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Θέλω
να την βοηθήσω να κατανοήσει τι κάνει, τι δεν βλέπει, και τι πράττει.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«ΕΛΕΝΗ
ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ. ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ ΣΟΥ ΕΣΥ ΤΙΣ
ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕΣ.»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Περιμένω
και πάλι να με ρωτήσει τι εννοώ αν δεν το καταλαβαίνει αυτό που λέω. Αντί να
ρωτήσει όμως τι εννοώ μπαίνει στην αντεπίθεση, ώστε να βρει κάτι να με μειώσει όπως
μειώνει και τους φόβους του παιδιού της όταν του λέει ότι τα καρτούν δεν
υπάρχουν πραγματικά.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«κυρία Μεσσίνα έχετε παιδιά;</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αδιαφορώ
και κάνω πως δεν διάβασα την ερώτησή της. Την ξαναρωτάω:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«ΤΟ
ΠΑΙΔΙ ΤΙ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΕΚΕΙΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΣΟΥ ΞΕΡΕΙΣ;»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Θέλει να τσακωθούμε διότι μόνο έτσι ξέρει ίσως από τα βιώματά της ότι ο άλλος
την βλέπει και δεν την αγνοεί. Θέλει να βρει το δικό μου τρωτό σημείο ώστε να νοιώσει δυνατή.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«έχετε παιδιά;»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Συνεχίζω
να αδιαφορώ για την όρεξή της για διαμάχη.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Την
ξαναρωτάω «ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΙ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΞΕΡΕΙΣ;» </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τίποτα.
Η μητέρα ούφο τον χαβά της. Πρέπει να με μειώσει για να νοιώσει καλύτερα αφού
δεν της ανταπέδωσα το «γλείψιμο» με το να της πω πόσο καλή μαμά είναι και τι
οσιομάρτυρας! Πρέπει να με μειώσει ώστε να δικαιολογήσει γιατί δεν τις τα είπα
αυτά. Πρέπει να αποδείξει στον εαυτό της ότι εγώ πρέπει να είμαι η κακιά αφού
δεν τις είπα αυτά που περίμενε να ακούσει.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«έχετε δεχτεί κακοποίηση;;;; ψυχική ..σωματική;»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αφού
την ψυχική κακοποίηση που ίδια κάνει στο ίδιο της το παιδί δεν βλέπει και δεν
συμπονά, σιγά μην κάτσω να πιστέψω ότι θα κατανοήσει τα δικά μου όποια θέματα.
Άλλωστε δεν με ρώτησε καν αν θέλω εγώ να μιλήσω για τα δικά μου θέματα σε μια
άγνωστη μου γυναίκα, που κάθε άλλο παρά ικανή την θεωρώ να χειριστεί δύσκολες
ψυχικές καταστάσεις.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Της
θέτω όρια.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«ΔΕΝ
ΘΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτό
δεν την σταματά. Θέλει καβγά, θέλει να με μειώσει και θέλει να νοιώσει η ίδια
ανώτερη. Οπότε συνεχίζει λέγοντας <b><i>«έξυπνη απάντηση... αλλά ένα δίπλωμα...
δεν λύνει υποθέσεις.... όταν βάζετε όρια... δεν αφήνετε τον άλλον να σας
ολοκληρώσει.... ΤΙ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΘΑ ΒΓΑΛΕΤΕ;;; ΛΑΘΟΣ.. ΛΥΠΑΜΑΙ !!!!»</i></b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Την
λυπάμαι από την μια διότι πνίγεται, αλλά από την άλλη δεν είμαι διατεθειμένη να
με πνίξει και εμένα στα πάθη της και εκδικητικότητα που κρύβει μέσα της. Ας
θυμηθούμε ότι και ίδια το «ομολόγησε» αυτό όταν μου έγραψε <b><i>«έβλεπα άνδρα και
τον πατέρα μου ακόμα... και ήθελα να τους δείρω»</i>.</b> Πράγμα που σημαίνει ότι
και ο γιός της ως άνδρας της ξυπνά το αίσθημα της εκδίκησης που έχει
καταχωνιάσει στο υποσυνείδητό της και πιστεύει ότι πάει πέρασε και τώρα πια δεν
το έχω.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πρέπει
να την κάνω να δει τι κάνει! Της λέω:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«ΤΕΛΙΚΑ
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΟΥ ΒΓΗΚΕ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΚΡΥΒΕΣ»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Και
εκείνη συνεχίζει να προβάλει σ’ εμένα τα δικά της καταχωνιασμένα συναισθήματα,
και να ψάχνει να με ακυρώσει αφού έκανα το έγκλημα να μην την επιβραβεύσω. </span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μου γράφει τώρα και εκείνη με κεφαλαία (φωνάζει):</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><i><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«ΜΗΝ
ΨΑΧΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΑΣ..ΚΑΚΙΑ»</span></span></i></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Της
το ξαναλέω:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«ΤΕΛΙΚΑ
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΟΥ ΒΓΗΚΕ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΚΡΥΒΕΣ»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Και
προσπαθώ να της εξηγήσω τι εννοώ με αυτό που λέω.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«εγώ
δεν έψαξα απολύτως τίποτα εσύ μου έστειλες μήνυμα όχι εγώ. και την κακιά που
έχεις μέσα σου την βλέπω στο παιδί σου που δεν σε εμπιστεύεται εκείνος μου
έδειξε αυτά που εσύ κρύβεις. Του εύχομαι ο Θεός να είναι μαζί του διότι εσύ δεν
είσαι.»</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Θέλει
σίγουρα καβγά. Τώρα αφού δεν έπιασε η <i>«κακία»</i> που πήγε να μου κολλήσει, τα
βάζει με τα διπλώματα και τις γνώσεις μου. Κάπου θέλει να πιαστεί να βρει λόγο
κάτι να με μειώσει.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«τόσα διαβάζεις … τόσα ξέρεις!!! όταν σύντομα θα έρθεις στη θέση μου... θα
‘κατανοήσεις’... πράγματα και καταστάσεις!!! με το να βγάζεις κακίες για
άλλους... χωρίς να σου φταίνε... ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΕΙΣ! ΕΣΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΤΙ ΣΟΥ
ΛΕΝΕ. ΑΣΕ ...ΜΕΣΣΙΝΑ... ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ. ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ
ΠΑΙΔΙΑ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ‘ΚΑΙ ΚΑΛΑ’.»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μου
είναι πια ολοφάνερο ότι πάνω σ’ εμένα προβάλει όλα τα δικά της θέματα και
αδυναμίες. Ελπίζει ότι όταν σύντομα έρθω στην θέση της, θα καταλάβω. Αυτό όμως εμένα
και μόνο μου δείχνει ότι δεν έχει καν ιδέα ούτε πόσο χρονών είμαι, ούτε πια
άλλη κατάσταση βιώνω. Όχι πως την ενδιαφέρει. Αλλά θέλει να γίνει η ίδια κατανοητή
με κάθε δυνατό τρόπο. Μετά απειλώντας με, μου περιγράφει αυτό ακριβώς που κάνει
η ίδια στο παιδί της: <i>«βγάζεις κακίες για άλλους... χωρίς να σου
φταίνε...»</i> Το παιδί της δεν της φταίει αλλά είμαι σίγουρη ότι όπως το φυτίλι
της ήταν κοντό και άναψε από το τίποτα, έτσι ανάβει και με αυτόν. Εξ’ ου και η
ανάγκη της να εκφράσει την «λατρεία» της προς το παιδί της αφού μέσα της ξέρει
πολύ καλά τι κάνει. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η υπερκάλυψη είναι πάντα ένδειξη έλλειψης.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η μητέρα μπαίνει τώρα στην κατά μέτωπο επίθεση (έφυγε και το ευγενικό «κυρία») <b><i>«ΑΣΕ
...ΜΕΣΣΙΝΑ... ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ. ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΙΑ,
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ‘ΚΑΙ ΚΑΛΑ’.»</i></b></span></span><br />
<b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τώρα
για μένα τελείωσε το θέμα. Άμα θέλει να κάνει επίθεση με νύχια και δόντια, θα
πρέπει να κατανοήσει ότι νύχια και δόντια θα βρει μπροστά της. Δεν της χρωστάω
τίποτα.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«Καλά
είσαι χαζή; Σου επέβαλα εγώ την βοήθειά μου; Σε ενόχλησα εγώ με τις ιστορίες
πόνου και δυστυχίας μου; Άσε μας φιλενάδα που έχεις την βλακώδη εντύπωση ότι
είσαι η μόνη που έχεις υποφέρει στην ζωή σου και μας επιδεικνύεις τον σταυρό
σου σαν να είναι λάβαρο της δικαίωσης σου να βασανίζεις το παιδί σου με τις
πολλαπλές σου ψυχώσεις και ψυχικά τραύματα. Δεν αγαπάς το παιδί σου και το
ξέρει στο δείχνει βρε τυφλή με το
να μην σε αποδέχεται και εμπιστεύεται. Εσύ καλή μου δεν έχεις δικαίωμα να πετάς
πέτρες διότι έχεις αμαρτήσει. Όσα εσύ τράβηξες τα μεταφόρτωσες στο παιδί σου με
ευκολία για να ξαλαφρώσεις εσύ η ίδια όπως ακριβώς έκανες και με εμένα τώρα. Σαν εσένα έχω
γνωρίσει χιλιάδες μανάδες τα 5 χρόνια που ασχολούμαι να σας ανοίξω τα μάτια και
να δείτε τι κάνετε μέσα στην τύφλα του πόνου σας. Τα νύχια και τα δόντια σου τα βλέπουμε
και τα ανταποδίδουμε. Το παιδί σου σε φοβάται και σε απωθεί και εγώ
σε απωθώ με τα ίδια δόντια και νύχια, εγώ δεν είμαι πια παιδί και ο ψυχικός
εκφοβισμός σου δεν περνά. Λοιπόν μάζεψε τα νύχια σου διότι άλλοι που έχουν
πονέσει πιο πολύ απ' ότι μπορείς να διανοηθείς έχουν δόντια και νύχια πιο μεγάλα
και θα σε κάνουν μια
χαψιά. Θάψε το τσεκούρι του πολέμου. Άλλοι σε πόνεσαν και τώρα προϋποθέτεις
αυτόματα ότι θα σε πονέσουν και άλλοι. Αν ήταν να σε πονέσω όπως το λες, γιατί
ήρθες για συμβουλές;</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>»</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η
μητέρα αυτή αφού είδε και αποείδε ότι εμένα δεν μπορεί να με κάνει ότι θέλει,
και ούτε η <i>«κακία»</i> με τράνταξε, ούτε τα περί <i>«διπλώματα και σπουδές»</i>, ούτε το
<i>«ρε… Μεσσίνα»</i>, ούτε το <i>«χωρίς παιδιά κα οικογένεια»</i>, ούτε το <i>«θέλουν να
βοηθήσουν και καλά»</i>, οπότε μπήκε σε άλλη ταχύτητα. Είδε από τη φωτό μου στο facebook
ότι είμαι παχιά και θεώρησε ότι έχει έναν τελευταίο άσσο στο μανίκι της για να
με υποτιμήσει. Οπότε τον βγάζει μπας και φοβηθώ. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μου λέει:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«ΕΝΑ «ΒΟΥΝΟ» ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙ ΠΩΣ ΕΙΔΙΚΕΥΕΤΑΙ ΣΕ
ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ!!!!! ΑΛΛΑ ΛΕΣ ΑΛΛΑ ΔΗΛΩΝΕΙΣ!!! ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ
ΔΕΝ ΛΕΕΙ «ΕΓΩ ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΗΣΑ»...ΟΥΤΕ «ΟΡΙΖΕΙ’ ΠΩΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Ο ΑΛΛΩΣ. ΗΛΠΙΖΑ
ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΝΕΝΟΟΥΜΑΣΤΑΝ.... ΑΣΤΟ!!! ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ !!!!!»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Περιττό
να της εξηγήσω ότι ένα «βουνό» σαν εμένα δεν σείεται από ψύλλου πήδημα, και οι
μπουρδολογίες της δεν με πληγώνουν. Απλά την βαριέμαι. Την έχω βαρεθεί ήδη από
πολλή ώρα αλλά ελπίζω ότι κάτι κάπως θα διαπεράσει τον «πάγο» της ψυχής της,
και θα ρωτήσει τι εννοώ με αυτά που της λέω. Κάνω μια τελευταία προσπάθεια να
της εξηγήσω. Της λέω:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«Αν
δεν οριοθετηθείς εσύ και τα αχαλίνωτα συναισθήματα σου του πόνου, του φόβου,
της αδικίας που βίωσες των δυσκολιών, δεν θα μπορέσεις να πλησιάσεις το παιδί
σου. Θα σε φοβάται και δεν θα θέλει να σε εμπιστευτεί. Δεν είμαι ψυχολόγος. »</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τον
χαβά της. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«ΔΕΝ ΜΕ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.... ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΜΕ ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ....»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν
την αντέχω άλλο. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«άντε
άνοιξε τα μάτια σου. Το 'με αγαπά και τον αγαπώ' είναι στο δικό σου μυαλό και
φαντασία. Είναι η δική σου πραγματικότητα. Τότε γιατί δεν σε εμπιστεύεται αφού
λες ότι σε αγαπά. Φάσκεις και αντιφάσκεις διότι λες ψέματα. Άντε γεια σου
φιλενάδα. Δεν έχουμε να πούμε τίποτα άλλο.</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>»</i></span></span><br />
<b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>«</i><i></i><i>ΡΕ ΜΕΣΣΙΝΑ....ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕ ΚΡΙΝΕΙΣ...»</i></span></span></b><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
Αυτή ήταν
ακριβώς η αλήθεια της. Φοβάται να μην την κρίνουν οι άλλοι και την βρουν υπεύθυνη για
τα προβλήματα του παιδιού της. Διότι μέσα της ξέρει πολύ καλά ότι δεν έπραξε
ούτε σωστά ούτε και καλά. Η όλη συζήτηση εμένα μου δείχνει καθαρά την
ψυχοπαθολογία της μητέρας αυτής. Κρίμα που ο ψυχολόγος που πήγε το παιδί της
δεν έκανε την δουλεία του σωστά και να της πει κατάμουτρα τι ακριβώς συμβαίνει
με το παιδί της. Ίσως και αυτός να μην το είδε. Άλλωστε του ήταν πιο εύκολο να
εκλάβει τα όσα του είπε η μητέρα αυτή ως αλήθεια, και να επικεντρωθεί στην
ψυχοπαθολογία του παιδιού αφού αυτό είχε διάγνωση. Έτσι θα είχε και την μητέρα να πληρώνει τις συνεδρίες.
Αν της έλεγε την αλήθεια κατά πάσα πιθανότητα θα έφευγε τσαντισμένη και δεν θα
πλήρωνε ποτέ για δικές της συνεδρίες. Τώρα ο 12χρονος αυτός πληρώνει τα
σπασμένα. </span></span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-85586459043338624342013-05-20T07:28:00.001-07:002013-05-31T04:13:12.257-07:00Η ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ DSM<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipFQ37v3tyQU8wLX6n9dO8r_m6YfLlgtAYE2CzKvoUzPOkD3Ze9WRSfQwawNEcdLcE7wfMxkWOUp08iDt8cOidreLXabxWtcp-xelLokHzqvNqErKfWEQrU8NDnGIxcjO1cMgZGo7a7kk/s1600/dsm-grows-300x221.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipFQ37v3tyQU8wLX6n9dO8r_m6YfLlgtAYE2CzKvoUzPOkD3Ze9WRSfQwawNEcdLcE7wfMxkWOUp08iDt8cOidreLXabxWtcp-xelLokHzqvNqErKfWEQrU8NDnGIxcjO1cMgZGo7a7kk/s400/dsm-grows-300x221.gif" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span style="font-weight: normal;">Το <b>DSM</b> είναι το ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ και ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΨΥΧΙΚΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας, γνωστό και ως Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, που συντάσεται και εκδίδεται από την ΑΡΑ ή American Psychological Association. </span></span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span style="font-weight: normal;">Τον Μάιο του 2013 θα εκδόθει το νέο DSM-V ή DSM-5.<br /><br /><b>Ας δούμε τι ακριβώς σχέση έχει το εγχειρίδιο αυτό με τον αυτισμό!</b><br /><br />Η παγκόσμια Ψυχιατρική και Ψυχολογία έχουν πια διαμορφωθεί σύμφωνα με τα πρότυπα της American Psychological Association ή APA. Η αλήθεια είναι ότι ψυχίατροι είναι που έχουν το πάνω χέρι στην εταιρεία αυτή, και ψυχίατροι είναι αυτοί που αποφασίζουν τι θα περιλαμβάνει το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Παθήσεων ή DSM..</span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><b>Το πρώτο DSM εκδόθηκε το 1952. </b>Ο κύριος λόγος της έκδοσής του ήταν να βοηθήσει στην καλύτερη θεραπευτική και ψυχολογική βοήθεια που θα πρόσφεραν στους Αμερικανούς βετεράνους στρατιώτες του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Το DSM-Ι είχε 130 σελίδες και αριθμούσε 106 ψυχικές παθήσεις. Παρ’ όλο που ο αυτισμός είχε αναγνωριστεί σαν μια μοναδική πάθηση από το 1943, δεν τον είχαν συμπεριλάβει στο πρώτο αυτό DSM. Ο λόγος ήταν ότι τα παιδιά που εκδήλωναν συμπτώματα που έμοιαζαν με αυτά του αυτισμού, διαγιγνώσκονταν με την ιδέα ότι η παθολογία τους περιλαμβανόταν κάτω από την «σχιζοφρένεια» αλλά σε παιδική μορφή.</span><br /><span style="font-weight: normal;"><b><br />Το DSM-II εκδόθηκε το 1968.</b> Είχε 134 σελίδες και συμπεριλάμβανε 182 ψυχικές παθήσεις. Η έβδομη ανανεωμ.ενω έκδοση του DSM-II το 1974 δεν περιείχε πια την ομοφυλοφιλία ως μία από τις ψυχικές παθήσεις. Όπως και με την πρώτη έκδοση, ο αυτισμός δεν είχε καταχωρηθεί στο DSM-II ως μια ξεχωριστή διαγνωστική κατηγορία, παρά μόνο με το εξής κείμενο: «η πάθηση μπορεί να εμφανιστεί με αυτιστικές, άτυπες και απόμακρες συμπεριφορές». Τα παιδιά που εμφάνιζαν τέτοιες συμπεριφορές έπαιρναν διάγνωση παιδικής σχιζοφρένειας.</span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><b>Το 1980 εκδόθηκε το DSM-III.</b> Η απόφαση να κυκλοφορήσει μια νέα έκδοση του DSM, είχε ήδη γεννηθεί από το 1974. Τα κριτήρια που υιοθετήθηκαν στο DSM-III για πολλές ψυχικές διαταραχές πάρθηκαν από τα Research Diagnostic Criteria (RDC) και τα Feighter Criteria, τα οποία μόλις είχαν αναπτυχθεί από ομάδες ψυχίατρων. Το πρώτο προσχέδιο του DSM-ΙΙΙ ετοιμάστηκε το 1975. Τελικά το DSM-III που εκδόθηκε το 1980, είχε 494 σελίδες με 265 κατηγορίες διαγνώσεων και εγκαινίασε την ένταξη του αυτισμού ως μια ξεχωριστή διαγνωστική κατηγορία με την ονομασία «νηπιακός αυτισμός» (infantile autism). Στην κατηγορία αυτή υπήρχαν μόνο έξι χαρακτηριστικά συμπτωμάτων και κάθε ένα από αυτά τα έξι συμπτώματα έπρεπε να είναι έκδηλο για να διαγνωστεί ένα άτομο με νηπιακό αυτισμό. Εξαιτίας όμως μιας αμφισβήτησης σχετικά την περιγραφή «νηπιακός», αυτή η κατηγορία τελικά άλλαξε ονομασία σε «αυτιστική διαταραχή» όταν κυκλοφόρησε η αναθεωρημένη έκδοση του DSM-III-R.</span><br /><span style="font-weight: normal;">Η χρήση του DSM-ΙΙΙ ως κατάλογος ψυχικών παθήσεων εξαπλώθηκε γρήγορα παγκοσμίως και από διάφορους ενδιαφερόμενους χαρακτηρίστηκε ως μια επανάσταση στην ψυχιατρική. Το DSM κατηγορήθηκε ότι οδήγησε στο να διαγνωστούν με κάποια ψυχιατρική πάθηση τα 20-30% του συνόλου διαγνωσμένων ατόμων που ίσως να μην είχαν καν κάποιο σοβαρό ψυχικό πρόβλημα.</span><br /><span style="font-weight: normal;"><br /><b>Το DSM-III-R (Revised) κυκλοφόρησε το 1987</b> και είχε 567 σελίδες που περιείχαν 292 διαγνώσεις ψυχικών παθήσεων. Όσον αφορά τον αυτισμό, οι διαφορές που υπήρχαν μεταξύ του DSM-III και του DSM-III-R ήταν τεράστιες. Τα διαγνωστικά κριτήρια ήταν πιο συγκεκριμένα και αναγνωρίσιμα, προσδιορίζοντας ότι οι συγκεκριμένες συμπεριφορές θα πρέπει να προβάλουν μη-φυσιολογικές καταστάσεις στο επίπεδο ανάπτυξης του ατόμου. Αυτές οι αλλαγές στην κατηγορία της αυτιστικής διαταραχής επέφεραν μια ταχεία αύξηση στον αριθμό των διαγνώσεων αυτισμού.</span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><b>Το 1994, ήρθε το DSM-IV.</b> Στο DSΜ-IV ήταν που προστέθηκε η κατηγορία «Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών» (Pervasive Developmental Disorders) καθώς και μερικές υποκατηγορίες της. Εκτός από την «αυτιστική διαταραχή», μια διάγνωση μπορούσε τώρα να δοθεί και για διαταραχές όπως το Σύνδρομο Άσπεργκερ (Asperger’s Disorder), Το Σύνδρομο Ρετ (Rett’s Disorder), Παιδική Αποδιοργανωτική Διαταραχή (Childhood Disintegrative Disorder), και Διάχυτης Αναπτυξιακής Διαταραχής μη προσδιοριζόμενης αλλιώς ή ΔΑΔ-ΜΠΑ (Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified ή PDD-NOS). Μαζί με την συμπερίληψη τεσσάρων νέων υποκατηγοριών, έγιναν και δραστικές αλλαγές στα αναγκαία κριτήρια ώστε να μπορεί να δοθεί μια διάγνωση αυτιστικής διαταραχής. Το DSM-IV πρόσφερε μια λίστα με δεκαέξι (16) διαφορετικά χαρακτηριστικά συμπτωμάτων διαχωρισμένα σε τρεις ομάδες: κοινωνική αλληλεπίδραση, επικοινωνία, και στερεότυπα συμπεριφοράς, που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο να περιγράψουν μια αυτιστική διαταραχή. Το άτομο έπρεπε να παρουσιάζει έξι από τα 16 κριτήρια συμπτωμάτων για να πάρει διάγνωση. Αυτή ήταν και η ποιο σημαντική διαφορά στον τρόπο που ανέφεραν τον αυτισμό σε σύγκριση με το DSM-III του 1980. Το DSM-IV συμπεριλάμβανε τώρα 297 διαταραχές στις 886 σελίδες του.</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span style="font-weight: normal;"> </span><br /><span style="font-weight: normal;"><b>Το 2000 κυκλοφόρησε η έκδοση με αναθεωρημένο κείμενο (Τext Revision), το DSM-IV-TR.</b> Οι διαγνωστικές κατηγορίες και το μεγαλύτερο μέρος από τα ειδικά κριτήρια των διαγνώσεων παρέμειναν αμετάβλητα. Τα διαγνωστικά κριτήρια του αυτισμού αναφέρονται ως εξής:<br />Ένα σύνολο τουλάχιστον 6 στοιχείων από τα (1), (2), και (3) Με συνδυασμό τουλάχιστον:<br />2 στοιχεία από το (1), 1 στοιχείο από το (2) και 1 στοιχείο από το (3)<br />Οι συμπεριφορές πρέπει να έχουν εμφανιστεί πριν από την ηλικία των 3 ετών.<br />(1) Ποιοτικές αδυναμίες στην ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ όπως εκδηλώνεται με τουλάχιστον 2 από τα ακόλουθα:<br />- έκδηλη μειονεξία στη χρήση πολλαπλών μη λεκτικών συμπεριφορών για τη ρύθμιση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης<br />- αποτυχία ανάπτυξης σχέσεων με συνομιλήκους κατάλληλες του αναπτυξιακού επιπέδου<br />- έλλειψη αυθόρμητης επιθυμίας να μοιραστούν απόλαυση, ενδιαφέροντα ή επιτεύγματα με άλλους<br />- έλλειψη κοινωνικής ή συναισθηματικής αμοιβαιότητας<br />(2) Ποιοτική αδυναμία στην ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, όπως εκδηλώνεται με τουλάχιστον 1 από τα ακόλουθα:<br />- καθυστέρηση ή απουσία ανάπτυξης προφορικής επικοινωνίας<br />- έκδηλη μειονεξία στις δεξιότητες εκκίνησης ή διατήρησης συζήτησης με τους άλλους<br />- έλλειψη ποικιλίας αυθόρμητου παιχνιδιού μέσω προσποίησης ή κοινωνικού παιχνιδιού μίμησης ανάλογου του αναπτυξιακού επιπέδου<br />- στερεότυπη και επαναλαμβανόμενη χρήση του λόγου ή ιδιοσυγκρασιακού λόγου<br />(3) ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΑ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΑ και στερεότυπα πρότυπα συμπεριφοράς, ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων, όπως εκδηλώνονται με τουλάχιστον 1 από τα ακόλουθα:<br />- κάλυψη της ανησυχίας με ένα ή περισσότερα στερεότυπα και περιορισμένα πρότυπα ενδιαφερόντων σε μη φυσιολογικό βαθμό έντασης της εστίασης<br />- προφανή δύσκαμπτη εμμονή σε συγκεκριμένες ρουτίνες ή τελετουργίες<br />- επίμονη ενασχόληση με μέρη αντικειμένων<br />- κινητικές ιδιομορφίες</span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><b>Το DSM-5 ή DSM-V αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Μάιο του 2013. </b>Αυτή η έκδοση του DSM θα έχει πολλές αλλαγές στον τρόπο που περιγράφει τις διάφορες ψυχικές παθολογίες. Οι αλλαγές ήταν το αποτέλεσμα της επεξεργασίας του κειμένου από έναν μεγάλο αριθμό ψυχιάτρων και άλλων ειδικών της ψυχικής υγείας που συνεργάστηκαν για αυτόν ειδικά τον σκοπό.<br />Το θέμα του αυτισμού που μας αφορά ιδιαίτερα, πέρασε και αυτό αναθεώρηση των κριτηρίων διάγνωσής του. Μια πολύ σημαντική αλλαγή είναι ότι εξαφανίζονται όλα τα «είδη» των Αυτιστικών Διαταραχών όπως το Σύνδρομο Άσπεργκερ (Asperger’s Disorder) και τη Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή μη αλλιώς Προσδιοριζόμενη (PDD-NOS) που θα αντικατασταθούν με τον ορισμό «Φάσμα Αυτιστικών Διαταραχών» (Autism Spectrum Disorder). Στη συνέχεια, θα διατυπωθούν διακρίσεις σχετικά με τα επίπεδα βαρύτητας του αυτισμού. Τα επίπεδα βαρύτητας ή δυσκολίας βασίζονται στο ποσοστό στήριξης που το άτομο θα έχει ανάγκη σε σχέση με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στους τομείς της κοινωνικής επικοινωνίας (social communication), των περιορισμένων ειδικών ενδιαφερόντων (restricted interests) καθώς και των επαναλαμβανόμενων στερεοτυπικών συμπεριφορών (repetitive behaviors). Για παράδειγμα, ένα παιδί θα μπορεί να διαγνωστεί με Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή Βαθμού 1, Βαθμού 2, ή Βαθμού 3 (Autism Spectrum Disorder, Level 1, Level 2, or Level 3).</span><br /><span style="font-weight: normal;"><br />Με μια κίνηση σχεδόν σεισμικής δόνησης, το <b>ΝΙΜΗ </b>ή National Institute of Mental Health των ΗΠΑ -ο μεγαλύτερος οργανισμός παγκοσμίως που χρηματοδοτεί έρευνες σχετικές με την ψυχική υγεία, ανακοίνωσε μόλις 2 εβδομάδες πριν την έκδοση του DSM-5 ότι θα "επαναπροσδιορίσει τις έρευνες σε διάσταση από τις κατηγορίες που έχει θέσει το DSM.”. Στην εκφώνηση του ο διευθυντής του NIMH, ο Thomas Insel είπε ότι το DSM πάσχει από έλλειψη κύρους και ότι "οι ασθενείς με ψυχικές παθήσεις αξίζουν κάτι καλύτερο". Αυτή η ανακοίνωση είναι φυσικό ότι θα φέρει μια σχετική αναστάτωση στην Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία, αφού η ίδια προσφωνούσε το εγχειρίδιο τους αυτό ως "το μέλλον των ψυχιατρικών διαγνώσεων", μόλις δύο εβδομάδες πριν βγεί προς πώληση και γεμίσει τα ράφια των βιβλιοπωλείων!</span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><b>Το μέλλων των ψυχιατρικών παθήσεων</b> καθώς και του αυτισμού μεταξύ αυτών είναι ακόμη δυστυχώς στα χέρια των ψυχιάτρων που δημιουργούν μέρα με την μέρα νέες παθήσεις ώστε να υπάρχουν νέες διαγνώσεις και μια ατελείωτη ουρά από νέους πελάτες! Καιρός είναι εμείς οι ίδιοι οι "πελάτες" να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε ότι πράγματι μας αξίζει κάτι πολύ καλύτερο από το να είμαστε καταχωρημένοι σε ένα εγχειρίδιο κερδοσκοπίας.</span><br /><br />----------------------------------------------------------------<br /><span style="font-weight: normal;"><b>COPYRIGHT: </b>Αυτό το κείμενο είναι πνευματική ιδιοκτησία της Πέρλας Μεσσίνα και απαγορεύεται η αντιγραφή ή αναδημοσίευση του ή μέρους αυτού χωρίς γραπτή άδεια της συγγραφέως.</span><br />------------------------------------------------------------------<br />Δείτε και τα εξής:<b><span style="font-weight: normal;"><br /><br />ΑΥΤΙΣΜΟΣ-Μιά Μοναδική Εικόνα απο τα Μέσα: ΟΠΩΣ ΠΑΕΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΠΟΙΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ... <br /><a href="http://aspergerhellas.blogspot.nl/2011/01/blog-post.html">http://aspergerhellas.blogspot.nl/2011/01/blog-post.html</a><br /><br />Aspergers Is Gone: How 20 Years of Psychiatry Has Just Been Rewritten <br /><a href="http://gizmodo.com/5965125/aspergers-is-gone-how-20-years-of-psychiatry-has-just-been-rewritten">http://gizmodo.com/5965125/aspergers-is-gone-how-20-years-of-psychiatry-has-just-been-rewritten</a><br /><br />National Institute of Mental Health abandoning the DSM <br /><a href="http://mindhacks.com/2013/05/03/national-institute-of-mental-health-abandoning-the-dsm/">http://mindhacks.com/2013/05/03/national-institute-of-mental-health-abandoning-the-dsm/</a></span></b></span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><b><span style="font-weight: normal;">DSM - mad, bad, or just plain daft? </span></b></span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><b><span style="font-weight: normal;"><a href="http://recoverynetworktoronto.wordpress.com/2013/05/13/dsm-mad-bad-or-just-plain-daft/">http://recoverynetworktoronto.wordpress.com/2013/05/13/dsm-mad-bad-or-just-plain-daft/</a></span></b></span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><b><span style="font-weight: normal;">Η νέα «βίβλος της ψυχιατρικής» βάζει την ψυχιατρική στο ντιβάνι <br /><a href="http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231249084">http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231249084</a><br /><br />ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ : ΜΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ <br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=lNkXetI4Skc">http://www.youtube.com/watch?v=lNkXetI4Skc</a><br /><br />Η επίθεση της ψυχιατρικής στα μικρά παιδιά <br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=a82h4THUelE">http://www.youtube.com/watch?v=a82h4THUelE</a><br /><br />Aspergers Is Gone: How 20 Years of Psychiatry Has Just Been Rewritten <br /><a href="http://gizmodo.com/5965125/aspergers-is-gone-how-20-years-of-psychiatry-has-just-been-rewritten">http://gizmodo.com/5965125/aspergers-is-gone-how-20-years-of-psychiatry-has-just-been-rewritten</a><br /><br />Το Μάρκετινγκ της Τρέλας - Τι κάνουν τα ψυχοφάρμακα <br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=F1c0KzP0rNI">http://www.youtube.com/watch?v=F1c0KzP0rNI</a><br /><br />Το Μάρκετινγκ της Τρέλας - Η Ιστορία των ψυχοφαρμάκων <br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=CjAbfF65kGY">http://www.youtube.com/watch?v=CjAbfF65kGY</a><br /><br />TΑ 20 ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ <br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=eeNJLNVY4I0">http://www.youtube.com/watch?v=eeNJLNVY4I0</a><br /><br />Ευτυχία και Κατάθλιψη <br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=b2FTtT5hE_k">http://www.youtube.com/watch?v=b2FTtT5hE_k</a><br /><br />A 75-Year Harvard Study Finds What It Takes To Live A Happy Life <br /><a href="http://www.businessinsider.com/grant-study-reveals-what-makes-us-happy-2013-4">http://www.businessinsider.com/grant-study-reveals-what-makes-us-happy-2013-4</a></span></b></span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-70579762940072231942012-02-06T00:47:00.000-08:002012-02-06T02:57:10.122-08:00ΑΓΑΠΗ = ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp8hFizUwqxQqdTyaLDkHGjVZ4Kb4KqnzujKKRnKGLYnUOc1ZS6hSmZ-9222OvD2-2kaXUFuFM-TybuoijluaVMzGSLjwQoeWCzfwyGIdJoU7bp3FKUE5PtAMKFbBpVazINGlqlYkqHMI/s1600/indifference+copy.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp8hFizUwqxQqdTyaLDkHGjVZ4Kb4KqnzujKKRnKGLYnUOc1ZS6hSmZ-9222OvD2-2kaXUFuFM-TybuoijluaVMzGSLjwQoeWCzfwyGIdJoU7bp3FKUE5PtAMKFbBpVazINGlqlYkqHMI/s400/indifference+copy.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5705964186992930946" border="0" /></a><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;">Αυτό μας μαθαίνει καθημερινά η νευροτυπική κοινωνία. Μας λέει να μην ασχολήσαι με τους άλλους γύρω σου, αλλά να ασχολήσαι μόνο με τον εαυτό σου, να αφήνεις τους άλλους μας λέει στην αξία τους και να μην τους επικρίνεις.<br /><br />Παράληλα όμως, σε προωθεί και στο να μην ασχοληθείς να βοηθήσεις άλλους ή να ανακατευθείς στα θέματά τους, όποια και αν είναι αυτά, με το να σου επαναλαμβάνει ότι δεν είσαι ούτε ειδικός ούτε παντογνώστης!<br /><br />Έτσι έχουμε γίνει μιά κοινωνία χοντρόπετσων, αντί ευαισθητοποιημένων ανθρώπων που ασχολούνται με τα κοινά, και μέσω κριτικής βασισμένης στο ήθος και την αίσθηση δικαιοσύνη να φροντίζουμε να μην καταστρέφονται οι ανθρώπινες αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και του αλληλοσεβασμού μας.</span><br style="font-family:georgia;"><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Ως κοινωνία χοντρόπετσων όμως, μπορεί να ζούμε δίπλα σε κάποιον, και να μην έχουμε ιδέα τι παίζεται πίσω από την πόρτα του, μέσα στην ζωή του και στην οικογένειά του και ουσιαστικά να μην μας ενδιαφέρει και να μάθουμε. Έχουμε μάθει να αφήνουμε αυτή την ευθύνη προς τον συνάνθρωπό μας στους άλλους που είναι "ειδικοί", που έχουν την όποια κοινωνική θέση που τους καθηστά αναγκαστικά υπεύθυνουν των κοινών, ή που τους θεωρούμε αολά κορόιδα γιατί αντί να ασχοληθούν με τον εαυτό τους, ασχολούνται αφιλοκερδώς με την καλυτέρευση της ζωής των άλλων.</span><br style="font-family:georgia;"><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Αυτή είναι στο μεγαλείο της η κοινωνία των νευροτυπικών ή αλλοιώς χοντρόπετσων, των αδιάφορων, που όμως έχουν πληθώρα συναισθημάτων, που είναι άκρως ευέξαπτοι άμα τους τα ενοχήσει ή καταπατήσει κάποιος, που μιλάνε συνεχώς για αυτά, που έιναι τόσο εθισμένοι στις συναισθηματικές συγκινήσεις ώστε δακρίζουν με ένα <a href="http://youtu.be/nBobmn_u98w">βίντεο διαφημηστικής εταιρίας</a> για έναν κουφό πατέρα και την κόρη του, αρκεί όμως να μην τους αγγίξει η όποια κατάσταση άλλων την προσωπική τους ζωή, αρκεί να μην τους ενοχλήσει και τους αναγκάσει να αναλάβουν ευθύνες διευθέτησης.<br /><br style="font-family:georgia;"></span><span style="font-family:georgia;">Θα μπορούσε ένας τέτοιος κουφός μπαμπάς να ζει πίσω απο την διπλανή τους πόρτα και να μην το ξέρουν, ούτε να ενδιαφέρονται να το μάθουν. Το δράμα του διπλανού τους δεν τους ενδιαφέρει, διότι είναι εγκλωβισμένοι στο δικό τους όποιο δράμα, στην δική τους όποια ζωή, στις δικές τους σκοτούρες και δυσκολίες. Άλλωστε τους έχουν μάθει όπως είπα, να ασχολούνται με τα δικά τους και μόνο, και πηθείνια να ακολουθούν τις όποιες κοινωνικές μόδες. Σαν συναισθηματικά αποχαυνομένο μπουλούκι...</span><br style="font-family:georgia;"><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Έτσι λοιπόν, δεν θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση όταν συμβαίνει κάτι σαν και αυτό εδώ. Όταν επί τρεις μέρες ένα νοητικό ανάπηρο παιδί βρήσκεται στην κατάστση να κοιμάται με τον νεκρό πατέρα του και κανείς δεν το ήξερε. Ούτε μοιάζει να ενδιαφέρει κανέναν για που θα καταλήξει αυτο το παιδί τώρα που πέθανε ο πατέρας του.<br /><br />Η χοντροπετσιά μας εμποδίζει και να ενδιαφερθούμε αν ο γείτονάς μας έχει αυτιστικό παιδί και αν το έχει κάνε πειραματόζωο και κινητό φραμακείο γιατί έτσι είναι τώρα η μόδα που επικρατεί (αυτισμός = ψυχοφάρμακα). Και φυσικά δεν μας απασχολεί άμα η μαμά του υπερκινητικού παιδιού περνάει 18 ώρες την μέρα στο facebook και το αφήνει να αυτοαπασχολήται και να παίζει μόνο του, και δεν μας ενοχλεί μιά και το θεωρούμε πιά απόλυτα κατανοητό, όταν και οι δυό γονείς δουλεύουν να μεγαλώνει το παιδί τους με μιά κουρασμένη και με ελάχιστη υπομονή γιαγιά ή παππούς που το δέρνουν για να κάθετε ήσυχο! </span><br style="font-family:georgia;"><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Μας έχουν μάθει και μας το λένε ξανά και ξανά, ότι το να "Αγαπάς τον πλησίον σου" σημαίνει να μην χώνεις την μύτη σου και να μην ανακατεύεσαι στις υποθέσεις του, να μην σε απασχολεί τι κάνει ή δεν κάνει, και να μην αναλάβεις ποτέ και καμία ευθύνη ώστε να τον επικρίνεις γαι τις λανθασμένες μεθόδους και συμπερφορές του όσο ανήθικες, όσο άδικες, όσο καταστρεπτικές και αν είναι αυτές για κάποιον άλλον.<br /><br />Αυτό θα πει "Αγάπη" λοιπόν, να περνάς δίπλα στον άλλο, να ζεις δίπλα στον άλλον, ακόμη να ζεις μέσα στο ίδιο σπίτι με τον άλλον, και να μην ασχολήσαι με αυτόν (ακόμη και άμα στο ζητήσει!).<br /><br style="font-family:georgia;"></span><span style="font-family:georgia;">Εκτώς και αν υπάρχει κάποιο ώφελος για σένα, κάτι που μπορείς να βγάλεις από αυτόν. Να κερδοσκοπήσεις από την αδυναμία του, την δυσκολία του, την άγνοιά του, ακόμη και την βλακεία του ή την αφέλειά του!</span><br style="font-family:georgia;"><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Πως να μην υπάρχει λοιπον "αυτισμός"; Πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει "αυτισμός" σε αυτή την κοινωνία των χοντρόπετσων που πάσχει από πλήρη αδιαφορία προς τον συνάνθρωπό διότι έχει μάθει να βλέπει την αδιαφορία αυτή ως "Αγάπη";;;</span><br style="font-family:georgia;"><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Εδώ σας παρουσιάζω 3 Χοντρόπετσες κατάστεις:</span><br style="font-family:georgia;"><br style="font-family:georgia;"><a href="http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=120071&catid=6"><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;font-size:180%;" >1. Κοιμόταν για 3 μέρες, με τον νεκρό πατέρα του!</span></a><br style="font-family:georgia;"><br style="font-family:georgia;"><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;font-size:180%;" >2. "Οι περιπέτειες ενός Αυτιστικού"</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">(ή καλύτερα το παιδί πειράτόζωο ψυχοφαρμάκων)</span><br style="font-family:georgia;"><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Mέχρι την ηλικία του άρχισε σχολείο ο γυιός μου δεν έδειχνε κάποια «διαφορά» σε σύγκριση με τα άλλα παιδιά. Η «διαφορά» άρχισε με </span></span><span style="font-weight: bold; font-family:georgia;font-size:130%;" >μαθησιακές δυσκολίες</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> στο σχολείο. Τότε ήταν που πήγαμε να δούμε τον παιδοψυχίατρο, ενω μέχρι τότε είχαμε επισκευτεί μόνο κανονικούς γιατρούς που έκαναν την ρουτίνα των check-up όπως υψος, βάρος, και περίμετρος κεφαλιού. Όπου και μας βρήκε ότι το παιδί ήταν φυσιολογικόςαλλά είχε μεγαλύτερη διάμετρο κρανίου λόγω των υψηλών επιπέδων των ορμόνων. Πότε όμως δεν έγινε μέτρηση των ορμόνων ανάπτυξης διότι δεν υπήρχαν τα αναγκαία όργανα εργαστηρίου.</span><br style="font-family:georgia;"><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Ο πρώτος παιδοψυχίατροςμας έδωσε διάγνωση ΔΕΠ-Υ όταν ήταν το παιδί 6 ετών.</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Ο δεύτερος παιδοψυχίατρος δεν συμφώνησε με την διαγνωση ΔΕΠ-Υ, διότι στον ένα χρόνο που έκανε ψυχανάλυση το παιδί καθόταν ήσυχο χωρίς να σηκώνεται από την καρέκλα του, κάτι που ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ δεν θα έκανε αφού η υπερκινητικότητα δεν θα το άφηνε να κάτσει ακίνητο για μιά ολόκληρη ώρα.</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Ο τρίτος ψυχίατρος δεν διέγνωσε αυτισμό αλλά συμπτώματα άτυπης ψύχωσης και υποστήριξε την διάγνωση αυτή με να μας πει ότι τα παιδιά παρουσιάζουν τα συμπτώματα του αυτισμού μέχρι τα 3 τους, ενώ στο παιδί παρουσιάστηκε διαφορά όταν άρχισε σχολείο.</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Ο τέταρτος και καλύτερος, Α. Ευαγγελινού, βρήκε ότι το παιδί παρουσίαζε το πρόβλημα του αυτισμού. Δυστυχώς όμως, αυτός ο γιατρός ένα μήνα μετά την επισκεψή μας, έφυγε για τις ΗΠΑ, και έτσι αποφασίσαμε να επισκευθούμε έναν πέμπτο γιατρό, καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος δεν διέγνωσε αυτισμό, αλλά ψύχωση.</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Μας πρότεινε μιά θεραπευτική μέθοδο, με 4 mg Risperdal και 1 Zoloft 50 mg την ημέρα. Αυτός ο συνδιασμός έφερε υπνηλία που διαρκούσε 18 ώρες την μέρα και ο καθηγητής ελάτωσε την δόση στα 2 mg Risperdal + Zoloft 500 mg. Με αυτή την δόση το οικογενιακό μας δράμα ξεκίνησε διότι μεταβλήθηκε από ένα χαρούμενο παιδί σε ένα επιθετικό άτομο.</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Εκεί που προηγουμένως τα αυτιστικά του χαρακτηριστικά ήταν σε λανθάνουσα κατάσταση, τώρα άρχισε να προβάλει έντονα αυτιστικά χαρακτηριστικά όπως ηχολαλία, σύνδρομο επαναληπτικών κινήσεων, στερεοτυπίες και αυτό-διεγερτική συμπεριφορά.</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Το παιδί πήρε βάρος και από 75 κιλά έφτασε τα 107 μέσα σε έναν χρόνο. Για να αντιμετωπίσουμε την επιθετικότητά του και το υπερβολικό βάρος, μας προτείναν μιά άλλη θεραπεία με το αντιψυχωτικό φάρμακο Solyan σε δόση των 100 mg την μέρα.</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Σε μιά περίοδο 3 μηνών αυτό το φάρμακο μείωσε την επιθετικότητα, αλλά μετά από 3 μήνες η επιθετικότητα επανήλθε και ξεκινήσαμε μιά νέα θεραπευτική μέθοδο με το Cabapentin όπου όμως έμφάνησε ένα νέο σύνδρομο αυτοτραυματικότητας.</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Τον Ιανουάριο 2010 σταματήσαμε και με αυτά τα φάρμακα. Μετά τον Μάιο, κάπου 4 μήνες αργότερα χωρίς αυτά τα φάρμακα εμφανίστηκαν ξεσπάσματα και αϋπνία. Δύο χάπια melatonine (2mg) δεν κατάφεραν να διορθώσουν την αϋπνία.</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Για τα ξεσπάσματα και τις αυτοτραυματικές διαθέσεις χρησιμοποιήσαμε το Zoloft και το Effexor, τα οποία όμως επιδείνωσαν το άγχος του.</span><br style="font-family:georgia;"><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Ο Δρ. Σ., ένα τοπικός γιατρός που ξέρει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το παιδι μου και τα συμπτώματά του μετά από όλα αυτά τα χρόνια, μας είπε ότι τα αντικαταθλιπτικά δημιούργησαν την υπομανία και απο τις αρχές του Οκτωβρίου 2010 μας πρότεινε να χρησιμοποιήσουμε το Abilify σε μιά δόση 3,5 ml κάθε βράδυ.</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Με αυτή τη δοσολογία τα ξεσπάσματα σταμάτησαν και καλυτέρευσε ο ύπνος αλλά είναι σε πειραματικό στάδιο και δεν υπάρχουν ακόμη οι κλινικές έρευνες για αυτό.</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Τον περασμένο Σεπτέμβριο, επισκευθήκαμε το νοσοκομείο NECKER του Παρισιού όπου και κάναμε μαγνητική τομογραφία [fMRI]. Οι εικόνες έδειξαν ότι ο εγκέφαλος του είναι καθερός και χωρίς στίγματα.</span><br style="font-family:georgia;"><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Ουσιαστικά το προβλημα είναι η συννοσυρότητα της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής προσωπικότητας με αγχώδης ιδές, σκέψεις, εικόνες και παρορμήσεις. Θα πρέπει λοιπόν να ερευνήσουμε την ψυχαναγκαστική διαταραχή και τους βιολογικούς παράγοντες. Θα σας ήμουν ευγνώμων αν θα μπορούσατε να με ενημερώσετε για εργαστήρια στην χώρα σας που να μπορούν να πραγματοποιήσουν αυτή την έρευνα.</span><br style="font-family:georgia;"><span style="font-family:georgia;">Σας ευχαριστώ.</span><br style="font-family:georgia;"><br face="georgia"><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;font-size:180%;" >3. Η εγκλωβησμένη γυναίκα</span><br face="georgia"><span style="font-family:georgia;">(ή καλύτερα ο εγωιστής και αυταρχικός σύζηγος)</span><br face="georgia"><br face="georgia"><span style="font-family:georgia;">ΕΙΜΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΛΟΓΩ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΟΚ... ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΠΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ... ΚΑΘΟΜΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΠΕΡΙΠΟΙΟΥΜΕΝΗ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ... ΚΑΤ ΕΜΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ... Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ...Η ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑ ΑΚΟΜΑ... ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΠΙΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ, ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ... ΑΝΤΙ ΑΥΤΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ 2-3 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΝΤΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΚΑΝΑ ΜΙΣΑΩΡΟ ΣΥΝΟΛΟ ΟΛΟ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΑΥΤΑ... ΜΕΤΑ ΑΥΤΟΣ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΥΣ, ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΣΧΟΛΙΕΣ ΤΟΥ... ΣΗΜΕΡΑ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΗΘΕΛΑ ΜΙΑΣ ΚΙ ΕΙΧΕ ΚΑΛΟ ΚΑΡΟ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ, ΝΑ ΠΑΡΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΕΡΑ ΠΟΥ ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΛΕΙΣΜΕΝΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ... ΑΥΤΟΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕ ΝΑ ΚΑΛΕΣΕΙ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΓΟΥΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ... ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ? ΗΡΘΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ... ΕΦΥΓΑ ΑΠ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ, ΑΠ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ, ΑΠ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΑΝ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ 20ΧΙΛ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΔΥΑΣΕΙ ΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ.. ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ... ΠΙΕΣΜΕΝΗ... ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ?</span></span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-51493770751187127182011-04-28T02:06:00.000-07:002011-04-28T02:44:57.736-07:00Και μετά αναρωτιέστε απο που προέρχεται ο Αυτισμός;;;<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdr3I7P25HdW0qf2hvTEfZ_LvsYTXSo-g7QpJxN8a7T_LCPT-IzQIj9L_mwG3WDB9rrosSeZCtJ6-mwNAhG5Btm-HdvcWdTtr5t8amnCBwae_RaF7mKd8vcd9ZD_voQlwU3aTy6_8YwPo/s1600/Genetic+Manipulation.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdr3I7P25HdW0qf2hvTEfZ_LvsYTXSo-g7QpJxN8a7T_LCPT-IzQIj9L_mwG3WDB9rrosSeZCtJ6-mwNAhG5Btm-HdvcWdTtr5t8amnCBwae_RaF7mKd8vcd9ZD_voQlwU3aTy6_8YwPo/s400/Genetic+Manipulation.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5600565794948137538" border="0" /></a><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><span style="font-size:130%;"><br />Προέρχεται απο όλες τις βλακείες που κάνουμε σαν ανθρώπινο γένος λόγω άγνοιας και κυρίως ευκολίας.<br /><br />Tις βλακείες που κάνουν οι άλλοι και που τις αποδεχόμαστε στο όνομα της ευγένειας και κοινωνικής αποδοχής.<br /><br />Kαι τις βλακείες που μας επιβάλουν στο όνομα της κερδοσκοπείας! </span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:180%;" ><br />ΕΞΩΔΙΚΟ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ</span> <br /><br />Προς:<br />ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΝ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"> ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ.<br /><br />ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΗΛΩΣΗ </span> <span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br /><br />Κε Πρωθυπουργέ καί Βουλευτές τής παρούσας βουλής ,<br /><br />Διαδίδεται έντονα τις τελευταίες μέρες ότι πρόκειται να φέρετε προς ψήφιση νομοσχέδιο όπου θα κάνετε νόμο του κράτους , διατάξεις που περιλαμβάνει ό λεγόμενος διατροφικός κώδικας .</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br /><br />Ο κώδικας αυτός , όπως έχει ψηφιστεί στην Αμερική με την ονομασία νόμος S-510 , αναφέρει ότι οι βιταμίνες A , B , C , D και ιχνοστοιχεία όπως ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο καθίστανται παράνομα , όταν οι ποσότητες λήψης αυτών των ουσιών θα είναι θεραπευτικές .</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br /><br />Ο νέος αυτός κώδικας θα απαγορεύει επίσης την χρήση θρεπτικών ουσιών, όπως βιταμίνες ή μέταλλα ,τα οποία θα λαμβάνονται για πρόληψη ή για αντιμετώπιση κάποιας πάθησης . Αυτές οι ουσίες θα χαρακτηρίζονται ως τοξικές και δηλητήρια .</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"> Ναι αυτές που αποδεδειγμένα είναι η βάση της σωστής λειτουργίας του ανθρώπινου οργανισμού και της ισχυροποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος , με το νέο νόμο θα είναι παράνομες!<br /><br /></span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"> </span><div class="gmail_quote"><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"> Θα απαγορεύεται ακόμα και ή συνταγή γιατρού, που δίνει συμπληρώματα διατροφής ή φάρμακα με βιταμίνες , ακόμα και αν πραγματικά τα έχει ανάγκη κάποιος. Συγκεκριμένα ή δοσολογία θα περιορίζεται μόνο στο 15% της συνιστώμενης ποσότητος. <span style="font-weight: bold;">Η θεραπεία θα γίνεται με άλλα φάρμακα εταιρειών, τα οποία θα κοστίζουν πολύ περισσότερο</span>.<br /><br />Το ίδιο απαγορευμένες θα είναι και οι διατροφικές συμβουλές που έχουν να κάνουν με την ενίσχυση της διατροφής μέσω λήψης θρεπτικών ουσιών. Τα τρόφιμα θα υποβάλλονται υποχρεωτικά σε ελέγχους για τις ποσότητες των ουσιών αυτών που θα εμπεριέχουν και <span style="font-weight: bold;">θα τροποποιούνται με ακτινοβολία</span>, έτσι ώστε να αποβάλλουν την "πλεονάζουσα" τοξική ουσία, ώστε η λήψη θρεπτικών ουσιών να είναι περιορισμένη και με τον τρόπο αυτό να αποδυναμώνεται ο ανθρώπινος οργανισμός σε οποιαδήποτε επίθεση ιών, με αποτέλεσμα την προσβολή αυτού από κάθε είδους ασθένεια.<br /><br />Την ίδια στιγμή θα επιβάλει την προσθήκη επιβλαβών ουσιών όπως πχ το φθόριο , το οποίο παράγεται από βιομηχανικά απόβλητα. Ήδη το 66% του νερού των ΗΠΑ φθοριώνεται. Το φθόριο πρωτοχρησιμοποιήθηκε στο Γκουλάγκ επειδή ανακαλύφθηκε ότι οι κρατούμενοι που έπιναν νερό με φθόριο <span style="font-weight: bold; ">ήταν συγκαταβατικοί και μπορούσες εύκολα να τους ελέγξεις και να τους χειραγωγήσεις</span>. Πέρα από την λίστα των "παράνομων" τοξικών ουσιών , κατά τους διατάσσοντες την εφαρμογή του διατροφικού αυτού κώδικα, ανοίγει ο δρόμος στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα αλλά και στα ζώα που θα παράγουν την τροφή μας.<br /><br />Ο νέος κώδικας θα προβλέπει οτι οι αγελάδες που θα παράγουν τα γαλακτοκομικά προιοντα , θα λαμβάνουν υποχρεωτικά την αυξητική ορμόνη rBGH της διαβόητης πολυεθνικής MONSATO. Είναι γνωστό ότι το αγελαδινό γάλα αποτελεί το νούμερο 1 κίνδυνο ασθενειών στον πλανήτη. Κάθε ζώο που θα χρησιμοποιείται για την διατροφή μας θα υφίσταται αγωγή με υποκλινικά αντιβιοτικά και αυξητικές ορμόνες υποχρεωτικά.<br /><br />Επίσης ό κώδικας απαιτεί κάθε είδους τροφή να υφίσταται επεξεργασία με ακτινοβολία, εκτός αν καταναλώνεται ωμό και σε τοπικό επίπεδο. Ο κώδικας περιλαμβάνει και τα φυσικά και βιολογικά προιοντα, που πλέον βιολογικά θα θεωρούνται και αυτά στα οποία θα έχουν χρησιμοποιηθεί κτηνιατρικά φάρμακα, αυξητικές ορμόνες κλπ.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Δηλαδή όποιος θέλει θα βαπτίζει βιολογικό ότι θέλει</span>.</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"> Ακόμα και εξαιρετικά επικίνδυνα εντομοκτόνα όπως το DDT, για το οποίο στο παρελθόν αποδείχτηκε ότι η επίδραση του είναι καρκινογόνα, θα εισαχθούν πάλι στο εμπόριο.</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Το DDT, η διελδρίνη, η αλδρίνη, το εξαχλωροβενζόλιο και το camphechlor κρίθηκαν από 176 χώρες επικίνδυνα και <span style="font-weight: bold;">απαγορεύτηκαν το 1991</span> στη σύνοδο της Στοκχόλμης. <span style="font-weight: bold;">Με αυτόν τον νόμο επιστρέφουν 7 από τα 9 αυτά επικίνδυνα και απαγορευμένα εντομοκτόνα</span>!<br /><br />Επειδή λοιπόν, πολλές λειτουργίες και συστήματα ενζύμων του ανθρώπου μοιάζουν με τα αντίστοιχα των εντόμων, εμφανίσουν παθήσεις, που οφείλονται στην ελλειπή διατροφή και στους προαναφερθέντες παράγοντες, <span style="font-weight: bold; ">οι παθήσεις αυτές καθίστανται επικερδείς</span>, όπως ό καρκίνος, ό ζαχαρώδης διαβήτης, οι καρδιαγγειακές παθήσεις κ.α.<br /><br />Άλλη μια ουσία που θα επιτρέπεται με τον νέο κώδικα, είναι η αφλατοξίνη καθώς επίσης και η συσσώρευση της σε υψηλά ποσοστά στο γάλα. </span> <span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><span style="font-weight: bold; ">Η συγκεκριμένη ουσία είναι ή δεύτερη πιό καρκινογόνα</span>. Επειδή λοιπόν </span> <span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><span style="font-weight: bold; ">ένας από τους εμπνευστές του συγκεκριμένου κώδικα είναι και ό ιδρυτής τριών πανίσχυρων φαρμακοβιομηχανιών</span>, ή επιβολή του με την ψήφιση νόμου από εσάς, σας κάνει συνεργούς, σε κάθε είδους βλάβη της υγείας των πολιτών της πατρίδος μας . Επίσης από την 1η Απριλίου θα μπει σε εφαρμογή ή οδηγία της ευρωπαϊκής ένωσης ή οποία περιλαμβάνει τα </span> <span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><span style="font-weight: bold; ">φαρμακευτικά παραδοσιακά προιόντα φυτικής προέλευσης</span>.<br /><br />Επειδή λοιπόν έγινε γνωστό ότι ή οδηγία αυτή ψηφίστηκε από "επιτροπή" και δεν φροντίσατε να γνωστοποιήσετε στον κόσμο ότι υπήρχε περιθώριο μέχρι την 1η Απριλίου του 2011 να κατοχυρωθούν τα ελληνικά φυτικά προιόντα, έχουν κατοχυρωθεί μόνο 183 από αυτά. Αυτά τα 183 θα είναι τα μόνα που θα μπορούν να εμπορεύονται και να χρησιμοποιούνται και όλα τα άλλα θα είναι παράνομα. Αν υπάρχει κατανάλωση κάποιου από τα "παράνομα" τότε ο καταναλωτής θα έχει πρόβλημα με τον νόμο. <span style="font-weight: bold;">Δηλαδή μια μητέρα θα μηνυθεί αν δώσει τσάι στο παιδί της και αυτό αρρώστησε ακόμα και από μια άσχετη αρρώστια</span>.<br /><br />Επίσης θα απαγορεύει συμπληρώματα διατροφής, εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας, κλείσιμο σχολών ομοιοπαθητικής, <span style="font-weight: bold; ">διότι αυτός ο τρόπος θεραπείας είναι φιλικός προς το σώμα μας και όχι επιθετικός όπως η κανονική ιατρική που τα φάρμακα έχουν παρενέργειες</span>.<br /><br />Επίσης θα απαγορεύει όλα τα βιβλία σχετικά με τα βότανα, ιχνοστοιχεία κλπ. Και αυτό θα το κάνει διότι τα φυτικά προιόντα έχουν ελάχιστο κόστος παραγωγής, καθώς είναι προιόντα της φύσης, ενώ αν επεξεργαστούν ως εκχύλισμα, με συσκευασία κλπ από τις φαρμακευτικές εταιρείες, ή αξία τους ανεβαίνει 1000 φορές επάνω. Δηλαδή ένα στρέμμα άγριας ελληνικής φύσης έχει υπολογιστεί ότι θα αποφέρει κέρδος τον χρόνο από 10.000 έως 20.000 euro.<br /><br />Και εδώ σας υπενθυμίζω την πρόσφατη ενέργεια της κυβέρνησης για την ψήφιση νόμου για τις περιοχές νατούρα όπου ήδη καταλαμβάνουν το 23% της Ελλάδος, (όταν στα άλλα κράτη φτάνουν το πολύ μέχρι 4% ), για να τις παραδώσει στις φαρμακευτικές εταιρείες προς εκμετάλλευση.<br /><br />Και σας ερωτώ εσάς που θέλετε να λέγεστε αντιπρόσωποι μας, πού είναι ή ενημέρωση που δώσατε στον κόσμο για την πραγματικότητα του σκοπού του συγκεκριμένου νόμου;<br /><br />Αντίθετα σχεδόν ταυτόχρονα προωθείται την απελευθέρωση του επαγγέλματος των φαρμακοποιών με όρους που φανερώνουν τον σκοπό αυτόν. Και εδώ θέλουμε να τονίσουμε την ενέργεια του πρωθυπουργού πριν λίγους μήνες να υπογράψει για την εισαγωγή μεταλλαγμένου σπόρου πατάτας ειδικά για την χώρα μας και όχι για τα κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης!</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-weight: bold; font-family:georgia;font-size:130%;" >Έχει αποδειχτεί ότι ο μεταλλαγμένος αυτός σπόρος πατάτας προκαλεί γεννετικές μεταλλάξεις.</span><span style="font-weight: bold; font-family:georgia;font-size:130%;" > </span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br /><br />ΕΧΕΤΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΥ ΣΠΟΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΥΤΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΣΗ .</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br /><br />Επίσης άλλες διατάξεις του κώδικα, που θα επιβάλουν την απαγόρευση διατήρησης κήπων και την σπορά σε αυτούς λαχανικών και κάθε είδους φυτικής τροφή , ακόμα και για ιδίαν χρήση, δεν χρειάζεται να σας αναφέρω ότι είναι και θα παραμείνουν στην σφαίρα της φαντασίας των διαστροφικών μυαλών που έχουν σκεφτεί τα ανωτέρω .</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br /><br />Με το παρόν εξώδικο καταρρίπτεται και ή δικαιολογία, (ψηφίσαμε χωρίς να έχουμε διαβάσει τι λένε), που είχε εκφράσει βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος σχετικά με τις χαρισματικές συμβάσεις των εθνικών οδών σε συγκεκριμένες ιδιωτικές εταιρείες .</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br /><br />Σάν αντιπρόσωποι μας, οι ζωές μας και οι ζωές σας, είναι σιαμαίες.</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br />Δεν μπορούν να παρεμβληθούν ανάμεσα τους, ούτε μα,, ούτε στρατός εκπαιδευμένος με ασκήσεις καταστολής πλήθους.<br /><br />Έκτος αυτού όμως η ψήφιση από εσάς του κώδικα τούτου θα έχει άμεση κατάθεση αγωγών αποζημίωσης για τις βλάβες που προξενήσουν τέτοιες διατάξεις και άμεσα ασφαλιστικά μέτρα για την δέσμευση της περιουσίας σας, όπως και κατάθεση μηνύσεων για γενοκτονία και εσχάτη προδοσία.</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br /><br />ΑΣΥΛΙΑ ΤΕΛΟΣ, ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ.</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br /><br />Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής νά επιδώσει νόμιμα τήν παρούσα πρός τόν Πρωθυπουργό και τους Βουλευτές τού Ελληνικού Κοινοβουλίου πού κατοικοεδρεύουν στό μέγαρο τής ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ πρός γνώση καί γιά τίς νόμιμες συνέπειες, αντιγράφοντας τό περιεχόμενο της, στήν έκθεση επιδόσεως πού θά συντάξει.</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br /><br />ΑΘΗΝΑ 28 /3 / 2011<br /><br />Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο αγώνα για την υγεία τους έμπρακτα ας επικοινωνήσουν έως το απόγευμα της Δευτέρας 28 /3 /2011 στο email </span> <span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><a href="mailto:theodoridispk@gmail.com" target="_blank">theodoridispk@gmail.com</a><br /><br />---------------------------------------<br />Δυσυχώς και εγώ το διάβασα αργά αλλά θεωρώ ότι είναι κάτι που μας αφορά όλους και τουλάχιστον θα πρέπει να ξέρουμε τι μας γίνεται!</span><br /></div>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-12992656960529011092011-04-23T06:17:00.000-07:002011-04-23T10:59:45.344-07:00Το Πάσχα - Η Δυσθυμία της Ζωής!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtDbkQAnzgEJ1oVOoEFl_0AEaCO9PiSziCyxF3pjGTJndKgAEkfHsSdvPYgZifNfe-PFhJ4qt8rwr70b8ah54dpbg2GOpryZ2EmSHSQqmk3myQ0tUZrJn16z31CTBYiJq7srJ4mItcrgU/s1600/pasxa.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtDbkQAnzgEJ1oVOoEFl_0AEaCO9PiSziCyxF3pjGTJndKgAEkfHsSdvPYgZifNfe-PFhJ4qt8rwr70b8ah54dpbg2GOpryZ2EmSHSQqmk3myQ0tUZrJn16z31CTBYiJq7srJ4mItcrgU/s320/pasxa.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5598837277062090178" border="0" /></a><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;font-size:180%;" >Μιά αρχή.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Μιά ακόμη δοκιμασία της ζωής να αναγεννηθεί, μετά τον "θάνατο" του χειμώνα.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Η πάλη της ύπαρξης με την ανυπαρξία. Όροι θεωριτικοί, διότι τα δύο αυτά δεν είναι πραγματικά δύο, είναι ένα. Ένας κύκλος, ένα νόμισμα, που όμως έχει δύο διαστάσεις, την Γιν και την Γιανγκ, όπως ακριβώς τα συμβολίζουν όλα τα αντίθετα, που είναι όμως το ένα απο τα δύο, που αποτελούν την ολότητα.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Αυτά τα δύο είναι ευλογημένα αλλά και καταδικασμένα, να θέλουν τόσο πολύ το ένα το άλλο, που αυτό το θέλω που ονόμασαν Αγάπη, είναι και η αδυναμία τους που τα καταδικάζει να ζουν με τον άλλον που ξέρει τα πιο βαθία σου μυστικά, που ξέρει και όλες τις αδυναμίες. Και αυτον που τις ξέρει όλες, τον φοβάσαι.</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;font-size:180%;" >Πολύ διχασμένο συναίσθημα αυτό της δυσθυμίας!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Και όμως το γιορτάζουμε κάθε τέτοια εποχή, την Άνοιξη, την εποχή που όλα τα ζώα αρχίζουν και γενουν, ή μάλλον παράγουν διότι τα έχουμε μαντρώσει τα πιό πολλά. Όταν τα αρνάκια και τα κατσικάκια μας λένε για τα καλά πως ήρθε η άνοιξη. Τα καημένα δεν ξέρουν πως θα πληρώσουν με την ζωή τους αυτή τους την τόλμη.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Έμεις γοιρτάζουμε την νίκη του Φωτός, την Ανάσταση με γλέντια και κρασιά, με μπόλικο σουβλιστό αρνί και κοκορετσάκι! Και ούτε που καταλάβαμε το φονικό που είχε γίνει, πόσο αίμα είχε χυθεί.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Τόσο απρόσεχτοι έχουμε γίνει με ότι δεν μας αφορά προσωπικά, και δεν βλέπουμε πιά τίποτα απο ότι γίνεται γύρω μας. Η βία στα σχολεία είναι σε επίπεδα επιδημίας, εδώ στην Ελλάδα στα σίγουρα και οι δάσκλοι και καθηγητέ θεωρούν ότι δεν τους αφορά, διότι ξέρουν πολύ καλά ότι άμα βάλουν όρια, η βία και ο εκφοβισμός θα γυρίσει και εναντίον τους, απλά σιωπούν. Τι άλλο να κάνουν θα μου πείτε. Δεν είναι ΕΥΓΕΝΙΚΟ να πάνε να ανακατευθούν στο νοικοκυριό του άλλου και να του πουν πως να μεγαλωσει τα παιδιά του;</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Όχι βέβαια αυτό δεν είναι ευγενικό, αλλά ούτε είναι ευγενικό, όταν μετά στο σχολείο τα παιδια αυτά πάνε και δείρουν έναν δάσκαλο, γιατί έχουν γίνει παντοδύναμα αφού έχουν δείρει όλα τα άλλα παιδιά, και του σπάνε τα γόνατα, επειδή τους έκανε παρατείρηση στο διάλειμμα που δέρνανε ένα μικρότερο παιδί Ασπεργκεράκι!!!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Οπότε, καλά κάνει και σιωπεί ο δάσκαλος και δεν τους κάνει παρατήρηση στο διάλειμμα διότι τα δικά του γόνατα, είναι πιο ακριβά απο την ζωή, το μέλλον, τις ικανότητες ενός 'Ασπεργκερ παιδιού, που ο εκφοβιστής θα σπάσει και θα ποδοπατήσει για πάντα...<br /><br />Ναι, η ζωή αυτού του κακοποιημένου παιδιού, εκφοβισμένο απο συμμαθητή εκφοβιστή που έχει το ίδιο εκφοβιστεί ή/και κακοποιηθεί από τους γονείς του, αξίζει πιο λίγο απο δύο σπασμένα γόνατα. Σήμερα δεν έχουμε πιά ήρωες αλλά δειλούς με ανδρικά παντελόνια, που δεν διακυνδινεύουν την ζωούλα τους γιά ΚΑΝΕΝΑΝ!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Λοιπόν, για να γιορτάζουν κάποιοι, άλλοι πρέπει να πληρώνουν την γιορτή. Και την πληρώνουν οι πιό αδύναμοι της κοινωνίας, τα αρνιά που θα σφαχθούν, ή τα κατσίκια, ή τα γουρουνάκια σε άλλη γιορτή, ή τα κοτοπουλάκια σε χιλιάδες γιορτές...</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Κάπου κάποιος πληρώνει τις γιορτές. Αυτό φυσικά είναι καλό για αυτούς που γιορτάζουν. Αλλά η ζωή είναι ρόδα, και κάπου τελείωνει μιά γιορτή για να μπορέσει αλλού να αρχίσει άλλη, και πάντα κάποιος άλλος πληρώνει. Μιά μέρα ο λογαριασμός φτάνει σε εσένα.</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;font-size:180%;" >Αφες ημίν το ποτήριον τούτον</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Οι αρχαίο το είχαν πει αλλιώς: Ή ταν ή επί τας! Το πόρισμα είναι το ίδιο, η υλική μορφή της η ζωή περικλύει και τον θάνατο, και άμα δεν μάθουμε να αναγνωρίζουμε ότι ο θάνατος δεν είναι αιώνιος όπως ούτε είναι η ζωή και τα δύο αυτά έχουν το μάθημά τους σαν εμπειρία και διαχήριση αυτής της εμπειρίας. Μαθήματα Ψυχής.<br /><br />Είμαστε στο σούρουπο. Την ώρα που το φως αποχαιρετά την Γη, και μπαίνουμε μετά στο σκοτάδι. Μια κουρτίνα που μας τυφλώνει ολοκληροτικά, για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου, που χρειαζονται τα μάτια μας να μπορούν και βλέπουν στο σκοτάδι. Η στιγμή της ολικής αυτής τύφλωσης είναι πολύ τρομαχτική και μας γεννά το ενστινκτο της επιβίωσης. Θέλουμε να ζήσουμε τόσο πολύ, που είμαστε διατεθημένοι, να "φάμε" τα πάντα γύρω μας, για να επιβιώσουμε. </span><span style="font-family:georgia;">Να τα εξαφανήσουμε, ώστε να κυριαρχήσουμε.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που το ζώδιο της Άνοιξης το ο κατεχει ο Κριός που κυριαρχείται απο τον πλανήτη Άρη, τον γνωστό μας θεό της Φωτιάς! Η ζωή για να κυριαρχήσει, βάζει μπροστά τον πιο καλο πολεμιστή της, που σας ενας φλογερός οδοστρωτήρας ανοίγει τον δρόμο για να περάσει η ζωή. Η εκσπερμάτωση, κυριαρχήται και αυτή απο τον πλανήτη 'Αρη και το ζώδιο του Κριού. Αυτό το ίδιο κριάρι, είναι και το κριάρι της θυσίας. Ο αμνός του θεού. Και αυτόν θυσιάζουμε κάθε Πάσχα, ξανά και ξανά ανά χιλιάδες, ανα την Ελλάδα και τον λοιπό Ελληνόφωνο πληθυσμό. Οι αμνοί του θεού, τα αρνάκια. Τα τρώμε σαν τους λύκους. Τα κατασπαράζουμε σε μιά ξέφρενη γιορτή της νίκης της ΖΩΗΣ!</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;font-size:180%;" >Τα θυσιάζουμε. Θυσιάζουμε και γινόμαστε θυσία.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Μιά σημαντική πλευρά της ύπαρξης. Οι λεγόμενοι μάρτυρες, ήρωες, γενναίοι και τρανοί. Αυτοί είναι ένα είδος που έχει εκλήψει. Οι σημερινοί ήρωες είναι ήρωες της πολυθρόνας, πίσω απο την οθόνη του υπολογιστή τους όπου με πολλά Like και Causes υπερσπίζονται από δικαώματα νεογέννητων ιγκουάνων, μέχρι το δικαίωμα να ονομάσεις την αγελάδα σου στο Farmville, με το όνομα της μαμάς σου χωρίς την άδειά της...</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Έχουμε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα, ζούμε σε έναν τεχνιτό κόσμος της φαντασίας μας που τροφωδοτήται απο τον καταναλωτισμό, που ψωφάει να μας λέει πόσο καταπληκτικοί είμαστε και πόσο μας ταιριάζει κάθε τι ακριβό, exclusive, μεγαλοαστικό, από παπούτσια μέχρι τι αυτοκίνητο οδηγάμε ή τι μάρκα αποσμητικό φοράμε.<br /><br />Έχουμε χάσει κάθε μα κάθε επαφή με την πραγματικότητα και αμα δεν ξυπνήσουμε όπως πολύ καλά προσπαθεί απελπισμένα να κάνει ο <a href="http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/04/video_11.html?spref=fb">κύριος με την τουτούκα</a> αλλά ποιός τον ακούει αφού όλοι είμαστε σε κόμμα, κώμα, κόμα, ή όποιο άλλο κώμμα θέλετε διότι και η προφορική ή/και γραπτή επικοινωνία, όλο και διαβρώνεται.<br /><br />Έχουμε χάσει τόσο επαφή, που έχουμε αποσυνδεθεί και από τα παιδιά μας και δεν ξέρουμε πιά τι έχουν πραγματικά ανάγκη και τους αγοράζουμε για ευκολία ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!! Απο κινητά, μέχρι ηλεκτροκίνητη λαμπάδα με τρείς Barbie κολλημένες επάνω και ροζ φορφοριζέ κορδέλες!</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;font-size:180%;" >Αντε καλή μας Ανάσταση! Με αγάπη ή με πόνο όλοι τελικά θα ξυπνήσουμε!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Διότι βγάζουμε τα παιδιά αυτιστικά και δεν είναι. Εμείς, όλοι οι ενήλικες έχουμε γίνει βαριά, μέτρια ή ελαφρά αυτιστικοί, εγκλωβισμένοι στον κόσμο μας ο καθένας, που τα παιδιά δεν ξέρουν πιά ούτε πως, αλλά ούτε και με ποιόν να ενωθούν. Ας μην τα θυσιάσουμε και αυτά, αρκετά είναι τα χιλιάδες αρνιά...</span></span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-87852791159444410932011-04-09T10:03:00.000-07:002011-04-09T10:28:32.879-07:00Απορίες και προβληματισμοί...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh8OubKSjihTnHlkIOKSs9ftCyXYY3THfewzMQtkxCqcnVazez8GYxVABOvIDyu5xzsGIuJgnY2WMtPefj0CsZw8XcSPWdsN9j_lqiz3hfwQHYcScsI1ExczWsh3Mqyz_FP9KhGdVXvpw/s1600/dorm.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh8OubKSjihTnHlkIOKSs9ftCyXYY3THfewzMQtkxCqcnVazez8GYxVABOvIDyu5xzsGIuJgnY2WMtPefj0CsZw8XcSPWdsN9j_lqiz3hfwQHYcScsI1ExczWsh3Mqyz_FP9KhGdVXvpw/s400/dorm.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5593636534387933266" border="0" /></a><br /><span style=" color: rgb(0, 0, 0);font-family:georgia;font-size:130%;" >Γεια σας κυρία Πέρλα,<br /><br />Είμαι μια νεαρή φοιτήτρια και πρόσφατα μου διαγνώστηκε οτι έχω το σύνδρομο</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-size:130%;" ><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style=" color: rgb(0, 0, 0);font-family:georgia;font-size:130%;" >Αsperger.<br /><br />Τα περισσότερα από τα ερωτηματικά μου απαντιούνται σιγά σιγά αλλά ακόμα έχω πολύ δρόμο μπροστά μου.<br /><br />Απλά ένα που με απασχολεί είναι οτι ακούω ήχους που οι άλλοι δεν τους ακούν. Ο γιατρός που με παρακολουθεί μου είπε οτι είναι ένα σύμπτωμα. Εγώ ομώς αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω και βασανίζομαι γιατί είναι και ενοχλητικοί.<br /><br />Επίσης άλλο ένα θέμα που με απασχολεί είναι αν θα μπορέσω να κάνω πρακτική</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-size:130%;" ><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style=" color: rgb(0, 0, 0);font-family:georgia;font-size:130%;" >άσκηση της κοινωνικής εργασίας. Έχω ενα πρόβλημα με την επικοινωνία και η κοινωνική λειτουργός της σχολής με απέτρεψε. Εσας ποια είναι η γνώμη σας θεωρείτε οτι πρέπει να υπάρχει αυτός ο αποκλισμός; 'Οποιο και να είναι το πρόβλημα. Μπορώ να προσπαθήσω και να γίνω καλή αλλά την στάση της δεν την κατάλαβα.<br /><br />Γενικά αντιμετοπίζω προβλήματα με το κοινωνικό μου περίγυρο και ίσως να</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-size:130%;" ><span style="font-family:georgia;"> </span></span><span style=" color: rgb(0, 0, 0);font-family:georgia;font-size:130%;" >σύμβαίνει γιάτι θέλω να τραβήξω τον δικό μου δρόμο. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό. Αυτοί είναι οι προβληματισμοί μου σε σχέση και με τον εαυτό μου και με την κοινωνία που ζω.<br /><br />Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διαθέσατε.<br />---------------------------------<br /><br />Γεια σου "νεαρή φοιτήτρια",<br /><br />Θα σου απαντησω αναμεσα απο αυτα που μου γραφεις:<br /><br /><span style="font-style: italic; color: rgb(0, 0, 153);"> "Είμαι μια νεαρή φοιτήτρια και πρόσφατα μου διαγνώστηκε οτι έχω σύνδρομο Αsperger. Τα περισσότερα από τα ερωτηματικά μου απαντιούνται σιγά σιγά αλλά ακόμα έχω πολύ δρόμο μπροστά μου."</span><br /><br />Δεν μου γραφεις ποσο χρονων εισαι και θα ηθελα να το ξερω. Η αληθεια ειναι οτι μια διαγνωση ειναι δικοπο μαχαιρι, και ενω απο την μια θα νοιωσεις ανακουφηση που επιτελους οπως λες πολλα απο τα ερωτιματικα σου βρησκουν απαντηση, απο την αλλη ομως ερχεται και η συνειδητοποιηση ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα είσαι ουτε ποτε θα γινεις σαν τους αλλους και οτι για σενα ο δρομος ζωης θα ειναι ενα μονοπατι μεσα απο κατσαβραχα που θα πρεπει και να το σκαψεις μονη σου, να το περπατησεις μονη σου και να βλεπεις τους αλλους να πηγαινουν ανετα και γρηγορα σε ασφαλτοστρωμενο δρομο μολις 2 μετρα απο το δικο σου μονοπατι.<br /><br />Ο λεγόμενος "αυτισμός" για εναν αυτιστικό/Ασπεργκερ ειναι τροπος ζωης αρκετα μοναχικος, με πολυ αγωνα και απογοητευσεις διότι θα ερχεσαι παντα σε συγκριση και συγκρουση με τα πρεπει της βαρια νευροτυπικης κοινωνιας που εχει πολλες εμμονες και στερεοτυπιες, αλλα και μια παραλογη λογικη που θα σε τρελλαινει.<br /><br /><span style="font-style: italic; color: rgb(0, 0, 153);">"Απλά ένα που με απασχολεί είναι οτι ακούω ήχους που οι άλλοι δεν τους ακούν. Η γιατρός που με παρακολουθεί μου είπε οτι είναι ένα σύμπτωμα. Εγώ ομώς αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω και βασανίζομαι γιατί είναι και ενοχλητικοί."</span><br /><br />Ακουμε οσο καλα ακουνε και τα σκυλια οχι επειδη εχουμε περισσοτερο οξυμενη ακοη ή εχουμε καλυτερα αυτια, οχι τιποτα απο τα δυο αυτα. Απλα ο δικος μας εγκεφαλος εχει την ικανοτητα να καταγραφει ΟΛΑ οσα ακουει ενω ο εγκεφαλος των μη-αυτιστικων (νευροτυπικων) δεν εχει αυτη την δυνατοτητα διοτι φιλτραρει οσα ακουει και αδιαφορει για τους ηχους που δεν υποβοηθουν ή υποστηριζουν την κοινωνικη αναγκη του ατομου. Ειναι δηλαδη σαν ο εγκεφαλος μας να καταγραφει τα παντα χωρις να τα φιλτραρει και γιαυτο πολλες φορες υπεργεμιζει και τοτε ειναι σαν να εχει "μπουκωσει" και τοτε κατεβαζει ρολα και δεν μπορει να αφωμοιωσει αλλες πληροφοριες.<br /><br />Μπορω να σου πω οτι και εγω εχω μεγαλο θεμα με τους ηχους και εχω φροντισει ωστε να κανω τουλαχιστον την κρεββατοκαμαρα μου εκει δηλαδη που κοιμαμαι να ειναι οσο πιο ηχομονωμενη οσο γινεται. Αμα ειμαι σε αλλον χωρο, εχω παντα μαζι μου ωτοασπιδες που οσο αστειο και αν ακουγεται ειναι μια ευκολη και απλη λυση για την τρελλαθω!<br /><br /><span style=" font-style: italic; color: rgb(0, 0, 153);">"Επίσης άλλο ένα θέμα που με απασχολεί είναι αν θα μπορέσω να κάνω πρακτική άσκηση της κοινωνικής εργασίας. Έχω ενα πρόβλημα με την επικοινωνία και η κοινωνική λειτουργός της σχολής με απέτρεψε. Εσας ποια είναι η γνώμη σας θεωρείτε οτι πρέπει να υπάρχει αυτός ο αποκλισμός? 'οποιο και να είναι το πρόβλημα. Μπορώ να προσπαθήσω και να γίνω καλή αλλά την στάση της δεν την κατάλαβα."</span><br /><br />Δυστυχως αυτη η σταση της ειναι ακρως ρατσιστικη και φυσικα βασιζεται σε τεμπελια και "ευκολια" κυριως δικη της διοτι θα μπορουσε να κατσει και να ψαξει μαζι σου τροπο ωστε να μπορεσεις να κανεις την πρακτικη σου εξασκηση χωρις να νοιωθεις μειωνεκτικα αλλα δυστυχως πολλοι νευροτυπικοι ανθρωποι αναζητανε την ευκολια αντι να κανουν ενα βημα πιο περα απο την βολη τους για να βοηθησουν καποιον αλλο συνανθρωπο τους.<br />Αλλωστε θα μπορουσες πολυ ευκολα να κανεις πρακτικη καπου που θα σε εφερνε σε απφη με αλλους αυτιστικους/Ασπεργκερ ετσι ωστε οποια δυσκολια στην επικοινωνια και αν εχεις να μην ειναι εμποδιο και το αστειο ειναι οτι ουσιαστικα δεν εχεις δυσκολια εσυ αλλα η δυσκολια δημιουρηται μεσα απο την προσπαθεια σου να επικοινωνησεις με αλλους που απλα σκεφτονται διαφορετικα απο εσενα, που εχουν αλλου ειδους αναγκες (λογω της διαφορετικης τους λειτουργιας του εγκεφαλου) και που ολη τους η επικοινωνια επικεντρωνεται στη κοινωνικη τους αναγκη και στην καλυψη της συναισθηματικης τους αναγκης!<br /><br />Εγω πολλες φορες εχω απιβδησει απο αυτη τους την κακη επικοινωνιακη ικανοτητα και τους εχω πει απο μεσα μου "βλακες" ακριβως διοτι θεωρουν οτι ολοι ειναι ιδιοι με αυτους ή το ιδιο τεμπελιδες που ψαχνουν την ευκολη λυση.<br />Ενω εμεις οι αυτιστικοι εχουμε μια διπλη εμπειρια, της δικης μας πραγματικοτητα αλλα αναγκαστικα και της δικης τους, εκεινοι εχουν επαναπαυτει στην δικη τους και μονο πραγματικοτητας πιστευοντας οτι αυτη ειναι και μοναδικη που υπαρχει και οτι ολοι οι ανθρωποι βιωνουν αυτη την μια τους πραγματικοτητα!<br /><br /><span style="font-style: italic; color: rgb(0, 0, 153);">"Γενικά αντιμετοπίζω προβλήματα με το κοινωνικό μου περίγυρο και ίσως να σύμβαίνει γιάτι θέλω να τραβήξω τον δικό μου δρόμο.Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό."</span><br /><br />Αυτο συμβαινει οπως σου εξηγησα διοτι εσυ βλεπεις και τις δυο πλευρες του νομισματως της ζωης και της πραγματικοτητας ενω οι αλλοι γυρο σου βλεπουν μονο την μια πλευρα, την δικη τους.<br />Ουσιαστικα εκεινοι ειναι οι αυτιστικοι, οι εγωπαθεις και εγωκεντρικοι και οταν εμεις φερομαστε σαν και αυτους με την ιδια εγωπαθεια και εγωισμο για τους δειξουμε με την συμπεριφορα μας τι γευση εχει ο αυτισμος τους, μας βγαζουν εμας σκαρτους αντι να κοιταξουν την δικη τους καμπουρα!!!<br /><br />Ναι, γιαυτο σου ειπα οτι το μονοπατι της ζωης μας ειναι μοναχικο και δυσκολο διοτι σε καθε βημα ερχομαστε αντιμετωποι κυριως με την βλακεια και τον εγωισμο και τον ακρως αυτισμο των αλλων γυρο μας οποτε το μονο που μας απομενει ειναι να τραβαμε μονοι μας τον δρομο μας...<br /><br /><span style="font-style: italic; color: rgb(0, 0, 153);">"Αυτοί είναι οι προβληματισμοί μου σε σχέση και με τον εαυτό μου και με την κοινωνία που ζω. Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διαθέσατε."</span><br /><br />Ξερω οτι μενεις μακρια αλλα αμα τα καταφερεις ελα σε καποια απο τις συνανατησεις που κανουμε για νεους και ενηλικες (απο 18 και ανω μεχρι 40+), ωστε να βρεθεις και εσυ εστω και μια φορα αναμεσα σε αλλους που σκεφτονται οπως και εσυ, επικοινωνουν οπως και εσυ και δεν εχουν θεμα κοινωνικοποιησης διοτι οταν αυτα τα δυο (σκεψη και επικοινωνια) συμβαδιζουν, οι κοινωνηκοποιηση γινεται πιο ευκολη.<br /><br />Αυτα απο εμενα και ελπιζω να σε βοηθησουν αυτα που σου γραφω.<br />Περλα</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-size:130%;" ><br /></span><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: georgia;font-family:georgia;font-size:130%;" >-------------------------------------------------------<br /><br /></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Γεια σας Πέρλα Μεσσίνα,<br /></span><p style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">Θέλω να σας ευχαριστήσω για το μηνυμά σας ήταν πολύ κατατοπιστικό.</span></p><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"> Είμαι 19 χρονών. Η αλήθεια είναι οτι αυτά που λέτε είναι πολύ σώστα πράγματα και είναι και όπως έχουν τα πράγματα.Όταν έγινε η διάγνωση μου κόπηκαν τα πόδια. Δεν ήξερα τι να κάνω. Είχα πάθει σοκ γιάτι είχα περάσει πανελλήνιες κανονικά και τώρα αντιμετοπίζω δυσκολίες και μαθησιακές και στην κοινωνική αλληλεπίδραση αλλά όπως είπατε δεν φταίω μονό εγώ για το δεύτερο. Είναι λίγο άδικο να δυσκολεύομαι τόσο πολύ σε όλα τα επίπεδα ενώ άλλοι να ευκολύνονται! Αλλά έτσι κι αλιώς συνήθησα κι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου.</span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br /></span><p style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">Για τους ήχους δεν μπορώ να πω κουβέντα. Μέχρι και φάρμακα παίρνω. Πιστεύω πως για τον αυτισμό δεν πρέπει να παίρνουμε φάρμακα, εκτός από άλλες περιπτώσεις. Το σπίτι που σπουδάζω είναι σε φοιτητική πολυκατοικία και γίνεται πολύ φασαρία όλες τις ώρες. Έτσι κι εγώ είμαι με ωτοασπίδες ή ακούω μουσική. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ Ο ΘΟΡΥΒΟΣ.Οι υπόλοιποι με αποκαλούν τρελή.</span></p><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"> </span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Για την πρακτική άσκηση υπάρχει ένα πλαίσιο του χρόνου που μπορώ να πάω. Είναι άτομα με ειδικές ανάγκες. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο αρνητική η στάση της. Δεν πειράζει θα της το προτείνω εγώ. Νιώθω οτι με τα ατομα με ειδικές ανάγκες μπορώ να επικοινωνίσω καλύτερα. Έχω κι όλας ξαδέρφια. Δεν ξέρω αυτά τα άτομα τα καταλάβαινα πάντα καλύτερα. Την κοινωνία μας δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω.</span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"> Αυτά είχα να πω. Θα προσπαθήσω να έρθω. Για να έρθω θα πρέπει να γραφτώ στο σύλλογο; Θα προσπαθήσω και αυτό να το κάνω. Δεν με πειράζει να αναρτήσετε αυτή την συζήτηση!</span><br /><span style="font-size:130%;"><br /><span style="font-family:georgia;">---------------------------------------------</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Αχ καλο μου κοριτσι μενεις σε φοιτιτικη πολυκατοικια και δεν εχεις ακομη τρελλαθει;;; Αχ καλη μου ζεις σε ηχιτικη κολαση... δεν ειναι μονο η ευαισθησια σου αλλα ζεις και σε ενα ΑΚΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΠΕΡΙΒΑΛΟΝ ΗΧΙΤΙΚΑ!<br /><br />Θεε και κυριε και καταφερνεις και μπορεις και διαβαζεις; Δεν εχεις την δυνατοτητα να ζησεις καπου αλλου εστω και σε ενα δωματιο που θα νοικιασεις σε καποια ισως μικρη οικογενεια ή με καποια αλλα ατομα ισως πιο ησυχα και οργανωμενα... </span><br /><span style="font-family:georgia;">καλα εγω κοντεβα να τρελλαθω που απλα κουνουσε ο αερας την τεντα του γειτονα απο τον πανω οροφο που κουδουνουσαν τα σιδερα το βραδυ και δεν κοιμηθηκα 2 νυχτες και οταν γυρισε σαν τρελη τον εβαλα να την δεσει ωστε να μη κουδουναει .... και εσυ ζεις με συνεχη ασταματητη θορυβο; </span><span style="font-family:georgia;">Δωσε μου και ενα τηλεφωνο σου, θελω πολυ να σου μιλησω!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Περλα</span></span><br /></div>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-71744151740427150042011-03-30T11:01:00.000-07:002011-03-30T15:56:35.976-07:00H ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJRzFrlezOSbtlQcrdIsPUBiucI-fIjbsXIStVbK7rh59xO5Ngf8g2BsmHq_wDvrUCLo6u5osSgyJn0V_1YLAIrPmATQy4EQdFdzc4vqV1kf_jt421OzmJTt9T4xAqTNMSILkNvrGVjJE/s1600/flames.jpg"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJRzFrlezOSbtlQcrdIsPUBiucI-fIjbsXIStVbK7rh59xO5Ngf8g2BsmHq_wDvrUCLo6u5osSgyJn0V_1YLAIrPmATQy4EQdFdzc4vqV1kf_jt421OzmJTt9T4xAqTNMSILkNvrGVjJE/s400/flames.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5590009587236243666" border="0" /></a><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><span style="" lang="EL">Mέσα σε κάθε έναν, μέσα σε κάθε μία, υπάρχει μια φλογίτσα. Η φλόγα του σύμπαντος, <span style=""> </span>πνοή του Θείου, των δύο γονέων μας, το Γιν και το Γιάνγκ.<br /><br />Έχουμε ξεχάσει την διαδυκότητα του είναι μας, αλλά και αυτών που μας γέννησαν. Έχουμε εκλείψει το θηλυκό στοιχείο. Το έχουμε ματαιώσει, αλλά αυτό πολέμα όλο και πιό απελπισμένα να κερδίσει την ισοτημία.<br /></span></span><span style="font-size:130%;"><xml style="font-family: georgia;"><w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"><w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"><w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"><w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"><w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"><w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"><w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"><w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"><w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"><w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"><w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"><w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"><w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"><w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"><w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"><w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"><w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"><w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"><w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"><w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"><w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"><w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"><w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"><w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"><w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"><w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"><w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"><w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"><w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"><w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"><w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"><w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"><w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"><w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"><w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"><w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"><w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"><w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"><w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"><w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"><w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"><w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"><w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"><w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"><w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"><w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"><w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"><w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"><w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"><w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"><w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"><w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"><w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"><w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"><w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"><w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"><w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"><w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"><w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:lsdexception></w:latentstyles></xml></span><p class="MsoNormal" style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;"><span style="" lang="EL"><br /></span></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;"><span style="" lang="EL">Οι άνδρες δυστυχώς, δεν μπορούν καν να κατανοήσουν γιατί υπάρχει ανάγκη για την Ημέρα της Γυναίκας, αφου σύμφωνα με αυτούς οι γυναίκες είναι που κάνουν κουμάντο γιατί όλο τους λένε τι να κάνουν. Κάνε τούτο, κάνε εκείνο. Η εικόνα όμως που δεν μπορούν να δούν, αλλά την βλέπουμε καθαρά οι γυναίκες, είναι ένας να έχει πιάσει όλο τον διθέσιο καναπέ, στην άπλα, και να παραπονιέται που η αλλή συνεχώς του γκρινιάζει (συνέχια) να πάει λίγο πιό πέρα για να καθήσει και αυτή... αλλά η κακομοίρα, δεν έχει κατανοήσει ότι δεν έχει κανέναν σκοπό να κουνηθεί απο την θέση αυτή την πολύ βολική του.<br /></span></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;"><span style="" lang="EL">Άλλωστε του είσαι πιο χρήσιμη να είσαi όρθια και να μπορείς να τρέχεις εύκολα όπου χρειαστεί. Να σηκώσει το τηλέφωνο, να φέρει κατι να φάει, να κοιτάξει τα παιδιά, να ικοανοποιήσει ανάγκες, προδοκίες, υποχρεώσεις που έχεις φορτωθεί πατροπαράδοτα σαν γυναίκα! Το Γιν (Γυν ισως;) έχει γίνει γυνή του άνδρα. Αυτή που θα αναλάβει υποχρεωτικά, όσα ο άνδρας θεωρεί υποτιμητικά για την υποστασή του ως άνδρας, οπότε να ανέθεσε σε κάποιον που θεωρεί αυτόματα κατώτερο του. Διότι ο κατώτερος πρέπει να τα αποδεχθεί με σεβασμό και στοικότητα τα όσα του ανατέθονται.</span></span></p><span style="font-size:130%;"> <p class="MsoNormal" style="font-family:georgia;"><span style="" lang="EL">Εδώ λοιπόν έχουμε την φωτιά που δεν μπορεί να δει την σκιά της. Όπου και αν κοιτάξει, τυφλώνεται απο το ίδιο το φως που πίστευει ότι εκπέμπει και δεν βλέπει καμια σκιά, διότι για να υπάρξει σκιά πρέπει να είναι κάτι εκεί για σταματήσει με το είναι του το φως της φωτιάς, ένας κυματοθράυστης του φωτός. Και πίσω του, η σκιά. Τι εικόνα κάνατε; Τώρα θα σας την αλλάξω.<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family:georgia;"><span style="" lang="EL">Όπου και αν κοιτάξει, τυφλώνεται απο το ίδιο του το φως που πίστευει ότι εκπέμπει και δεν βλέπει καμιά σκιά, διότι για να υπάρξει σκιά πρέπει να είναι κάτι εκεί για σταματήσει με το είναι της το φως της «φωτιάς» του, ένας κυματοθράυστης του φωτός του δηλαδή. Και πίσω της, στη σκιά, σκυμμένα τα παιδιά της, προστευμένα απο τα κύματα του αδέσποτου φωτός που την έκαιγε, και πόναγε με την υποτιμητική θέση του της ανέθεσε χωρίς την εγκρισή της. Ενω εκείνη είναι που τον γέννησε, η γυναίκα θεά, το Γιν/Γυνή. Εκείνη δημιουργεί νέες ζωές, με την βοηθειά του, ισάξιοι.</span></p><p class="MsoNormal" style="font-family:georgia;"><span style="" lang="EL"> Έχει ξεχάσει την φωτιά της γυναίκας. Βλέπει μόνο την δική του φωτιά. Η φωτιά της γυναίκας δεν είναι σαν τον Ήλιο/Γιάνγκ. Η φωτιά της γυναίκας η δροσερή, δεν τσουρουφλά, ανακουφίζει. Είναι το φως του Φεγγαριού και των Άστρων. Το φεγγάρι μητέρα και τα άστρα παιδιά. Η σελίνη μπορεί και κάτι που δεν μπορεί ο Ήλιος. Μπορεί να δει την σκιά της! Κάθε έκλειψη Ήλιου, η σκιά της σελίνης «εξαφανίζει» τον Ήλιο, όπως το πέος «εξαφανίζεται» στον κόλπο, την στιγμή της τέλειας ένωσης του Γιν και Γιάνγκ, του </span>Big<span style=""> </span>Bang<span style=""> <span lang="EL">και της γέννησης του Σύμπαντος. Ημέρα πρώτη. Για να δει η φωτιά την σκιά πρέπει να μάθει να βλέπει στο... σκοτάδι. Γιατί μόνο στο σκοτάδι, μπορεί να δει την θαυμάσια συμφωνιά του ουρανού, με το φεγγάρι και τα αστέρια. Στο σκοτάδι ηρεμούμε, ξεκουρασζόμαστε, κοιμόμομαστε, μεγαλώνουμε. </span></span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:georgia;"><span style="" lang="EL">Έχουμε ξεχάσει πόσο ωραίο είναι το σκοτάδι. Έχουμε μάθει να το φοβόμαστε. Στο σκοτάδι έχουμε μάθει παραμονεύει ο κίνδυνος, ο θάνατος. Αυτή τη γνώση την κουβαλάμε μέσα στα κύτταρα μας. Την πέρνουμε αυτή την γνώση, απο την μητέρα μας. Αυτή η γνώση, μαζί με τα κατάλληλα γονίδια απο το σπέρμα, και το μητρικό γάλα, θα μας δώσει την κατάλληλη ασπίδα, εσωτερική κυρίως ασπίδα, βιοχημική που θα μας κάνει ίσως ικανούς αρκετά να επιβιώσουμε στον στήβο της ζωής. Εκεί το φόβος βασιλεύει μέρα και κυρίως πια, νύχτα.<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family:georgia;"><span style="" lang="EL">Την χρειαζόμαστε όμως την νύχτα. Η νύχτα θρέφει, ξεκουράζει, ενώνει. Η νύχτα κοινωνικοποιεί. Την νύχτα γύρω απο την φωτιά μαζευόταν η ομάδα να ενωθεί μέσω ιεροτελεστιών, μουσικής και χορού, αφήγησης εμπειριών ως ιστορίες που έγινες η βάση της σημερινής μα κουλτούρας και πανανθρώπινης συνείδησης. Η ίδια δίψα ζωής και ο ίδιος φόβος θανάτου μας κυριασχούσε ανέκαθεν. Τώρα όμως μας έχουν αφαιρέσει την «νύχτα». Παντού φώτα, παντού φωτεινές επιγραφές, παντού προβολείς και κολόνες φωτισμού, ηλεκτρικοι λαμπτήρες μας έχουν στερήσει την επαφή μας με την νύχτα, το σκοτάδι, το φεγγαρι και τα αστρέρια και μαζι με όλα αυτά και την επαφή μας με το θηλυκό Γιν στοιχείο.</span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:georgia;"><span style="" lang="EL">Ζούμε μέσα σε μια άκρα ανισορροπία κυριαρχημένοι απο το Γιάνγκ στοιχείο, που δεν μας προσφέρει καμια σκιά για να ξεκουράστουμε απο το δυνατό φως που μας πονά πια τα μάτια και μας εχει τσουρουφλήσει το πετσί. Έτσι τυφλωμένοι αρπάζουμε και τρώμε ότι βρεθεί μπροστά μας <span style=""> </span>και τύχει να είναι πιο αδύναμο απο εμάς και εύκολη σχετικά λεία. Τελευταία έχουν μείνει τα παιδιά, αφου φαγώθηκαν οι γυναίκες πρώτες, είτε κατω απο την κυριαρχία κάποιου άνδρα, ή να ντύνονται και φέρονται σαν πόρνες σύμφωνα με τα πρώτυπα την δήθεν μόδας!</span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:georgia;"><span style="" lang="EL">Τα παιδια τα τρώνε εύκολα. Τα βγάζουν χαλασμένα ώστε οι γονείς να τα δώσουν για δηθεν επισκευή σε ειδικούς. Δυσκολίες, διαταραχές, διαφορες, ολα περνάνε απο μικροσκόπιο σε στυλ κρεββατι του Προκρούστη και τα χαλασμένα τρώγονται απο την μηχανή της νορμαλοποίησης, κάτι σαν την φωτιά της κόλασης των διαφορετικών...</span></p> </span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-42627422455340855552011-03-24T14:31:00.001-07:002011-03-24T14:45:57.291-07:00EΠ' ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi502BiUfCHvikVOMhaehl5HGNSf9-ExXKDaSj-GCpQmH3IeKJPx1qqDEmKMMAQVVzKFL8krqvfxS3Gt05e3yQH-sjPbXljXxHVZmJIc4vQ9MkPzIi0-y1Gnf8S2orhLw3ys3ulNHw-QJM/s1600/syria460x276.jpg"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi502BiUfCHvikVOMhaehl5HGNSf9-ExXKDaSj-GCpQmH3IeKJPx1qqDEmKMMAQVVzKFL8krqvfxS3Gt05e3yQH-sjPbXljXxHVZmJIc4vQ9MkPzIi0-y1Gnf8S2orhLw3ys3ulNHw-QJM/s400/syria460x276.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5587765083014577778" border="0" /></a><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;">Αν ξέρετε καλά Αγγλικά, διαβάστε τι είχα γράψει για τον Ομπάμα και πως θα τον χρησιμοποιήσουν για όλο και χειρότερες επιθέσης κατά του μουσουλμανιζμού!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Κάποτε, καποια άλλη χωρα, έκανε "επίθεση" με σκοπό τον αφανισμό, των Εβραίων... τώρα ήρθε η ώρα των Μουσουλμάνων...</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Όταν στο μέλλον έρθουν να αφανήσουν εσάς, να ελπίζετε ότι θα υπάρχει κάποιος να σας υπαρασπιστεί. Διότι όλοι έχουμε γίνει δηλοί, φοβισμένοι, προσταυόμαστε και κάνουμε τα στραβά μάτια όταν κάποιος έρχετα να αφανίσει κάποιον επειδή δεν του "αρέσει" κάτι απο αυτόν.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Σίγουρα θέλουν να εξαφανίσουν τους αυτιστικούς, να μας θεραπεύσουν. Από τι αναρωτιέμαι διότι οι δήθεν θεραπευτές είναι αυτοί που είναι αναπηροι, διότι δεν έχουν την ικανότητα να μας δούν όπως πραγματικά είμαστε.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Το ίδιο συμβαίνει και για όλους που δεν είναι λευκοί ή/και χριστιανοί, δεν μπορούν να τους δουν πραγματικά... και αυτό σημαίνει ότι τους φοβούνται!!! Οι λίγοι φοβούνται τους πολλούς διαφορετικούς.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Ο φόβος λοιπόν μας κάνει να σκοτώνουμε αθώους πολλές φορές και μυαλό δεν έχουμε βάλει...</span><br /><br /><a href="http://pulse.yahoo.com/_W5Z4TW4HT3I6ZNUQHLE55EYKGM/blog/articles/108436?listPage=index"><span style="font-family:georgia;">http://pulse.yahoo.com/_W5Z4TW4HT3I6ZNUQHLE55EYKGM/blog/articles/108436?listPage=index</span></a></span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-51293843982925883262011-01-19T09:43:00.000-08:002011-01-19T09:50:45.455-08:00ΟΠΩΣ ΠΑΕΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΠΟΙΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ...Μέχρι πότε θα επιτρέπουμε στην Επιστήμη της Ψυχιατρίας να δημιουργεί όλο και νέες παθήσεις με σκοπό την κερδοσκοπεία εις βάρος της Ανθρωπότητας;;;<br />Πότε θα σταματήσει αυτό το κακό, που γίνεται εις και εις βάρος του Αυτισμού και των Αυτιστικών που μας εχουν στηγματίσει οι Ψυχίατροι με ό,τι κακοήθεια μπορούσαν και τους επετράπει;<br /><span style="font-size:180%;"><br /></span><span style="font-weight: bold;font-size:180%;" >Ψυχιατρική - Επινόηση ψυχικών ασθενειών </span><br /><object width="520" height="400"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/xfocYFC1Pno?fs=1&hl=en_US"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/xfocYFC1Pno?fs=1&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />Σας παρακαλώ αφήστε ένα σχόλιο με την γνώμη σας!!!Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-65665442930230768082010-12-01T16:00:00.000-08:002014-06-13T05:52:32.484-07:00Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz_T10AFXuFqjscOibomhHEUV8Yv2Fbna59A8aFeZVjshyphenhyphenN_RDRQLH-5UXbd8biNWdvJzRX7sdpax9-YyRaGsoNjFfAcyvUeyNMM7nNzbhyphenhyphen0q50rj5tlFavAI4bR7T55wvvPpQ1qkDSsM/s1600/autism+meltdown.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz_T10AFXuFqjscOibomhHEUV8Yv2Fbna59A8aFeZVjshyphenhyphenN_RDRQLH-5UXbd8biNWdvJzRX7sdpax9-YyRaGsoNjFfAcyvUeyNMM7nNzbhyphenhyphen0q50rj5tlFavAI4bR7T55wvvPpQ1qkDSsM/s400/autism+meltdown.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5545869584047148082" style="cursor: pointer; float: left; height: 315px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 211px;" /></a><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Καμιά φορά
αναρωτιέμαι αν οι δήθεν ειδικοί στο θέμα του Αυτισμού, έχουν υπόψη τους πόσο
προσβλητικά μιλάνε για τα αυτιστικά παιδιά, και με τι παράλογη λογική τα
κρίνουν (αυτά και τις ικανότητές τους) ενώ δεν καταλαβαίνουν καθόλου μα καθόλου
ΓΙΑΤΙ κάνουν τα αυτιστικά παιδιά (έφηβοι, νέοι και ενήλικες ακόμη) αυτά που
κάνουν, αλλά απλά βάζουν τίτλους και ετικέτες στα όσα βλέπουν από την
συμπεριφορά τους και μόνο!!!</span><span class="apple-converted-space"> </span><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Βασισμένη σε αυτή
την άκρως λανθασμένη οπτική γωνία σχετικά με τον Αυτισμό και τους αυτιστικούς,
γεννήθηκαν και διαπρέπουν "θεραπείες" όπως το ΑΒΑ που κατά την γνώμη
των ίδιων των αυτιστικών είναι η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ προσέγγιση που υπάρχει!<span class="apple-converted-space"> </span><br />
<br />
Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να τροποποιήσει την
συμπεριφορά και να την κάνει νορμάλ και φυσιολογική, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τι
δημιούργησε αυτή την συμπεριφορά πέρα από το ότι την δημιούργησε ο κακός
αυτισμός, που είναι μια διαταραχή. Οπότε και η συμπεριφορά των αυτιστικών είναι
διαταραγμένη και πρέπει να διορθωθεί βάση τον συμπεριφορισμό και να γίνει
νορμάλ σαν την συμπεριφορά των μη-αυτιστικών!<span class="apple-converted-space"> </span><br />
<br />
Το ΑΒΑ είναι όμως μια πολύ επιφανειακή μέθοδος που δεν λαμβάνει υπόψη ούτε
σέβεται το γεγονός ότι πίσω από την συμπεριφορά του αυτιστικού κρύβεται η
σκέψη, τα συναισθήματα, η επικοινωνία, και πολλά άλλα. Ας δούμε λοιπόν την
συμπεριφορά του αυτιστικού και πως δημιουργείται...</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;">ΤΟ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΘΡΕΠΤΙΖΕΙ!</span></b><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
Ότι συμπεριφορά έχει βιώσει και καταγράψει από όλους τους άλλους γύρο του, αυτή
την συμπεριφορά θα αντιγράψει και εξωτερικεύσει, αλλά με την απλή διαφορά ότι
όταν την εξωτερικεύσει, είναι εκτός "τόπου και χρόνου" εν σχέση με
την συμπεριφορά που είχε το ίδιο βιώσει και καταγράψει.<br />
<br />
Αυτό το "out of sync" είναι που κάνει την συμπεριφορά του Αυτισμού
τόσο δύσκολη να κατανοηθεί, διότι πρέπει ο παρατηρητής να λάβει υπόψη του ένα
μεγάλο χρονικό φάσμα και να μελετήσει τι έχει και δεν έχει συμβεί, τι έχει
βιώσει και καταγράψει το παιδί ως εμπειρίες. (Συλλογή στοιχείων)</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Έτσι λοιπόν, το αν μια μαμά δίνει αγάπη στο παιδί της, δεν σημαίνει απόλυτα πως
το παιδί βιώνει τις πράξεις και την συμπεριφορά της μαμάς αυτής σαν ένδειξη
αγάπης. Μπορεί να βιώνει το παιδί την συμπεριφορά της σαν άγχος, σαν εχθρότητα,
ή και σαν επίθεση! Άμα λοιπόν κοιτάξετε την συμπεριφορά του παιδιού και δεν
συμβαδίζει με τα λεγόμενα και τις εμπειρίες της μαμάς, σημαίνει απλά ότι το
παιδί βιώνει τις ίδιες μεν καταστάσεις αλλά από άλλη οπτική γωνία!<span class="apple-converted-space"> </span><br />
<br />
Είναι επιθετική η συμπεριφορά του, τότε βιώνει ανάλογη επιθετική συμπεριφορά
από κάπου γύρω του, που μπορεί να μην μοιάζει σαν επιθετική σε αυτόν που την πράττει
αλλά σε αυτόν που την εισπράττει. Γι' αυτό πρέπει οι ειδικοί να έχουν ΠΑΝΤΑ
κατά νου, ότι δεν φταίει απλά και μόνο το ότι είναι αυτιστικό, δεν φταίει
δηλαδή απλά και μόνο ο αυτισμός για την επιθετική συμπεριφορά.<br />
<br />
Το ότι είναι αυτιστικό φταίει μόνο για το ότι το παιδί εύκολα καταγράφει με
κάθε λεπτομέρεια αυτά που βιώνει, αλλά για το ΤΙ ΒΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΒΙΩΝΕΙ δεν
φταίει ο Αυτισμός του, αλλά οι άνθρωποι και οι καταστάσεις γύρω του.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;">Η ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΡΟΛΟ ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ.</span></b><span style="font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Όταν λαμβάνετε σαν δεδομένο ότι
η συμπεριφορά του παιδιού πηγάζει από το ίδιο και μόνο, ή μάλλον από τον
Αυτισμό του, από το χαλασμένο αυτιστικό του μυαλό και σαν ειδικοί και
θεραπευτές προσπαθείτε να βοηθήσετε το αυτιστικό παιδί να διορθώσει την
συμπεριφορά του, και δεν τα καταφέρνετε, ο λόγος της αποτυχίας σας δεν είναι το
"βάρος" του αυτισμού, αλλά η λανθασμένη οπτική σας γωνία.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Διότι χωρίς να επιδιώξετε να βρείτε την ρίζα (αλληλεπίδραση από το περιβάλλον)
που κομματάκι-κομματάκι σύνθεσε την συμπεριφορά που τώρα εξωτερικεύει το
αυτιστικό παιδί, δεν θα καταφέρεται να αλλάξετε τίποτα.<br />
<br />
Πρέπει να αλλάξει και η συμπεριφορά των γύρω του, ώστε να αλλάξουν και αυτά που
βιώνει και αντιγράφει, για να αλλάξει το ίδιο συμπεριφορά. Όταν αλλάξει η δράση
γύρω από το παιδί, θα αλλάξει και η αντίδραση (συμπεριφορά) του παιδιού.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Μια και το καθρέφτισμα είναι η δική του
εξωτερικευμένη συμπεριφορά που είναι ένα κολλάζ (ή πάζλ άμα θέλετε) των
συμπεριφορών που βλέπει γύρω του.<span class="apple-converted-space"> </span></span></div>
<span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;">ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΤΕ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΝΑ
ΣΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ;;;</span></b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
Φυσικά μπορείτε. Αυτό γίνετε αυτή την στιγμή. Οι προσεγγίσεις όπως το ΑΒΑ
καταστρέφουν τον καταπληκτικό αυτό καθρέπτη του αυτιστικού μυαλού, ώστε να μην
μπορεί να καθρεπτίσει πια! Αντί να αλλάξουν αυτά που βλέπει ο καθρέπτης, είναι πιο
εύκολο να μουτζουρωθεί με τις ακατάλληλες θεραπείες που γίνονται μέσα από την
άγνοια, και αφαιρείται από το αυτιστικό παιδί μια ικανότητα που του είναι άκρως
βασική στον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου του και της επιβίωσής του!</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span></div>
<span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;">ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΩΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ
ΠΑΙΔΙΩΝ. ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΑΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΟΣ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΤΟΥΣ.</span></b><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Αν λοιπόν πολλές φορές τα λόγια
μου είναι επιθετικά, εχθρικά, τότε σκεφτείτε ότι -όπως εσείς οι ίδιοι
πιστεύετε- εμείς οι αυτιστικοί δεν έχουμε συναισθήματα, δεν τα κατανοούμε λέτε,
δεν τα διαβάζουμε, δεν τα αποκωδικοποιούμε, δεν μας ενδιαφέρουν και δεν τα λαμβάνουμε
υπόψη μας... Αυτά λέτε για τον Αυτισμό, τους αυτιστικούς και τα συναισθήματα
μας.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
<b>ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΠΟΝΑΝΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ!</b></span></div>
<br />
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ξέρετε πόσα αυτιστικά παιδιά πονάνε έτσι και
χειρότερα κάθε μέρα στα χέρια κάποιου που τον θεωρείτε "ειδικό" στον
Αυτισμό χωρίς πραγματικά να είναι, και που τους φέρεται με τρόπους που δεν
συμβαδίζουν με τον αυτιστικό τρόπο σκέψης και χωρίς τον σεβασμό και την
κατανόηση που αξίζει το μυαλό τους;;;</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">
Κάντε έναν λογαριασμό και θα δείτε πως η "επίθεση" που κάνω στους
γονείς δεν είναι τίποτα μπροστά στο κακό που γίνετε καθημερινά και παγκοσμίως
προς τις χιλιάδες αυτιστικών παιδιών που υποβάλλονται σε δήθεν θεραπείες, ή
στην επίθεση που όλοι εμείς οι αυτιστικοί δεχόμαστε από τις χιλιάδες δήθεν
ειδικούς που μας θεωρούν διαταραγμένους και αντικοινωνικούς ή υπάνθρωπους
επειδή δεν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας όπως οι νευροτυπικοί, ή πόσο εύκολα καταπατιούνται
τα δικά μας συναισθήματα αν όχι και δικαιώματα!</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Μπορείτε να δείτε πως όλα στρέφονται γύρω από τα δικά σας συναισθήματα. Και
όλους τους κοινωνικούς κανόνες που έχετε δημιουργήσει για να τα προστατεύετε,
ώστε να μην σας τα πληγώσει κανείς, να μην σας "επιτεθεί" κάποιος και
σας στεναχωρήσει, να μην σας μιλήσει άσκημα λέγοντας σας την αλήθεια κατάμουτρα,
μην σας τούτο, μην σας το άλλο...</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ενώ συγχρόνως έρχεστε εσείς
μαζικά και καταπατάτε τα δικά μας συναισθήματα, μας βγάζετε χαλασμένους και μας
προσβάλετε, μας σταμπάρετε με κάθε ειδών ανικανότητες βασισμένες στα δικά σας
μέτρα και σταθμά και ανάγκες, μας θεωρείτε αγενείς και επιθετικούς όταν
προσπαθούμε να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα μας, και άλλα πολλά...<span class="apple-converted-space"> </span><br />
<br />
Αλλά δεν μπορούμε να βρούμε το δίκιο μας διότι εσείς έχετε την επιστήμη και τις
φαρμακοβιομηχανίες που κερδοσκοπούν εις βάρος μας, να προωθούν και να υποστηρίζουν
αυτή την τόσο αρνητική εικόνα του αυτισμού ως μια αναπτυξιακή διαταραχή.<br />
<br />
Αλλά ούτε σας περνάει από το μυαλό ότι όλη αυτή η κατάσταση που ονομάζουν
αυτισμό δεν είναι παρά το φυσιολογικό παράγωγο της κοινωνικής παρακμής και
πολιτικο-οικονομικής σαπίλας που βιώνουμε.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Καταστάσεις που μας έχουν γεμίσει με τόσο άγχος που παράγει το σώμα μας
πολλαπλάσιες ποσότητες αδρεναλίνης και το παραγωγό της την τεστοστερόνη που
είναι ένας φυσικός μηχανισμός άμυνας του σώματος μας έναντι στο άγχος (άγχος =
φόβος πιθανού θανάτου και κατάσταση "οπλισμού" του σώματος με ορμόνες
που θα του δώσουν μια καλύτερη πιθανότητα επιβίωσης).</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Αλλά οι ορμόνες αυτές άμα δεν καταναλωθούν με "κινητικότητα", με
χρήση δηλαδή των μυών μας ώστε να τρέξουμε να σωθούμε από αυτό που μας αγχώνει
ή να το έρθουμε σε σωματική πάλη με αυτό που μας απειλεί, στρέφονται εναντίων
μας και καταστρέφουν τι ίδιο μας το σώμα. Αυτό που όλοι το ξέρουμε είναι ότι το
στρες σκοτώνει, αλλά τι ακριβώς σημαίνει ότι το στρες σκοτώνει δεν μας το έχουν
πει.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Θα σας το πως εγώ λοιπόν, οι ορμόνες αυτές (αδρεναλίνη και τεστοστερόνη) είναι
τοξικές για το σώμα μας άμα δεν καταναλωθούν μέσω των μυών μας, άμα παραμείνουν
μέσα στο σώμα μας αρχίζουν και επιδρούν αρνητικά σε όλα μας τα όργανα, τα αλλοιώνουν
και τα κουράζουν διότι θα βρουν τον αδύναμο κρίκο στο κάθε κύτταρο και εκεί θα
επιδράσουν.<span class="apple-converted-space"> </span><br />
<br />
Έτσι λοιπόν έχουμε μια χημική ουσία που είναι ουσιαστικά φτιαγμένη ως έσχατο
όπλο ενάντια στον έσχατο κίνδυνο αλλά που έχουμε πια γίνει ουσιαστικά
εξαρτημένοι από αυτή, όπως και οι ναρκομανείς διότι έχουμε μια ζωή που
καθημερινά μας γεμίζει άγχος και αναγκάζει το σώμα μας καθημερινά να την
παράγει σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες, ώστε να μπορεί να καλύπτει αυτές τις
καθημερινές στρεσογόννες καταστάσεις αλλά και να έχει και ένα περιθώριο λάθους.</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Δηλαδή το σώμα παράγει όλο και
μεγαλύτερες ποσότητες αδρεναλίνης (και τεστοστερόνης) ώστε να είναι σίγουρο ότι
θα καταφέρει να ξεπεράσει και αυτόν τον κίνδυνο και τον επόμενο και τον επόμενο.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">'<br />
<br />
Έτσι έχουμε φτάσει να αναρωτιόμαστε γιατί οι έρευνες που έκανε ο Dr.
Baron-Cohen δείχνουν ότι τα έμβρυα που μεγάλωσαν σε ένα αμνιακό υγρό με
αυξημένες ποσότητες τεστοστερόνης, θα καταλήξουν να εξελιχτούν σε αυτιστικά
παιδιά με ένα ποσοστό που εξέπληξε και τους ίδιους τους ερευνητές.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει γίνει εχθρική προς την επιβίωση του ανθρώπινου
είδους, και έτσι το ανθρώπινο είδος αναγκαστικά εξελίσσετε ώστε να καλύψει αυτή
την κατάσταση και να έχει δυνατότητα επιβίωσης.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Αλλά δεν εξελίσσετε όπως εμείς το είχαμε
φανταστεί.<br />
<br />
Από την μία δημιουργεί, παιδιά που είναι πολύ πιο ειρηνόφιλα, και με μεγαλύτερη
έμφαση στην λογική αντί στα συναισθήματα (αφού τα συναισθήματα είναι αυτέ που
οδηγούν σε διαμάχη και πόλεμο, ενώ η πνευματική διαμάχη οδηγεί σε γνώση και
ανακαλύψεις τεχνολογικές, και από την άλλη δημιουργεί παιδιά που είναι λιγότερο
επιρρεπή στα κοινωνικά πρέπει και στην ομαδοποίηση κοπαδιών, διότι έτσι μόνο δημιουργούνται
στρατιωτάκια έτοιμα για μάχη. Η ίδια η εξέλιξη μας προσπαθεί να βρει νέους
τρόπους επιβίωσης μας που να μας δημιουργούν λιγότερη ένταση και άγχος.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Πολλοί θεωρούν τον αυτισμό μια μάστιγα, μια παγκόσμια επιδημία που πρέπει να
καταπολεμηθεί. Έτσι μπορούν να καταναλώνουν κονδύλια πολλών δισεκατομμυρίων
δολαρίων για δήθεν έρευνες θεραπείας και καταπολέμησης του αυτισμού μέχρι εξάλειψης
του.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Από την άλλη, παρόλο τα χρήματα που έχουν ξοδευτεί σε έρευνες παγκοσμίως είναι
ακόμη άγνωστο τι προκαλεί τον αυτισμό και πως μπορεί να θεραπευτεί. Ίσως διότι
απλά ο αυτισμός δεν είναι μια ασθένεια αλλά το φυσικό επακόλουθο του τρόπου που
ζούμε, της κοινωνίας που έχουμε ιδρύσει και του καθημερινού μας άγχους.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 130%;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;">ΔΙΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΣΑΣ, ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ KANOYME KATI ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΜΑΣ ΜΠΟΥΚΩΝΕΤΕ ΜΕ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΛΕΤΕ "ΚΑΝΕΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΑ
ΘΥΜΟΥ"...</span></b><span class="apple-converted-space"><b><span style="font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"> </span></b></span><b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ;;;</span></b><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Το μυαλό μου πάει να κλατάρει από
τον πόνο και την απελπισία που βιώνω καθημερινά, από την αδικία και τον ρατσισμό
που βιώνουμε εμείς οι αυτιστικοί σαν να είμαστε οι σύγχρονοι λεπροί της
κοινωνίας... όταν έχουμε πια καταθέσει τα όπλα στην προσπάθειά μας να μας
ακούσετε και δεν σας μιλάμε πια, σιωπούμε απεγνωσμένοι, μας σταμπάρετε και πάλι
με κάποια διάγνωση "επιλεκτικής αλαλίας" και εγώ δεν ξέρω τι άλλο...</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Δηλαδή επειδή θεώρησε κάποτε η επιστήμη, ότι εγώ σαν αυτιστική φέρομαι έτσι
επειδή το δικό μου μυαλό έχει κάποια ανωμαλία την οποία ονόμασε
"ΑΥΤΙΣΜΟ" αντί να μας αφήσει να ζούμε όπως ζούσαμε χιλιάδες χρόνια
πριν βγάλει η επιστήμη αυτή την απόφασή της, μας αφαιρεί τώρα κάθε δικαίωμα,
κάθε σεβασμό, μας βγάζει χαλασμένους με το έτσι θέλω και τελικά φτάνετε να τρομοκρατήστε
όταν πια τσαντιζόμαστε και κάνουμε ξεσπάσματα θυμού;;;</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
<b>ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ. ΑΚΡΩΣ ΠΑΡΑΛΟΓΟ!!!</b></span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Αλλά και σε αυτή την κατάσταση,
εγώ σαν αυτιστική, δεν έχω κανένα δικαίωμα να υπερασπιστώ το μυαλό μου, και να
βάλω στη θέση τους όλους αυτούς που με βλέπουν σαν χαλασμένη. Πρέπει να ανεχτώ
τα δικά τους μέτρα και σταθμά. Να ανεχτώ ότι με βλέπουν σαν χαλασμένη και
μειονεκτική.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
O κύκλος παρεξηγήσεων άρχισε όταν μια ωραία ημέρα ένας δήθεν επιστήμονας αποφάσισε
για δική του δόξα και φήμη, να γράψει ένα δοκίμιο για το πως ο Αυτισμός είναι
μια αρρωστημένη κατάσταση του θεωρητικά νορμάλ ανθρώπινου μυαλού.<br />
<br />
Αν κάποιος έγραφε κάτι ανάλογο σήμερα για το πως το μαύρο δέρμα είναι μια θεωρητικά
αρρωστημένη κατάσταση του νορμάλ λευκού δέρματος, όπως είχε γίνει πριν 100 και
χρόνια με τα Eugenics, η κατακραυγή θα ήταν παγκόσμια, αλλά στο θέμα του
Αυτισμού κάθε τέτοια νοοτροπία είναι άκρως αποδεχτεί.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
<b>ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΜΙΑ 30-ΕΤΙΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΝΟΙΑΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ
ΟΙ ΜΗ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΙ ΑΠΟ ΕΞΩ, ΥΠΟΒΟΗΘΑΤΕ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ
ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΟ STATUS QUO ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ...</b></span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Η αντιπαράθεση που γίνετε προς
εμάς τους αυτιστικούς σας περνά απαρατήρητη, διότι όταν</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">προσπαθούμε να σας πούμε πως τα βλέπουμε εμείς
τα πράγματα, σας μοιάζουν τα λόγια μας αντικοινωνικά, χωρίς συναισθήματα και
επιθετικά!!!</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Μοιάζει να μην μας βλέπετε και
να μην μας ακούτε. Δεν μας σέβεστε σαν ισάξιούς σας. Γι' αυτό πολλές φορές σταματάμε
να σας μιλάμε και σας φερόμαστε το ίδιο όπως μας φέρεστε και εσείς
καθρεπτίζοντας την δική σας προς εμάς "κακιά" συμπεριφορά. Αλλά και
αυτή μας την συμπεριφορά την παρερμηνεύετε και την νομίζετε για συμπεριφορά επηρεασμένη
από την αρρώστια του Αυτισμού!</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Διότι βλέπετε μόνο την δική σας πλευρά, και πιστεύετε πως μέσα σε αυτή την μία
-και μοναδική, νορμάλ και αποδεκτή κατά την γνώμη σας- και πρέπει εμείς οι
αυτιστικοί να ζήσουμε και να σεβαστούμε τους τρόπους ζωής σας και τους νόμους
και κανόνες της κοινωνίας σας, να προσαρμοστούμε στα δικά σας δεδομένα.</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Εσείς όμως παρ' όλο που δεν βλέπετε την δική μας
πλευρά, την δική μας διάσταση, αυτή υπάρχει!</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
<b>ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΤΕ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΑΝΤΙ ΟΠΩΣ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΟΤΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ.<span class="apple-converted-space"> </span><br />
<br />
ΔΕΝ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ MAΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗΣ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΣ
ΕΠΙΒΑΛΕΤΕ.</b></span><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 17.5pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Πέρλα</span></div>
Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-39449454384711400302009-09-29T00:18:00.001-07:002009-09-29T01:31:57.213-07:00Στην Χαραυγή της Αλλαγής<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0L4RBswWjQYEMQiwd-SOR05VtNF7hGxKCyEjGtPiT-mBFfgx0nJAxX-7Y1HU1Yp3sdB0jzbZWuXvlnOVVaopvVygnz2Q2dVZa8dxcKfAzNizi6OGDi_Z7CtGvr1TqY6VoD82LMMg7MrI/s1600-h/star.jpg"><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5386803830878148098" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 155px; CURSOR: hand; HEIGHT: 203px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0L4RBswWjQYEMQiwd-SOR05VtNF7hGxKCyEjGtPiT-mBFfgx0nJAxX-7Y1HU1Yp3sdB0jzbZWuXvlnOVVaopvVygnz2Q2dVZa8dxcKfAzNizi6OGDi_Z7CtGvr1TqY6VoD82LMMg7MrI/s400/star.jpg" border="0" /></span></a><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"> Είχα και σ' ένα άλλο ποστ πει ότι ό,τι συμβαίνει εδώ πάνω στη Γη είναι συνδεδεμένο με ό,τι συμβαίνει και στον ουρανό, το σύμπαν κατ' επέκταση. </span><div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Στα παλιά χρόνια, η Αστρονομία και η Αστρολογία είχαν την θέση που έχει πάρει αποκλειστικά σήμερα η επιστήμη της ιατρικής και της ψυχολογίας/ψυχιατρικής. Οι άνθρωποι κοιτούσαν τον ουρανό για να κατανοήσουν τι συμβαίνει με την ζωή τους αλλά και τους ίδιους, με το σώμα τους (ιατρική) και τον νου/ψυχή τους (ψυχολογία/ψυχιατρική).</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Απλά διότι η Αστρονομία απο την μιά κατέγραφε την ύπαρξη και τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων και η Αστρολογία τους έδινε την εξήγηση. Εξηγούσε δηλαδή την ιδιαίτερη επίδραση των κινήσεων αυτών αλλά και των ουρανίων σωμάτων, στην ζωή μας.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Πολλοί ηγέτες, βασιλιάδες, και στρατηγοί, ρωτούσαν τα άστρα για να δουν αν μια εκστρατία τους θα πετύχει ή όχι. Αν θα έβρισκαν οι αλλαγές που ήθελαν να φέρουν εύφορο έδαφος, ή αντίσταση. Το αστείο είναι ότι και σήμερα πολλοί ηγέτες ακόμη έχουν κρυφούς συμβούλους αστρολόγους, άσχετα αν δεν τολμούν να το πουν ανοιχτά διότι απλά η επιστήμη έχει "σταμπάρει" και την Αστρολογία σαν μια ψευδοεπιστήμη χωρίς καμία αξία!</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Το αστείο όμως είναι ότι παρ' όλο που δεν έχουμε αν θέλετε, χειροπιαστές αποδείξεις για την ικανότητα της Αστρολογίας, και με χειροπιαστές εννοώ όπως τις έχει ορίσει η ίδια επιστήμη -δηλαδή φτιάχνει μέτρα και σταθμά που την βολεύουν ώστε να αποκλείει όσα η ίδια δεν θέλει σαν "αντίζηλους" στην κυριαρχία της γνώμης της- πολλοί όμως αναζητάμε την γνώμη της Αστρολογίας πολύ πιο εύκολα και γρήγορα παρά την γνώμη του γιατρού μας.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Πως το εξηγούμε αυτό; Τι είναι αυτό που μας κάνει να αναζητάμε άλλους δρόμους κατανόησης της ζωής μας έξω απο τον στενό υλικό δρόμο της επιστήμης που μας έχει ξεκόψει από την σύνδεσή μας με το σύμπαν και τα δρόμενα του;</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Το θέμα είναι πως κάπου μέσα μας ξέρουμε, νοιώθουμε ότι η σύνδεση αυτή υπάρχει, έστω και να δεν είναι ορατή, έστω και αν δεν είναι "χειροποιαστή" όπως το ορίζει η επιστήμη. Ξέρουμε ότι δεν ζούμε ξεκομμένοι πάνω στη Γη απο όλο το υπόλοιπο διάστημα και αυτά που συμβαίνουν εκεί έξω!</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Πόσο μάλλον εφ' όσον και η έννοια της θρησκεία είναι βασισμένη πάνω σε αυτή την σύνδεση. Πόσο μάλλον όταν ένα άστρο είναι που έδωσε το προμύνημα για τον ερχομό ένος προφήτη, ενός δασκάλου της Αγάπης και της Ισότητας μεταξύ των ανθρώπων.<br /><br /></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αλλά σαν άνθρωποι που είμαστε, όταν αυτά τα μυνήματα δεν έρχονται συχνά να μας υπενθυμίζουν την σύνδεση και την σχέση μας με το σύμπαν, τα ξεχνάμε εύκολα και αντί να ακολουθούμε τον δρόμο της ψυχής μας, που είναι ο δρόμος της συνδεσής μας το το σύμπαν, την όλη φύση, το θεικό, ακολουθούμε χρυσά μοσχάρια, δρόμους κερδοσκοπείας, απληστίας, κατάχρασης. Δρόμους που τελικά θα μας καταστρέψουν, εμάς και την Γη μας!</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ομως τι είναι ¨συχνά"; Για το σύμπαν που υπάρχει δισεκατομμύρια χρόνια, ένας αιώνα, μια χιλιετηρίδα, ακόμη και δυο χιλιετηρίδες, είναι απλά δευτερόλεπτα υπαρξης. Δυστυχώς όμως και εδώ όλα τα μετράμε με τα δικά μας στενά μέτρα και σταθμά. Τα συγκρίνουμε όλα με την δική μας ιδέα χρόνου συμφωνα με το περιορισμένο χρονικό διάστημα ύπαρξής μας μέσα στον υλικό κόσμο πάνω στη Γη. 'Αμα μετρούσαμε όμως σύμφωνα με το χρονικό διάστημα ύπαρξης της ψυχής μας, ίσως η μέτρησή μας να ήταν πιο σωστή!</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Θα βλέπαμε ότι τα μυνήματα που λαμβάνουμε είναι όντως πολύ συχνά και σε πολύ καθορισμένα διαστήματα. 'Αμα υπήρχαν Αστρονομοι και Αστρολόγοι όπως παλία θα το επιβεβαίωναν αυτό και θα μας καθοδηγούσαν ως προς την ερμηνία τους.<br /><br /></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Σήμερα παρ' όλο που βλέπουμε τέτοια μυνήματα δεν ξέρουμε τι σημαίνουν και απλά πνίγονται και αυτά στην βαβούρα των ΜΜΕ και της καθημερινότητας μας.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ενα τέτοιο μύνημα μας ήρθε κάπου ένα χρόνο πριν. Τον Δεκέμβριο του 2008. Την ίδια εποχή που ο Σύλλογός μας άρχισε με την Πανελλήνια Καμπάνια μας "ΔΩΣΕ ΦΩΣ"... ναι, ΦΩΣ! Τυχαίο; 'Ισως. Αλλά είναι πράγματι τα συμβάντα που μας περιστοιχίζουν "τυχαία"; Εγώ προσωπικά δεν το νομίζω. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Τι μύνημα ήταν αυτό; Μύνημα ότι βρησκόμαστε στην Χαραυγή (επιστροφή του Φωτός) μιάς νέας εποχής Δικαιοσύνης και Ειρήνης για την Ανθρωπότητα.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Μύνημα ότι και πάλι θα ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε απο το σκοτάδι μέσα στο οποίο κοιμόμαστε και να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε πραγματικά τι γίνετε γύρω μας, τι έχουμε κάνει οι ίδοι μέσα στον ύπνο μας, τι έχουμε επιτρέψει να γίνει με την σιωπή μας, με την απραξία μας, με την αποχή μας όσο κοιμόμασταν βαθία!</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αν είδατε το βίντεο με το κοριτσάκι που απευθύνεται στον ΟΗΕ, θα καταλάβατε ότι τα παιδιά είναι πιό ανοιχτά και διαβάζουν πολύ πιο εύκολα τα μυνήματα του σύμπαντος μιά και η ψυχή τους δεν εχει "κλείσει", δεν εχει καλυφθεί απο την βρώμα της υλικής μας ύπαρξης.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αρκετά σας κέντρισα την περιέργεια, διαβάστε εδώ περισσότερα! (στα Αγγλικά)</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">- </span><a href="http://www.theemergence.org/alt/"><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">A Bright New Star Seen in The Sky</span></a></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">- </span><a href="http://www.share-international.org/maitreya/Ma_starsign.htm#Anchor-Christmas-47857"><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">The Star Sign</span></a><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"> (sign = μύνημα)</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αν δεν ξέρετε καλά Αγγλικά, μπορείτε να κάνετε "μετάφραση" των ιστοσελίδων με το Google.</span></div><div><a href="http://translate.google.com/"><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">http://translate.google.com/</span></a></div></div>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-13429043871177695442009-09-24T16:41:00.000-07:002014-06-13T06:49:59.736-07:00ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ<div>
<h2 class="uiHeaderTitle">
</h2>
<h2 class="uiHeaderTitle">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTlDfIR-txqyWxoDtEuUEnxPDRQuVuL_xTZRFAHhCfEOT3Lve8fW0go7SIUd_zRBeCA0kiP5wZbC7AT0tHt9HNLsDT8oNquQY5qSmMRNucA8EsOg6eYg-DNnLjx2VGDAZhX5oE0o5zMXI/s1600/923001_644935868856933_1123463415_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTlDfIR-txqyWxoDtEuUEnxPDRQuVuL_xTZRFAHhCfEOT3Lve8fW0go7SIUd_zRBeCA0kiP5wZbC7AT0tHt9HNLsDT8oNquQY5qSmMRNucA8EsOg6eYg-DNnLjx2VGDAZhX5oE0o5zMXI/s1600/923001_644935868856933_1123463415_n.jpg" height="400" width="395" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Σχέσεις Αυτιστικών Ανδρών και Γυναικών<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Ακούω από πολλές γυναίκες που κάποια στιγμή
ανακαλύπτουν ότι ο σύντροφος τους έχει αυτισμό/Α</span><span lang="EN-US" style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">sperger</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">, τα εξής κοινά χαρακτηριστικά:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">- Είναι πολύ προσκολλημένος στην μαμά του ή γονείς του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">- δεν συμβάλει (αρκετά ή καθόλου) στην οικογενειακή
ζωή τους<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">- δεν κατανοεί τις ανάγκες (συναισθηματικές κυρίως)
της γυναικάς του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">- δεν ξέρει πως να συμπεριφερθεί στα παιδιά του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">- δεν κατανοεί πότε και πόσο την προσβάλει μπροστά σε
άλλους<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">- δεν δέχεται με κανέναν τρόπο ότι έχει φταίξει όταν η
σύζυγος του εκφράζει τα ανωτέρω παράπονα και την αποπαίρνει χωρίς κανέναν
σεβασμό ή κατανόηση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Μετά συναντάω καθημερινά μαμάδες που υπερπροστατεύουν
τα αυτιστικά παιδιά τους και κυρίως αγοράκια τους, που γίνονται θυσία για αυτά
ώστε να έχουν ότι ποθεί η ψυχούλα τους, ώστε να νοιώσουν οι ίδιες κυρίως ότι
τους προσφέρουν τα πάντα για να γίνουν ευτυχισμένα! Γίνονται δηλαδή χαλί να της
πατήσουν και αυτό ακριβώς καταλήγουν να κάνουν τα πανέξυπνα αυτά αυτιστικά
παιδιά, τις πατάνε!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Από την άλλη, σε άκρα αντίθεση, συναντώ μαμάδες που
είναι μεν υπερπροστατευτικές και γίνονται θυσία για τα αγοράκια τους αλλά δεν
τα αφήνουν σε χλωρό κλαρί! Καθημερινά τους υπενθυμίζουν πόσο έχουν κουραστεί να
τα φροντίζουν, πόσο ανίκανα είναι να τα καταφέρουν μόνα τους, πόσο ανησυχούν
για το μέλλον τους και τα πιέζουν με υπέρμετρους τρόπους να γεμίσουν ένα κενό
που οι ίδιες πιστεύουν πως υπάρχει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Αυτές οι μαμάδες δεν διαφέρουν καθόλου από αυτές που
γίνονται χαλί να της πατήσουν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Απλά εξωτερικεύουν τις σκέψεις που έχουν και οι άλλες
μαμάδες, και αντί να καταπίνουν τον πόνο τους τον εκφράζουν με έναν πολύ
ψυχαναγκαστικό τρόπο! Η λύπηση όμως που νοιώθουν οι "χαλί να με
πατήσεις" μαμάδες μετατρέπεται σε επιθετικότητα και εκφράζεται με το
"δεν σε αφήνω σε χλωρό κλαρί".<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Η αλήθεια είναι πως εδώ υπάρχει μια ανισορροπία που
καλύπτεται με δυο ακραίους τρόπους:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">- Σου τα δίνω όλα αλλά θυσιάζομαι σιωπηλά διότι έτσι
έχω μάθει να κάνω και αφήνω να με τρώει από μέσα σαν σαράκι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">- Σου τα δίνω όλα αλλά θυσιάζομαι φωναχτά
υπενθυμίζοντας σου συνεχώς αυτή μου την θυσία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"><i>Η ανισορροπία όπως καταλαβαίνετε είναι στο
"θυσιάζομαι"!</i><span style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Για πέστε μου γιατί πρέπει μια μητέρα να θυσιάζεται;
Τι είδος κοινωνίας και κουλτούρας είναι αυτό που όχι μόνο δέχεται αλλά το
θεωρεί ως δεδομένο πως οι γυναίκες πρέπει να θυσιάζονται;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Νόμιζα πως οι ανθρωποθυσίες ήταν ένα βάρβαρο έθιμο και
σαν πολιτισμοί τα έχουμε ξεπεράσει αυτά τα έθιμα και έχουμε φτάσει να θεωρούμε
ότι υπάρχει πια ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών... Έλα όμως που δεν τα
έχουμε ξεπεράσει καθόλου και δυστυχώς ακόμη τα καλλιεργούμε, και
υποστηρίζουμε...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Εγώ, παρ' όλο αυτιστική, αλλά γυναίκα και όχι άνδρας,
έφυγα από το σπίτι μου εδώ στην Ελλάδα σε ηλικία 17 ετών και από εκείνη την
στιγμή έπρεπε να μάθω να επιβιώνω μονή μου χωρίς την μαμά από πάνω μου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Ξέρω πολύ καλά πως αυτό ακριβώς είναι που με έκανε ένα
τόσο ικανό άτομο διότι όσο πιο πολλές δυσκολίες αντιμετωπίζουμε σαν άνθρωποι
και μαθαίνουμε να τα βγάζουμε πέρα παρ' όλες τις δυσκολίες αυτές, τόσο πιο
έξυπνοι και ικανοί γινόμαστε στο τέλος, και τόσο πιο καλά μαθαίνουμε και να
βοηθάμε άλλους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Αν θα ήθελαν οι μαμάδες που έχουν αυτιστικά παιδιά,
και κυρίως αυτιστικούς γιούς να γίνουν και εκείνοι έξυπνοι και ικανοί, και να
μάθουν να κατανοούν τους άλλους, θα πρέπει να τους επιτρέψουν να αναλάβουν την
ευθύνη της ζωής τους όσο πιο νωρίς γίνεται, όσο και αν είναι δύσκολο στις
μαμάδες αυτές που ανησυχούν (υπερβολικά κατά την γνώμη μου) για το παΐδι τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Δυστυχώς πολλές μαμάδες με αυτή τους την ανησυχία
έχουν καταφέρει να κάνουν παιδιά (κυρίως αγόρια) που είναι ουσιαστικά ανίκανα,
και που μετά περιμένουν από την γυναίκα τους (φιλενάδα, σύζυγο, κτλ) να πάρει
την θέση της μαμάς τους και να τους φροντίζει και να τους καλύπτει τις ανάγκες
τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως έκανε και η μαμά διότι απλά νοιώθουν μέσα
τους πως έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα και πως το δικαιούνται αυτό!
(πιστέψτε με έναν τέτοιος αυτιστικός άνδρας είναι και ο αδελφός μου).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Δεν ξέρετε με πόσες γυναίκες έχω μιλήσει που έχουν
σχέση ή παντρεύτηκαν ένα τέτοιο αυτιστικό παιδί (όταν έγινε πια μεγάλος
άνδρας!!!) και πόσο τα παράπονα που έχουν από τους άνδρες τους (κυρίως μετά που
έκαναν και παιδιά μαζί του) είναι ολόιδια!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Και πόσες από αυτές τις γυναίκες καταλήγουν τελικά να
χωρίσουν από αυτούς τους άνδρες διότι δεν αντέχουν άλλο να είναι η
"μαμά" τους και καταλήγουν να φορτωθούν μόνες τους τα παιδιά... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"><span style="font-weight: normal;">Αλλά αυτό που δεν ξέρετε είναι πόσο εύκολα γίνετε μετά
έναν φαύλος κύκλος, μόνες αυτές οι συναισθηματικά ανικανοποίητες και βαθειά
προδομένες και πληγωμένες γυναίκες, καταλήγουν σαν μόνος γονέας να (υπερ)προστατεύουν
και αυτές τα παιδιά τους (κυρίως τα αγόρια) και να συνεχίζεται αυτό το τροπάριο
εις βάρος όλων των άλλων μετέπειτα γενεών γυναικών!!!</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Εμείς οι ίδιες λοιπόν, είναι που
δημιουργούμε άνδρες ανίκανους να ενδιαφερθούν για τις γυναίκες που είναι γύρο
τους διότι έχουν μάθει ΜΟΝΟ να λαμβάνουν φροντίδα από αυτές τις γυναίκες αντί
να μάθουν και να ΔΙΝΟΥΝ φροντίδα σε αυτές!</span></i></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Έχουν μάθει να
περιμένουν από τις γυναίκες να θυσιαστούν για αυτούς και φυσικά και για τα
παιδιά που θα κάνουν μαζί τους. έχουν μάθει να περιμένουν παρά πολλά από τις
γυναίκες, διότι αυτά τους έμαθαν να περιμένουν από τις γυναίκες οι ίδιες τους
οι ΜΑΜΑΔΕΣ!!!</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">*** Για να δώσει όμως κάποιος φροντίδα σε έναν
άλλο, </span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">πρέπει κατ' αρχάς να μάθει πρώτα να δίνει φροντίδα <o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">στον ίδιο του τον εαυτό.***</span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"><span style="font-weight: normal;">Και αφού μάθει να ακούει, να αναγνωρίζει, να κατανοεί
και να καλύπτει τις δικές του πρωταρχικά ανάγκες, μετά μπορεί και να μάθει να
ακούει, να αναγνωρίζει, να κατανοεί και καλύπτει τις ανάγκες των άλλων και
κυρίως των άλλων στο άμεσο τους περιβάλλον όπως η γυναίκα και τα παιδιά του, οι
γονείς του, κτλ. Άλλωστε αυτό δεν είναι ένα πρωταρχικό και βασικό δείγμα
αυτισμού:</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-weight: normal;"><i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Η
ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΩΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ΝΑ</span></i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ
ΣΩΣΤΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ!</span></i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Δυστυχώς και πάλι εμείς οι γυναίκες είναι που δεν
έχουμε κατανοήσει πόσο είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε αυτές τις καταστάσεις
που βιώνουμε στην ζωή μας από την συμβίωση μας με τους άνδρες και θεωρούμε
άκρως λανθασμένα πως έτσι απλά ΕΙΝΑΙ οι άνδρες και δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Χωρίς φυσικά να έχουμε κάνει ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ μια
συντονισμένη και ουσιαστική προσπάθεια (αυτή η προσπάθεια είχε γίνει κάποτε και
την ονόμασαν φεμινισμό και φυσικά την έκραξαν όλοι οι άνδρες με τα χειρότερα
λόγια λέγοντας πως οι φεμινίστριες είναι ανδροπρεπείς γυναίκες και λεσβίες!!!)
να κατανοήσουμε πόσο πολύ και πόσες φορές καταλήγουν να ΘΥΣΙΑΣΟΥΜΕ την δική μας
άνεση, τον δικό μας ύπνο, την δική μας βολή, τον δικό μας εγωισμό, ακόμη και τα
δικά μας χρήματα για να καλύψουμε τις ανάγκες αυτές ενός άνδρα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Είτε αυτός είναι σύζυγος, μας, είτε είναι γιός μας,
είτε είναι απλά η σχέση που έχουμε... του δίνουμε πολλά, παρά πολλά που όμως
δεν φαίνονται, διότι τα δίνουμε σιωπηλά, τα δίνουμε απλόχερα, τα δίνουμε χωρίς
εγωισμό αλλά από αγάπη και από δική μας ανάγκη να έχουμε την άκρως απαραίτητη
ευτυχία και αρμονία γύρω μας. Διότι ξέρουμε ενστικτωδώς πως αυτή η ευτυχία και
αρμονία είναι εκεί που θα μεγαλώσουν ευτυχισμένα, ισορροπημένα, και
σωστά παιδιά!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Όσα όμως και να δώσουμε αυτά που περνούμε πίσω δεν
είναι ποτέ ισάξια με αυτά που δίνουμε. Δεν λαμβάνουμε ισάξια αγάπη,
τρυφερότητα, σεβασμό, κατανόηση, υποστήριξη, προώθηση, κάλυψη, και πολλά άλλα
από τους άνδρες στην ζωή μας, διότι απλά <i>ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΣΤΟΥΣ
ΑΝΔΡΕΣ ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ
ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ!!!</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Και ποιος θα τους το μάθει αυτό θα με
ρωτήσετε;;;</span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Κατ' αρχάς η μανούλα
τους που αντί να τον κάνουν να νομίζει πως είναι άρχοντας και βασιλιάς να του
μάθει πως και η ιδία σαν άνθρωπος και κυρίως σαν γυναίκα όπως και κάθε άλλη
γυναίκα που θα μπει στην ζωή του, είναι ισάξια με τον ίδιο, πως και κάθε γυναίκα
είναι εξίσου αρχόντισσα, εξίσου βασίλισσα, και εξίσου άξια του σεβασμού, της
κάλυψης των αναγκών της και της περιποίησης του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Αν η μαμά λόγω δικής της
αδυναμίας και σθένος χαρακτήρα και ίσως και έλλειψης αυτοσεβασμού της, δεν
καταφέρει να μάθει αυτά τα πολύ βασικά στον γιό της, θα πρέπει να επικομιστεί
αυτόν τον δύσκολο ρόλο αργότερα δυστυχώς η φιλενάδα (αν είναι άγαμος), ή η
σύζυγος (αν είναι παντρεμένος).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Και ξέρω πολύ καλά πως η
μαμά τις περισσότερες φορές δεν θα καταφέρει να του τα μάθει αυτά τα βασικά
διότι σαν γυναίκα που είναι, πολύ εύκολα μπορεί μέσα της από την δική της άκρως
βασική συναισθηματική ανάγκη ισορροπίας ευτυχίας και αρμονίας γύρω της (όπως
ανέφερα πιο πάνω) να αντικαταστήσει τον άνδρα/σύζυγο/σύντροφο που έχει ανάγκη
να έχει δίπλα της ώστε να μοιραστεί την αγάπη και τρυφερότητα της μαζί του αλλά
και να δεχτεί και από αυτόν ισάξια αγάπη και τρυφερότητα, και στην θέση αυτού
του άνδρα/συζύγου να τοποθετήσει υποσυνείδητα τον άνδρα/γιό της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Καταλήγει λοιπόν αυτή η
μαμά να προσφέρει σε αυτόν τον άνδρα/γιό (μια και είναι και μέρος του είναι της
αφού τον γέννησε) όλα αυτά που θα ήθελε η ιδία να λάβει και να δώσει
συναισθηματικά!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Κάνει ασυνείδητα από
δική της συναισθηματική ανάγκη, τον γιό της "κακομαθημένο" και
"μαμμόθρεφτο" και ουσιαστικά ανίκανο να έχει μια σωστή και ισάξια
σχέση σεβασμού και αλληλοκατανόησης και κάλυψης αναγκών με μια γυναίκα, ή
μπορεί να είναι τόσο καλομαθημένος που καμία άλλη γυναίκα δεν θα μπορέσει ποτέ
να καλύψει τις υπέρμετρες ανάγκες του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Μετά έχουμε και την
κοινωνία γύρο μας που φυσικά είναι βασισμένη στις ανδρικές κυρίως ιδέες για το
πως πρέπει να είναι τα πράγματα, και φυσικά με αυτή την ιδεολογία υποστηρίζει,
προωθεί και αναγκάζει τον καθημερινό ΘΥΣΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ και κάλυψη των
ανδρικών αναγκών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Και έρχεται ο Αυτισμός,
αυτιστικές υψηλότατης λειτουργικότητας γυναίκες, τόσο δυναμικές που γίνονται
σαν "άνδρες" με μόρφωση, με καλό επάγγελμα, με δυνατότητες καριέρας
και άλλα πολλά, που αντιστέκονται σε αυτές τις καταστάσεις και δεν δέχονται
έναν άνδρα άρχοντα και βασιλιά, που είναι και οικονομικά ανεξάρτητες άλλα με το
που θα γίνουν όμως μητέρες ξεχνάνε ότι κάποια άλλη γυναίκα μεγάλωσε και έθρεψε
και έμαθε τον άνδρα της να φέρεται έτσι, και δεν κάνουν το βασικό βήμα παρ'
όλες τις ικανότητες τους, να αλλάξουν επιτέλους αυτόν τον φαύλο κύκλο, αυτή την
ανδροκρατία που κυριαρχεί χρόνια και χρόνια γύρω μας!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Ας το κάνει, σκέπτονται, κάποια άλλη
γυναίκα, και όχι εγώ.</span></b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Εγώ σαν καλή μητέρα θέλω
να υπερπροστατέψω τον γιό μου, διότι μέσω αυτού καλύπτω και τις δίκες μου συναισθηματικές
ανάγκες και αδυναμίες... ΟΚ, ας σηκώσουν το χέρι αυτές οι "άλλες"
γυναίκες που θέλουν να κάνουν επιτέλους την αρχή! Από τις γυναίκες
εξαρτάται και πως θα χειριστούν την σχέση τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Από μια επιτυχημένη
επαγγελματικά και κοινωνικά γυναίκα που και αυτή είναι παντρεμένη και έχει ένα
παιδί, άκουσα σήμερα την καλύτερη συμβουλή:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">"Σε έναν άνδρα, μου
λέει, δεν θα μιλάς ποτέ σαν να είναι ενήλικας, θα του μιλάς με την ιδία υπομονή
και χαμηλούς τόνους που θα μιλούσες σε ένα παιδί, διότι άμα περιμένεις να
κατανοήσει αυτά που του λες σαν ενήλικας, δεν θα τα καταφέρει και όχι μόνο δεν
θα τα καταφέρει άλλα και θα εκνευριστεί και άμα εκνευριστεί θα σου βγει και από
επάνω!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Αυτό μου έχουν πει
κάποτε και έμενα, μου λέει μετά, και το ακλούθησα στην ζωή μου, και σου το λέω
και εσένα για μην έχεις προβλήματα. Άμα θες να έχεις έναν άνδρα δίπλα σου, όπως
είδα πως το θέλω και εγώ, τότε θα πρέπει πάντα να κρατάς αυτό στο πίσω μέρος
του κεφαλιού σου και ποτέ μην φανταστείς ότι θα μπορείς να του μιλήσεις σαν
έναν ενήλικα με την ιδία κατανόηση και νοητικό επίπεδο με το δικό σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Μην τον βρίζεις γιατί θα
το πάρει σαν ένα μικρό παιδί κατάκαρδα, μην του λες αυτά που κάνει στραβά διότι
απλά θα τον κάνεις να μην κάνει μετά απολύτως τίποτα. Έτσι λειτουργούν οι
άνδρες, θέλουν καλόπιασμα, υπομονή, είναι παιδιά και παραμένουν παιδιά όλη τους
την ζωή."<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Το κακό είναι της λέω,
πως πολλές γυναίκες ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ άλλα θέλουν έναν δεσμό, έναν άνδρα δίπλα
τους να της στηρίξει με την ιδία κατανόηση και ικανότητα που έχουν οι ίδιες και
καταλήγουν τελικά να έχουν έναν δεσμό με ένα παιδί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Ναι, μου λέει, η κατάρα
της γυναίκας είναι πάντα να έχει παιδιά. Οποίας ηλικίας και να είναι, είτε τα
έχει γεννήσει είτε έκανε δεσμό μαζί τους. Καλό είναι να το πάρεις απόφαση αυτό
και να ξέρεις καλά σε τι λούκι μπαίνεις με κάθε δεσμό που κάνεις με άνδρα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Άμα νοιώθεις πως δεν θες
ένα παιδί δίπλα σου, τότε μην κάνεις δεσμό με άνδρα κάνε δεσμό με γυναίκα μου
λέει κάπως αστεία, αλλά και σοβαρά μαζί. Αν οι γυναίκες κάναμε δεσμούς μεταξύ
μας και βγάζαμε τους άνδρες στην άκρη, να δεις σε τι διαφορετικό κόσμο θα
ζούσαμε, ταχτικό, περιποιημένο, οργανωμένο χωρίς διαφωνίες και πολέμους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Οι άνδρες είναι που μας κάνουν να
τρωγόμαστε μεταξύ μας οι γυναίκες για να διεκδικήσουμε την αγάπη τους, την
προτίμηση τους. Τελικά και από αυτό οι άνδρες είναι που βγαίνουν κερδισμένοι.</span></i></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Γι' αυτό αποφάσισε εσύ
πραγματικά τι θες μου λέει. Αν θες έναν άνδρα δίπλα σου τότε θα πρέπει να
υποστείς και την κατάσταση αυτή, ότι θα πρέπει να του φέρεσαι σαν να είναι
παιδί. Άμα δεν το θες αυτό, τότε μην κάνεις και μην έχεις δεσμό να βρεις την
ησυχία σου. Τάδε έφη μια σοφή και ικανή γυναίκα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">'Η ταν ή επί τας λοιπόν
με τους άνδρες. Είτε τους φορτωνόμαστε σαν να έχουμε ένα παιδί είτε δεν τους
φορτωνόμαστε και τους αφήνουμε να τους φορτωθεί κάποια άλλη...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Κάποτε άκουσα και αυτά
τα λόγια από έναν άνδρα μεγάλης ηλικίας:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">"Ήμουν πολύ τυχερός
στην ζωή μου που βρήκα μια γυναίκα και με αγάπησε"</span></i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Δεν ξέρει όμως πόσο
τυχερός ήταν και πόσα θυσίασε αυτή η γυναίκα για να τον έχει εκεί δίπλα της και
να τον αγαπά. Μακάρι όλοι οι άνδρες να γεννηθούν σε μια ζωή γυναίκες και να
κατανοήσουν πόση θυσία και υπομονή χρειάζεται για να τους έχει μια γυναίκα
δίπλα της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Αλλά γιατί είναι οι άνδρες μια ζωή παιδιά; </span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Διότι απλά πάνε από
γυναίκα σε γυναίκα και καταφέρνουν να καλύπτουν έτσι τις ανάγκες τους. Από την
μαμά στην φιλενάδα στην σύζυγο, ή από την μαμά σε φιλενάδα και σε
άλλη φιλενάδα και σε άλλη φιλενάδα, ή από την μαμά σε σύζυγο, ή μένουν με την μαμά
μέχρι που θα πεθάνει η μαμά από γηρατειά και μετά θα αναζητάνε κάποια να την
αντικαταστήσει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"><span style="font-weight: normal;">Και να φανταστείτε ότι
αυτά τα παιδιά ως ενήλικες είναι που κυβερνούν τον κόσμο μας, που παίρνουν τις
σοβαρές αποφάσεις, που οργανώνουν το μέλλον μας. Είναι να μην ζει κανείς σε
καθημερινό τρόμο;</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Η θέση της γυναίκας/μητέρας ποια είναι;</span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Tώρα επειδή εδώ και
αιώνες, έκαναν οι μητέρες τα αγοράκια τους δυνατούς σαν θεούς, βλέπε τον
Αχιλλέα, τον Μέγα Αλέξανδρο, κτλ. διότι κάθε δυναμικός άνδρας έχει πίσω του μια
δυναμική γυναίκα, είτε είναι η μητέρα "βασιλομήτωρ" όπως στην
οικογένεια των Κέννεντι από την μια, είτε είναι το άκρο αντίθετο όπως οι
αφρικανές μαμάδες που κάνουν όλες τις κόρες τους να είναι σκλάβες και να
υπηρετούν τα άρρενα παιδιά της και αδέλφια τους, οπότε ανυψώνουν έτσι τα
αρσενικά παιδιά υπεράνω των κοριτσιών...</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Όλες οι μαμάδες γυναίκες
του κόσμου, επειδή δεν μπορούν να ανυψώσουν μόνες τους το εγώ τους (τον εγωισμό
τους και φιλοδοξίες τους) έναντι του άνδρα τους, πρέπει κατά μεγάλο βαθμό να τα
θυσιάζουν με το να τα καταπίνουν.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Τον τρώνε τον εγωισμό και τις φιλοδοξίες τους και τα
κρύβουν βαθειά μέσα τους. Όταν όμως κάνουν γιό, αυτό το κρυμμένο φιλόδοξο εγώ
βγαίνει και το χαρίζουν στους γιούς τους ώστε να μπορέσει το εγώ της γυναίκας
επιτέλους με το σώμα ενός άνδρα, να παρουσιαστεί (to manifest) είναι σαν ο
γυναικείος φιλόδοξος εγωισμός να "ντύνεται" ένα ανδρικό σώμα, αυτό
του γιού της.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Του χαρίζει και όλα τα κρυμμένα όνειρα της, τις
φιλοδοξίες της, και αν είχε φιλοδοξίες η μαμά Κέννεντι που τις υλοποίησαν τα</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"> παιδιά της, τα αγόρια της. Ένα-ένα τα
έσπρωξε και έριξε στο καζάνι της εξουσίας. Τα ήθελε όλα της τα αγόρια να γίνουν
Πρόεδροι της Αμερικής ή τουλάχιστον μέλη του Κογκρέσου!</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Αντί να είναι μια
ευαίσθητη μαμά, μια μαμά που θα ήταν όλη μια αγκαλιά, ένα μαλακό μυρωδάτο
μαξιλαράκι που εκεί μέσα θα κρυβόταν όλη η ασφάλεια του κόσμου και που σε αυτή
την αγκαλιά θα μπορούσε το αγόρι της να ονειρευτεί, να τραγουδήσει, να σκεφτεί
για την αγάπη...</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Αντί οι γυναίκες/μητέρες
να κάνουν το είδος του αγοριού που θα λέγαμε "μαμμόθρεπτο", που κρύβεται
ακόμη στην ποδιά της, το σπρώχνουν, το δαγκώνουν, το πιέζουν, το προωθούν, το
πουλούν στην δόξα και στην δύναμη ώστε να πραγματοποιήσει έτσι δυναμικά τα δικά
τους εγωιστικά και φιλόδοξα όνειρα, αξίες, και πρέπει.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Αυτές τις μαμάδες όμως
οι άνδρες/γιοί δεν τις θυμούνται με αγάπη, και αν είναι με αγάπη τότε είναι
αγάπη ανάμεικτη με πόνο και ενόχληση, και από εκεί και πέρα όποια γυναίκα και
να αγγίξουν αυτοί οι άνδρες, θα την αγαπούν και πονούν συγχρόνως, όπως έχουν
μάθει και βιώσει την αγάπη/πόνο από την μητέρα τους.</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"> </span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Τα παιδιά ότι τα μάθεις αυτά θα μεγαλώσουν
και θα κάνουν.</span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Αν δεν βάζαμε μπροστά
τον φιλόδοξο εγωισμό μας φίλες γυναίκες μητέρες, και τα κάναμε τα αγοράκια
"μαμμόθρεπτα" αγαπησιάρικα, γλυκύτατα, χαδιάρικα, ρομαντικά και με
αίσθηση απόλυτης ασφάλειας δίπλα σε μια γυναίκα, σαν την ασφάλεια που ένοιωθαν
και νοιώθουν δίπλα στην γυναίκα μητέρα τους, θα ήταν αυτό κακό;;; Αυτό είναι το
μεγάλο πρόβλημα μητέρες γυναίκες, γυναίκες μητέρες, μητέρες και γυναίκες. Πως
θα ισορροπήσουμε τον δικό μας φιλόδοξο εγωισμό και να μην τον φυτέψουμε μέσα
στα αγόρια ώστε να μην καταλήξουν να έχουν ένα υπερφυσικό εγώ (εγωκεντρικό
εγωισμό) που τελικά μόνο εμπόδιο θα τους είναι στην σχέση τους με οποιαδήποτε
άλλη γυναίκα.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Από την μια, αφήνουμε
τον άνδρα μας να καταπατήσει τον φιλόδοξο εγωισμό μας, κυρίως όταν δεν κοιτά
προσέχτηκα που πατά και ξεχνά ότι είμαστε και εμείς εκεί, και ότι έχουμε δική
μας γνώμη και μπορούμε και θέλουμε να την εκφράζουμε ισάξια με την δική του,
αλλά δεν μας αφήνει ή αγνοεί την γνώμη μας, ή την ακούει αλλά τελικά κάνει
ούτος ή άλλως το δικό του.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Άλλες φορές όταν
εκφράζουμε τον φιλόδοξο εγωισμό μας, βλέπουν οι άνδρες αυτή την έκφραση σαν
γκρίνια, και μας λένε γκρινιάρες, και στο τέλος συνήθως καταφέρνουν και
βγαίνουν και από πάνω. Και ο δικός μας εγωισμός έχει καταπατηθεί για ακόμη μια
φορά διότι ο άνδρας απλά αρνείται ότι τον καταπάτησε ακόμη και όταν του λέμε
πότε, πόσες φορές και πως το έκανε. Απλά δεν τον βλέπει, δεν τον αποδέχεται και
δεν τον σέβεται.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Αλλά, μια φορά τον μηνά,
ανακτούμε την δύναμη να τους τα πούμε ένα χεράκι και δεν δεχόμαστε επιτέλους
καμία καταπάτηση του δικού μας εγωισμού. Μια φορά τον μήνα μαζί με την περίοδο
μας, η φύση μας δίνει ένα ισχυρό όπλο διότι ανεβαίνει κατά πολύ και το επίπεδο
της τεστοστερόνης στο σώμα μας. Γινόμαστε σαν τους άνδρες πολύ πιο εύκολα
ευερέθιστες σε θέματα εγωισμού και πολύ πιο δυναμικές ώστε να μην δεχθούμε να
κάνουμε πίσω.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Αυτό κάνει η τεστοστερόνη και η
αδρεναλίνη, κάνει το άτομο πιο ευερέθιστο, πιο μαχητικό ή το κάνει να νοιώθει
συνεχώς σε κατάσταση ετοιμότητας τρομαγμένο και με τεντωμένα τα νευρά!</span></i></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Τότε με αυξημένη την
τεστοστερόνη, είναι που η γυναίκα με τον πρώτο τσαμπουκά του άνδρα, η σταγόνα
που ξεχειλίζει το ποτήρι της δηλαδή, ανοίγει διάπλατα το στόμα της και του τα
λέει ένα χεράκι (ξέσπασμα θύμου; υστερία; PMS;). Η αύξηση της τεστοστερόνης της
δίνει τα "κότσια" να του τα πει επιτέλους όλα της τα αποθυμημένα!</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Αυτό όμως μπορεί να
φέρει δυο ειδών αποτελέσματα.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Να της θυμώσει ο άνδρας
πρώτα πολύ, αλλά μετά από μέρες και μέρες θυμού, να τα σκεφτεί αναμασήσει,
κατανοήσει έως έναν βαθμό αλλά όχι ολοκληρωτικά αρκετά όμως για να καλμάρει και
να καταφέρει να ξαναμιλήσετε και να τα βάλετε κάτω και να δεχτεί πως έχεις και
εσύ εγωισμό και πρέπει να είναι ισάξιος και ισοδύναμος με τον δικό του.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Οπότε κύριοι μου, όταν ο
δικός σας ο εγωισμός μεγαλώνει, μεγαλώνει ισάξια και ισοδύναμα και ο δικός μας,
και μια μέρα είναι έτοιμος για την ίση αναμέτρηση μαζί σας, και εκεί μπορεί να
πέσουν και νεκροί.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Δυστυχώς πέφτουν ταχτικά νεκροί. </span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Κυρίως είναι οι γυναίκες
μητέρες, μητέρες γυναίκες, μητέρες και γυναίκες που έχασαν αυτή την μάχη διότι
ο άνδρας τους δεν δέχθηκε με κανένα τρόπο, εγωιστικά, σαν τον mucho macho που
ήταν να κατεβάσει τον εγωισμό του και να δώσει χώρο και σεβασμό στον εγωισμό
της γυναίκας δίπλα του.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Αντί να δει τι του
ζητούσε αφού της είχε πει πως την αγαπά, να κατανοήσει τι ήταν αυτό που ζητά
και να της δώσει μια ισάξια θέση δίπλα του με ισαξίους εγωισμούς, την σκότωσε.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Διότι τον βεβήλωσε. Του
ζήτησε να κατέβει από τον ανδρικό του θρόνο και να έρθει εκεί χαμηλά που είναι
η ιδία σαν γυναίκα διότι άμα είναι να έχει ισότητα με αυτήν, μόνο πιο χαμηλά
μπορεί να πέσει αφού εκείνος έχει τον πιο μεγάλο και υψηλό εγωισμό!</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Πολλές γυναίκες πέφτουν
νεκρές σε αυτές τις μάχες εγωισμών. Άλλες δεν πεθαίνουν αλλά μένουν βαριά
πληγωμένες κυρίως όταν πια στην μεσηλικία τους που έχουν μπει στην εμμηνόπαυση,
και έχουν πιο συχνά υψηλή τεστοστερόνη, οι διαμάχες είναι συχνές και ίσως και
καθημερινές μέχρι που ο άνδρας για να αποφύγει να κατεβάσει τον εγωισμό του και
να της επιτρέψει να έχουν ισάξιο εγωισμό, φεύγει από το σπίτι, βρίσκει μια
ερωμένη νεώτερη του, ζητά διαζύγιο και την αφήνει συχνά και απένταρη να
μεγαλώσει μόνη της τα όποια παιδιά έχουν.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Αυτές τις γυναίκες δεν
τις σκότωσαν οι άνδρες τους αλλά απλά τις ευνούχισαν και τις έμαθαν να μην
εμπιστευτούν εύκολα αν όχι καθόλου, άλλον άνδρα. Έχω γνωρίσει και κάποιες
τέτοιες μαμάδες. Βαθειά ευνουχισμένες συναισθηματικά, πληγωμένες βαριά, με
ουλές που παρ' όλα αυτά βρίσκουν έναν άνδρα εξωτερικά ευαίσθητο και καλόκαρδο
αλλά ανίκανο να της ικανοποιήσει όπως τον χρειάζεται η γυναίκα μητέρα
συναισθηματικά. Στην κατάσταση που είναι παρατημένες με τα παιδιά, διάλεξαν
έναν ευαίσθητο άνδρα διότι ήθελαν κάποιον να την συμμερίζεται συναισθηματικά.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Αντί αυτού, πέφτουν σε
έναν συναισθηματικά ανίκανο άνδρα (αυτιστικό;;;) που τις πολεμά κιόλα και
τσακώνεται μαζί της όταν νοιώθει πως η γυναίκα μητέρα μοιράζει την αγάπη της σε
αυτόν και στα παιδιά της και δεν ασχολείται μόνο με τον ίδιο. Αρχίζει να της
κάνει σκηνές. Αντί να της δώσει συμπαράσταση συναισθηματική, της φορτώνει και
έξτρα φορείο, τον πληγωμένο του εγωισμό.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Δυστυχώς εδώ και αιώνες,
οι γυναίκες του κόσμου αντί να αγαπηθούν όπως τους αξίζει για την ζωή και μόνο
που χαρίζουν σε κάθε άνθρωπο ζωντανό ή πεθαμένο, χρησιμοποιούνται, βιάζονται,
εκβιάζονται, θανατώνονται!</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Γυναίκες, εμείς πρέπει
να σταματήσουμε αυτό το κακό. Πρέπει να πάρουμε το δίκιο στα χέρια μας και να
διεκδικήσουμε πραγματική ισότητα και σεβασμό. Η ανδροκρατούμενη κοινωνία μας
τρώει, λίγο λίγο, σιγά σιγά, ανεχόμαστε πολλά, και έχουμε μάθει να σωπαίνουμε.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Για μερικές που ζουν σε
χώρες που τους επιτρέπεται ούτε να μιλήσουν ανοιχτά, ηρωίδες γυναίκες που
ύψωσαν την φωνή τους και το πλήρωσαν με την ζωή τους. Εμείς τι κάνουμε; Πόσο
άλλο θα ακλουθούμε αυτά τα κοινωνικά δεδομένα;</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Να όπως αυτό το
κοινωνικό δεδομένο. Όχι πολύ μακριά από την Ελλάδα μας. Κάπου δυο ώρες με το
αεροπλάνο. Εκεί που τις γυναίκες τις παντρεύουν μικρές. Πολύ μικρές!</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">60 ΕΚΑΤ. ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ</span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Πρόβα νυφικού για
ανήλικες</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">«Ενώ με χτένιζαν, το
μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς να βάλω φωτιά στο νυφικό και να αυτοπυρποληθώ.
Μετά τον γάμο προσπάθησα να αυτοκτονήσω δύο φορές».</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Η φωτογραφία της Στεφανί
Σινκλέρ βραβεύτηκε το 2007 από τη UNICEF. Ο γάμος στην πόλη Νταμάρντα του
Αφγανιστάν έχει γίνει, και ο 42χρονος γαμπρός με την 11χρονη νύφη βγάζουν τη
γαμήλια φωτογραφία.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Η 12χρονη Ριμ από τη
Σαναά στην Υεμένη είναι το τελευταίο κοριτσάκι που επαναστάτησε και κατάφερε να
απεγκλωβιστεί από έναν προκαθορισμένο γάμο με κατά πολύ μεγαλύτερό της άνδρα. Η
Ριμ, η ιστορία της οποίας έκανε τον γύρο του κόσμου, δεν είναι η μόνη ούτε και
η μικρότερη που ήρθε σε ρήξη με ένα κατεστημένο που εξαναγκάζει τα κορίτσια να
παντρεύονται όταν έχουν την πρώτη τους περίοδο, πολύ πριν ενηλικιωθούν.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Την άνοιξη, η 8χρονη
Νουτζούντ και η 9χρονη Αργουα, επίσης από την Υεμένη, δάνεισαν τα πρόσωπά τους
στις απρόσωπες στατιστικές που μιλούν τουλάχιστον για 60 εκατ. ανήλικες νύφες
στον κόσμο και 20.000 κορίτσια που παντρεύονται κάθε μέρα παρά τη θέλησή τους
σε 49 χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, της Ν. Ασίας και της Μέσης Ανατολής.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Ένα στα τέσσερα κορίτσια
στην Υεμένη παντρεύονται σε ηλικία 10-14 ετών, παρότι ως νόμιμη ηλικία γάμου
ορίζονται τα 15 χρόνια. Περισσότερα από τα μισά κορίτσια κάτω των 18 ετών
υποχρεούνται από την οικογένειά τους να παντρευτούν συνήθως κάποιον συγγενή, ο
οποίος δίνοντας ένα μικρό ποσό ως «αντάλλαγμα» αγοράζει επί της ουσίας ένα
«αντικείμενο σεξουαλικής εκμετάλλευσης» ή «μια φτηνή οικιακή βοηθό».</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Το ίδιο συνέβη και στη
Ριμ και στη Νουτζούντ. Οι πατεράδες τους ήταν σχεδόν άποροι και έπρεπε να
θρέψουν μεγάλες οικογένειες, οπότε τις πούλησαν... Η παρουσία των κοριτσιών στα
δικαστήρια, όπου έλυσαν τη σιωπή τους, πυροδότησε παγκόσμια εκστρατεία με στόχο
την εξάλειψη της πρακτικής. «Εάν δεν προωθήσουμε προγράμματα για επιμόρφωση των
πληθυσμών σε αναπτυσσόμενες χώρες και δεν προσφέρουμε ευκαιρίες στα κορίτσια,
την επόμενη δεκαετία, οι ανήλικες νύφες σε όλο τον κόσμο θα ξεπερνούν τα 100
εκατ.», δήλωσε εκπρόσωπος της UNICEF.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Στις ΗΠΑ μόλις εγκρίθηκε
σχέδιο νόμου για την προστασία των ανήλικων κοριτσιών στις αναπτυσσόμενες χώρες
του κόσμου, ενώ στη Σαουδική Αραβία δικαστήριο ετοιμάζεται να εξετάσει την
αίτηση διαζυγίου ενός 8χρονου κοριτσιού που παντρεύτηκε εν αγνοία του έναν
50χρονο. Τη γαμήλια πράξη υπέγραψε ο πατέρας της, ενώ η μητέρα της προσέφυγε σε
οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητώντας να ακυρωθεί ο γάμος.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 12pt;">ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ -
25/08/2008</span></i><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<u><span style="color: #0000ee; font-family: '', serif, '', serif; font-size: 12.5pt; font-weight: normal;">http://www.avsite.gr/forum/threads/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%B1-%CE%BD%CF%85%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%82.54068/</span></u><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;"><i>Και τώρα που το διαβάσατε θα κάνετε κάτι ή
θα είναι ακόμη κάποια άλλη που θα αγωνιστεί για εσάς;</i></span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Αυτό που έγραψα, βεβαία, θα έλεγα ότι εξηγείται με το
ψυχιατρικό μοντέλο της «Βασιλικής Οικογένειας» σε συνδυασμό με το μοντέλο της
«πρωταρχικής οικογένειας» του Φρόιντ. Και εξηγώ. Αυτό το μοντέλο αποτελείται
από τον άντρα-πατέρα-βασιλιά, από την γυναίκα-μητέρα-βασίλισσα , από
τον γιο-διάδοχο και από την κόρη-πριγκίπισσα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Οι περισσότερες κοινωνίες στον πλανήτη –αν όχι όλες-
είναι ή ήταν πατριαρχικές που
σημαίνει ότι την εξουσία την είχαν οι άντρες. Οι γυναίκες μπορούσαν να
αποκτήσουν δύναμη μόνο ελέγχοντας και χειραγωγώντας κάποιον άντρα. Και τι πιο
εύκολο να χειραγωγήσεις κάποιον που γέννησες και τον μεγαλώνεις εσύ! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Αυτό επίσης εξηγεί την κόντρα μεταξύ πατερά-βασιλιά και
γιου-διαδόχου, καθώς και τον δεσμό πατέρα-κόρης – δεν απειλείτε ο θρόνος του
βασιλιά από την πριγκίπισσα! Αυτό εξηγεί και την κόντρα πεθεράς-νύφης!
Ασυνείδητα γίνεται για το ποιος θα χειραγωγεί
τον γιο-διάδοχο-μέλλοντα βασιλιά!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"><span style="font-weight: normal;">Όχι ότι όλα αυτά οι άνθρωποι τα έχουν σε συνειδητή
γνώση. Αλλά στο υποσυνείδητο ή στο ασυνείδητο τους αυτό συμβαίνει! Είναι αυτό
που λέμε «επιβιώμα»! Ως αποτέλεσμα έχουμε ότι αυτή η συμπεριφορά ορισμένων
μητέρων προς τους γιους του είναι ένα είδος επιχώματος της «βασιλομήτορος»!</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Ας πάρουμε μια σημερινή οικογένεια.
Πατέρας, μητέρα, αυτιστικός γιός, και αδελφή. Η αδελφή μικρότερη ή μεγαλύτερη
κατά 2-3 χρόνια.</span></i></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Ο πατέρας, έχει μια
δουλεία που κατά κάποιο τρόπο χειρίζεται. Είτε είναι αυτόνομος και η επιχείρηση
είναι δική του, είτε είναι ελεύθερος επαγγελματίας, είτε δουλεύει σε ένα
γραφείο, ή ομάδα, θα έχει μια ανεξαρτησία στον τρόπο που δουλεύει. Έτσι θα
μπορεί να εργάζεται και πιο πολύ άμα θέλει, ή να κάνει δυο δουλείες, και έτσι
να νοιώθει πως εργάζεται καλά. Θέλει να νοιώθει πως αξιοποιεί τις δυνατότητες
του.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Αυτός ο πατέρας όμως,
κατά κανόνα, δεν θα έχει χρόνο για την γυναίκα και τα παιδιά του. Είναι ο
βασιλιάς αν θέλετε που ασχολείται πολύ αποκλειστικά με το βασίλειο του, και δεν
εμπιστεύεται πρίγκιπες και συμβούλους. Τα θέλει τα ινία στα χέρια του. Στην
εργασία και στο εισόδημα που του φέρνει.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Στην οικογένεια όμως,
δεν εφαρμόζει αυτή την ιδία τακτική. Στην οικογένεια βάζει αλλά μετρά και
σταθμά. Από εκεί απουσιάζει, ενώ στην δουλεία πάει κάθε μέρα. Με την γυναίκα
του δεν ασχολείται πολύ, δεν έχουν και πολύ σεξουαλική επαφή, διότι είναι πάντα
τόσο κουρασμένος που η λίμπιντο του είναι τέζα! Και άμα έχει είναι για να
καλύψει την δική του ανάγκη (σεξουαλική) παρά της γυναίκας
(ερωτική/ρομαντική). Ούτε φυσικά έχει χρόνο να ασχοληθεί με τα παιδιά του,
παρ' όλο που τους "αγρούς και τα χωράφια του Βασιλείου του", τα
επισκέπτεται και κοιτάζει κάθε μέρα.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Στην οικογένεια
εμπιστεύεται και πριγκίπισσες, και μάγειρους. Αλλά τα χωράφια του δεν τα αφήνει
σε άλλων τα χέρια. Δυο μετρά και δυο σταθμά. </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Ο άνδρας/βασιλιάς αυτός μετρά την επιτυχία
του συμφώνα με το τι έχει κάνει, με το τι έχει, με το πως το κρατά παραγωγικό
και το πληθαίνει. Δεν μετρά την ικανότητα του σαν πατέρας, ούτε σαν σύζυγος,
ούτε σαν εραστής που ξέρει να ικανοποιεί την σύζυγό του.</span></i></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Αυτή η
βασίλισσα/μανά/γυναίκα, θα επωμιστεί στους ώμους της την οικογένεια. Αυτή
η βασίλισσα και μητέρα έχει ένα αυτιστικό πριγκιπόπουλο, και μια πριγκιπόπουλα,
που χρειάζονται δυο γονείς, αλλά έχουν έναν. Και από αυτόν τον ένα πρέπει να
βγάλουν το ποσό αγάπης που θα είναι ισάξιο για τους δυο γονείς που χρειάζονται.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Η βασίλισσα μητέρα
μπορεί να δεχτεί να θυσιαστεί, ώστε να την αρμέγουν από αγάπη τα παιδιά της,
χωρίς εκείνη να λαμβάνει αγάπη από πουθενά, παρά μόνο όταν ο βασιλιάς έχει
κάποτε και που όρεξη για σεξ, και της δίνει λίγη αγάπη.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Αυτή η μητέρα τρώει
λίγο, είναι ρεμένη, αδύνατη σαν τσίρος τις περισσότερες φορές, διότι δεν τρώει.
Τρώει όσο λίγο όσο και παίρνει αγάπη. Απλά αρμέγεται, από τα παιδιά, δυο εδώ
αλλά μπορεί να είναι και τρία, και τέσσερα. Μπορεί και πιο πολλά. Παλιά οι γυναίκες
έκαναν υποχρεωτικά πολλά παιδιά. Η έκτρωση δεν υπήρχε στις πιθανότητες.
Ουσιαστικά ούτε και σήμερα υπάρχει. Ακουστέ την λέξη αυτή.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Έκτρωση, είναι σκληρή
μέσα στο στόμα που την προφέρει όσο σκληρά και ακούγετε στα αυτιά, αυτό το
"εκτρ", τα τρία συμφώνα. Σκληρά σαν ένας αδιάβατος τοίχος.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Έτσι όταν έρθει ένα
παιδί η γυναίκα το κρατά. Διότι η θρησκεία της μαθαίνει ότι είναι έγκλημα, η
λέξη την απωθεί από τον ήχο της και μόνο. Έτσι το δέχεται είτε το θέλει
πραγματικά είτε όχι. Το επωμίζεται. Λέει στον εαυτό της θα μάθω να το αγαπήσω,
έχω πολύ αγάπη μέσα μου, θα είμαι καλή μαμά, και το δέχεται μοιρολατρικά.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Αλλά μετά της βγαίνει αυτιστικό!</span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Για κάτσε. Δεν φτάνει
που θυσίασε τόσα πολλά αλλά για να το κρατήσει, να το γεννήσει με τόσους
πόνους, να θυσιάσει τόσα άλλα πράγματα για αυτό, της έρχεται ένα αυτιστικό; Τι
τιμωρία είναι αυτή! Και δεν φτάνει και αυτό είναι και αγόρι, δεν έχει ιδέα πως
είναι να είσαι αγόρι, ώστε να το αναθρέψει σωστά, να του δώσει αυτά που
χρειάζεται ένας σωστός άνδρας, είναι και αυτιστικός. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Πως διάολο μεγαλώνεις
ένα τέτοιο παιδί;;;;;;</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Είτε το μεγαλώνει
βάζοντας μέσα του όλα όσα αγαπά σε έναν άνδρα, είτε βάζει μέσα του όλα όσα
μισεί σε έναν άνδρα. Το πρώτο είναι εύκολο. Το δεύτερο ευκολότερο! Όσο το
πιέζει ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΠΟΥ ΜΙΣΕΙ, τόσο εκείνο θα ειδωλοποιήσεις
αυτόν τον "μισητό" άνδρα. Δεν τον έχει δει ποτέ, πρέπει να είναι πολύ
κακός άλλα και πολύ δυνατός για να τον φοβάται τόσο η μαμά και να με σπρώχνει
όλο και πιο μακριά από αυτόν τον άνδρα.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Ακριβώς, οι νομοί της
φυσικής έχουν και εδώ δράση. Για κάθε δύναμη υπάρχει μια ισάξια και αντίθετη
δύναμη. Όσο η μαμά σπρώχνει το παιδί να μην γίνει σαν τον άνδρα που η ιδία
μισεί, τόσο τελικά με την ιδία επιμονή θα γίνει!</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Οπότε, η γυναίκα ανάλογα
με το πόσο αγαπά τον animus μέσα της, θα αναθρέψει και τον γιό της. Άμα ο
σημαντικός της άνδρας είναι ο πατέρας της, και τον αγαπούσε, θα αναθρέψει τον
γιό της με αυτή την εικόνα ανδρός. Αν δεν τον αγαπούσε, και τα αισθήματα μίσους
είναι δυνατά, θα τον κάνει ίδιο με τον πάτερα της όσο και αν δεν το θέλει.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Αυτά τα συναισθήματα
όμως, μπορεί ο σύζυγος να τα αλλάξει. Μπορεί να διάλεξε η γυναίκα αυτή έναν
άνδρα σαν τον πατέρα της, τρυφερό, συναισθηματικό, μια ψυχούλα. Τον παντρεύεται
με την ελπίδα πως θα έχει έναν σύζυγο που θα την αγαπά και φροντίζει σαν τον
πατέρα της.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Εδώ είναι που πέφτει ολότελα έξω!</span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Ο τρυφερός, ευαίσθητος
άνδρα, η ψυχούλα, θέλει πολύ συναισθηματική φροντίδα. Είναι ένα μικρό παιδί,
συναισθηματικά πολύ ανώριμος, που θα κουράσει την γυναίκα που τον διάλεξε διότι
και η ιδία είχε ανάγκη πολλής φροντίδας. Δυστυχώς όμως στην πορεία του γάμου ή
της σχέσης, θα δει ότι οι δίκες της ανάγκες (συναισθηματικές) δεν θα
καλύπτονται σε κάποια περίπτωση, ενώ θα καλείται να καλύπτει τις δίκες του
συναισθηματικές ανάγκες διότι άμα δεν το κάνει θα καταλήξει να την αγνοεί
εντελώς. Θα βρει κάπου άλλου να διοχετεύσει το λίμπιντο του. Στην δουλειά του
παραδείγματος χάρη!</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Έτσι αυτή η βασίλισσα
μητέρα, λίγη χαρά θα έχει από τον βασιλικό της τίτλο και τα υπέροχα παλάτια που
έχει γύρω της, διότι καθημερινά θα αρμέγεται από αγάπη για να τρέφει τα παιδιά
και τον άνδρα της.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Η βασίλισσα έχει
θυσιαστεί. Αλλά μπορεί όμως να γλυτώσει ένα "κομμάτι" της, να
δημιουργήσει έναν άνδρα που θα είναι σαν αυτόν που θέλει, τον ιδανικό της
άνδρα, τον animus της.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Έναν μελλοντικό βασιλιά, έναν τωρινό
πρίγκιπα. </span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Αλλά άμα είναι
αυτιστικός; Τότε αφού είναι τόσο απόμακρος θα του δώσει με διπλασία ορμή, θα
τον μεγαλώνει με υπερβολή, θα τον κάνει έναν super-animus, έναν superman.
Μερικοί άνδρες, το εξωτερικεύουν και γίνονται σαν τον Μέγα Αλέξανδρο, ή τον
Μουσολίνι.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Άλλοι απλά το πιστεύουν
μέσα τους και απαιτούν τέτοια μεταχείριση, αλλά δεν κάνουν τον κόπο να το
εσωτερικεύσουν και να το μοιραστούν. Αυτοί οι άνδρες είναι πολύ εγωιστές και
αυταρχικοί. Είναι τα λεγόμενα "ψώνια". Θέλουν να τους αγαπάνε, να
είναι όλοι φίλοι τους, είναι κοινωνικοί, τους αρέσει το έξω και η καλοπέραση.
Αλλά δεν είναι γενναίοι. Στην πρώτη δυσκολία τα παρατάνε εύκολα, στο πρώτο
καβγαδάκι βγαίνουν από πάνω. Ο superman (super-animus) μέσα τους δεν δέχεται
τσαμπουκά. Δεν θα παραδεχτούν εύκολα αν όχι πολύ δύσκολα τα λάθη τους, και
φυσικά δεν ζητιάνε συγγνώμη εύκολα, αν ποτέ...</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Τέτοιοι κρυφοί
βασιλιάδες, είναι πολύ τρυφεροί διότι θέλουν μια γυναίκα να τους αφοσιωθεί και
να τους αγαπά, να τους φροντίζει, να τους χαϊδεύει τον superman μέσα τους και
να μην τους λέει τα λάθη τους. Απλά να τα δέχεται σαν τις αδυναμίες του με τις
οποίες τον γνώρισε και δήχθηκε, και παντρεύτηκε!!!</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Ας ξαναγυρίσουμε στην βασιλική οικογένεια
λοιπόν.</span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt; font-weight: normal;">Έχουμε έναν μπαμπά απών,
μια μαμά θυσιασμένη που τρέφει έναν αυτιστικό πρίγκιπα, και μια αδελφή που
μεγαλώνει λίγο πολύ μόνη της. Μεγαλώνει λίγο πολύ μόνη της διότι αν και έχει
γονείς, κάνεις δεν έχει χρόνο ούτε ενδιαφέρον να ασχοληθεί μαζί της. Η μαμά
έχει να ασχολείται με τον γιό (μελλοντικό άνδρα που θα εκφράσει τον εγωισμό και
τις φιλοδοξίες της) και έναν μπαμπά που ασχολείται με την δουλειά του, τα
ενδιαφέροντα του και την θέση του στην κοινωνία.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><i><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16pt;">Αυτή η αδελφή, για πέστε μου, όταν
μεγαλώσει και κάνει παιδιά, το δικό της το αγοράκι θα είναι ή δεν θα είναι
αυτιστικό;;;;</span></i></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</h2>
</div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-86311565399338945072009-09-24T15:02:00.000-07:002009-09-24T16:11:55.966-07:00Αυτισμός και κοινωνία, ή τι στο καλό δημιούργησε αυτό που λέμε "Αυτισμό"<span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Φίλοι και φίλες -και αναφέρομαι μόνο σε αυτούς που έχουν κάποιο πολύ σοβαρό ενδιαφέρον για την διαφορετικότητα (την οποία δυστυχώς ονιμάζουν αναπηρία για ευκολία κυρίως) ως συνθήκη ζωής-, πού πηγαίνουμε ως πολιτισμός, ως κοινωνία, ως οικονομία και ως Ελλάδα;<br /><br />Έχουμε καταλάβει πως αυτό που ονομάζεται ελληνική κοινωνία και Ελληνική οικονομία σιγά-σιγά αυτοκτονεί από πνιγμό που προκαλείται από την μαζική δυσαρέσκεια και την συλλογική γκρίνια;<br /><br />Σίγουρα βρισκόμαστε στο τέλος της πολιτικής και των πολιτικών. Βρισκόμαστε στο τέλος μιας Ελληνικής κοινωνίας που θέλει να επιμένει στην αυτοϊκανοποίηση. Για όλα φταίνε οι άλλοι, το σύστημα, η διαφθορά, η κακή οργάνωση, η προ-βιομηχανική οικονομία, οι χαμηλοί μισθοί, τα απαράδεκτα ασφαλιστικά ταμεία, το θανατηφόρο «σύστημα» υγείας.<br /><br />Ταυτοχρόνως, όμως, όλοι θέλουμε να διοριστούμε σε αυτό το σύστημα, επειδή πολύ απλά εγγυάται την κακή οργάνωση, την ανορθολογική οικονομία, τα ασφαλιστικά ταμεία που δεν απαιτούν από τους υπαλλήλους τους υπερβολικά πολύ δουλειά, και ένα σύστημα υγείας που μπορεί ο οποιοσδήποτε το στελεχώνει να κάθεται. Και όλα αυτά τα κάνουμε επειδή δήθεν ο μισθός του δημόσιου είναι σίγουρος…<br /><br />Είναι δυνατόν τόσοι άνθρωποι να έχουν την τεχνογνωσία για να μπορέσουν να αξιολογήσουν τη μονιμότητα κάποιου μισθού τη στιγμή που ο δημόσιος τομέας καταρρέει;<br /><br />Απλή λογική χρειάζεται για να καταλάβουμε πως όταν το κρατικό έλλειμμα έχει υπερβεί το ακαθάριστο εθνικό προϊόν (δηλαδή τα λεφτά που βγάζει ολόκληρη η Ελλάδα για ένα έτος χωρίς να υπολογίζονται τα έξοδά της), κάποια στιγμή θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τη χρεοκοπία. Όταν χρεοκοπεί η Ελλάδα και βουλιάζει το καράβι, τότε αυτοί που πνίγονται είναι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να κολυμπήσουν…<br /><br />Ήδη η κοινωνική πρόνοια βρίσκεται στα χαμηλότερα ιστορικά της επίπεδα. Ένα από τα μεγαλύτερα φιλανθρωπικά ιδρύματα της πατρίδας μας έβγαλε σε δεκαπενθήμερη διαθεσιμότητα τους υπαλλήλους του εν μέσω καλοκαιριού. Οι διοικούντες αυτό το ίδρυμα αναρωτιούνται αν θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν τη χρηματοδότηση για μετά τον Σεπτέμβριο.<br /><br /></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Και ενώ το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας καταρρέει, δεν υπάρχει ούτε ένας τεχνοκράτης ή πολιτικός να δήλωσει έντιμα και απλά τη μεγάλη αλήθεια: Πως το κράτος πρόνοιας μας έχει τελειώσει, και πως αυτό το τέλος τεκμηριώνεται από πλούσια βιβλιογραφία που έχει παραχθεί τα τελευταία 30 χρόνια και τεκμηριώνει την κρίση του κράτους πρόνοιας.<br />Τεχνικά, οικονομικά και πολιτικά, οι κοινωνίες μας έχουν αλλάξει, και τα συστήματα υποστήριξης πρέπει να ανασυγκροτηθούν για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τις ανθρώπινες ανάγκες, όπως προκύπτουν μέσα από μια αλλαγμένη κοινωνία που έχει ή μπορεί να έχει παγκόσμιες επιρροές.<br /><br />Έχουμε καταλάβει ως κοινότητα ανθρώπων που ζούμε με διαφορετικότητες (αντί για "αναπηρίες" μια η λέξη αυτή είναι στιγματική) πώς αλλιώς συγκροτούνται και λειτουργούν οι μηχανισμοί υποστήριξης στα άλλα (δυτικά) κράτη;<br /><br />Έχουμε πληροφορηθεί πως ακόμη και στα πλούσια κράτη με ιστορικά συστήματα κοινωνικής πρόνοιας και υποστήριξης τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι που ζουν κάτω από συνθήκες κάποιας σοβαρής διαφορετικότητας (αναπηρίας) κατευθύνονται σε ιδρύματα;<br /><br />Εάν αυτό το παραπάνω προβληθεί στην Ελληνική πραγματικότητα τί θα γίνει με τόσες δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων με διαφορετικότητες (αναπηρίες) στην Ελλάδα – όταν δεν υπάρχουν καν ιδρύματα;! Γνωρίζουμε όλοι μας πως ακόμα και για να βρεις θέση σε ίδρυμα χρειάζεται να έχεις πολύ μεγάλο μέσον…<br /><br />Ακόμη και σε δυνατές οικονομίες που έχουν απόθεμα για να υποστηρίξουν οικονομικά μηχανισμούς που με τη σειρά τους θα υποστηρίξουν τους πολίτες που βρίσκονται σε ανάγκη, ακόμη και σε αυτά τα κράτη παρατηρούνται περικοπές, συχνά με τη μορφή απασχόλησης ακόμη φθηνότερου εργατικού δυναμικού -που προέρχεται από χώρες της μακρινής Ασίας- με ανυπολόγιστες συνέπειες στην ασφάλεια και στην επιβίωση των ανθρώπων με σοβαρές και με λιγότερο σοβαρές διαφορετικότητες (αναπηρίες).<br /><br />Είμαστε εσωστρεφείς, και γι’ αυτό δεν έχουμε ενημερωθεί πως ακόμη και στα πλούσια κράτη που έχουν λεφτά για τους διαφορετικούς (αναπήρους), μειώνονται και διακόπτονται οι κοινωνικές παροχές.<br /><br />Μπορούμε μήπως να σκεφτούμε τί έχει να γίνει στην Ελλάδα σε λίγα χρόνια ίσως και σε λίγους μήνες; Πώς μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη διαβίωση όταν οι μισθοί έχουν χτυπήσει τα κόκκινα; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος με διαφορετικότητα (αναπηρία) να προσλάβει προσωπικό βοηθό όταν ο μισθός υπερβαίνει τα 700€ και μαζί με τις κρατήσεις και τα επιδόματα γίνεται το λιγότερο 1400€ το μήνα;<br /><br />Ναι, υπάρχει ακρίβεια και οι μισθοί δεν φτάνουν. Η λύση στην ακρίβεια είναι η αύξηση των μισθών; Όταν ο μπακάλης επειδή (δικαιολογημένα) δεν του φτάνουν τα χρήματα, κάνει αυξήσεις στα προϊόντα του, πώς θα φτάσουν τα χρήματα στον γείτονά του και στον καταναλωτή;<br /><br /></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Όταν όλη η Ελλάδα είναι ήδη γεμάτη από καταστήματα και όταν οι ιδιοκτήτες όλων των κτιρίων προορίζουν το ισόγειό τους για κατάστημα, πώς είναι δυνατόν αυτός ο τόπος να προκόψει; Σε ποιο άλλο κράτος τα ισόγεια όλων των κτιρίων οικοδομούνται για να γίνουν καταστήματα; Αυτό και μόνο φτάνει για να καταλάβουμε πως αρμενίζουμε στραβά.<br />Και ένταξει υπάρχουν κακώς κείμενα και θα τα πληρώσουμε.<br /><br />Έχουμε σκεφτεί τη διαφορά της τιμής μεταξύ ικανών σωματικά και διαφορετικών (ανάπηρων); Όταν είσαι ικανός σωματικά, εάν βρεθείς σε ανάγκη είναι εφικτό να επιβιώσεις ακόμη και σε παγκάκι.Όταν όμως έχεις μια σοβαρή διαφορετικότητα (αναπηρία) πώς θα επιβιώσεις; Τί θα κάνεις;<br /><br />Φίλοι και φίλες (εσείς που παίρνετε στα σοβαρά την αναπηρία ως διαφορετική συνθήκη ζωής), θέλω να καταλήξω στο ότι πρέπει να αλλάξουμε. Είναι προσωπική ευθύνη η δική μας προσωπική πολιτική αλλαγή.<br /><br />Όλοι βλέπουμε πως το κράτος ακόμα και να θέλει, δεν μπορεί, δεν έχει την τεχνογνωσία για να βρει λύσεις στα δικά μας προσωπικά προβλήματα. Μέχρι πότε θα περιμένουμε;<br /><br />Μέχρι πότε θα βρισκόμαστε παθητικοί καταναλωτές υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας όταν βλέπουμε πως οι παροχές περιορίζονται στο μηδέν;<br /><br />Σίγουρα δεν μπορούμε να απεργήσουμε για να πιέσουμε την οργανωμένη κοινωνία και την οργανωμένη οικονομία. Η μόνη λύση που έχουμε είναι να οργανώσουμε εμείς οι ίδιοι τις δομές εκείνες που θα εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας και θα μας προστατεύσουν από την άδικη έκθεσή μας στα χειρότερα.<br /><br />Σύντομα θα ζήσουμε έναν εφιάλτη και σε αυτό δεν φταίει (μόνο) η πολιτική διαχείριση της εξουσίας. Έχουμε ευθύνη απέναντι στον εαυτό μας. Έχουμε υποχρέωση να επιβιώσουμε. Ας δημιουργήσουμε τις δομές εκείνες στο πλαίσιο των οποίων δεν θα απειληθεί τουλάχιστον η επιβίωσή μας.<br /><br />Νίκος.<br />Ιούλιος 2009<br /></span><a href="http://www.disabled.gr/lib/?p=21282"><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">http://www.disabled.gr/lib/?p=21282</span></a><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Θα αναρωτιέστε τι σχέση έχει ο τίτλος σχετικά με τον Αυτισμό και το κείμενο αυτό... Ας σας εξηγήσω λοιπόν. Η κοινωνία είναι που γίνετε όλο και πιό αυτιστική, εγωκεντρική, εγωιστική, και αδιάφορη για τα συναισθήματα των άλλων, για να μην πω εντελώς αναίσθητη για τα συναισθήματα των συνανθρώπων. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Οποιος έχει την καλή τύχη να έχει κάποια ευκολία που του ανοίγει πόρτες (είτε αυτή η ευκολία είναι οικονομική -κυρίως- είτε είναι μέσων λόγω φίλων, οικογένειας, γνωστών, είτε είναι λόγω κοινωνικής θέσης) θα φροντίσει τον εαυτούλη του και μόνο και ας πάνε οι άλλοι να πνιγούν. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Οταν αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς είναι που αποδεχόμαστε, που εξευγενίζουμε και προωθούμε, που αναζητάμε και θέλουμε και εμείς, διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο έχει αποδειχθεί πια πως μπορεί κανείς να επιβιώσει μέσα στην σημερινή κοινωνία, γιατί λοιπόν αναρωτιέστε πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσα πολλά αυτιστικά παιδία και να γεννιούνται όλο και περισσότερα;</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Απλά, διότι η επιβίωση του είδους μέσα απο την εξέληξη φροντίζει να διαμορφώνει την κάθε επομενη γενεά ανάλογα με τις εξωτερικές συνθήκες.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Για να μπορέσει το Ανθρώπινο είδος μας να επιβιώσει μέσα στη ΑΥΤΙΣΤΙΚΗ κοινωνία που έχουμε οι ίδιοπι δημιπουργήσει, καταλήγει να γίνει Αυτιστικό, διότι άμα δεν γίνει Αυτιστικό οι δυνατότητες επιβίωσης είναι απλά μικρές αν όχι ανύπαρκες!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Οσο δηλαδή γίνονται οι ενήλικες αυτιστικοί -εγωιστές, εγωκεντρικοί, συμφεροντολόγοι, και υπηρέτες των διαστρευλομένων κοινωνικών αξιών που μας περιστοιχίζουν- τόσο θα αντιγράφουν αυτή τους την συμπεριφορά τα παιδιά τους.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αλλά η όλη κοινωνική πίεση για συμμόρφωση και διατήρηση του κατεστημένου έχει τόσο διαβρώσει την ικανότητά των ενηλίκων να δουν την δική τους Αυτιστική συμπεριφορά που τελικά η όλη κατάσταση γίνετε σαν την καμήλα που δεν μπορούσε να δει την δική της καμπούρα, αλλά στεναχωριόταν για την καμπούρα του παιδιού της!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Οσο όμως γίνετε η κοινωνία μας όλο και πιο Αυτιστική, τόσο και πιο πολλά Αυτιστικά παιδιά θα γεννιούνται. 'Οσα χρήματα (δισεκατομμύρια) και αν σπαταλάμε για να βρούμε μιά θεραπεία για τον Αυτισμό, άμα δεν θεραπεύσουμε αυτό που πραγματικά πάσχει, άκρη δεν θα βρούμε! </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτό που ούσιαστικά πάσχει είναι η κοινωνία μας, απο την έλλειψη αξιών, αλληλοσεβασμού, ανθρωπισμού, πολιτισμού, και φυσικά σωστής διαπαιδαγώγησης. Απλά και μόνο διότι ασχολούμαστε πολύ περισσότερο να καλύψουμε τις προσωπικές μας ανάγκες και ορέξεις, παρά να δώσουμε ουσιαστικό χρόνο απο την ζωή μας στα παιδιά μας, στον/ην σύντροφό μας, στους συνανθρώπους μας που έχουν ίσως ανάγκη της βοηθείας μας. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Οχι ούτε χρόνο έχουμε να διαθέσουμε, ούτε μας ενδιαφέρουν οι ανάγκες των άλλων! </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Και σαν ολοκλήρωση αυτού του θέματος περί της αιτίας και της ρίζας του Αυτισμού, εδώ άλλο ένα "ανθρώπινο δράμα" ενός συνανθρώπου μας.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Τον Ιούνιο που μας πέρασε, μια πολύ καλή φίλη, η Κατερίνα Καστρινάκη, πέρασε μια πολύ μεγάλη περιπέτεια για περίπου τριάντα ώρες:</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η προσωπική της βοηθός την εγκατέλειψε, αφού πρώτα απαλλοτρίωσε ό,τι πολυτιμότερο υπήρχε μέσα στο σπίτι. Η Κατερίνα βρέθηκε παγιδευμένη χωρίς να μπορεί να καλέσει σε βοήθεια, αφού ζει κάτω από συνθήκες μιας σοβαρότατης τετραπληγίας.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Έγινε αντιληπτή ύστερα από 30 ώρες από μια στενή της φίλη, με την οποία είχαν ραντεβού για να πάνε σε κάποια εκδήλωση, και επειδή συνήθως η Κατερίνα είναι τυπική στις υποχρεώσεις της, η φίλη της θορυβήθηκε και πήγε από το σπίτι της όπου την άκουσε να καλεί σε βοήθεια. Με την συνδρομή κλειδαρά ανοίχτηκε η πόρτα και σώθηκε η Κατερίνα.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ποια είναι η Κατερίνα Καστρινάκη; Από το 1980 είναι γνωστότατη στην Ελλάδα για τις δραστηριότητές της: Συμμετείχε από τότε σε όλες τις επιτροπές των Υπουργείων, υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος όλων των σοβαρών φιλανθρωπικών ιδρυμάτων και συνδικαλιστικών σωματείων, υπήρξε στέλεχος σε Υπουργεία και σε γενικές γραμματείες, και σήμερα εργάζεται στη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς. Εάν η Κατερίνα Καστρινάκη δεν ήταν αυτή που είναι, δεν θα την είχε αναζητήσει κανένας (τουλάχιστον εγκαίρως) και η κατάληξη θα ήταν η γνωστή…</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Όταν ένας άνθρωπος σαν την Κατερίνα Καστρινάκη εκτίθεται σε αυτό τον κίνδυνο και βρίσκεται αβοήθητος -μολονότι πληρώνει μισθούς για να αγοράσει προσωπική βοήθεια από επαγγελματίες προσωπικούς βοηθούς- και εκτός αυτού έχει και ένα τεράστιο κύκλο γνωριμιών και ακόμη μεγαλύτερο δίκτυο συνεργασιών, τότε οι υπόλοιποι οι λιγότερο γνωστοί και οι καθόλου γνωστοί άνθρωποι με σοβαρές τετραπληγίας τί μπορούν να περιμένουν όταν εγκαταλειφθούν από τον «επαγγελματία» προσωπικό τους «βοηθό»;</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Τί μπορούν να πάθουν; Στην καλύτερη των περιπτώσεων να μπουν στην περιπέτεια που μπήκε η Κατερίνα. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις τους επιφυλάσσεται ο αργός και επώδυνος θάνατος.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ξέρετε τί είναι να περιμένεις χωρίς νερό, εγκαταλελειμμένος και τρομοκρατημένος, πότε θα γίνει η απουσία σου αντιληπτή από κάποιο φίλο ή συνεργάτη ή συγγενή; Είναι χειρότερο από θάνατος.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Υπάρχει διέξοδος; Εντίμως, όχι, δεν υπάρχει διέξοδος. Θα μπορούσε να βρεθεί διέξοδος; Για όσο καιρό οι ίδιοι οι άμεσα θιγόμενοι δημιουργούν εμπόδια στη μεταξύ τους επικοινωνία, δυστυχώς δεν θα μπορέσει να υπάρξει διέξοδος.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Είναι δυνατόν οι ίδιοι οι άνθρωποι με τετραπληγίες να μην αναζητούν μια λύση για την επιβίωσή τους;Και εδώ η Ελλάδα μας απογοητεύει. Ναι, είναι δυνατόν. Γιατί; Για τον απλό λόγο ότι η Ελλάδα είναι χώρα του «ανεπικοινώνητου» και όλοι εμείς οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είμαστε προϊόντα αυτής της κατάστασης. Χρειάζονται αποδείξεις; Εάν χρειάζονται αποδείξεις, τότε δεν έχει παρά να δοκιμάσουν οι υποψήφιοι για τη διοργάνωση του διαλόγου να μαζέψουν περισσότερους από δέκα ανθρώπους με τετραπληγίες. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Και ενδεχομένως να βοηθήσει το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ, το http://www.disabled.gr/ και η Autonomia EXPO να συγκεντρωθούν κάποιοι πολλοί ή λίγοι παραπάνω. Όμως για να κρατηθούν αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει αν μη τι άλλο οι οργανωτές να μην απωθήσουν. Κάτι τέτοιο όμως φαίνεται πως ελάχιστες φορές γίνεται. Είμαστε κακότροποι ως πολιτισμός και το ξέρουμε…</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Νίκος.</span><br /><a href="http://www.disabled.gr/lib/?p=21280"><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">http://www.disabled.gr/lib/?p=21280</span></a>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-85205886120673600372009-06-16T22:47:00.000-07:002010-12-01T19:00:35.747-08:00Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ<span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;"><a href="http://aspergerhellas.blogspot.com/2010/12/blog-post.html">http://aspergerhellas.blogspot.com/2010/12/blog-post.html</a><br /></span></span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-40118043842316885422009-05-11T04:55:00.000-07:002009-05-11T05:19:40.150-07:00ΔΥΟ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΜΑΣ<div style="font-family: georgia;"> <div> <div><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 13.5pt;">Αυτό και αν γίνεται μόνο μια φορά στην ζωή μας </span></span><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"></span></span></div></div></div> <div style="font-family: georgia;"> <div><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"> </span></span></div></div> <div style="font-family: georgia;"> <div><span style="font-size:130%;color:red;"><span style="color: red; font-size: 18pt;">ΔΥΟ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ </span></span><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"></span></span></div></div> <div style="font-family: georgia;"> <div><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"> </span></span></div></div> <div style="font-family: georgia;"> <div><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 13.5pt;">Την 27<sup>η</sup> Αυγούστου 2009, 30 λεπτά μετά τα μεσάνυκτα, κοιτάξτε στον ουρανό. </span></span><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"></span></span></div></div> <div style="font-family: georgia;"> <div><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;">Ο πλανήτης 'Αρης θα είναι πολύ λαμπερός μέσα στον ουρανό και θα είναι το ίδιο μεγάλος όπως και το φεγγάρι παρόλο που ο πλανήτης 'Αρης θα είναι 34,65 εκατομμύρια μίλια μακριά από την Γή.</span></span><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"></span></span></div></div> <div style="font-family: georgia;"> </div> <div style="font-family: georgia;"> </div> <div style="font-family: georgia;"> <div><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"> </span></span></div></div><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"></span></span> <div><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 13.5pt;">Θα το βλέπουμε με γυμνό μάτι σαν και η Γη έχει δύο φεγγάρια !!!..</span></span><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"></span></span></div> <div style="font-family: georgia;"> <div><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"> </span><span style="font-size: 13.5pt;">Η επόμενη φορά που θα λάβει χώρα αυτό το γεγονός θα είναι το έτος 2287. </span></span><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"></span></span></div></div> <div style="font-family: georgia;"> </div> <div style="font-family: georgia;"> <div><span style="font-size:130%;"><span style="font-size: 10pt;"> </span></span></div></div> <span style="font-size:130%;"><span style="font-family: georgia;"><span style="font-size: 13.5pt;">---------------------------------------<br />Ας σταθούμε δυό λεπτά να κατανοήσουμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό.<br /><br />Θα βλέπουμε στον ουρανό ισάξια το ανδρικό συμβολο, τον πλανήτη 'Αρη, και μαζί του στον ουρανό μας ισάξια την Σελήνη, το γυναικείο σύμβολο, το σύμβολο της μητέρας!<br /><br />"Ως επ' ουρανό και επί της Γης"<br /><br />Μπαίνουμε σιγά-σιγά, σε μια νέα αποχή όπου ο ανδρας και η γυναίκα θα ειναι τόσο ισάξια και ισοδύναμα που η εικόνα της γυναίκας σαν το "αδυναμο" φύλο θα εξαληφθεί εντελώς και στην θέση της θα είναι κάτι σαν την εικόνα της Mrs. Smith απο την ταινεία "Mr. and Mrs. Smith" με την Angelina Jolie και τον Brat Pitt. Που τα δύο φύλα ήταν όχι μόνο ισάξια και ισοδύναμα αλλά κανένα από τα δύο δεν μπορούσε να υπερισχύσει του άλλου, διότι ό,τι "έχανε" σε μυηκή δυναμη ο ένας τόσο κέρδιζε σε πνευματική ικανότητα ο άλλος!<br /><br />Το θέμα είναι πως έχουν πια τελείωσει τα ψέματα, και η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει και η Εποχή του Υδροχόου που θα φέρει τον πραγματικό unisexismo, απο την λέξη unisex που σημαίνει ένα, ενωμένο φύλο και σχηματίζεται απο τις λέξεις </span></span></span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family: georgia;"><span style="font-size: 13.5pt;"> uni = </span></span></span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family: georgia;"><span style="font-size: 13.5pt;">ένωση, ενώτητα, δύο που γίνονται ένα, και sex = φύλο.<br /><br />Η 27 Αυγούστου 2009 είναι και συμβολική ημερομηνία διότι το 27 είναι 2+7 = 9, ο Αυγουστος είναι ο ένατος μήνας, και εχουμε τώρα 2009. Αρα η ημερομηνία αυτη συμβολίζει την ενωση ενός (του Άρη / Αρσενικού) με ένα άλλο (την Σελήνη / Θηλικό) που γίνονται ΔΥΟ μαζί ισάξια στον Ουρανό!<br /><br />(2+7) = 9 + Αυγουστος (9) = 18<br />18 + 2009 = 18 + 2 + 0 + 0 + 9 = 29 και έχουμε<br />29 => 2 + 9 = 11<br />11 είναι η εικονική μορφή του ενός ενωμένο με το άλλο ισάξια και ισοδύναμα δίπλα του<br />1 + 1 = 2<br />Τα ΔΥΟ μαζί ενωμένα που θα δούμε στον ουρανό στις 27/9/2009!!!<br /><br />Προχωράμε καλά αλλά η τυφλή επιστήμη δεν τα βλέπει αυτά. Όταν πιά καταφέρει να τα δεί και να κατανοήσει τι έχει συμβεί και από που και πότε ξεκίνησε θα είναι πολύ αργά πιά να το κοντρολάρει ή να το εξουσιάσει...<br /></span></span></span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-88034819953889227532009-03-03T20:52:00.000-08:002009-09-29T00:16:44.639-07:00Γιατί χρειαζόμαστε τον Αυτισμό;<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhoRYc8nRiT6scgeyRO1i_urz6qdKwxkuaV90oJPOE1dSX-bihaC_mvBnKGnKDzzBsjwIbXsJQz2qPeR0rPXt12a9VeEBjecpTzvq6ZHGaedzZnj-MJpzKIIW1GXYO-BkqV_xCZKXWAb8/s1600-h/zeitgeist.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5309191199156341538" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 280px; CURSOR: hand; HEIGHT: 350px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhoRYc8nRiT6scgeyRO1i_urz6qdKwxkuaV90oJPOE1dSX-bihaC_mvBnKGnKDzzBsjwIbXsJQz2qPeR0rPXt12a9VeEBjecpTzvq6ZHGaedzZnj-MJpzKIIW1GXYO-BkqV_xCZKXWAb8/s400/zeitgeist.jpg" border="0" /></a><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η σημερινή "άρρωστη" κοινωνία μας, έχει φτάσει να μας διοικεί σε βαθμό που ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε. Μας έχει εμποτήσει με τόσες πολλές ψεύτικες ανάγκες, που ούτε καν μπορούμε να τις ξεχωρίσουμε πιά απο τις πραγματικές μας ανάγκες, τις φυσικές, πνευματικές και ψυχολογικές μας ανάγκες σαν ανθρώπινα όντα.</span><br /><span style="font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Έχουμε γίνει πιόνια με μιά όλο και πιό στενή "αγχωνη" γύρο απο τον λαιμό μας, ώστε ο καθημερινός φόβος και άγχος που βιώνουμε να μας κινητοποιεί να συμφώνουμε και να απαιτούμε μιά προστασία από τις ανώτερες δυνάμεις εξουσίες που είναι έτσι φτιαγμένες να μας ρουφάνε, να μας ξεζουμίζουν από ότι υλικό, πνευματικό και οικονομικό ώφελος μπορούν να έχουν από εμάς.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Κάποτε η κοινωνία είχε διαμορφωθεί σαν μια απόπειρα προστασίας μας απο τους φυσικούς μας εχθρούς της ζουγκλας. Τώρα η ίδια η κοινωνία έγινε η ζουγκλα και εμείς τα τρομαγμένα κοπάδια στο έρμεο της τύχης μας μπροστά στα θεριά που μας καταβροχθίζουν!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ο αυτισμός είναι η μόνη μας διέξοδο απο αυτό χάος. Πως είναι αυτό δυνατόν θα αναρωτηθήτε... Πολυ απλά. Ο αυτισμός είναι το αντίδοτο από την απόλυτη εξάρτησή μας και τυφλή εμπιστοσύνη μας σε μια κοινωνία που μας τρώει ζωντανούς. Ο Αυτισμός είναι ο καταλύτης της ασφυκτικής κοινωνικής κατάστασης που μας έχει περικλυκλώσει από όλες τις πλευρές με τις καταναλωτικές, επιστημονικές, πολικτικές και ψυχολογικές της δαγκάνες!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ο αυτισμός είναι η αποκοινωνικοποίηση μας, η έξοδος μας απο την σκλαβιά που εθελημένα έχουμε αποδεχτεί σαν λύτρωση απο τον φόβο και το πόνο μας. Ο αυτισμός είναι η μόνη σωτηρία του ανθρωπινού μας γένους και πάνε να μας την πάρουν όπως μας πήραν και όλα τα άλλα!!!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτή την φορά δεν θα τους περάσει. Δεν είναι ο Αυτισμός η επιδημία, αλλά η κοινωνική σαπίλα που μας έχει περικυκλώσει, που μας ρουφά όλο και πιό βαθειά στην δύνη της και στο πνευματικό σκοτάδι της. Τα έχουμε δώσει όλα και τώρα μας ζητά να θυσιάσουμε στον βωμό του καταναλωτισμού και της κερδοσκοπείας της, στο όνομα της επιστήμης (όπως κάποτε θυσιάζαμε παρθένες στο όνομα κάποιων θεών) τα ίδια τα παιδιά μας.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Τα ονομάζει σκάρτα, χαλασμένα παιδιά με την πιό μιά απαίσια διαταραχή του ανθρώπου, αυτιστικά, ανώμαλα και άχρηστα. Και μας βάζει να πληρώνουμε να μας τα "θεραπεύσει" να μας τα κάνει ικανά και κατάλληλα όπως όλα τα άλλα ώστε να τροφοδοτήσουν και αυτά μια μέρα την αχόρταγη μηχανή της κοινωνικής μας σαπίλας.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Και σαν υπάκουα άβουλα όντα που έχουμε γίνει πιά, τα θυσιάζουμε, για το καλό τους, για το μέλλον τους, για το καλό της κοινωνίας, για το καλό της ανθρωπότητας. Τόση είναι η βλακεία μας!!!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ακόμη και όταν ο ίδιος ο Θεός ζήτησε από τον Αβραάμ να θυσιάσει το παιδί του εκείνος δεν το έκανε, και αντί αυτού ακολούθησε την συμβουλή ενός αγγέλου και θυσίασε ένα κριάρι! Εμείς όμως δεν αγαπάμε τα παιδιά μας όπως αγαπούσε ο Αβραάμ το δικό του. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Τα θυσιάζουμε ευκολα, τα προσφέρουμε σαν εξιλαστήρια θύματα για ένα καλύτερο αύριο που δεν θα έρθει ποτέ. Το πουλάμε φτηνά, για να αγοράσουμε όλα τα όνειρα και τις άδειες υποσχέσεις ευτυχίας, ασφάλειας, ευημερίας που μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε και μια μέρα μπορούμε να αποχτήσουμε.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Είμαστε και βλάκες αλλά και τυφλοί! </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Διότι τίποτα από αυτά δεν είναι άληθινό παρά μόνο η Αλήθεια της ύπαρξης μας και η ατέλειωτη Αγάπη του Θεού. 'Ολα, μα όλα τα άλλα είναι μια οπτασία, ένα όνειρο πού μας έχουν κρεμμάσει σαν καρόττο μπροστά στην μύτη μας. Αλλά επειδή είμαστε τυφλοί δεν μπορούμε να δούμε ποιός το κρατά εκεί. Πάντα λίγω πιό μακριά από το μήκος του χεριού μας, λίγο πιό μακριά απο την ταχύτητα του βήματός μας, λίγο πιό μακριά απο την ικανότητά μας ποτέ να το φτάσουμε και να το γευτούμε. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ετσι αιχμάλωτοι σε μια αιώνια "πείνα" για προστασία, αγάπη, ευημερία, και ευτυχία, είμαστε ευκολες μαριονέττες στα χέρια όποιων μας διοικούν. Κάποτε μας διοικούσαν με την θρησκεία και τις υποσχέσεις του παραδείσου και της αιώνιας ζωής μας εκεί, τώρα μας διοικούν με την επιστήμη και τις υποσχέσης υγείας και αιώνιας νιώτης. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Τόσο βλάκες είμαστε λοιπόν. 'Εχουμε πιστέψει πως η επιστήμη είναι όσο παντοδύναμη όσο και ο Θεός, και όταν μας ζητά τώρα να της θυσιάσουμε τα αυτιστικά μας παιδιά, την μόνη μας ελπίδα να γλυτώσουμε απο τα πλοκάμια της σάπιας μας κοινωνίας, της τα δίνουμε απλώχερα, εύκολα, και χαμογελαστα διότι στο κάτω-κάτω το κάνουμε επειδή τα αγαπάμε και θέλουμε να τους εξασφαλήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Καλύτερο απο το παρών μας, καλύτερο και από το παρελθόν μας... Τόσο βλάκες είμαστε. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον μας, αυτά τα παιδιά είναι που θα κάνουν το μέλλον μας καλύτερο απο το παρόν και το παρελθον μας, αλλά εμείς τα θυσιάζουμε μέσα στην τύφλα και την βλακεία μας. Δεν είναι καιρός να ξυπνήσουμε λοιπόν; Δεν είναι καιρός να δούμε τι κάνουμε και να τα σώσουμε;</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Εγω θα κάνω ότι μπορώ, και δεν θα σταματήσω μέχρι την τελευταία μου πνοή. Εσείς;;;<br /></span><br /><a href="http://video.google.com/videoplay?docid=4573704334162675487"><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">http://video.google.com/videoplay?docid=4573704334162675487</span></a>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-91568161261904953342008-12-03T14:07:00.000-08:002008-12-03T14:08:48.856-08:00Για την ενίσχυση της Καμπάνιας μας "ΔΩΣΕ ΦΩΣ"<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZqLsAlANlbyxuOVfsdKmWK4TqxtXa0kYYnCFah-kW44vqjGr5kv17O5X4HoJ_wzyRjpPdFSxtw5MIQak3LtTs2ZmQ33_8ZHDHtKuKa3Fl_-Vb17aBCwI4aIwAncl-blbSBWL9nbDIcVA/s1600-h/XMAS+BAZAAR.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5275689076011694354" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 283px; CURSOR: hand; HEIGHT: 400px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZqLsAlANlbyxuOVfsdKmWK4TqxtXa0kYYnCFah-kW44vqjGr5kv17O5X4HoJ_wzyRjpPdFSxtw5MIQak3LtTs2ZmQ33_8ZHDHtKuKa3Fl_-Vb17aBCwI4aIwAncl-blbSBWL9nbDIcVA/s400/XMAS+BAZAAR.jpg" border="0" /></a><br /><div></div>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-58866012529696005582008-11-06T14:17:00.000-08:002009-09-29T00:18:08.424-07:00ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΟΛΛΕΓΙΟ (Pierce College)<span style="font-size:130%;">Ο Σύλλογος Ελλήνων Αυτιστικών Asperger και ΥΛΑ δεν εγκρίνει ούτε συμφωνεί με τον τρόπο που θα διατεθούν τα έσοδα απο την ΣΥΝΑΥΛΙΑ που θα γίνει στο Αμερικανικό Κολλέγιο (Pierce College) την <strong>Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008</strong>. Διαβάστε αναλυτικά...<br /><br /><span style="font-size:180%;"><strong>ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ </strong><br /></span><br />Η συναυλία αυτή έγινε για τον Σύλλογό μας ένας μαραθώνιος άγχους και εκνευρισμού!<br /><br />Ο αρχικός σκοπός ήταν, όπως μας είχε πεί ο Κος Παπαδιονυσίου σε email του στις 21 Μαίου 2008, να μοιραστούν τα έσοδα μιάς φιλανθρωπικής συναυλίας <strong>μισά-μισά</strong> σε Σύλλογο Γονέων και φίλων Παιδιών με Αυτισμό Νομού Αχάιας και στο δικό μας σύλλογο Ελλήνων Ενηλίκων Αυτιστικών Asperger και ΥΛΑ.<br /><br />Το Σάββατο 24 Μαίου 2008, συναντήθηκα με τον Κο Παπαδιονυσίου. Μετά την δική μας συνάντηση, μίλησε ο Κος Παπαδιονυσίου με τον Κο Παππά, ο οποίος προσφέρθηκε να οργανώσει (και τον ευχαριστούμε ΘΕΡΜΑ για αυτή του την προσφορά) μια φιλανθρωπική συναυλία με το Κουαρτέτο Εγχόρδων του "Gruppetto - String Quartet".<br /><br />Από εκεί και πέρα μέχρι και τις αρχές Ιουλίου 2008, ο Σύλλογος μας ήταν κάτω απο την εντύπωση ότι αυτή η συναυλία και τα έσοδά της θα υποστήριζαν τις δραστηριότητες μας, τις παρουσιάσεις που κάνουμε αφιλοκερδώς, και που είναι ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΙΣ για την Ελλάδα, και το τριήμερο σεμινάριο που ετοιμάζουμε τον Μάιο του 2009.<br /><br /><strong>Αυτή την στιγμή, τα έσοδα αυτής της συναυλίας θα πάνε στην Ε.Ε.Π.Α.Α.!</strong><br /><br />Πώς και γιατί έγινε αυτό; Όπως και να έγινε, το θέμα είναι ότι ο Σύλλογος μας δεν θα έχει ΚΑΜΜΙΑ οικονομική βοήθεια. Το όποιο σημαίνει ότι <strong>οι ίδιοι οι ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΙ</strong> δεν θα λάβουν χρήματα από την φιλανθρωπική αυτή συναυλία, αλλά θα πάνε <strong>στα χέρια ΜΗ-ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ για την προστασία των αυτιστικών</strong>!<br /><br /><strong><color=red>ΑΠΟ ΤΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ; </color></strong><br /><strong>ΑΥΤΟ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΙ...</strong><br /><br />Γιαυτό ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ να ενισχύσετε το έργο των ΙΔΙΩΝ των ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ, κάντε δωρεά στο Σύλλογο των Ελλήνων Ενηλίκων Αυτιστικών Asperger και ΥΛΑ, τα μισά που μας ανήκουν από το κόστος των εισητηρίων σας (5 ευρώ)!<br /><br />ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!<br />ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ASPERGER ΚΑΙ ΥΛΑ<br /></span><a href="http://www.aspergerhellas.org/"><span style="font-size:130%;">http://www.aspergerhellas.org/</span></a><br /><br /><span style="font-size:130%;">Σημείωση: Η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ενηλίκων Αυτιστικων είναι απόφοιτος του Pierce College (alumni 1979)!!!!</span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-45643378534375703282008-11-02T07:49:00.000-08:002008-11-02T09:42:51.776-08:00Λίγο "ΦΩΣ" στο σκοτάδι...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwSQXO9DwQ7h9Tj1UI_c6LvHZjlzRr_4n2AV7q2349mnFtKndLRkKfUO_WxC7UbSTExYcCs8fWJbalHGmhMiNIYy047rr1WM-mq2WRvz-LA7YXjUzwk0B3ORtu3He_kQq0ggnaUl8Zgnk/s1600-h/FOS+3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5264115134359354162" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 300px; CURSOR: hand; HEIGHT: 250px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwSQXO9DwQ7h9Tj1UI_c6LvHZjlzRr_4n2AV7q2349mnFtKndLRkKfUO_WxC7UbSTExYcCs8fWJbalHGmhMiNIYy047rr1WM-mq2WRvz-LA7YXjUzwk0B3ORtu3He_kQq0ggnaUl8Zgnk/s400/FOS+3.jpg" border="0" /></a><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Μιά μητέρα αυτιστικού παιδιού μου γράφει:</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><strong>"</strong><em>Εμείς οι γονείς που είμαστε έξυπνοι, δεν πρέπει να μπαίνουμε στο τρυπάκι του ανταγωνισμού μεταξύ των διαφόρων οργανώσεων και συλλόγων καθοδηγούμενοι από άλλους. Ας έχουμε δική μας αντικειμενική άποψη και δική μας κρίση. Η δημοσιότητα και οι κινήσεις εντυπωσιασμού είναι γι αυτούς που επιδιώκουν να υπνωτίσουν τους γονείς και να τους καθοδηγούν τυφλά. </em></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><em>Εμείς οι γονείς είμαστε οι μόνοι που αγαπάμε πραγματικά τα παιδιά μας και μόνος μας στόχος και απόλυτο δικαίωμα είναι να διεκδικούμε τα δικαιώματα των ανήλικων και ενήλικων παιδιών μας (που εύκολα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κάποιος λόγω των ιδιαιτεροτήτων του αυτιστικού φάσματος) και κανένας δεν πρόκειται να πείσει εμένα προσωπικά για κάτι διαφορετικό. Και καλό είναι όσοι έχουμε παιδιά στο αυτιστικό φάσμα να διαβάζουμε, να παρακολουθούμε σεμινάρια και να ρωτάμε."</em></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Και της απαντώ:</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Κατ' αρχάς θα σου πω μια ιστορία, που άρχισε πριν ένα χρονο. </span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Σαν ενήλικας με Αυτισμό, διαβάζοντας αυτά που κάνουν οι ενήλικες με Αυτισμό στην Ευρώπη, και ιδιαίτερα στην Αγγλία όπου θα περάσει νομοθεσία που να τους δίνει τα ίδια δικαιώματα που έχουν άλλες "διαφορετικότητες" όπως η τύφλωση και η κώφωση, όπως και στην Αμερική με το Autism Disorders Advocacy Network (ADAN), και το πως έχουν αρχλισει να προωθούν (με επιτυχία) τα δικαιώματα των ίδιων των αυτιστικών.</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Διότι οι αυτιστικοί δεν υστερούν άλλωστε σε τίποτα απο τους τυφλούς, τους κωφούς, τους τετραπληγικούς και βάλε που έχουν συλλόγους και οργανώσεις των ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ με την "διαφορετικοτητα".</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Εψαξα να βρω και στην Ελλάδα έναν τέτοιο σύλλογο ή οργάνωση αυτιστικών. 'Εψαξα, και έψαξα, και έψαξα. Τίποτα!!! Μα καλά, σκέφτικα, δεν υπάρχουν αυτιστικοί στην Ελλάδα;;; </span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Φυσικά και υπάρχουν αλλά τους έχουν "κρυμμένους" όπως παλιά έκρυβαν όλα τα ανάπηρα και "διαφορετικά" παιδιά μιά και σήμερα ο Αυτισμός είναι το ΣΤΙΓΜΑ!</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ο Αυτισμός έγινε ένα στίγμα, διότι κατά τα λόγια της επιστήμης είναι η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ που μπορεί να έχει ένα παιδί, ένα άτομο!!! Τόσο χάλια δηλαδή που τα παιδιά αυτά δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν ανεξάρτητα, να ζήσουν αυτόνομα, να γίνουν αυτιστικοί ενήλικες που θα θέλουν να έχουν τον σεβασμό και τα δικαιώματα που έχουν ΟΛΟΙ οι άλλοι.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ετσι σας λένε οταν κάνουν την διάγνωση. Το παιδί δεν έχει κανένα μέλλον. Και φυσικά ένα παιδί χωρίς μέλλον χρειάζετε την προστασία της μαμάς και του μπαμπά και της επιστήμης, και εταιριών προστασιας αυτιστικών!</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">ΟΚ, είπα αφού δεν υπάρχει σύλλογος για τους ίδιους τους αυτιστικούς θα τον δημιουργήσω εγώ. 'Αλλωστε ποιός μπορεί να ξέρει καλύτερα μια κατάσταση, από τον ίδιο που βρήσκεται μέσα στην κατάσταση. Ποιός μπορεί λοιπόν να ξέρει καλύτερα τον αυτισμό απο έναν που έχει ο ίδιος αυτισμό!</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ελα όμως που έμεις που έχουμε Αυτισμό, λέμε πράγματα για τον Αυτισμό που ειναι <strong>άκρως</strong> <strong>αντίθετα</strong> από αυτά που σας διαδίδει η επιστήμη! Αυτό ειναι φυσικά πολυ αξιοσημείωτο δεν το νομίζεις;;; </span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">ΟΛΟΙ οι αυτιστικοί που μιλάνε ή γράφουν βιβλία για τον Αυτισμό τους δεν τον βλέπουν σαν αρρώστια ή σύνδρομο που θέλει θεραπεία, δεν τον βλέπουν ούτε σαν την ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ, δεν τον βλέπουν καν σαν αναπηρία αλλά σαν ένα τρόπο ζωής. Αυτό είναο πολύ αξιοσημείωτο αλλά πολλοί λίγοι το έχουν παρατηρήσει και αναρωτηθεί γιατί.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><strong>Γιατί οι ίδιοι οι αυτιστικοί λένε άλλα και άλλα λέει η επιστήμη;</strong></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Διότι απλά αυτοί που έχουν τα πολλά χρήματα έχουν και την δύναμη της εξουσίας και αποφασίζουν για το πως θα προβάλεται ο Αυτισμός! 'Οταν έχεις χρήματα μπορείς και "αγοράζεις" ότι θέλεις. 'Ετσι η επιστήμη έχει βρεί τον καλύτερο τρόπο να βγάζει τον μισθό της. Σας πουλάει μιά εικόνα του αυτισμού που εκείνη θέλει, και μετά επωφελήται απο την εικόνα αυτή. 'Οσο πιό ΧΑΛΑΣΜΑΕΝΑ είναι τα παιδιά σας, τόσο πιό πολύ κέρδος τα οικονωμά "διορθώνοντάς" τα!</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Οταν άρχισα το σύλλογο ενηλίκων αυτιστικών, το πρώτο που σας είπα ήταν ότι δεν συμφωνώ με το θέμα της εκπαίδευσης. Και δεν συμφωνώ διότι είτε με ή χωρίς παράλληλη στήριξη, ένα παιδί με Αυτισμό υποφέρει και θα υποφέρει σε όποιο σχολείο πάει, διότι το μυαλό του αυτιστικού χρειάζεται να διδαχθεί με έναν διαφορετικό τρόπο απο το μη-αυτιστικό μυαλό. Οπότε το σχολείο, όπως είναι αυτή την στιγμή ειναι ξεθεωτικό για τα αυτιστικά παιδιά και παράλληλα χαραμίζει τις νοητικές τους ικανότητες.</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Δυστυχώς όμως πολλοί γονείς δεν τα βλέπουν αυτά, διότι απλά δεν θέλουν ή δεν μπορούν να παραδεχθούν ότι ένα άτομο με Αυτισμό έχει ικανότητες που άμα του δωθεί η σωστή μάθηση με ένα τρόπο κατάλληλο (όπως η νοηματική ή η γραφή Braille) θα μπορέσει να φτάσει και να ξεπεράσει τους μη-αυτιστικούς, αντί να έχει την ανάγκη προστασίας μιάς μαμάς και ενός μπαμπά.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Και η δική μου μαμά σκεφτόταν σαν και εσένα και δεν έβλεπε τα τόσα που μπορώ να κανω και ήθελε να με προστατεύσει, αλλά δεν τα κατάφερε διότι δεν της το επέτρεψα!. 'Εφυγα στα 17 μου ώστε να μάθω να τα καταφέρνω μόνη μου. Και το έμαθα, εφ' όσον το αυτιστικό μυαλό δεν είναι καθόλου ηλίθιο, έστω και αν έτσι μας παρουσιάζουν ώστε να μπορούν να μας "θεραπεύσουν" και να "αρμέξουν" εσάς αγαπητοί μου γονείς. </span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Κάποιος άλλος είναι ο ηλίθιος, μάντεψε ποιός.</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">Λες <em>"ας μην μπαίνουμε εμείς οι γονείς που είμαστε έξυπνοι, στο τρυπάκι αυτό του ανταγωνισμού καθοδηγούμενοι από άλλους. Ας έχουμε δική μας αντικειμενική άποψη και δική μας κρίση. Η δημοσιότητα και οι κινήσεις εντυπωσιασμού είναι γι αυτούς που επιδιώκουν να υπνωτίσουν τους γονείς και να τους καθοδηγούν τυφλά."</em></span></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Το αστείο είναι ότι ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ! Σας καθοδηγούν "τυφλά" αυτοί που σας αρμέγουν, αλλά άμα είσαστε έξυπνοι όπως λες, γιατί δεν το βλέπεται αυτό;;; </span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτοί που σας έχουν υπνωτήσει είναι οι δήθεν ειδικοί επιστήμονες που προσπαθούν εδώ και κάπου 20 και χρόνια να βρουν ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΥΤΙΣΜΟΣ! Ειναι πουλί; Ειναι αεροπλάνο; Μηπως ειναι ο "ηλίθιοςμαν"; </span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ναι, μας περνάνε εμάς τους αυτιστικούς για ηλιθίους, νοητικά χαλασμένους, παιδιά ενός κατώτερου μυαλού και εσείς αγαπητοί γονείς είσαστε αυτοί που τους αμοίβετε και απο πάνω! Αν είσαστε έξυπνοι γιατί δεν βλέπετε ολη αυτη την εκμετάλευση;;; Τι έχουμε να κερδίσουμε εμείς οι αυτιστικοί; Τι ακριβως; Μισθό δεν μας δίνετε, ούτε μας πληρώνετε για να σας βγάζουμε το παιδί σας σκάρτο και μετά να σας πουλάμε μακροχρόνιες θεραπείες και φάρμακα που το κάνουνε σαν ένα φυτό! Ολα ΑΥΤΑ δεν τα βλέπετε εσείς οι έξυπνοι γονείς;;;</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αλλά ξέχασα, εμείς οι αυτιστικοί δεν έχουμε τίτλο καθηγητή, ή τίτλο δόκτορα. 'Εχουμε όμως κάτι που όλοι αυτοί δεν έχουν. 'Εχουμε πρόσβαση, έχουμε την γνώση του αυτισμού απο τα μέσα. Μάλιστα, ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ, ενώ όλοι αυτοί καθονται απο τα έξω και κοιτάνε μέσα απο μια κλειδαρότρυπα και προσπαθούν έτσι να κατανοήσουν τι είναι αυτό που βλέπουν !!! </span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">Μετά, λες και το άλλο: <em>"Εμείς οι γονείς είμαστε οι μόνοι που αγαπάμε πραγματικά τα παιδιά μας και μόνος μας στόχος και απόλυτο δικαίωμα είναι να διεκδικούμε τα δικαιώματα των ανήλικων και ενήλικων παιδιών μας (που εύκολα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κάποιος λόγω των ιδιαιτεροτήτων του αυτιστικού φάσματος) και κανένας δεν πρόκειται να πείσει εμένα προσωπικά για κάτι διαφορετικό."</em></span></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ξέρεις ποιός θα σε πείσει μια μέρα; Το ίδιο σου το παιδί όταν θα καταλήξει να είναι αυτό που ακριβώς θέλεις να είναι ενα απροστάτευτο ηλίθιο 45-χρονο αγοράκι που ζει ακόμη σπίτι μαζί με την μαμά του που το προστατεύει απο όλα όσα θα μπορούσε να είχε βιώσει, τις εμπειρίες καλές ή κακές που θα μπορούσε να έχει, την πείρα ζωής που θα μπορούσε να έχει μαζεψει, όλα όσα θα μπορούσε να έχει απολαύσει και χάσει.</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Διότι λένε "πρόσεχε τι εύχεσαι να έχεις διότι μπορεί να το αποχτήσεις". Και εσύ ξέρεις ακριβώς τι θες να έχεις, ένα παιδί να το κουβαλάς σαν τσουβάλι όλη σου την ζωή ώστε να μπορείς να νοιώθεις πως είσαι μιά άξια μητέρα που θυσίασε την ζωή της για το παιδί της, και μαζί με την δική της ζωή θυσιασε και την δική του, και το δικό του μέλλον...</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αλλά κάτσε τι λέω;</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ!!! Αυτό δεν σου είπαν όλοι οι ειδικοί και τους χρυσοπλήρωσες; 'Οχι μόνο πούλησες το μέλλον του παιδιού σου, όχι μόνο πούλησες και την δική σου ζωή ώστε να το κουβαλάς, αλλά ΚΑΙ τους πλήρωσες απο πάνω!!! Αυτή είναι η εξυπνάδα σας αγαπητοί γονείς; </span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">Και τελικά λες και αυτο: <em>"Και καλό είναι όσοι έχουμε παιδιά στο αυτιστικό φάσμα να διαβάζουμε, να παρακολουθούμε σεμινάρια και να ρωτάμε."</em></span></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ναι, φυσικά! Ρωτήστε, διαβάστε, ακούστε, ρωτήστε ξανά, διαβαάτε ακόμη πιο πολύ, παρακολουθήστε σεμινάρια, μιλήστε με 200 ειδικούς επιστήμονες, αλλά ξέρετ κάτι; ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ! Ξέρετε γιατί; Διότι στον Αυτισμό η θεωρία και η πράξη είναι σαν το μαύρο με το άσπρο => ΑΚΡΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ! 'Ασχετα! Διαφορετικά! 'Οσο και να θέλετε να κατανοήσετε τον Αυτισμό απο την θεωρια που τον βλέπει μέσα από μιά κλειδαρότρυπα, θα σας πάρει και εσάς άλλα 20 και χρόνια. </span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η διαφορέ με έναν μη-αυτιστικό που ξέρει την θεωρία και έναν αυτιστικό που ξέρει την πράξη είναι ότι ο αυτιστικός μπορεί να κατανοήσει το αυτιστικό παιδί πολυ καλύτερα. Ναι, εσείς σαν γονείς το ΑΓΑΠΑΤΕ και αυτό <strong>δεν το αμφισβητώ</strong> με κανένα τρόπο, αλλά ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΗΤΕ και γι' αυτό απλά τυρρανιέστε (και τυρρανατε το παιδί σας) διότι εσείς και το παιδί σας μιλάτε μια άλλη γλώσσα, την οποία δεν μπορείτε να "μεταφράσετε" όση θεωρία και αν ξέρετε, όσο και να διαβάζετε, όσα σεμινάρια και να ακούσετε. </span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Την γλώσσα του Αυτισμού την μιλάνε<strong> μόνο οι αυτιστικοί</strong>.</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Γι' αυτό άλλωστε δεν θέλει να μας ακούσει η επιστήμη, διότι ξέρει ότι έχουμε πρόσβαση εκεί που η ίδια ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ: ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ!!!</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Κάνε ό,τι θες, διότι μια μέρα αυτά τα ίδια τα σημερινά αυτιστικά παιδιά, όταν ενηλικιωθούν θα μας βρούν διότι εμείς μιλάμε την γλώσσα τους, και όταν μας βρούν θα νοιώσουν μια απέραντη ανακούφηση όταν κάποιος επιτέλους κατανοήσει όλα όσα έχουν βιώσει και υποφέρει από τους γονείς τους!</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">--------------------------------------</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;"><em>"'Εχουμε καταντήσει "θεραπευτές τύρρανοι".</em> </span></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτό μου το έγραψε ενας διευθυντής θεραπευτικού κέντρου για τον Αυτισμό, μετά που διάβασε το κείμενο της καμπάνιας μας.</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Του απάντησα τα εξείς:</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Οχι μόνο θεραπευτές τύρρανοι αλλα και οι γονείς εχουν γίνει γονείς "τύρρανοι"! </span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ολα αυτα τα "τυρρανικά" είναι που δημιουργούν τις αυτιστικές συμπεριφορές που μετά γίνονται οι αυτιστικές συμπεριφορές βάση για ακόμη πιο πολλή τυρρανία! Ενας φαύλος κύκλος απο τον οποίο το αυτιστικό παιδί δεν έχει ούτε την ικανότητα, ούτε τον τρόπο να αποφύγει και να προφυλαχθεί! </span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ετσι ο μόνος δρόμος διαφυγής που έχει είναι προς τα μέσα, μέσα στον ίδιο του τον εαυτό, κλείνετε εκεί μέσα να προστατευθεί, γίνετε έτσι ακόμη ποί πολύ αυτιστικό! Πράγμα που φυσικά αντί να φέρει την λύτρωση απο την τυρρανία την χειροτερεύει για το παιδί. 'Ετσι φτάνουν τα αυτιστικά παιδιά σε ακραίες συμπεριφορές θυμού, με ξεσπάσματα απότομα, βίαια, με φωνές ή και βρισιές που τρομάζουν τους γονείς, που τα πάνε σε ειδικούς και τα φαρμακώνουν για τα κρατάνε ήρεμα και όταν τα έχουν κάνει πιά φυτά είναι όλα καλά!!!</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτός ειναι ο Αυτισμός οπως τον βιώνουμε εμείς οι ίδιοι οι αυτιστικοί.</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ο μόνος που<strong> κερδίζει</strong> σε ολη αυτη την κατάσταση ειναι η αχόρταγη επιστήμη! Που έχει κάνει τον Αυτισμό την πιο μεγάλη κερδοσκοπική επιχείρηση του αιώνα μας. Δυστυχώς... </span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αλλά το καλό είναι, ότι ευτυχώς υπάρχουν κάπου και που κάποιοι "άνθρωποι" όπως εσύ που βλάπουν το τι γίνετε και δεν παίζουν αυτό το κερδοσκοπικό παιγνίδι. Που θέλουν να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά και τους αυτιστικούς ενήλικες. Αλλά είναι λίγοι, μικροί, μπροστά στον γίγαντα της επιστήμης, κάτι σαν τον Δαβίδ που πολεμά έναν Γολιάθ.</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ολοι ξέρουμε φυσικά ποιός κέρδισε στο τέλος... Αμήν!</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">------------------------------------------</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Συνέχεια της συζήτησης με τον διευθυντή θεραπευτικού κεντρου.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Μου απαντά:</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Συμφωνώ. Φαύλος κύκλος. Πολλές φορές γονείς και θεραπευτές, άθελά τους ή ηθελημένα "συμμαχούν" ενάντια του παιδιού.</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ότι ο αυτισμός είναι μία πραγματικότητα και λες και προσπαθούμε να "εξορκίσουμε" αυτή την πάθηση από το παιδί. Θέλουμε να το κάνουμε... "κανονικό"!!! </span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Δεν σεβόμαστε την νευρο-βιολογική διάσταση του αυτισμού και τον τόσο μοναδικό -και μαγικό πολλές φορές- τρόπο που αντιλαμβάνεται αυτό το παιδί τον κόσμο μας. Σκιζόμαστε να το μάθουμε πράγματα που δεν το ενδιαφέρουν (αλήθεια, γιατί θα πρέπει ένας άνθρωπος να μάθει να φτιάχνει παζλ εάν δεν τον ενδιαφέρουν τα παζλς;)</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αν οι γονείς είναι κακοποιητικοί γιατί δεν ξέρουν, τότε το λάθος είναι μικρότερο. Αν εμείς οι θεραπευτές δεν τους εκπαιδεύσουμε στον τρόπο που λειτουργεί ένα αυτιστικό παιδί, τότε η ευθύνη είναι του ειδικού και η επιλογή του γονέα.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Χρειαζόμαστε τους ενήλικες αυτιστικούς να μας πουν. Τι ήθελαν όταν ήταν παιδιά και τι θέλουν τώρα. Και οφείλουμε με ταπεινότητα να το ακούσουμε αυτό ΟΛΟΙ. </span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">--------------------------------------------</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Και του απαντω:</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η Ελληνική Εταιρία Προστασίας Αυτιστικών γράφειστην ιστοσελίδα της:</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">"Σκοπός της Εταιρίας είναι να εργαστεί <strong>για τα δικαιώματα των αυτιστικών ατόμων</strong> στη ζωή, δηλαδή ατόμων που εμφανίζουν <strong>το σύνδρομο του αυτισμού</strong> και άλλες συναφείς καταστάσεις στις οποίες τα αυτιστικά στοιχεία προέχουν και καθορίζουν τις <strong>ανάγκες</strong> της <strong>καθημερινής ζωής</strong>, της <strong>εκπαίδευσης</strong>, της θεραπείας και της <strong>δια βίου προστασίας τους</strong>.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η δράση Εταιρίας ακολουθεί το παράδειγμα των προηγμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, με την <strong>ηθική συμπαράσταση της Autism - Europe</strong> και με την<strong> επιστημονική</strong> συμπαράσταση των Ελλήνων <strong>επιστημόνων</strong>, που είναι μέλη της, καθώς και Ευρωπαίων <strong>επιστημόνων</strong>, μέσω της Autism Europe, η Ελληνική Εταιρία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων αγωνίζεται για τη δημιουργία ενός Εθνικού Δικτύου Παροχής Υπηρεσιών <strong>για</strong> άτομα με Αυτισμό, που θα περιλαμβάνουν μονάδες διάγνωσης, αξιολόγησης και συμβουλευτικής στήριξης, θεραπευτικής και εκπαιδευτικής παρέμβασης, ημερήσιας απασχόλησης, <strong>προστατευμένης</strong> εργασίας, για όσα άτομα μπορούν να εργαστούν, βραχείας παραμονής και <strong>δια βίου περίθαλψης</strong>."</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Σημείωση: Η <strong>Autism -Europe</strong> αποτελείται από μέλη που είναι κατά το πλήστον <strong>επιστήμονες</strong> και οργανώσεις όπως η ίδια η ΕΕΠΑΑ. Κάθε μέλος με δικαίωμα <strong>100 ψήφων</strong>, πληρώνει 750 ευρώ τον χρόνο συνδρομή. Η ΕΕΠΑΑ έχει "<strong>διπλή</strong>" αντιπροσώπευση στην Autism-Europeμέσω της ιδίας και μιάς θυγατρικής της οργάνωσης. 'Αρα ξοδεύει <strong>1.500 ευρώ</strong> τον χρόνο γιανα μπορεί να <strong>εξαγοράσει</strong> την "ηθική συμπαράσταση"της Autism-Europe!!!!</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><strong><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η γνώμη των ιδίων των αυτιστικών ατόμων όμως δεν έχει ληφθεί υπόψην!</span></strong></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Δεν θέλουμε προστασία ούτε περίθαλψη. Θέλουμε ναμας αναγνωρίσει η κοινωνία, να δεί τον αγώναπου κάνουμε να επιβιώσουμε στην αφάνεια,στιγματισμένοι απο τους επιστήμονες σαν τηνχειρότερη αναπηρία που υπάρχει, ώστε να μπορούννα "αρμέγουν" τον Αυτισμό και να τον μετατρέπουνσε μια κερδοσκοπική βιομηχανία!!!</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Θέλουμε τα κέντρα που θα γίνουν, να γίνουν μετις συνθήκες που εμείς οι ίδιοι οι αυτιστικοίέχουμε ανάγκη και όχι αυτές που μας επιβάλουναυτοί που κερδοσκοπούν στο όνομα του Αυτισμού. Ηστιγματική εικόνα του Αυτισμού που υποστηρίζουν καιδιαδίδουν αποσκοπεί στο να προστατεύει τους ίδιουςτους επιστήμονες, τις οργανώσεις όπως η ΕΕΠΑΑκαι το εισόδημά τους.</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Τόσος είναι ο στιγματισμός του Αυτισμού, πουπολλοί λίγοι καν τον αναφέρουν! Τον λένε"πρόβλημα", "δυσκολία", "ιδιαιτερότητα" ή και "φάσμα"αρκεί να ΜΗΝ αναφέρουν την λέξη ΑΥΤΙΣΜΟΣ!!! Όχι μόνο δεν αναφέρουν τον Αυτισμό, αλλά αποσκοπούν στο να τον εξαλήψουν. Πράγμα που θα προκαλούσε πανελλαδικές αντιδράσεις άμα γινόταν κάτι ανάλογογια την τύφλωση, την κώφωση, ή το Σύνδρομο Down!</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Στον Αυτισμό όμως, όλα είναι δυνατά μέσα στο κλίμα κερδοσκοπίας που επικρατεί. Στην ιστοσελίδα της ΕΕΠΑΑ, θα βρήτε και την ακόλουθη δήλωση:</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ειδικότερα, ο σκοπός της Εταιρίας είναι ναεργαστεί για <strong>την πρόληψη της γέννησης ή δημιουργίας αυτιστικών παιδιών</strong> από αιτίες που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη, τον τοκετό ή τις <strong>συνθήκες ζωής</strong> του παιδιού στα πρώτα χρόνια της ζωής του!!!</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><strong><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Είναι λοιπόν ο Αυτισμός μια χειρότερη αναπηρία και από την τύφλωση ή την κώφωση;</span></strong></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Όχι βέβαια! Αλλά εμείς οι αυτιστικοί ενήλικες που με πολύ αγώνα έχουμε καταφέρει να επιβιώσουμε μέσα στην κοινωνία, έστω και αν ζούμε απομονωμένοι και στην αφάνεια, είναι που αντιμετωπίζουμε σε κάθε βήμα αυτόν τον στιγματισμό.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η λέξη και μόνο Αυτισμός ή <strong>προκαλεί δέος</strong>, ή δεν μας πιστεύουν άμα πούμε ότι είμαστε αυτιστικοί.</span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Πώς άλλωστε να μας πιστέψουν, όταν η εικόνατου Αυτισμού στην Ελλάδα είναι ακόμη το παιδάκιμε "κλασσικό" αυτισμό που δεν μιλάει, κουνάει το σώμα και τα χέρια του και δεν έχει επαφήμε το περιβάλον του. Γι αυτό ο Σύλλογος μας αποφάσησε να αρχίσει την ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ "ΔΩΣΕ ΦΩΣ" ώστε να γίνει ο αυτισμός, ο <strong>πραγματικός</strong> Αυτισμός, όπως τον βιώνουμε εμείς οι ίδιοι οι αυτιστικοί, γνωστός και να σταματήσει να είναι ένα στίγμα, αλλά να αρχίσει να είναι αυτό που πραγματικά είναι ο Αυτισμός: ένας τρόπος ζωής, ύπαρξης, κατάστασης, και νοοτροπίας που είναι αδιαχώριστα απο το ίδιο το άτομο!</span></div><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ετσι, όταν ο Αυτισμός πάψει να είναι έναστίγμα θα σταματήσει και η κερδοσκοπεία, η προστασία, η περίθαλψη, η εκμετάλευση και η αδιαφορία για <strong>την γνώμη των αυτιστικών</strong>.</span></div>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-60046647272204760342008-10-29T21:06:00.000-07:002008-10-29T21:39:47.208-07:00Πανελλαδική Καμπάνια "ΔΩΣΕ ΦΩΣ"<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLynb3POQ99hW0GjKHAqQqTLwBXWX6HhR93qYmt-ehvo1DG2zXwA5khyphenhyphenNBhgqzV4MI5X2uWf8qOo5TclZ6EaUJQUQc2tVPizpZ_lmFXefBmVwx4DVis0K3dG0ZbMV6AS00OMY_XpNwi-8/s1600-h/FOS+3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5262800996359017970" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 300px; CURSOR: hand; HEIGHT: 250px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLynb3POQ99hW0GjKHAqQqTLwBXWX6HhR93qYmt-ehvo1DG2zXwA5khyphenhyphenNBhgqzV4MI5X2uWf8qOo5TclZ6EaUJQUQc2tVPizpZ_lmFXefBmVwx4DVis0K3dG0ZbMV6AS00OMY_XpNwi-8/s400/FOS+3.jpg" border="0" /></a><span style="font-family:georgia;font-size:180%;">Ο Σύλλογος μας ξεκινά την </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:180%;"><strong>1η Δεκεμβρίου 2008</strong> </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:180%;">την πανελλαδική καμπάνια<br /></span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><span style="font-size:180%;"><strong>"ΔΩΣΕ ΦΩΣ "</strong></span></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Να Βγεί ο Αυτισμός από το Σκοτάδι </span><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">της Αφάνειας και του Στιγματισμού"</span><span style="font-size:130%;"><strong><br /></strong><br /><br /></span></span><br /><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;"><br /></span></span><span style="font-family:georgia;"></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Εως τώρα οι ειδικοί που μαζί με τους γονείς φρόντιζαν και προστάτευαν τα αυτιστικά παιδιά. ‘Ηρθε τώρα η στιγμή να πάρουν στα χέρια τους αυτή την "φροντίδα και προστασία" των ανηλίκων αυτιστικών παιδιών, οι ίδιοι οι αυτιστικοί σε συνεργασία με τους γονείς τους.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Οπως με κάθε άλλη αναπηρία ή καλύτερα διαφορετικότητα, και θα φέρω ως παράδειγμα τον αγώνα των τυφλών και κωφών, έτσι και εμείς οι αυτιστικοί θέλουμε να είμαστε αυτοί που θα αποφασίζουν για την εκπαίδευσή μας, την ζωή μας, και το μέλλον μας. Θέλουμε τα αποχτήσουμε τα δικαιώματα που μας ανήκουν σαν ισότιμοι πολίτες της Ελλάδος και της Ευρωπαϊκής Κοινώτητας.<br /><br />Αν και υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα κάποια ελάχιστη μέριμνα και φροντίδα για τα παιδιά, απουσιάζουν εντελώς θεσμοθετημένα μέτρα για τους αυτιστικούς όταν μπουν στην ενηλικίωση, στη μέση ηλικία και στα γηρατειά. Στον Αυτισμό οι ίδιοι οι αυτιστικοί δεν έχουν καν φωνή, δεν έχουν δικαιώματα, δεν έχουν ισάξια μεταχείρηση διότι απλά ο αυτισμός δεν ανήκει κατά την γνώμη μας στους αυτιστικούς. Τον έχουν "απαγάγει" από τα χέρια μας οι ειδικοί, οι φαρμακευτικές εταιρίες, και οι εταιρίες προστασίας μας.<br /><br /><strong>Από ποιούς ακριβώς μας προστατεύουν;</strong><br /><br />Δεν θέλουμε προστασία. Θέλουμε να μας αναγνωρίσει η κοινωνία, να δεί τον αγώνα που κάνουμε να επιβιώσουμε στην αφάνεια, στιγματισμένοι απο τους ειδικούς σαν την χειρότερη αναπηρία που υπάρχει. Τόσος είναι ο στιγματισμός του Αυτισμού που πολλοί λίγοι καν τον αναφέρουν! Τον λένε "πρόβλημα", "δυσκολία", "ιδιαιτερότητα" ή και "φάσμα" αρκεί να μην αναφέρουν την λέξη ΑΥΤΙΣΜΟΣ!!!<br /><br />Εμείς οι αυτιστικοί ενήλικες που με πολύ αγώνα έχουμε καταφέρει να επιβιώσουμε μέσα στην κοινωνία, έστω και αν ζούμε απομονωμένοι και στην αφάνεια, εμείς είναι που αντιμετωπίζουμε σε κάθε βήμα αυτόν τον στιγματισμό. </span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Αμα πούμε ότι είμαστε αυτιστικοί, δεν μας πιστεύουν. Πώς άλλωστε να μας πιστέψουν, όταν η εικόνα του αυτισμού στην Ελλάδα είναι ακόμη το παιδάκι με "κλασσικό" αυτισμό που δεν μιλάει, κουνάει το σώμα και τα χέρια του και δεν έχει επαφή με το περιβάλον του. Αντί για αυτιστικό μας πέρνουν για αγενή, για κακότροπο, για εγωιστή, για αντικοινωνικό και πολλά άλλα τέτοια. </span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η ίδια η λέξη "Αυτιστικός" έχει παραποιηθεί. Στην βουλή ακούμε να μιλάνε για αυτιστικό κόμμα, για αυτιστικό βουλευτή, πολλές γυναίκες λένε τον άνδρα τους αυτιστικό άμα δεν είναι κοινωνικός, και αντί για "βρε βλάκα" η νέα μόδα είναι... "βρέ αυτιστικέ"!<br /><br /><strong>Αλλά είναι όλοι αυτοί αυτιστικοί;<br /></strong><br />'Οχι βέβαια! Ο αυτισμός είναι τόσο στην αφάνεια που κανείς δεν ξέρει πραγματικά και ουσιαστικά, τι ακριβώς είναι Αυτισμός, τι κάνει ένα άτομο αυτιστικό, τι προβλήματα αντιμετωπίζει ένας με αυτισμό, και πως όλη αυτή η θεωρία σχετικά με τον Αυτισμό μπαίνει στην πράξη στην καθημερινή ζωή ενός αυτιστικού.<br /></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Οπως λέμε κάποιον "τυφλό", άμα δεν δεί κάτι, ή "κουφό" άμα δεν ακούσει, δεν σημαίνει ότι ξέρουμε τι είναι τύφλωση άμα κλείσουμε για 5 λεπτά τα μάτια μας, όπως και δεν ξέρουμε τι είναι κώφωση άμα κάτσουμε μια ώρα σε μια ηχομονωτική καμπίνα!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ετσι με το να λέμε έναν "αυτιστικό", επειδή αυτό το άτομο ουσιαστικά εμφανίζει σε μιά δεδομένη στιγμή ή/και κατάσταση κάποια συμπεριφορά που μοιάζει με την συμπεριφορά αυτιστικού, δεν είναι δυνατόν να ξέρουμε τι σημαίνει να είσαι αυτιστικός και να ζεις καθημερινά με τον Αυτισμό!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><strong>Ο Αυτισμός είναι μιά ισόβια κατάσταση, όπως η τύφλωση και η κώφωση, που δεν θεραπεύεται ούτε μειώνεται με την πάροδο του χρόνου.</strong><br /><br />Ο αυτισμός όμως δεν μπορεί να διαχωριστεί απο το ίδιο το άτομο, όπως και η τύφλωση και η κώφωση δεν μπορούν να διαχωριστούν από τον τυφλό ή κωφό! Εδώ ένα απόσπασμα από την παρουσίαση που έδωσε ο Jim Sinclair (αυτιστικός και συγγραφέας) στη Διεθνή Διάσκεψη του 1993 που έγινε στο Τορόντο, σχετικά με τον αυτισμό και απευθυνόταν πρώτιστα στους γονείς:<br /><br /><em><span style="font-family:arial;">Σας προσκαλώ κοιτάξετε τον αυτισμό μας, και κοιτάξετε τη θλίψη σας, από την προοπτική μας:<br />Ο αυτισμός δεν είναι ένα εξάρτημα. </span></em></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><em><span style="font-family:arial;">Ο Αυτισμός δεν είναι κάτι που ένα άτομο έχει, ή ένα "κέλυφος" μέσα στο οποίο είναι παγιδευμένο ένα άτομο. Δεν υπάρχει κανένα κανονικό παιδί που κρύβεται πίσω από τον Αυτισμό.<br />Ο Αυτισμός είναι ένας τρόπος ύπαρξης. Είναι διάχυτος, χρωματίζει κάθε εμπειρία, κάθε αίσθηση, αντίληψη, σκέψη, συναίσθημα, και αντιμετωπίζει κάθε πτυχή της ύπαρξης. Δεν είναι δυνατό να χωρίσετε τον Αυτισμό από το άτομο -και εάν ήταν δυνατό, το άτομο που θα είχατε αφήσει μετά το διαχωρισμό δεν θα ήταν το ίδιο άτομο με αυτό που αρχίσατε.<br />Αυτό είναι σημαντικό, έτσι σκεφτείτε το για μια στιγμή:<br />Ο Αυτισμός είναι ένας τρόπος ύπαρξης.<br />Επομένως, όταν οι γονείς λένε "Μακάρι το παιδί μου να μην είχε αυτισμό," αυτό που λένε πραγματικά είναι, "Μακάρι το αυτιστικό παιδί που έχω να μην υπήρχε, και να είχα ένα διαφορετικό (μη-αυτιστικό) παιδί αντί αυτού."<br />Διαβάστε το πάλι. </span></em></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><em><span style="font-family:arial;">Αυτό είναι που ακούμε όταν πενθείτε για την ύπαρξή μας. Αυτό είναι που ακούμε όταν προσεύχεστε για μια θεραπεία. Αυτό είναι που ξέρουμε, όταν μας λέτε μέσω των πιο δυνατών σας ελπίδων και ονείρων σας για μας:<br />Ότι η πιο δυνατή επιθυμία σας είναι να έρθει η ημέρα που θα πάψουμε να υπάρχουμε, και άγνωστοι που θα μπορείτε να αγαπήσετε θα κινούνται μέσα και πίσω από τα πρόσωπά μας...<br /></span></em><br />Γι’ αυτό ο Σύλλογος μας αποφάσησε να αρχίσει αυτή την καμπάνια ώστε να γίνει ο αυτισμός, ο πραγματικός Αυτισμός, όπως τον βιώνουμε εμείς οι ίδιοι οι αυτιστικοί, γνωστός και να σταματήσει να είναι ένα στίγμα, αλλά να αρχίσει να είναι αυτό που πραγματικά είναι ο Αυτισμός: ένας τρόπος ζωής, ύπαρξης, κατάστασης, και νοοτροπίας που είναι αδιαχώριστα απο το ίδιο το άτομο!<br /><br />Αλλά ποίος είναι ο Σύλλογος μας; Είναι ο Σύλλογος Ελλήνων Ενηλίκων Αυτιστικών Asperger και ΥΛΑ. ΥΛΑ σημαίνει Υψηλής Λειτουργικότητας Αυτισμός. Ο "αυτιστικός" μας σύλλογος δεν είναι μόνο ο πρώτος Σύλλογος στην Ελλάδα απο και για αυτιστικούς, αλλά και ο πρώτος συλλόγος με Πρόεδρο και Συν-Πρόεδρο!<br /><br />Μιά και θέλουμε να υπάρχει ίση αντιπροσώπευση των ενηλίκων αυτιστικών αλλά και των ανηλίκων αυτιστικών, ο Σύλλογος μας έχει δύο Προέδρους: ένα Πρόεδρο που είναι ενήλικας αυτιστικός και ένα Πρόεδρο που είναι γονέας αυτιστικού παιδιού. Το υπόλοιπο Δ.Σ. αποτελείται απο ένα μείγμα ενηλίκων αυτιστικών και γονέων αυτιστικών παιδιών.<br /><br />Είμαστε ένας Σύλλογος που ανυψώνει την φωνή των ιδίων των αυτιστικών. Ήρθε η στιγμή να ακούσει η Ελλάδα τους αυτιστικούς να μιλάνε και να διεκδικούν τα δικαιώματα τους.<br /><br />Ο σκοπός της πανελλήνιας καμπάνιας μας είναι να ζητήσουμε από όλη την Ελλάδα να ακούσει την φωνή βοηθείας που σας ζητάμε, ώστε να γίνει ο Αυτισμός ισάξιος με τις αλλές διαφορετικότητες αντί να είναι ένα <strong>στίγμα.</strong></span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><strong>Πως μπορείς να μας βοηθήσεις;<br /></strong><br />- Μάθε όσα μπορείς περισσότερα σχετικά με τον αυτισμό και τους αυτιστικούς<br />- Γίνε ομότιμο μέλος του Συλλόγου μας<br />- Γίνε δωρητής ή χορηγός των δραστηριοτήτων μας, ειδικά τώρα που ετοιμάζουμε σεμινάρια για τον Αυτισμό με τον παγκοσμίας φήμης καθηγητή Tony Attwood τον Μάιο του 2009 και ζητάμε χορηγούς για να καλύψουμε τα έξοδα αυτού του σεμιναρίου. Κατά την διαρκεια του σεμιναρίου, το βιβλίο του καθηγητή Tony Attwood “The Complete Guide to Asperger’s Syndrome”, θα είναι διαθέσημο για πρώτη φορά στα Ελληνικά.<br /><br />Ελάτε να δείτε το έργο που κάνουμε και την Κοινώτητα Αυτισμού που έχουμε δημιουργήσει. Θα βρείτε όλες τις πληροφορίες στην ιστοσελίδα μας: <a href="http://www.aspergerhellas.org/">http://www.aspergerhellas.org/</a> ή </span><a href="http://www.aspergerhellas.gr/"><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">www.aspergerhellas.gr</span></a><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br />Αν είσαστε στο facebook ελάτε να δείτε την σελίδα του Συλλόγου μας εκεί:<br /><a href="http://www.facebook.com/group.php?gid=31715619369">www.facebook.com/group.php?gid=31715619369</a></span><br /><br /><br /><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">Καθώς και την σελίδα αυτής της καμπάνιας "ΔΩΣΕ ΦΩΣ" στο facebook:<br /></span><a href="http://apps.facebook.com/causes/131915?m=7bf7bab2"><span style="font-size:130%;">http://apps.facebook.com/causes/131915?m=7bf7bab2</span></a></span><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br /><br /><strong>Σας παρακαλούμε ΔΙΑΔΩΣΤΕ όπως και όπου μπορείτε αυτή την ΚΑΜΠΑΝΙΑ, διότι αφορά το μέλλον χιλιάδων αυτιστικών παιδιών και ενηλίκων.<br /></strong><br /><strong><span style="font-size:180%;"><span style="font-size:130%;">Σας ευχαριστούμε θερμά!!!</span><br /></span></strong><br />Πέρλα Μεσσίνα<br />Πρόεδρος και Αυτιστική Asperger<br />Συλλόγου Ελλήνων Ενηλίκων Asperger Αυτιστικών και ΥΛΑ</span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-44119020304090269102008-10-28T06:32:00.000-07:002008-10-28T10:18:57.190-07:00ΑΥΤΙΣΜΟΣ και Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-r-_6YPvGThzgFwlHGbWuWUz19SNnNF_GrPR1xDIndbJavRvQ36qpTKDcJE2JrXjG-40lc0akfef7BYgi-G0zgcF-B5yRwVASstVJNOuUrRAKDdIke6hMhG4wKIDrXH5dtqyChoZa5R0/s1600-h/Abraham.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5262255368089561714" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 310px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-r-_6YPvGThzgFwlHGbWuWUz19SNnNF_GrPR1xDIndbJavRvQ36qpTKDcJE2JrXjG-40lc0akfef7BYgi-G0zgcF-B5yRwVASstVJNOuUrRAKDdIke6hMhG4wKIDrXH5dtqyChoZa5R0/s400/Abraham.jpg" border="0" /></a><br /><div><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Μια μέρα είπε ΤΟ ΘΕΪΚΟ στον Αβραάμ, θελω να μου δείξεις την αγάπη σου, άλλωστε εγώ σε έπλασα, είσαι πλάσμα μου με μέρος δικό μου μέσα σου, διότι σου έδωσα το Φως μου για ψυχή να σε φωτίζει οσο βαδίζεις την κοιλάδα του Θανάτου. </span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Είναι η Μάνα αλλα και ο Πατερας σου, Ο ΘΕΪΚΟΣ γονιός σου. Χωρίς ένα γένος αλλά και με τα δύο μαζί. Δεν είμαι ο Θεός, ούτε η Θεά. Είμαι ΤΟ ΘΕΪΚΟ διότι είμαι και τα δύο ενωμένα. Είμαι το Γίν και Γιάνγκ μαζί. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">ΤΟ ΘΕΪΚΟ ζήτησε απο τον Αβραάμ να του δείξει ότι τον αγαπά. Του ζήτησε να κάνει μια υπέρτατη θυσία. Να θυσιάσει το ίδιο του το παιδί. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">"Εγώ στο έδωσα" του λέει και "Εγώ μπορώ και να στο πάρω" </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">"Αλλά, δεν θελω να στο παρω, .... Θελω να μου το ΔΩΣΕΙΣ ηθελημένα, να μου το δώσεις απο μόνος σου πίσω. Να το θυσιάσεις σε εμένα."</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Με όλο τον πόνο της απόφασης αυτής, ο Αβραάμ είδε πως δεν είχε εκλογή. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">ΤΟ ΘΕΪΚΟ, μπορούσε πράγματι να του πάρει τον μοναχογυιό του ανά πάσα στιγμή. Κανείς δεν εξουσιάζει τον θάνατο. Αλλά ο Αβραάμ είχε μια εκλογή, έστω και αν δεν έμοιαζε για εκλογή.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Μπορούσε να διαλέξει να το χάσει το παιδί του, ή να το προσφέρει απο μόνος του.<br />Το χάσημο και η προσφορά είχε άλλωστε το ίδιο αποτέλεσμα. Το παιδί του δεν θα ήταν πιά μαζί του. Αλλα τι θα έκανε; Θα το 'εχανε ή θα το έδινε ηθελημένα; </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ο Αβραάμ το έδωσε. Ξέρετε γιατί; Διότι το λάτρευε. Διότι σκέφτηκε "που αλλού θα είναι το παιδι μου πιό ασφαλές απο την αγκαλιά ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ που γΈννησε και εμένα τον ίδιο;" </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αλλα θυμήθικε όμως, ότι ΤΟ ΘΕΪΚΟ ήταν που τον είχε διώξει απο τον παράδεισο. 'Αρα, ΤΟ ΘΕΪΚΟ δεν ηταν πάντα ή μόνο προστασία, ήταν και έξοση!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ηταν καλό ΤΟ ΘΕΪΚΟ ή κακό; Ηταν η θυσία κάτι καλό ή κακό; Ο Αβραάμ δεν μπορούσε να ξέρει. Ποτέ πριν στα 100 και χρόνια ζωής του δεν είχε βρεθεί μπροστά σε μιά τέτοια απόφαση. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Τι ήταν πραγματικά αυτή η θυσία; 'Ηταν ένας φόβος του Αβραάμ. Νόμιζε ότι ό,τι και να κάνει, θα έχανε το παιδί του. Ηθελημένα ή όχι.<br /></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Το έχασε όμως;<br /></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Δεν το έχασε αλλά κέρδισε και ένα κριάρι!<br /></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">"Πρέπει να ηρεμίσω, να χαλαρώσω, γιατί το παιδί εισπράτει αυτή μου την απογοήτευση και τον πληγώνω καθημερινά άθελά μου και ναι να ψάξω να του δώσω την βοήθεια που χρειάζεται για να εκφραστεί, με όποιο τρόπο μπορεί εκείνος και οχι με τον τρόπο που εγώ περιμένω και θέλω να μου μιλήσει." </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Λοιπον, μαμά μου καλή, με αυτή την σκέψη σου, έκανες ένα τεράστιο βήμα μπροστά. Κατ΄αρχάς, το ότι δέχθηκες να "θυσιάσεις" την εικόνα του "παιδιού σου", του "παιδιού σου" που ήταν το παιδί που έβλεπες τόσο καιρό σαν δικό σου, ένα παιδί που έπρεπε να αρθρώσει λέξεις για να σου "μιλήσει". </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Διάλεξες να δώσεις, να θυσιάσεις, να αφήσεις να πεθάνει αυτή η λανθασμένη εικόνα του "παιδιού σου". Και σαν δώρο, μπορείς όχι μόνο να κρατήσεις το παιδί σου, αλλά θα έχεις και κάτι παραπάνω, το "κριάρι". Το ΘΕΪΚΟ δώρο, που θα στο δώσει το ίδιο το παιδί σου.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Διότι άμα του ζητάς κάτι και επιμένεις να στο δώσει, του κλέβεις, του αφαιρείς την ελευθερία αλλά και την πιθανότητα να διαλέξει, και ... να στο δώσει απο μόνος του!!!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Αφησε το παιδί σου να σου κάνει δώρο αυτό που τόσο πολύ θες. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Σταμάτα να του ζητάς. Αντί αυτού άνοιξε έναν άλλο δρόμο επικοινωνίας. Αμα δεί το παιδί ότι μπορεί να σε εμπιστευτεί, όπως είχε δει ο Αβραάμ απο τον δικό του γονέα ΤΟ ΘΕΪΚΟ, το παιδί σου θα σου το δείξει απο μόνος του την εμπιστοσύνη που σου έχει με το νασπυ δώσει κάτι που έχει δικό του. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Χτήσε πάνω στα βήματα που σου δίνει. Γίνε εσύ μεν ο αρχηγός, αλλά δέξου και παραδέξου ότι εσύ δεν ξέρεις τον δρόμο. Το δρόμο τον ξέρει το παιδί σου και άμα του το επιτρέψεις, θα σου τον δείξει αυτό τον δρομο που περνά μέσα απο το "κέλυφος" του Αυτισμού (ή καλύτερα αυτό που βλέπεις ΕΣΥ σαν κέλυφος του Αυτισμού ενώ δεν είναι) και φτάνει ως την ψυχή του παιδιού σου. </span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Για να δω αν έχεις κατανοήσει αυτά που σου λέω, θα σε ρωτήσω να λύσης ένα γρύφο.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ενας γονέας και ενα παιδί βαδίζουν μαζί. Ο δρόμος είναι πολύ στενός και δεξιά και αριστερά εχει ένα πολύ βαθύ χαντάκι που μαζεύει το νερό της βροχής. 'Εβρεξε και είναι γεμάτο και επικύνδινο.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br />Ο γονέας και το παιδί βαδίζουν στον δρόμο μαζί. Ο γονέας ειναι ο αρχηγός, αλλά δεν ξέρει που πάει, ο δρόμος έχει τόσα πολλά παρακλάδια που μπορείς ευκολα να χαθεις και δεν μπορεις να γυρίσεις πίσω. Χρειάζετε το παιδί να του δείχνει πιό δρόμο να πέρνεις. Σαν αρχηγός πρέπει να είσαι μπροστά από το παιδί, αλλά άμα είσαι μπροστά από το παιδί, το παιδί δεν βλέπει τον δρόμο που έρχεται ώστε να σου λέει σωστά πιό να διαλέξεις. Από την άλλη, άμα βάλεις το παιδί μπροστά γίνετε αυτόματα ΕΚΕΙΝΟ ο αρχηγός και εσύ του είσαι άχρηστος, μιά και θα είναι το ίδιο αρχηγός, αλλά και αρχηγός που ξέρει τον δρόμο!!!!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Πως πρέπει να βαδίσουν οι δύο ώστε να είναι όλα όπως πρέπει; Να βλέπει το παιδί τον δρόμο, να είναι ο γονέας ο αρχηγός, αλλά και να μην πέσει κανείς στο χαντάκι;</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Σταματήστε εδώ για λίγο και σκεφτήτε την απάντησή σας. Ποιός θα πάει μπροστά ο γονέας ή το παιδί, και ποιός θα ακολουθεί;</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Αμα πάει μπροστά το παιδί γίνετε αυτόματα εκείνο αρχηγός και εσείς ένα άχρηστο "παιδί". 'Αμα πάει ο γονέας μπροστά θα χαθούν στα σύγουρα, διότι δεν βλέπει που να πάει αλλά βλέπει χιλιάδες παρακλαδόσεις του δρόμου και δεν ξέρει που οδηγούν. Πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;<br /></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Βρήκατε την λύση;</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Θα πάρει ο γονέας το παιδί στην ΑΓΚΑΛΙΑ του!!!<br />Θα είναι και οι δύο μπροστά χωρίς κανείς απο τους δύο ούτε να χάνει, αλλά ούτε να κινδυνεύει να πέσει στο χαντάκι. Το εξτρα δωρο (το κριάρι) είναι ότι τώρα μαζί ξέρουν και που πάνε. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτο το "δώρο" της αγκαλιάς, είναι το κριάρι. Διότι με το να δώσει ΤΟ ΘΕΪΚΟ στον Αβραάμ το κριάρι δεν τον ΧΩΡΙΣΕ απο το παιδί του, του επέτρεψε να το έχει και να μπορεί να το αγκαλιάσει πολλές ακόμη μέρες!!! </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Επέτρεψε στον Αβραάμ να ΕΧΕΙ και να ΚΡΑΤΗΣΕΙ = ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ!!!!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ομως η θυσία του Αβραάμ δεν τελειώνει εδώ! Παρόλο που νομίζουμε ότι τελείωνει, κάνουμε ένα βασικό λάθος!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ο Αβραάμ δέχεται να κάνει την θυσία προς ΤΟ ΘΕΪΚΟ και ΤΟ ΘΕΪΚΟ του χαρίζει ενα τεράστιο κριάρι! Ανταμοιβή υπακοής θα νομίσετε.... Λάθος!!!!!<br /></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Διότι η θυσία του Αβραάμ έχει δύο πλευρές, όπως όλα, όπως και το ίδιο ΤΟ ΘΕΪΚΟ που είναι δυό πλευρές (αρσενική και θυλική, Υίν και Υάνγκ) έτσι και η θυσία έχει δυό πλευρές, μόνο που η Βίβλος έχει "ξεχάσει" να μας βοηθήσει να εννοήσουμε την άλλη πλευρά αυτής της θυσίας. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Μας δείχνει την υπακοή, τον σεβασμό προς της επίκληση ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ και την επιβράβευση αυτής της (καλής;;;) συμπεριφορας. Πολύ συμπεριφορικό και ΑΒΑ έτσι;;;</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ΤΟ ΘΕΪΚΟ μας έχει δώσει και το δικαίωμα της εκλογής!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Πως συνδιάζονται αυτά τα δύο; Μοιάζει και αυτό σαν ένα γρύφο! 'Αμα μου λες να κάνω κάτι και το κάνω, δεν έχω εξασκήση το δικαίωμα της εκλογής που έχω, διότι αυτό το δικαίωμα υπαγορεύει, ότι μπορώ και έχω την εκλογή να αρνηθώ να κάνω αυτό που μου ζητάς! Είναι δικαιωμά μου και το να αρνηθώ, όπως είναι και το να δεχθώ να το κάνω!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Γιατί η μία εκλογή επιβραβεύεται και η άλλη όχι; ΤΟ ΘΕΪΚΟ μου έδωσε εμένα το δικαίωμα να διαλέξω. Αν είνει οι δύο εκλογές ισάξιες και εξίσου καλές, ή εξίσου κακές, η λογική λέει ότι θα έπρεπε ΤΟ ΘΕΪΚΟ να επιβραβεύσει τον Αβραάμ και όταν του αρνιόταν να του θυσιάσει το παιδί του.<br /></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Αλλωστε πουθενά δεν γράφει η Βίβλος ότι ΤΟ ΘΕΪΚΟ του είπε "'Αμα δεν το θυσιάσεις, θα στο πάρω με το έτσι θέλω, μιά και εγώ στο έδωσα."</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτό που ζήτησε ΤΟ ΘΕΪΚΟ απο τον Αβραάμ ήταν μια εικονική αναπαράσταση της άγαπης που είχε ο Αβραάμ προς ΤΟ ΘΕΪΚΟ! (πολυ αυτιστικό αυτό, να του ζητήσει να κάνει την αγάπη εικόνα = θυσία!!!)</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Του είπε "Εγώ στο έδωσα, Εγώ μπορω και να στο πάρω". Αλλα, δεν είπε "θέλω να στο πάρω", είπε "Θέλω να μου το ΔΩΣΕΙΣ". Και δεν είπε καν "Αμα δεν το θυσιάσεις, θα στο πάρω με το έτσι θέλω!"<br /><br />Αυτή την διαδικασία σκέψης, ότι θα το χάσει το παιδί του ούτως ή άλλοως, την έκανε ο ίδιος ο Αβραάμ, με την λογική του πατέρα. Το αστείο και παράξενο σε όλη αυτή την ιστορία είναι, ότι η Βίβλος δεν αναφέρει την άποψη της μάνας. Τι είπε και τι έκανε η μάνα όταν ο άνδρας της της λέει νωρίς το πρωί, "Ξέρεις, πάω να θυσιάσω τον μικρό, και επιστρέφω!"</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ετσι έχουμε δύο απόψεις. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Την άποψη ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ που ζητά μιά θυσία και δίνει ένα δικαίωμα εκλογής, και την άποψη του ανθρώπου, που ξέρει ότι ο ίδιος δεν ειναι παντοδύναμος σαν ΤΟ ΘΕΪΚΟ και νομίζει ότι 'Ο,ΤΙ και να διαλέξει (να θυσιάσει ή όχι) το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο μιά και θα χάσει το παιδί του ούτως ή άλλως!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Κάπως έτσι σκέφτονται και πολλοί γονείς. Αφού μου έχει "απαγάγει" ο Αυτισμός το παιδί μου, και δεν το έχω, μπορώ τώρα να το θυσιάσω και εγώ στην κοινωνία, στην επιστήμη, να τους το "δώσω" ηθελιμένα, μπας και μου το ανταλλάξουν με κάτι άλλο, έστω ένα τεράστιο κριάρι που θα μου δείνει κάποιο οικονομικό ώφελος!!!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ελα όμως που ΤΟ ΘΕΪΚΟ είναι και αυτιστικό και έχει το αίσθημα της απόλυτης ισότητας και απόλυτης δικαιωσύνης και όταν έκανε τον άνθρωπο τον έκανε όσο παντοδύναμο είναι και ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΘΕΪΚΟ!!!<br /></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Ετσι όταν ΤΟ ΘΕΪΚΟ δίνει το δικαίωμα της εκλογής επιβραβεύει ό,τι και να διαλέξεις διότι έτσι δείχνεις ότι έχεις δεχθεί την ελευθερία αλλά και την ευθύνη της εκλογής σου. </span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Σε επιβραβεύει με ότι εκλογή κάνεις εδώ πάνω στη Γη. 'Αμα κλέψεις, και καταφέρεις να ξεφύγης δεν σου ρίχνει κεραυνό. Αμα σκοτώσεις και δεν σε πιάσουν δεν σου σκοτώνει ό,τι αγαπάς. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτή ειναι η απόλυτη δικαιωσύνη, που σαν απόλυτος δίκαιος δικαστής ΤΟ ΘΕΪΚΟ σου έδωσε το δικαίωμα μιάς εκλογής μεταξύ δύο πραγμάτων!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Οταν εξασκείς το δικαίωμα αυτό δεν σε τιμωρεί στην Γη. Αλλά επειδή φέρεις την ευθύνη της εκλογής σου, η ίδια η ζωή σου αλλάζει με κάθε εκλογή που κάνεις και έτσι διαλέγεις, μέσα απο τις εκλογές σου τον δρόμο που σε φέρνει να ζεις σε ενα παράδεισο ή σε μια κόλαση. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Αμα κλέβεις και σκοτώνεις, άμα λες ψέματα ή κάωεις κακό το ξέρεις. 'Οτι έχεις κάνει το ξέρεις και το κουβαλάς μέσα σου. 'Οσο πιο πολλά κουβαλάς τόσο πιο βαριά είναι η ψυχή σου. 'Οσο πιο βαριά είναι, τόσο πιο δύσκολα περπατά πάνω στη Γη (γι' αυτό και χρειάζετε ακριβά οχήματα ίσως...) 'Οσο πιο δύσκολα περπατά, τόσο η Γη γίνετε κόλαση διότι άμα κάτι δεν κινηθεί, δεν "βαδίσει", τεματώνει και βρωμά! Εξ' ου και το παν ρέει! 'Αμα τελματώσεις θα είσαι αιώνια σε μια κόλαση και θα υποφέρεις απο το βάρος όσων κουβαλάς μέσα στη ψυχή σου.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ο σωματικός πόνος δεν μετράται καν με τον πόνο της ψυχής!!!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Το σώμα έχει την ανδρεναλίνη που είναι ενα φυσικό ανασταλτικό του φυσικού πόνου διότι μαζί με την τεστοστερόνη, ελευθερώνει και ενδορφίνες μέσα στο σώμα. Το κάνει αυτό διότι 'αμα είναι να παλέψουμε να σωθούμε, και τραυματιστούμε να μην νοιώσουμε πολύ πόνο και έτσι να μπορούμε να συνεχίσουμε την μάχη της επιβίωσης. 'Οσο πιο πολλή ανδρεναλίνη παράγει το σώμα τόσο και πιό λιγώτερο πόνο θα νοιώσουμε.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η ψυχή όμως δεν έχει τέτοιο ανασταλτικό πόνου. Η ψυχή ειναι γυμνή, άυλη, δεν εκρίνει ορμόνες και τα σχετικά. Η μόνη προστασία της ψυχής ειναι η Αλήθεια, και η Αγάπη. Η Αγάπη ειναι η ασπίδα που περιβάλει την ψυχή σαν μια ΑΓΚΑΛΙΑ, και η Αληθεια που είναι κοφτερή σαν μαχαίρι είναι το σπαθί, η πύρινη ρομφαία που κρατάν οι Αρχάγγελοι!</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ας γυρίσουμε στον Αβραάμ. Χωρίς της έγκριση της γυναίκας του (που άλλωστε κύησε και γέννησε το παιδί του), χωρίς καν να την καλέσει να είναι μαζί του, στο πλάι του την στιγμή αυτή την τόσο βασική, ο Αβραάμ πάει να θυσιάσει το μοναχοπαίδι του, που περίμενε κάπου ένα αιώνα να αποκτήσει μια και η Σάρα όταν έμεινε έγκυος ήταν κάπου 100 χρονών...</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ο Αβραάμ είχε κάνει την εκλογή του. Να δώσει το παιδί του στον τον Γονέα του και να ολοκληρώσει, κλείση τον συμβολικό κύκλο της ζωής. Ο γονέας ΤΟ ΘΕΪΚΟ, του λεει ευχαριστώ, παρε τώρα και ένα τεράστιο κριάρι και του το στέλνει αυτόματα.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η Βίβλος μας λέει οτι ο Αβραάμ θυσίασε το κριάρι και όλοι ζήσαμε καλά.<br /></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">'Οχι αγαπητοί μου φίλοι. Η Βίβλος δεν λέει ΜΟΝΟ αυτό. Διάβαστε προσεχτικά!<br />Λέει ότι αφού εμφανίστηκε το τεράστιο κριάρι, εμφανίστηκε και ο 'Αγγελος του Θανάτου με την πύρινη ρομφαία του! </span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Δηλαδή, ο Αβραάμ για ΑΚΟΜΗ μια φορά είχε μιά εκλογή να κάνει. 'Αλλωστε ήταν ο ίδιος και όλη η οικογένειά του βοσκοί, νομάδες, είχαν πρόβατα και γίδια που τους έδειναν τροφή, μαλλί να φτιάχνουν ρούχα και αντίσκοινα με αυτό, κρέας για τις γιορτές, κόκκαλα για όπλα, και πολλά ακόμη. Το πρόβατο όπως και η αγελάδα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν απο τον άνθρωπο μέχρι το τελευταίο τους μόριο.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"><br />Ο Αβραάμ έπρεπε λοιπόν και πάλι να διαλέξει μεταξύ δυο πιθανοτήτων. Ποιόν θα έδινε στον 'Αγγελο του Θανάτου; Το παιδί του που ήταν σάρκα και αίμα του, ή το τεράστιο κριάρι που ήταν ο υλικός πλούτος;</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Θα μπορούσε να αρπάξει το κριάρι στην αγκαλιά του και να πει στο παιδί "έλα" με αποτέλεσμα να το χάσει το παιδί μιά και μόνο που ήταν θα το έρπαζε εύκολα ο Αγγελος που κατέβαινε. (Αλλά ηταν αόρατος στον Αβραάμ! 'Αλλη μιά λεπτομέρια που δεν την ξεκαθαρίζει η Βίβλος, διοτι αμα τις έλεγε καθαρά, η όλη εικόνα της θυσίας θα είχε αλλάξει πάρα πολυ!)<br /></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ο Αβραάμ έδειξε όμως ότι ήταν παντοδύναμος, διότι κατάφερε να είναι στην παρουσία του Αγγέλου του Θανάτου, αλλά και να γυρίσει και ο ίδιος και το παιδί του σπίτι ζωντανοί! (Πρός μεγάλης ανακούφισης της μαμάς που στο μεταξύ τραβούσε εν το μεταξύ τα μαλλιά της απο την απελπισία...)</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτό, το πόσο παντοδύναμος είναι ο άνθρωπος, έχει ξεχάσει να μας το ξεκαθαρίσει η Βίβλος. Μας λέει ότι είμαστε φτιαγμένοι "κατ' εικόνα και ομοίωση ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ" αλλά δεν καθορίζει πιά είναι αυτή η "ομοίωση"... Αν ΤΟ ΘΕΪΚΟ ειναι παντοδύναμο, έτσι είναι και ο άνθρωπος αλλά το έχουμε ξεχάσει, έχουμε ξεχάσει την παντοδυναμία της ψυχής μας, και φυσικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να μας το θυμίσει.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Γιατί δεν μας το θυμίζει κανείς; Διότι άμα έχουμε ξεχάσει την παντοδυναμία της ψυχής μας, διότι σαν μέρος που είναι ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ ειναι αθάνατη όπως και ΤΟ ΘΕΪΚΟ, και μπορεί και κάνει θαύματα όπως και ΤΟ ΘΕΪΚΟ, και μπορεί και αλλάζει την ενέργεια του σύμπαντος όπως και ΤΟ ΘΕΪΚΟ, άμα τα έχουμε ξεχάσει όλα αυτά, ... γινόμαστε αδύναμοι. Ένα υλικό σώμα που μπορεί η πυρινη ρομφαία να δρέψει.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Και ένας αδύναμος μπορεί εύκολα να διαχειριστεί από έναν άλλο σαν να είναι μαριονέττα, να φτάσει να "πουλήσει" την ψυχή του σε όποιον του δώσει προστασία, του δώσει εύκολη επιβίωση, του δώσει άνεση, και το πιό σημαντικό... του δώσει υγεία και "αιώνια" ζωή (κάτι σαν την αιώνια νεότητα και ζωή της επιδερμίδας σας άμα αγοράσετε το τάδε καλυντικό).</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτό το ψεύτικο όνειρο μας πουλά η μη-αυτιστική (νευροτυπική) κοινωνία στην οποία θέλετε τόσο εύκολα να εντάξετε τα παιδιά σας. Μιά κοινωνια που έχει γίνει "Θεός" αλλά δεν είναι ΤΟ ΘΕΪΚΟ, και σας ζητά να θυσιάσετε τα παιδιά σας σε αυτή όπως ο Αβραάμ.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Θα το κάνετε όμως;</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ειναι η κοινωνία παντοδύναμη ή είσαστε εσείς οι παντοδύναμοι εφ' όσον έχετε μέσα σας στην ψυχή σας τα δύο που σας κάνανουν παντοδύναμους: την Αλήθεια και την Αγάπη;</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">ΤΟ ΘΕΪΚΟ έδωσε το δικαίωμα της εκλογής, και το βάρος της ευθύνης της εκλογής. Ό,τι και να διαλέξεις ΤΟ ΘΕΪΚΟ θα σου επιτρέψει να το φέρεις εις πέρας, καλό ή κακό, σωστό ή άδικο, όλα είναι ΙΣΑ, όπως οι δυό πλευρές σε ένα νόμισμα ειναι ίσες. (Είναι ίσες αλλά δεν είναι ΙΔΙΕΣ!)</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτή είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που μας έδωσε ΤΟ ΘΕΪΚΟ.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η απόλυτη ελευθερία που έδωσε στην ψυχή μας είναι </span><strong><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">να έχει το δικαίωμα της εκλογής, όποια και άν είναι αυτή η εκλογή!!!!!!!!</span></strong><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Περλα</span></div>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-90819636393191774282008-10-19T17:52:00.000-07:002008-10-19T18:24:25.290-07:00Εχθρος ή Φιλος; Πως το μαθαινουμε αυτο;<span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Δεν περιμένω τιποτα! Δωσε ή μην δωσεις. Παρε ή μην περνεις. Κανειμονο αμα μπορεις, μην δεχεσε ευκολα συμμαχιες, προσεχε μηνεμπιστευτεις, εισαι κοριτσι εισαι πιο αδυναμη απο οτι νομιζεις...</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ηχοι απο το παρελθον στα αυτια μας. Ηχοι απο μια εποχη που ζουσαμε σε ενα αλλo "μερος" σαν να ειμασταν σε εναν απομονωμενο πλανητη. Το σπιτι μας, ηταν απομονωση προστασια. Προστασια σαν την κοιλια, την μητρα.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"> Εισουν εσυ εκει μια μερα ξαφνικα. Ησουνα καπου σκοτεινα. Ηταν και ησυχα και μπορουσες και ακουγες κατι ηχους που δεν ηξερες οτι ηταν αυτο ηχος. Το ακουγες οχι με τα αφτια σου αλλα με το σωμα σου, μεσα απο το υγρο, το δερμα σου, τα κοκκαλα σου, ολ ασου τα μορια: μπουμ μπουμ, μποοουμ μποοουμ, μπουμ μπουμ, μποοουμμποοουμ... τοσο ρυθμικο σαν μια σταματητη μηχανη, σου μετραγε τον χρονο.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Και ο ηχος αυτος ηταν αυτο που παντα ηξερες, ειχες γεννηθει σε εναν κοσμο μαλακο, ζεστο, χωρις βαρυτητα, με κινηση, με παλυριες, με ηχους σαν ενα ακρογιαλι και μεσα απο ολα αυτα η ασταματητη μηχανηπου μετραγε τον χρονο. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η μανα ζωντανη σε ετρεφε, σε μαγαλωνε ωστεμια μερα να ... γεννηθεις!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αλλα αυτο εσυ δεν το ηξερες. Ηξερες εναν κοσμο που ειχε κυματα και μποοουμ μποοουμ... αυτα ηξερες. Και ξαφνικα μια μερα κατι αλλαζει. Ξαφνικα ανακατωσουρα, αλλαγες ξαφνικες, σφιξημο, σκληρο οχι μαλακο.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Της μαμας της ειπανε οτι ηταν απλα μια αντιδραση του σωματος. Οτι ηταν ισως ορμονικα, ισως γεννετικα προβληματα εγκυμοσυνης μια και τα ειχε και η γιαγια σου, και της εδωσαν ενα χαπι και την εστειλα σπιτι.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Εσυ ομως απο μεσα ειχες κατατρομαξει, ηταν σαν ξαφνικα κατι να ειχε παει να σκοτωσει. Σκοτωμα, δεν ειναι τιποτα αλλο απο τη ξαφνικη αλλαγη της ρουτινας που λεγετε ζωη. Καθε αλλαγη βαζει ενα συναγερμο. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Συν + αγερμο, </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">αγερμο = ξυπνημα,</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">συν + ξυπνημα = ξυπναμε ολοι μαζι.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ο συναγερμος, σου εκανε το μυαλο σου να γνωρισει τι ειναι φοβος, τιειναι αγχος. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αγχος = αγχονωμαι, </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">ειμαι αγχομενος = ειμαι κρεμμασμενοςστην αγχωνη και προκειται να πεθανω κρεμμασμενος </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αγχος ειναι οφοβος του θανατου.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Λοιπον, πως τρομαξα εκει μεσα που ειμουνα; Το εμαθα απο την μαμα. Το αιμα της μου το ειπε οταν εφερε τις ορμονες της και μαζι με αυτες και την αυξημενη της ανδρεναλινη και τεστοστερονη, την ορμονη του φοβου της. Κατι ειναι που εκανε την μαμα να τρομαξει, να φοβηθει πρωτη. Ανεβηκε η δικη της αδρεναλινη και ειπε στο σωμα της συναγερμος, αλλα το ειπε και στο παιδι της. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ο συναγερμος χτυπα και στους δυο. Εσυ εκει μεσα στα σκοτεινα, δεν εχεις ακουσει και δεν εχεις δει τι τον προκαλεσε, αυτα που βλεπεις ειναι τα ονειρα σου, οι σκεψεις οι δικες, οι πρωτες συνδεσεις των νευρονων του εγκεφαλου σου.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Νοιωθεις ομως τον φοβο στο σωμα σου. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Με το που θα ερθει η αδρεναλινη και η τεστοστερονη, μπαινει και το δικο σου σωμα σε συναγερμο και αλλαζει,αντιδρα οπως ποτε πριν δεν ειχες νοιωσει και αυτο σε τρομαζει. Ο τρομος στο εμβρυο ερχεται απο τα μεσα, απο το ιδιο το μυαλο του που και αυτο αντιδραστην ορμονη. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ετσι μαθαινει το σωμα μας να παραγει αυτη την ιδια ορμονη, που θα μας προστατευει απο τον κινδυνο διοτι τωρα που ξερουμε τι συναγερμος και τι ειναι φοβος, μπορουμε να μαθουμε και να τον αντιμετωπιζουμε.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η ευθυνη σας σαν ενηλικας σου ειναι μαθεις να χαλαρωνεις ωστε να ελευθερωθει πρωτα το δικο σου μυαλο το αγχος, τον φοβο μας που ειναι το ενστινκτο της επιβιωσης, μετα οταν εχετε χαλαρωσει, ηρεμησει, σε κατασταση μη-αγχους το μυαλο μαθαινει πιο καλα να κατανοει την γλωσσα των παιδιων σας, και μετα μπορειται να μαθετε να μιλατε μαζι τους, ωστε να τα γνωρισετε και απο μεσα. Διοτι και αυτα θελουν να γνωρισουν με ποιους μενουν μεσα στο ιδιο αυτο σπιτι.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Το σπιτι ειναι δικο τους οσο και δικο σας. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Το ξεχνατε αυτο. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Εσεις ηρθατε σε αυτο το σπιτι, αυτα γεννηθηκαν εδω. Ειναι δικο τους απο πολυ πιο πριν απο εσας συνφωνα με την δικη τους λογικη. Η αυτιστικη τους λογικη σπαει κοκκαλα, τα κοιτα απο ολες τις μεριες. Ακουει τι του λετε και τα ταξινομει. Απο ιστοριες που τους εχετε πει εχουν κατανοησει οτι απο ολους εσας εκει μεσα, μονο τα ιδια εχουν γεννηθει εδω, οι αλλοι ηρθατε μετα. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Στο δικο τους χρονοδιαστημα ο χρονος παει προς τα πισω, αναποδα. Μετα το 12 ειναι το 11. Μετα το 10 ειναι το 9. Γιατι οχι; Οταν λετε 345 διαβαζετε πρωτες τις εκατονταδες, μετα τις δεκαδες και μετα τελευταιες τις μοναδες. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αλλα η σωστη σειρα ειναι αλλοιως. Πρωτα ηταν το ενα, που διπλασιαστικε ωστε να γινει δυο και γεννησαν αλλο ενα που τα εκανε τρεια, και αυτο παντρευτιηκε και εγινε το 4 και εκαναν αλλο ενα και εγιναν 5 και ουτω καθ' εξεις...</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αλλα εμεις τους διαβαζουμε τους αριθμους αναποδα 345. Ενω ειναι 543 σωστα: οι μοναδες ειναι οι πρωτες.Το ενστινκτο μας ξερει κατι που οσο μεγαλωνουμε ξεχναμε. Γεννιωμαστε μωροι, μωρα ανιδεα, και μεσα απο την ζωη μας μαζευουμε γνωση, σαν ωριμα φρουτα τα μαζευουμε σε ενα καλαθι. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Πολυ χαζο αυτο, διοτι αμα σκονταψουμε πανε τα φρουτα. Δυο καλαθια ειναι πιο σοφο. Αμα χασεις το ενα εχεις το αλλο. Καθημερινα στην ζωη μας βρησκομαστε μπροστα σε μια εκλογη. Να το κανω ή μα μην το κανω. Αυτο ειναι ολο. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Οποιες μορφες και να περνει, οπως και εμφανιζεται η εκλογη ειναι παντα ΜΙΑ και η ΑΥΤΗ: να το κανω ή να μην το κανω. Σε ολα. 'Ο,τι και να ειναι το δειλλημα αυτες ειναι ΠΑΝΤΑ οι δυο εκλογες.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Πρεπει ομως να κανεις το εξεις. Ενα να μαθεις γιατι να υπαρχουν δυο εκλογες και οχι μια; Ευκολο αυτο. Για να εχεις ελευθερια να μπορεις να διαλεξεις. Ποιος ειπε οτι ΠΡΕΠΕΙ να ειναι οι εκλογες δυο. Ειπες οτι πρεπει να διαλεξουμε αναμεσα σε δυο. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Εγω λεω οτι υπαρχει και μια τριτη εκλογη. Που δεν φαινεται με την πρωτη ματια. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Η τριτη εκλογη ειναι: και τα δυο.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">- ή το ένα</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">- ή το αλλο</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">- ή και τα δυο </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Τρεις οι εκλογες εχουμε, οχι δυο. Το αυτιστικο μυαλο που ειναι τρισδιαστο στην σκεψη του ξερει οτι υπαρχει και η εκλογη της αφης που ειναι "και τα δυο"!!!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Λοιπον, δεν χρειαζεται να κανεις πολλα.Θελω να ηρεμησεις, να ζητησεις υποστηριξη, κατανοηση, αλληλεγγυη μεταξυ σας σαν γονεις, ωστε να μαθετε και στα παιδια σας πως να γινουν ποιο κοινωνικα. 'Ο,τι βλεπουν θα το μυμηθουν για να δουν που τους βγαζει: σε κατι καλο ή σε κατι κακο. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Δεν εχουν τις δικες σας γνωσεις. Η ζωη μεσα στο σπιτι τους μοιαζει με το γνωστο αστειο σχετικα με τους Βρεττανους και την Ινδια. Πανε οι Βρεταννοι στην Ινδια, και φωναζουν την ακαλυψα, ειναι δικη μου και την κανουν με το ετσι θελω μερος της αυτοκρατοριας τους καιτους ζητανε και να πληρωνουν φορο. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Σαν να μπαινω εγω στο σπιτι σου να λεω το ανακαλυψα και να γινομαι ο αφεντης. Ετσι νοιωθουν τα παιδια διοτι για αυτα εισαστε ξενοι. Τους το ειπατε οτι δεν εχετε γεννηθει εκει σε αυτο το σπιτι αλλα ηρθατε μετα. Αυτη ειναι η δικη τους λογικη. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Εισαστε εισβολεις στο δικο τους βασιλειο. Και γινατε με το ετσι θελω αφεντικα και αυτα οι ιθαγενεις του σπιτιου αυτου, δεν εχουν καμμια εξουσια επανω σας. Ειναι υπο ολικη κατοχη. Ετσι βλεπει το μυαλο του παιδιου τον γονεα εως οτου αρχισει να διαβαζει την συμπεριφορα του και να την αντιγραφει και να την μαθαινει ωστε να μαθει να επιζει οπως ο γονεας. Απο εσας χρειαζονται τα παιδια να μαθουν να επιζουν.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Χωρις την προστασια κανενως, αλλα με την βοηθεια των αλλων που ειναι σαν και το ιδιο αυτιστικοι. Διοτι εκεινοι θα σου δειξουν τον σεβασμο και την αγαπη που αξιζεις. Πρωτογνωρα αυτα τα αισθηματα οχι μονο για τα παιδια αλλα και για το παιδι μεσα σας. Το παιδι που εισαστε και εσεις οι ιδιοι.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΟΛΟΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΓΕΡΝΑΕΙ. ΔΙΟΤΙΑΠΛΑ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΓΝΗ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Γιαυτο πιστευουμε εμεις οι αυτιστικοι ο,τι μας λενε και δεν κατανοουμε τα αστεια διοτι δεν εχουμε πονηρια, δεν εχουμε κακοηθεια, δεν θελουμε ουτε να προσβαλουμε ουτε να προσβληθουμε. Θελουμε ισοτητα, ιση μεταχειρηση.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτα ειναι τα δικαιωματα που θελω για τους αυτιστικους στην Ελλαδα.</span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846045925957907555.post-88908869871909356262008-10-19T08:32:00.000-07:002008-10-19T08:50:33.273-07:00Αυτισμός και η επίδραση της γλουτένης κι καζείνης<span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Βρίσκομαι εδώ ως μητέρα του παιδιού 6,5 ετών με αυτισμό. Γεια σου Πέρλα, δεν έχουμε γνωριστεί ακόμη αλλά είμαι σίγουρη ότι θαγίνει κι αυτό στο μέλλον. Τον τελευταίο χρόνο παιδευόμαστε με τη δίαιτα χωρίς γλουτένη κικαζείνη και διάφορα συμπληρώματα -θα ήθελε να δω αν υπάρχουν κι άλλοιπου τα έχουν δοκιμάσει. Ποιά η γνώμη σου Πέρλα; Έχεις άποψη γιάυτό;</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Γειά σου Πέρλα, είμαι πατέρας κόρης πεντέμιση ετών πού πρόσφατα διαγνώστηκε ως αυτιστική-Ασπεργκερ αλλά εδώ και τρία χρόνια ψάχνω να βρω την αιτία των προβλημάτων της (χρειάστηκα 3χρόνια γιά να συναντήσω το ιδρυμα που μου έδωσε σαφή διάγνωση, όλοι οι άλλοι τόσα χρόνια ήταν όλο ασάφειες και μισόλογα). Αυτά τα 3 χρόνια λοιπόν έχω δοκιμάσει αν όχι τα πάντα τουλάχιστον πάρα πολλά.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτή η δίαιτα γλουτένης δίνεται κυρίως γιά να αντιμετωπιστούν προβλήματα αλλεργιών-(αλλεργικής ωτίτιδας π.χ. που μειώνει τηνακουστική δυνατότητα του παιδιού). Το μειονέκτημά της είναι ότι τα πιθανά αποτελέσματα της έρχονται μετά από πολύ καιρό. Στην δικιά μας περίπτωση η αλλεργία υποχώρησε αλλά δεν μπορέσαμε να κρατήσουμε το παιδί μακρυά από το ψωμί ή τις τυρόπιτες, οπότε μετά από έναν δυό μήνες σταδιακά την εγκαταλείψαμε, δίχως να επανέλθει η αλλεργία . </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτό ήταν κάτι που μας το είχαν προειδοποιήσει, ότι αφού φύγει η αρχική αιτία της αλλεργίας θα μπορεί ο οργανισμός να ανταπεξέλθει σε μικρές ποσότητες της ουσίας που πριν τον εξανάγκαζε σε αλλεργική αντίδραση, δίχως να έχει ξανα τα συμπτώματα. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Περίπου δηλαδή ιάστηκε (;) Ομως μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι μιά άλλη δίαιτα φέρνει άμεσα αποτελέσματα όσον αφορά στην υπερκινητικότητα κυρίως και την διάσπασπαση της προσοχής δευτερευόντως: Αποχή από ζάχαρη-σοκολάτα-παγωτά, τροφές με συντηρητικά, χημικά χρώματα, όλες τις τροφές που περιέχουν Ε-2.., επεξεργασμένες κ.λ.π.(γαριδάκια-πατατάκια ,κονσέρβες,προμαγειρεμένα κ.α.)Οφέλιμες τροφές όσες περιέχουν Ω 3,6,9 λιπαρά, κοκκινόσαρκα παχιάψάρια , σολωμός, σαρδέλλα. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αφθονα φρούτα (ο εγκέφαλος έχει ανάγκη την γλυκόζη είναι το καύσιμο του) και λαχανικά πάντα βιολογικά. Εμείς δίνουμε και συμπλήρωμα Ω 3,6,9. Τα αποτελέσματα της δίαιτας είναι βέβαια μακροχρόνια, όμως μπορώ να σεδιαβεβαιώσω ότι όσον αφορά την καθολική αποχη από την ζάχαρη και τις τροφές που την περιέχουν, επειδή είναι πολύ δύσκολο να πείσεις ένα παιδί να μην φάει παγωτό π.χ., όσες φορές υπέκειψα στις παρακλείσεις της και την άφησα, τα αποτελέσματα στην συμπεριφορά της ήταν ΑΜΕΣΑ.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Υπερδραστηριότητα , ανικανότητα συγκέντρωσης, σαν να είχε πάρει μιά ενεργειακή βόμβα, μιά ντόπα και επακολουθούσε έκρηξη.. Προσπάθησα να την πείσω ότι ο "γιατρός" απαγόρεψε την ζάχαρη, τα γλυκά, την σοκολάτα, τα παγωτά.. Κάποιες φορές υποκείπτω στις πιέσειςτης, γιά να το μετανοιώσω αμέσως μετά.. Ελπίζω να σε βοήθησα κάπως.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Απάντηση της Πέρλας σχετικά με αυτά τα σχόλια: (συγνωμη για τα ορθογραφικα, οπως πολλοι αυτιστικοι εχω και εγω δυσλεξια)</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Μια διαιτα χωρίς γλουτένη και καζείνη μπορεί να βοηθήσει μερικά ατομα με αυτισμο και αλλα οχι. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτο που θελω να καταλαβαιτε ειναι οτι ο αυτισμος εχει συνδεθει με ο,τι ειναι δυνατον διοτι δεν ξερουν τι ακριβως ειναι οποτε η καθε ερευνα που θα κανουν θα εχει καποια αποτελεσματα αλλα αυτο δεν σημαινει οτι ΟΛΟΙ με αυτισμο εχουν τα ιδια προβληματα διαιτας, αλλεργιων, κτλ. </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αν επερναν μια ομαδα παιδιων χωρις αυτισμο και τους εκαναν τα ιδια τεστ θα ειχαν τα ιδια αποτελεσματα, αλλα δεν το κανουν αυτο διοτι παιρνουν σαν σημειο εκκινησης οτι ο αυτσμος ειναι μια ΠΑΘΗΣΗ! Ετσι οτι αποτελεσμα και να βρουν απο τισ ερευνες που κανουν ΧΡΩΜΑΤΙΖΕΤΕ απο αυτη την προδιαθεση, οτι δηλαδη ο αυτισμος σχετιζεται με καποια διαιτα, με καποια εμβολια, με καποια γονιδια, με καποια μητρικη συμπεριφορα, με καποια περιβαλοντικα στοιχεια κτλ κτλ κτλ</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Κατα την γνωμη μου ολα εχουν επιρροια στον αυτοσμο ΟΣΟ εχουν ΚΑΙ επιρροια στον μη-αυτισμο (νευροτυπισμο). Αυτο σημαινει οτι ΝΑΙ καποια παιδια με αυτισμο (οπως και παιδια με νευροτυπισμο) ισως να εχουν καποια αλλεργικη αντιδραση οταν φανε γλουτένη και καζείνη, και η αλλεργικη αντιδραση (οπως καθε αλλη ενοχληση σωματικη η πνευματικη/ψυχολογικη) εχει επιδραση στην αυτιστικη συμπεριφορα, διοτι αμα ενοχληθει το αυτιστικο ατομο θα αντιδρασει με αυτιστικη συμπεριφορα, οπως και οταν ενοχληθει το νευροτυπικο ατομο θα αντιδρασει με νευροτυπικη συμπεριφορα.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Τωρα το αν αυτο το παρουμε αυτο σαν 'επιδυνωση', οταν δηλαδη το αυτιστικο ατομο φαει γλουτένη και καζείνη, ή σαν γιατρεια του αυτισμου οταν του απαγορευτει να τα φαει αυτα το βρησκω λιγω παραλογο!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αν ηταν ετσι τοτε ισως να 'θεραπευοταν' και η (πολλες φορες) ακρως παραλογη νευροτυπικη συμπεριφορα με την ελειψη γλουτένης και καζείνης απο την διαιτα των νευροτυπικων (μη-αυτιστικων). </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ο αυτισμος δεν ειναι παθηση, αρα δεν εχει και θεραπεια. Ειναι μια νοοτροποια, ενας τροπος ζωης, λογω της διαφορετικης λειτουργιας του εγκεφαλου. Φυσικα η λειτουργεια του εγκεφαλου ειναι βασισμενη σε χημικες ουσιεςκαι χημικες αντιδρασεις, και οτι τροφη τρωμε εχει και αυτη επιδραση πανω στις χημικες αντιδρασεις που γινονται μεσα στο σωμα οπως και μεσα στον εγκεφαλο και μπορουν ετσι να αμβλυνουν η να μοιωσουν καποια συμπεριφορα, μια και η συμπεριφορα βασιζετε στην συναισθηματικη κατασταση του οργανισμου.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Ετσι λοιπον και οι τροφες που περιεχουν γλουτένη και καζείνη, μπορουννα επιρρεασουν την συμπεριφορα, επιρεαζοντας τα συναισθηματα, λογω μιας κακης χημικης αντιδρασης (αλλεργιας). </span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αυτο φυσικα μπορει να συμβει στο σωμα ενος αυτιστικου αλλα ΚΑΙ ενος νευροτυπικου.</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Απλως η συμπεριφορα των αυτιστικων ειναι συνεχως κατω απο ενα μικροσκοποιο και οτι κανουμε εχει αρνητικη χροια, ετσι μια αλλαγη στην συμπεριφορα μας εχει και αρνητικα παρατραγουδα!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Αμα ο αυτισμος ειχε την ιδια μεταχειρηση με τον νευροτυπισμο και ενα αυτιστικο παιδι με καποια αλλεργια σε καποια τροφη μεταχειριζοταν μετην ιδια νοοτροποια οπως και ενα νευροτυπικο παιδι, τοτε δεν θα επρεπε τα αυτιστικα παιδια να πρεπει να απαρνηθουν να φανε κατι που τους αρεσει ετσι ωστε να μην αλλαξει κατι στην συμπεριφορα τους και αρχισουν να συμπεριφερονται ΠΙΟ αυτιστικα!</span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:georgia;font-size:130%;">Μπορειτε να καταλαβαιτε τι εννοοω; Αν ενα αυτιστικο παιδι δεν ακολουθει μια διαιτα, δεν θελω οι γονεις να εχουν παραπανω αγχος απο εναν γονεα με νευροτυπικο παιδι που δεν ακολουθει μια ορισμενη διαιτα μονο και μονο επειδη ο αυτισμος και η αυτιστικη συμπεριφορα εχει ακομη ΑΡΝΗΤΙΚΗ εικονα και θεωρηται σαν ΣΤΙΓΜΑ!!!</span>Perlahttp://www.blogger.com/profile/10509061081746257161noreply@blogger.com0