Η σημερινή "άρρωστη" κοινωνία μας, έχει φτάσει να μας διοικεί σε βαθμό που ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε. Μας έχει εμποτήσει με τόσες πολλές ψεύτικες ανάγκες, που ούτε καν μπορούμε να τις ξεχωρίσουμε πιά απο τις πραγματικές μας ανάγκες, τις φυσικές, πνευματικές και ψυχολογικές μας ανάγκες σαν ανθρώπινα όντα.
Έχουμε γίνει πιόνια με μιά όλο και πιό στενή "αγχωνη" γύρο απο τον λαιμό μας, ώστε ο καθημερινός φόβος και άγχος που βιώνουμε να μας κινητοποιεί να συμφώνουμε και να απαιτούμε μιά προστασία από τις ανώτερες δυνάμεις εξουσίες που είναι έτσι φτιαγμένες να μας ρουφάνε, να μας ξεζουμίζουν από ότι υλικό, πνευματικό και οικονομικό ώφελος μπορούν να έχουν από εμάς.
Κάποτε η κοινωνία είχε διαμορφωθεί σαν μια απόπειρα προστασίας μας απο τους φυσικούς μας εχθρούς της ζουγκλας. Τώρα η ίδια η κοινωνία έγινε η ζουγκλα και εμείς τα τρομαγμένα κοπάδια στο έρμεο της τύχης μας μπροστά στα θεριά που μας καταβροχθίζουν!
Ο αυτισμός είναι η μόνη μας διέξοδο απο αυτό χάος. Πως είναι αυτό δυνατόν θα αναρωτηθήτε... Πολυ απλά. Ο αυτισμός είναι το αντίδοτο από την απόλυτη εξάρτησή μας και τυφλή εμπιστοσύνη μας σε μια κοινωνία που μας τρώει ζωντανούς. Ο Αυτισμός είναι ο καταλύτης της ασφυκτικής κοινωνικής κατάστασης που μας έχει περικλυκλώσει από όλες τις πλευρές με τις καταναλωτικές, επιστημονικές, πολικτικές και ψυχολογικές της δαγκάνες!
Ο αυτισμός είναι η αποκοινωνικοποίηση μας, η έξοδος μας απο την σκλαβιά που εθελημένα έχουμε αποδεχτεί σαν λύτρωση απο τον φόβο και το πόνο μας. Ο αυτισμός είναι η μόνη σωτηρία του ανθρωπινού μας γένους και πάνε να μας την πάρουν όπως μας πήραν και όλα τα άλλα!!!
Αυτή την φορά δεν θα τους περάσει. Δεν είναι ο Αυτισμός η επιδημία, αλλά η κοινωνική σαπίλα που μας έχει περικυκλώσει, που μας ρουφά όλο και πιό βαθειά στην δύνη της και στο πνευματικό σκοτάδι της. Τα έχουμε δώσει όλα και τώρα μας ζητά να θυσιάσουμε στον βωμό του καταναλωτισμού και της κερδοσκοπείας της, στο όνομα της επιστήμης (όπως κάποτε θυσιάζαμε παρθένες στο όνομα κάποιων θεών) τα ίδια τα παιδιά μας.
Τα ονομάζει σκάρτα, χαλασμένα παιδιά με την πιό μιά απαίσια διαταραχή του ανθρώπου, αυτιστικά, ανώμαλα και άχρηστα. Και μας βάζει να πληρώνουμε να μας τα "θεραπεύσει" να μας τα κάνει ικανά και κατάλληλα όπως όλα τα άλλα ώστε να τροφοδοτήσουν και αυτά μια μέρα την αχόρταγη μηχανή της κοινωνικής μας σαπίλας.
Και σαν υπάκουα άβουλα όντα που έχουμε γίνει πιά, τα θυσιάζουμε, για το καλό τους, για το μέλλον τους, για το καλό της κοινωνίας, για το καλό της ανθρωπότητας. Τόση είναι η βλακεία μας!!!
Ακόμη και όταν ο ίδιος ο Θεός ζήτησε από τον Αβραάμ να θυσιάσει το παιδί του εκείνος δεν το έκανε, και αντί αυτού ακολούθησε την συμβουλή ενός αγγέλου και θυσίασε ένα κριάρι! Εμείς όμως δεν αγαπάμε τα παιδιά μας όπως αγαπούσε ο Αβραάμ το δικό του.
Τα θυσιάζουμε ευκολα, τα προσφέρουμε σαν εξιλαστήρια θύματα για ένα καλύτερο αύριο που δεν θα έρθει ποτέ. Το πουλάμε φτηνά, για να αγοράσουμε όλα τα όνειρα και τις άδειες υποσχέσεις ευτυχίας, ασφάλειας, ευημερίας που μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε και μια μέρα μπορούμε να αποχτήσουμε.
Είμαστε και βλάκες αλλά και τυφλοί!
Διότι τίποτα από αυτά δεν είναι άληθινό παρά μόνο η Αλήθεια της ύπαρξης μας και η ατέλειωτη Αγάπη του Θεού. 'Ολα, μα όλα τα άλλα είναι μια οπτασία, ένα όνειρο πού μας έχουν κρεμμάσει σαν καρόττο μπροστά στην μύτη μας. Αλλά επειδή είμαστε τυφλοί δεν μπορούμε να δούμε ποιός το κρατά εκεί. Πάντα λίγω πιό μακριά από το μήκος του χεριού μας, λίγο πιό μακριά απο την ταχύτητα του βήματός μας, λίγο πιό μακριά απο την ικανότητά μας ποτέ να το φτάσουμε και να το γευτούμε.
'Ετσι αιχμάλωτοι σε μια αιώνια "πείνα" για προστασία, αγάπη, ευημερία, και ευτυχία, είμαστε ευκολες μαριονέττες στα χέρια όποιων μας διοικούν. Κάποτε μας διοικούσαν με την θρησκεία και τις υποσχέσεις του παραδείσου και της αιώνιας ζωής μας εκεί, τώρα μας διοικούν με την επιστήμη και τις υποσχέσης υγείας και αιώνιας νιώτης.
Τόσο βλάκες είμαστε λοιπόν. 'Εχουμε πιστέψει πως η επιστήμη είναι όσο παντοδύναμη όσο και ο Θεός, και όταν μας ζητά τώρα να της θυσιάσουμε τα αυτιστικά μας παιδιά, την μόνη μας ελπίδα να γλυτώσουμε απο τα πλοκάμια της σάπιας μας κοινωνίας, της τα δίνουμε απλώχερα, εύκολα, και χαμογελαστα διότι στο κάτω-κάτω το κάνουμε επειδή τα αγαπάμε και θέλουμε να τους εξασφαλήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Καλύτερο απο το παρών μας, καλύτερο και από το παρελθόν μας... Τόσο βλάκες είμαστε.
Αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον μας, αυτά τα παιδιά είναι που θα κάνουν το μέλλον μας καλύτερο απο το παρόν και το παρελθον μας, αλλά εμείς τα θυσιάζουμε μέσα στην τύφλα και την βλακεία μας. Δεν είναι καιρός να ξυπνήσουμε λοιπόν; Δεν είναι καιρός να δούμε τι κάνουμε και να τα σώσουμε;
Εγω θα κάνω ότι μπορώ, και δεν θα σταματήσω μέχρι την τελευταία μου πνοή. Εσείς;;;
http://video.google.com/videoplay?docid=4573704334162675487
