Wednesday, December 1, 2010

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ


Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν οι δήθεν ειδικοί στο θέμα του Αυτισμού, έχουν υπόψη τους πόσο προσβλητικά μιλάνε για τα αυτιστικά παιδιά, και με τι παράλογη λογική τα κρίνουν (αυτά και τις ικανότητές τους) ενώ δεν καταλαβαίνουν καθόλου μα καθόλου ΓΙΑΤΙ κάνουν τα αυτιστικά παιδιά (έφηβοι, νέοι και ενήλικες ακόμη) αυτά που κάνουν, αλλά απλά βάζουν τίτλους και ετικέτες στα όσα βλέπουν από την συμπεριφορά τους και μόνο!!! 


Βασισμένη σε αυτή την άκρως λανθασμένη οπτική γωνία σχετικά με τον Αυτισμό και τους αυτιστικούς, γεννήθηκαν και διαπρέπουν "θεραπείες" όπως το ΑΒΑ που κατά την γνώμη των ίδιων των αυτιστικών είναι η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ προσέγγιση που υπάρχει! 

Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να τροποποιήσει την συμπεριφορά και να την κάνει νορμάλ και φυσιολογική, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τι δημιούργησε αυτή την συμπεριφορά πέρα από το ότι την δημιούργησε ο κακός αυτισμός, που είναι μια διαταραχή. Οπότε και η συμπεριφορά των αυτιστικών είναι διαταραγμένη και πρέπει να διορθωθεί βάση τον συμπεριφορισμό και να γίνει νορμάλ σαν την συμπεριφορά των μη-αυτιστικών! 

Το ΑΒΑ είναι όμως μια πολύ επιφανειακή μέθοδος που δεν λαμβάνει υπόψη ούτε σέβεται το γεγονός ότι πίσω από την συμπεριφορά του αυτιστικού κρύβεται η σκέψη, τα συναισθήματα, η επικοινωνία, και πολλά άλλα. Ας δούμε λοιπόν την συμπεριφορά του αυτιστικού και πως δημιουργείται...
 


ΤΟ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΘΡΕΠΤΙΖΕΙ! 

Ότι συμπεριφορά έχει βιώσει και καταγράψει από όλους τους άλλους γύρο του, αυτή την συμπεριφορά θα αντιγράψει και εξωτερικεύσει, αλλά με την απλή διαφορά ότι όταν την εξωτερικεύσει, είναι εκτός "τόπου και χρόνου" εν σχέση με την συμπεριφορά που είχε το ίδιο βιώσει και καταγράψει.

Αυτό το "out of sync" είναι που κάνει την συμπεριφορά του Αυτισμού τόσο δύσκολη να κατανοηθεί, διότι πρέπει ο παρατηρητής να λάβει υπόψη του ένα μεγάλο χρονικό φάσμα και να μελετήσει τι έχει και δεν έχει συμβεί, τι έχει βιώσει και καταγράψει το παιδί ως εμπειρίες. (Συλλογή στοιχείων)
 

Έτσι λοιπόν, το αν μια μαμά δίνει αγάπη στο παιδί της, δεν σημαίνει απόλυτα πως το παιδί βιώνει τις πράξεις και την συμπεριφορά της μαμάς αυτής σαν ένδειξη αγάπης. Μπορεί να βιώνει το παιδί την συμπεριφορά της σαν άγχος, σαν εχθρότητα, ή και σαν επίθεση! Άμα λοιπόν κοιτάξετε την συμπεριφορά του παιδιού και δεν συμβαδίζει με τα λεγόμενα και τις εμπειρίες της μαμάς, σημαίνει απλά ότι το παιδί βιώνει τις ίδιες μεν καταστάσεις αλλά από άλλη οπτική γωνία! 

Είναι επιθετική η συμπεριφορά του, τότε βιώνει ανάλογη επιθετική συμπεριφορά από κάπου γύρω του, που μπορεί να μην μοιάζει σαν επιθετική σε αυτόν που την πράττει αλλά σε αυτόν που την εισπράττει. Γι' αυτό πρέπει οι ειδικοί να έχουν ΠΑΝΤΑ κατά νου, ότι δεν φταίει απλά και μόνο το ότι είναι αυτιστικό, δεν φταίει δηλαδή απλά και μόνο ο αυτισμός για την επιθετική συμπεριφορά.

Το ότι είναι αυτιστικό φταίει μόνο για το ότι το παιδί εύκολα καταγράφει με κάθε λεπτομέρεια αυτά που βιώνει, αλλά για το ΤΙ ΒΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΒΙΩΝΕΙ δεν φταίει ο Αυτισμός του, αλλά οι άνθρωποι και οι καταστάσεις γύρω του.
 

Η ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΡΟΛΟ ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ.

Όταν λαμβάνετε σαν δεδομένο ότι η συμπεριφορά του παιδιού πηγάζει από το ίδιο και μόνο, ή μάλλον από τον Αυτισμό του, από το χαλασμένο αυτιστικό του μυαλό και σαν ειδικοί και θεραπευτές προσπαθείτε να βοηθήσετε το αυτιστικό παιδί να διορθώσει την συμπεριφορά του, και δεν τα καταφέρνετε, ο λόγος της αποτυχίας σας δεν είναι το "βάρος" του αυτισμού, αλλά η λανθασμένη οπτική σας γωνία. 

Διότι χωρίς να επιδιώξετε να βρείτε την ρίζα (αλληλεπίδραση από το περιβάλλον) που κομματάκι-κομματάκι σύνθεσε την συμπεριφορά που τώρα εξωτερικεύει το αυτιστικό παιδί, δεν θα καταφέρεται να αλλάξετε τίποτα.

Πρέπει να αλλάξει και η συμπεριφορά των γύρω του, ώστε να αλλάξουν και αυτά που βιώνει και αντιγράφει, για να αλλάξει το ίδιο συμπεριφορά. Όταν αλλάξει η δράση γύρω από το παιδί, θα αλλάξει και η αντίδραση (συμπεριφορά) του παιδιού.
 Μια και το καθρέφτισμα είναι η δική του εξωτερικευμένη συμπεριφορά που είναι ένα κολλάζ (ή πάζλ άμα θέλετε) των συμπεριφορών που βλέπει γύρω του. 


ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΤΕ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΝΑ ΣΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ;;;

Φυσικά μπορείτε. Αυτό γίνετε αυτή την στιγμή. Οι προσεγγίσεις όπως το ΑΒΑ καταστρέφουν τον καταπληκτικό αυτό καθρέπτη του αυτιστικού μυαλού, ώστε να μην μπορεί να καθρεπτίσει πια! Αντί να αλλάξουν αυτά που βλέπει ο καθρέπτης, είναι πιο εύκολο να μουτζουρωθεί με τις ακατάλληλες θεραπείες που γίνονται μέσα από την άγνοια, και αφαιρείται από το αυτιστικό παιδί μια ικανότητα που του είναι άκρως βασική στον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου του και της επιβίωσής του!
 


ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΩΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ. ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΑΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΟΣ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΤΟΥΣ. 

Αν λοιπόν πολλές φορές τα λόγια μου είναι επιθετικά, εχθρικά, τότε σκεφτείτε ότι -όπως εσείς οι ίδιοι πιστεύετε- εμείς οι αυτιστικοί δεν έχουμε συναισθήματα, δεν τα κατανοούμε λέτε, δεν τα διαβάζουμε, δεν τα αποκωδικοποιούμε, δεν μας ενδιαφέρουν και δεν τα λαμβάνουμε υπόψη μας... Αυτά λέτε για τον Αυτισμό, τους αυτιστικούς και τα συναισθήματα μας. 

ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΠΟΝΑΝΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ!

Ξέρετε πόσα αυτιστικά παιδιά πονάνε έτσι και χειρότερα κάθε μέρα στα χέρια κάποιου που τον θεωρείτε "ειδικό" στον Αυτισμό χωρίς πραγματικά να είναι, και που τους φέρεται με τρόπους που δεν συμβαδίζουν με τον αυτιστικό τρόπο σκέψης και χωρίς τον σεβασμό και την κατανόηση που αξίζει το μυαλό τους;;; 

Κάντε έναν λογαριασμό και θα δείτε πως η "επίθεση" που κάνω στους γονείς δεν είναι τίποτα μπροστά στο κακό που γίνετε καθημερινά και παγκοσμίως προς τις χιλιάδες αυτιστικών παιδιών που υποβάλλονται σε δήθεν θεραπείες, ή στην επίθεση που όλοι εμείς οι αυτιστικοί δεχόμαστε από τις χιλιάδες δήθεν ειδικούς που μας θεωρούν διαταραγμένους και αντικοινωνικούς ή υπάνθρωπους επειδή δεν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας όπως οι νευροτυπικοί, ή πόσο εύκολα καταπατιούνται τα δικά μας συναισθήματα αν όχι και δικαιώματα! 

Μπορείτε να δείτε πως όλα στρέφονται γύρω από τα δικά σας συναισθήματα. Και όλους τους κοινωνικούς κανόνες που έχετε δημιουργήσει για να τα προστατεύετε, ώστε να μην σας τα πληγώσει κανείς, να μην σας "επιτεθεί" κάποιος και σας στεναχωρήσει, να μην σας μιλήσει άσκημα λέγοντας σας την αλήθεια κατάμουτρα, μην σας τούτο, μην σας το άλλο...


Ενώ συγχρόνως έρχεστε εσείς μαζικά και καταπατάτε τα δικά μας συναισθήματα, μας βγάζετε χαλασμένους και μας προσβάλετε, μας σταμπάρετε με κάθε ειδών ανικανότητες βασισμένες στα δικά σας μέτρα και σταθμά και ανάγκες, μας θεωρείτε αγενείς και επιθετικούς όταν προσπαθούμε να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα μας, και άλλα πολλά... 

Αλλά δεν μπορούμε να βρούμε το δίκιο μας διότι εσείς έχετε την επιστήμη και τις φαρμακοβιομηχανίες που κερδοσκοπούν εις βάρος μας, να προωθούν και να υποστηρίζουν αυτή την τόσο αρνητική εικόνα του αυτισμού ως μια αναπτυξιακή διαταραχή.

Αλλά ούτε σας περνάει από το μυαλό ότι όλη αυτή η κατάσταση που ονομάζουν αυτισμό δεν είναι παρά το φυσιολογικό παράγωγο της κοινωνικής παρακμής και πολιτικο-οικονομικής σαπίλας που βιώνουμε.
 

Καταστάσεις που μας έχουν γεμίσει με τόσο άγχος που παράγει το σώμα μας πολλαπλάσιες ποσότητες αδρεναλίνης και το παραγωγό της την τεστοστερόνη που είναι ένας φυσικός μηχανισμός άμυνας του σώματος μας έναντι στο άγχος (άγχος = φόβος πιθανού θανάτου και κατάσταση "οπλισμού" του σώματος με ορμόνες που θα του δώσουν μια καλύτερη πιθανότητα επιβίωσης).
 

Αλλά οι ορμόνες αυτές άμα δεν καταναλωθούν με "κινητικότητα", με χρήση δηλαδή των μυών μας ώστε να τρέξουμε να σωθούμε από αυτό που μας αγχώνει ή να το έρθουμε σε σωματική πάλη με αυτό που μας απειλεί, στρέφονται εναντίων μας και καταστρέφουν τι ίδιο μας το σώμα. Αυτό που όλοι το ξέρουμε είναι ότι το στρες σκοτώνει, αλλά τι ακριβώς σημαίνει ότι το στρες σκοτώνει δεν μας το έχουν πει.
 

Θα σας το πως εγώ λοιπόν, οι ορμόνες αυτές (αδρεναλίνη και τεστοστερόνη) είναι τοξικές για το σώμα μας άμα δεν καταναλωθούν μέσω των μυών μας, άμα παραμείνουν μέσα στο σώμα μας αρχίζουν και επιδρούν αρνητικά σε όλα μας τα όργανα, τα αλλοιώνουν και τα κουράζουν διότι θα βρουν τον αδύναμο κρίκο στο κάθε κύτταρο και εκεί θα επιδράσουν. 

Έτσι λοιπόν έχουμε μια χημική ουσία που είναι ουσιαστικά φτιαγμένη ως έσχατο όπλο ενάντια στον έσχατο κίνδυνο αλλά που έχουμε πια γίνει ουσιαστικά εξαρτημένοι από αυτή, όπως και οι ναρκομανείς διότι έχουμε μια ζωή που καθημερινά μας γεμίζει άγχος και αναγκάζει το σώμα μας καθημερινά να την παράγει σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες, ώστε να μπορεί να καλύπτει αυτές τις καθημερινές στρεσογόννες καταστάσεις αλλά και να έχει και ένα περιθώριο λάθους.


Δηλαδή το σώμα παράγει όλο και μεγαλύτερες ποσότητες αδρεναλίνης (και τεστοστερόνης) ώστε να είναι σίγουρο ότι θα καταφέρει να ξεπεράσει και αυτόν τον κίνδυνο και τον επόμενο και τον επόμενο. '

Έτσι έχουμε φτάσει να αναρωτιόμαστε γιατί οι έρευνες που έκανε ο Dr. Baron-Cohen δείχνουν ότι τα έμβρυα που μεγάλωσαν σε ένα αμνιακό υγρό με αυξημένες ποσότητες τεστοστερόνης, θα καταλήξουν να εξελιχτούν σε αυτιστικά παιδιά με ένα ποσοστό που εξέπληξε και τους ίδιους τους ερευνητές.
 

Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει γίνει εχθρική προς την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, και έτσι το ανθρώπινο είδος αναγκαστικά εξελίσσετε ώστε να καλύψει αυτή την κατάσταση και να έχει δυνατότητα επιβίωσης.
 Αλλά δεν εξελίσσετε όπως εμείς το είχαμε φανταστεί.

Από την μία δημιουργεί, παιδιά που είναι πολύ πιο ειρηνόφιλα, και με μεγαλύτερη έμφαση στην λογική αντί στα συναισθήματα (αφού τα συναισθήματα είναι αυτέ που οδηγούν σε διαμάχη και πόλεμο, ενώ η πνευματική διαμάχη οδηγεί σε γνώση και ανακαλύψεις τεχνολογικές, και από την άλλη δημιουργεί παιδιά που είναι λιγότερο επιρρεπή στα κοινωνικά πρέπει και στην ομαδοποίηση κοπαδιών, διότι έτσι μόνο δημιουργούνται στρατιωτάκια έτοιμα για μάχη. Η ίδια η εξέλιξη μας προσπαθεί να βρει νέους τρόπους επιβίωσης μας που να μας δημιουργούν λιγότερη ένταση και άγχος.
 

Πολλοί θεωρούν τον αυτισμό μια μάστιγα, μια παγκόσμια επιδημία που πρέπει να καταπολεμηθεί. Έτσι μπορούν να καταναλώνουν κονδύλια πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων για δήθεν έρευνες θεραπείας και καταπολέμησης του αυτισμού μέχρι εξάλειψης του.
 

Από την άλλη, παρόλο τα χρήματα που έχουν ξοδευτεί σε έρευνες παγκοσμίως είναι ακόμη άγνωστο τι προκαλεί τον αυτισμό και πως μπορεί να θεραπευτεί. Ίσως διότι απλά ο αυτισμός δεν είναι μια ασθένεια αλλά το φυσικό επακόλουθο του τρόπου που ζούμε, της κοινωνίας που έχουμε ιδρύσει και του καθημερινού μας άγχους.
 


ΔΙΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΣΑΣ, ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ KANOYME KATI ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΜΑΣ ΜΠΟΥΚΩΝΕΤΕ ΜΕ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΛΕΤΕ "ΚΑΝΕΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΑ ΘΥΜΟΥ"... 

ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ;;;
 

Το μυαλό μου πάει να κλατάρει από τον πόνο και την απελπισία που βιώνω καθημερινά, από την αδικία και τον ρατσισμό που βιώνουμε εμείς οι αυτιστικοί σαν να είμαστε οι σύγχρονοι λεπροί της κοινωνίας... όταν έχουμε πια καταθέσει τα όπλα στην προσπάθειά μας να μας ακούσετε και δεν σας μιλάμε πια, σιωπούμε απεγνωσμένοι, μας σταμπάρετε και πάλι με κάποια διάγνωση "επιλεκτικής αλαλίας" και εγώ δεν ξέρω τι άλλο... 

Δηλαδή επειδή θεώρησε κάποτε η επιστήμη, ότι εγώ σαν αυτιστική φέρομαι έτσι επειδή το δικό μου μυαλό έχει κάποια ανωμαλία την οποία ονόμασε "ΑΥΤΙΣΜΟ" αντί να μας αφήσει να ζούμε όπως ζούσαμε χιλιάδες χρόνια πριν βγάλει η επιστήμη αυτή την απόφασή της, μας αφαιρεί τώρα κάθε δικαίωμα, κάθε σεβασμό, μας βγάζει χαλασμένους με το έτσι θέλω και τελικά φτάνετε να τρομοκρατήστε όταν πια τσαντιζόμαστε και κάνουμε ξεσπάσματα θυμού;;;
 

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ. ΑΚΡΩΣ ΠΑΡΑΛΟΓΟ!!!
 

Αλλά και σε αυτή την κατάσταση, εγώ σαν αυτιστική, δεν έχω κανένα δικαίωμα να υπερασπιστώ το μυαλό μου, και να βάλω στη θέση τους όλους αυτούς που με βλέπουν σαν χαλασμένη. Πρέπει να ανεχτώ τα δικά τους μέτρα και σταθμά. Να ανεχτώ ότι με βλέπουν σαν χαλασμένη και μειονεκτική. 

O κύκλος παρεξηγήσεων άρχισε όταν μια ωραία ημέρα ένας δήθεν επιστήμονας αποφάσισε για δική του δόξα και φήμη, να γράψει ένα δοκίμιο για το πως ο Αυτισμός είναι μια αρρωστημένη κατάσταση του θεωρητικά νορμάλ ανθρώπινου μυαλού.

Αν κάποιος έγραφε κάτι ανάλογο σήμερα για το πως το μαύρο δέρμα είναι μια θεωρητικά αρρωστημένη κατάσταση του νορμάλ λευκού δέρματος, όπως είχε γίνει πριν 100 και χρόνια με τα Eugenics, η κατακραυγή θα ήταν παγκόσμια, αλλά στο θέμα του Αυτισμού κάθε τέτοια νοοτροπία είναι άκρως αποδεχτεί.
 

ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΜΙΑ 30-ΕΤΙΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΝΟΙΑΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΜΗ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΙ ΑΠΟ ΕΞΩ, ΥΠΟΒΟΗΘΑΤΕ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΟ STATUS QUO ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ...
 

Η αντιπαράθεση που γίνετε προς εμάς τους αυτιστικούς σας περνά απαρατήρητη, διότι όταν προσπαθούμε να σας πούμε πως τα βλέπουμε εμείς τα πράγματα, σας μοιάζουν τα λόγια μας αντικοινωνικά, χωρίς συναισθήματα και επιθετικά!!!

Μοιάζει να μην μας βλέπετε και να μην μας ακούτε. Δεν μας σέβεστε σαν ισάξιούς σας. Γι' αυτό πολλές φορές σταματάμε να σας μιλάμε και σας φερόμαστε το ίδιο όπως μας φέρεστε και εσείς καθρεπτίζοντας την δική σας προς εμάς "κακιά" συμπεριφορά. Αλλά και αυτή μας την συμπεριφορά την παρερμηνεύετε και την νομίζετε για συμπεριφορά επηρεασμένη από την αρρώστια του Αυτισμού! 

Διότι βλέπετε μόνο την δική σας πλευρά, και πιστεύετε πως μέσα σε αυτή την μία -και μοναδική, νορμάλ και αποδεκτή κατά την γνώμη σας- και πρέπει εμείς οι αυτιστικοί να ζήσουμε και να σεβαστούμε τους τρόπους ζωής σας και τους νόμους και κανόνες της κοινωνίας σας, να προσαρμοστούμε στα δικά σας δεδομένα.
 Εσείς όμως παρ' όλο που δεν βλέπετε την δική μας πλευρά, την δική μας διάσταση, αυτή υπάρχει!

ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΤΕ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΑΝΤΙ ΟΠΩΣ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ. 

ΔΕΝ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ MAΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗΣ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΕΤΕ.
 

Πέρλα

13 comments:

Anonymous said...

Γειά σου ονομάζομαι Αμαστασία, συγχαρητήρια για όσα έγραπσες στο άρθρο σου, νοιώθω ότι έχεις απόλυτο δίκαιο, είμαι 34 και δεν ξέρω αν είμαι αυτηστική ή όχι, αντιδραστική είμαι σίγουρα όλοι έτσι πιστέουν , το άσχημο είναι ότι έχω μία κόρη 6 έτων που έχει πολύ ακραία συμπεριφορά, όπως και εμείς οι γονείς της, καθρέφτης όπως είπες και εσύ, πιστέυω ότι μέρα με τη μέρα της καταστρέφουμε τη ζωή της, την αυτοπεποιθησή της, το μέλλον της, βοήθεια...anastasiamint@hotmail.com.

Anonymous said...

Ακυρώνεις όλες τις μεθόδους παρέμβασης για τον αυτισμό, όλους τους ειδικούς χωρίς εξαίρεση. Τι προτείνεις λοιπόν σε ένα γονιό που έχει ένα αυτιστικό παιδί που δεν μιλά, δεν έχει βλεμματική επαφή, δεν τρώει σωστά, δεν κοιμάται σωστά, δεν επικοινωνεί τις περισσότερες φορές, δεν αντιδρά σε εντολές...τι προτείνεις να κάνει? να μην πάει στους ειδικούς? να μην εμπιστευτεί ανθρώπους που έχουν ειδικευτεί? να κάτσει απλά να κοιτάει το παιδί του επειδή οι ειδικοί θα του πάρουν τα λεφτά και δεν θα κάνουν δουλειά?
Μπορεί ένας γονιός να μην πονά όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει με το παιδί του? Μπορεί να μην υποφέρει όταν αντιλαμβάνεται ότι το παιδί του δεν θα μπορέσει να γίνει ανεξάρητο?
Πώς μπορείς να παρουσιάζεις μια ωραία εικόνα για τον αυτισμό, σύμφωνα μόνο με την δική σου εμπειρία που όπως ισχυρίζεσαι είσαι αυτιστική? Όλοι οι αυτιστικοί είναι ακριβώς όπως εσύ?

Perla said...

Αμα εσαι γονιος και εχεις καποια σχολια, τοτε σε παρακαλω αναφερεις το ονομα σου ωστε να μπορω να σου απαντησω. Αν θες μπορεις και να μου στειλεις ενα εμαιλ στο info@aspergerhellas.org με το ονομα σου, ενα τηλεφωνο επικοινωνιας και τις ερωτησεις σου ωστε να σου απαντησω.

Anonymous said...

Δεν είμαι γονιός, είμαι ψυχολόγος με διδακτορικό στην ειδική εκπαίδευση. Δουλεύω στην Αγγλία με παιδιά με αυτισμό. Μου κάνουν εντύπωση τα όσα γράφεις. Μιλάς σαν να είσαι η μόνη ειδική και σαν να είναι όλοι οι αυτιστικοί το ίδιο.
Αν μπορείς γράψε ένα άρθρο με το ποιά είναι σύμφωνα με εσένα η σωστή παρέμβαση. Πώς μαθαίνει ένας αυτιστικός? υπάρχει ένας κοινός τρόπος για όλους? Εγώ πάντως δουλεύω με εξατομικευμένο πρόγραμμα για κάθε παιδί. Θα χαρώ να διαβάσω την μέθοδο που προτείνεις...όχι μόνο κριτική για άλλους. Για να κρίνεις τις μεθόδους και τους ειδικούς (πολύ κακώς τους βάζεις όλους στο ίδιο καζάνι), όπως επίσης και τους γονείς, σημαίνει ότι έχεις βρει την καλύτερη. Είναι πολύ εύκολο να γράφουμε όλοι μια κριτική αλλά δεν βοηθά ουσιαστικά.

Λένα Ντάνου

Perla said...

Κατ' αρχας αυτα που εργαψες και μονο, περιεχουν πολλα ΛΑΘΗ!
Λαθος 1: "Μιλάς σαν να είσαι η μόνη ειδική και σαν να είναι όλοι οι αυτιστικοί το ίδιο."
Απαντηση: Συμφωνα με τον Dr. Tony Attwood, οι μονοι ειδικοι στον αυτισμο ειναι ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΙ, οποτε ναι ειμαι ειδικη στον αυτισμο εφ' οσον ειμαι αυτιστικη. Και ναι, ολοι οι αυτιστικοι ειναι ιδιοι οπως και ολοι οι Ασιατες ειναι ιδιοι και οπως ολοι οι Μαυροι ειναι ιδιοι. Εχουμε ως ΚΟΙΝΗ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ τον τροπο που ειναι οργανωμενο το μυαλο μας και τον τροπο που επεξεργαζομαστε τις πληροφοριες απο τον κοσμο γυρο και τον τροπο με τον οποιο καταληγουμε να βγαζουμε τα συμπερασματα μας, βαση αυτων των πληροφοριων. Οποτε μπορει να διαφερουμε ως προσωπικοτητες, δεν διαφερουμε ομως ως προς την λειτουργια του εγκεφαλου μας.
ΛΑΘΟΣ 2: Αν μπορείς γράψε ένα άρθρο με το ποιά είναι σύμφωνα με εσένα η σωστή παρέμβαση. Πώς μαθαίνει ένας αυτιστικός? υπάρχει ένας κοινός τρόπος για όλους?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γιατι παρεμβαση;;; Εκει ειναι το λαθος. δεν χρειαζομαστε παρεμβαση, αλλα εναν τροπο ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ που σεβεται τον αυτιστικο τροπο σκεψης μας, και τον τροπο που επεξεργαζομαστε τις πληροφοριες. Και κυριως τα κενα μεταξυ των πληροφοριων, που το μη-αυτιστικο μυαλο "γεφυρωνει" (Gestalt) απο μονο του χωρις να σκεφθει πως ισως η γεφυρα αυτη να μην ειναι ουτε σωστη αλλα ουτε και αναγκαια για εμας! Οποτε η σωστη εκπαιδευση εχει να κανει με την σωστη (αυτιστικα σωστη) επικοινωνια και τι χρειαζομαστε για να δουμε την (ιδια) εικονα με αυτον που μας μεταδιδει τις πληροφοριες. Εκει λοιπον ειναι και η δυσκολια στην επικοινωνια για την οποια μιλανε οι ειδικοι. Δεν εχουμε δυσκολια να μιλησουμε, αλλα ο τροπος που θα τα εκφρασουμε, τι πληροφοοριες θα επιλεξουμε να εκφρασουμε, οι λεξεις που θα χρησιμοποιησουμε, κτλ. ειναι διαφορετικος απο τον μη-αυτιστικο. Η αναγκη επικοινωνιας μας πηγαζει απο την αναγκη να μοιραστουμε μια εμπειρια, μια γνωση, μια πληροφορια. Ειναι επικοινωνια "γυμνη" απο συναισθημα διοτι απευθυνεται στην λογικη σκεψη και δεν την ενδιαφερει το συναισθημα. Αυτο δυστυχως μπορει να χρωματισει τον τροπο που επικοινωνουμε με μια δοση ωμης αληθειας, μια δοση αντικοινωνικοτητας, μια δοση χοντραδας και αγενειας. Ολα αυτα ωμοτητα, χοντραδα, αγανεια, αντικοινωνικοτητα ειναι λεξης που περιεχουν συναισθημα, εκφραζουν μια συναισθηματικη κατασταση. Βαρετα στοιχεια για τους αυτιστικους που ενδιαφερονται καθαρα και μονο να ανταλλαξουν πληροφοριες ωστε να ειναι στο ιδιο μηκος κυματος γνωσης, σκεψης, και αληθειας.
Για περισσοτερες πληροφοριες κοιτα και εδω: http://www.aspergerhellas.org/

Perla said...

Μπορεις και να δεις μια απο τις ομιλιες που εχω κανει εδω:
http://www.youtube.com/watch?v=wqbglSVpHyY
(Μερος Α' απο 8 μερη που θα τα βρεις ολα στο ΥouTube)

Anonymous said...

Πολύ αμφιβάλω για το ότι είσαι αυτιστική γιατί από ότι μου γράφεις δεν έχεις ιδέα πως είναι ένα μέσο αυτιστικό παιδί. Πολλά παιδιά δεν μιλάνε καν...δεν είναι όλα τα παιδιά το ίδιο.
Δεν δέχομαι αυτό το ρατσισμό εναντίον μας εκ μέρους σου.
Με το να κρίνεις και να ακυρώνεις ανθρώπους που έχουν εξειδικευτεί στην αντιμετώπιση των ειδικών αναγκών, που καθημερινά δίνουν και την ψυχή τους στη δουλειά τους, δείχνεις πόσο άδικη είσαι. Πού πρέπει να απευθύνονται οι γονείς? σε άτομα αυτιστικά για να βοηθήσουν τα παιδιά τους? Να έρχονται όλοι σε σένα?


Ξέρω τη δουλειά σου και τις απόψεις σου και για αυτό σου έγραψα εδώ. όμως είσαι τόσο πορωμένη με τις απόψεις σου και δεν μπορείς να συνομιλήσεις και να κατανοήσεις τον άλλο. Οπότε δεν έχει και νόημα η επικοινωνία. Όλα τα παίρνεισ στραβά, παίζεις με τις λέξεις προκειμένου να βγάλεις άσχετο τον άλλο.
Μάλλον έχεις βρει εύκολο τρόπο να προβάλλεσαι ισχυριζόμενη ότι στα 45 σου (αν είναι δυνατόν!!!) έχεις διάγνωση αυτισμού!
Σε ευχαριστώ για την απάντηση, και επειδή δεν έχει κανένα νόημα αν θες σβήσε όποιο σχόλιο μου. Μην σου χαλάω και την όμορφη εικόνα του εαυτού σου

Tassos_gr said...

Αγαπητή κυρ.Ντανου, όταν θα καταφέρετε όλοι σας, ως ειδικοί, να συμφωνήσετε ποιά μέθοδος είναι καλή για ένα παιδί χωρίς να μειώνεται τη μέθοδο του άλλου τότε θα μπορέσω και εγώ να σας εμπιστευτώ ως γονιός. Μέχρι τότε θα ακολουθήσω το ένστικτό μου που προς το παρόν με κάνει να πιστεύω την κυρ. Περλα την οποία σίγουρα δε μπορείται να κατηγορησετε για ιδιοτέλεια. Δυστυχώς ο αυτισμος "πουλάει" και μάλιστα σε πολύ καλές τιμές. Πιστεύω στην εκπαίδευση των αυτιστικων παιδιών, πονταρω όμως στην αγάπη μας προς αυτα και τη διάθεση να τα αποδεχθούμε όπως είναι, αν όχι να τα καταλάβουμε.Ευχαριστώ.

Anonymous said...

Είμαι θεραπεύτρια ABA και έχω εκπλαγεί πραγματικά με τα όσα γράφεις! Δουλεύω με παιδιά με αυτισμό εδώ και 3 χρόνια και έχω δει περιστατικά παιδιών με πολύ άσχημες συμπεριφορές, κυρίως επιθετικότητα και με τάσεις αυτοτραυματισμού, παιδιά με καθόλου κοινωνικότητα και ομιλία! Μέσα από εξατομικευμένα προγράμματα σχεδιασμένα από αναλύτρια συμπεριφοράς, τα παιδιά αυτά μείωσαν σε μεγάλο βαθμό τις συμπεριφορές αυτές και όλα τα παιδιά άρχισαν να επικοινωνούν μέσω της ομιλίας με το περιβάλλον τους. Η ομιλία που απέκτησαν μπορεί ακόμη να μην είναι πλήρης αλλά μπορούν να ζητήσουν από τους γύρω τους όσα χρειάζονται αποφεύγοντας έτσι πολλά ξεσπάσματα θυμού. Τα οφέλη της μεθόδου είναι πολλά και ακόμα και γω πολλές φορές εκπλήσσομαι με τα "άλματα" που κάνουν τα παιδιά αυτά!

Unknown said...

Μα τι διαβάζω?!δηλαδή αν βλέπεις το παιδί σου να κάθεται σε μια γωνία και να ασχολείται μόνο με το να στριφογυρίζει ένα οτιδηποτε η να χτυπάει ένα αντικείμενο με τις ώρες η ακόμα να μην μπορέι να αυτοσηντηρηθει να φάει να ντηθει κ.λ.π θα το αφήσεις έτσι επειδή έτσι καλύπτει τις ανάγκες του και όχι τις δικές σου? δηλαδή τι θα κανείς?θα το αφήσεις στην μοίρα του κι ότι γίνει?συγγνώμη αλλά εχω την εντύπωση ότι αυτό είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΌ εχω δει τα βίντεο εχω δει συνεντεύξεις σας όμως δεν εχω δει προτάσεις για να έχουμε αξιόλογο αποτέλεσμα κυρία Περλα εκτός κι αν μιλάτε για άτομα Υ.Λ.Α και μόνο,που και αυτα όμως χρειαζοντε εκπαίδευση.Δεν καταλαβαίνω πραγματικά τι είδους προσεγγίσεις είναι αυτές και πως αναλύουμε ένα τόσο σοβαρό θέμα τόσο επιφανειακά.Σαφώς και έχει στηθεί μια φαμπρικα εκμεταλευσης του ανθρώπινου πόνου,όμως με το να ισοπεδωνουμε όλη την επιστημονική κοινότητα γινόμαστε τραγικοί.Πείτε μου προτάσεις σας λοιπόν που έχουν αποτέλεσμα να τις εφαρμόσουμε.Ο αυτισμος είναι διαφορετικότητα συμφωνώ, όμως και κάποιος που βγάζει τα ενδύματα του στην μέση του δρόμου είναι διαφορετικός!έτσι αντιλαμβάνεται κι έτσι πράττει,δεν πρέπει να ασχοληθούμε όλοι όχι μόνο η επιστήμη,με αυτην την διαφορετικότητα;να βρούμε το γιατί;Δεν είμαι θεραπευτης ούτε καν ειδικός τα πτυχία μου δεν έχουν να κάνουν με τον αυτισμο όμως εχω διαβάσει εκατοντάδες μελέτες,άρθρα,έρευνες και εχω καταλήξει στο εξής:Για τον αυτισμο συντομα θα υπάρξουν απαντήσεις για την αλαζονεία όμως ορισμένων δεν νομίζω να υπάρξουν πότε.Ζητώ συγγνώμη αν έγινα δυσαρεστος σε κάποιους η αρνητικός όμως Δεν είχα τέτοιον σκοπό.

Imitation of an Athenian said...

Αγαπητή κ. Ντανου

Ως ειδικός στον αυτισμό και με Διδακτορικό στην ειδική αγωγή θα έχετε θεωρώ διαβάσει πολλές μελέτες που δείχνουν πως ναι ΟΝΤΩΣ ο αυτισμός υψειλής λειτουργικότητας αργεί πάρα πολύ να διαγνωστεί. Σε αντίθεση με τον κλασικό αυτισμό όπου η διάγνωση είναι σε πολύ μικρή ηλικία το σύνδρομο Asperger (αν διαχωρίζονται αυτές οι δύο κατηγορίες είναι μια άλλη κουβέντα) σε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ περιπτώσεις μπορεί να διαγνωστεί στην εφηβία ή ακόμα και στην ενηλικίωση και σε κάποιες περιστάσεις και ποτέ....

Οπότε το σχόλιο για την ηλικία που έλαβε τη διάγνωση η κ. Πέρλα δυστυχώς δεν έχει βάση.

Η επιστήμη είναι απόλυτα σημαντική δεν υπάρχει αμφιβολία. Τα άτομα που εργάζονται σε αυτό το χώρο ακόμα πιο σημαντικά. Όμως πίσω και από αυτά τα δύο υπάρχουν άλλα...δε θα μπω στην διαδικασία να εξηγήσω νομίζω λίγο πολύ είναι γνωστά. Επίσης σαν επιστήμονας που είσαστε, με Διδακτορικό άρα και με ερευνητική δραστηριότητα θα πρέπει να γνωρίζετε για το file drawer effect..με άλλα λόγια για το πλήθος ερευνών που δείχνουν αντίθετα αποτελέσματα ή απλά άλλα αποτελέσματα από τα κοινώς αποδεχτά και απλά δεν δημοσιεύονται ποτέ...ο λόγος;..ο καθένας ας σκεφτεί ότι θέλει...

Φιλικά

Έλλη (ειδικευθείσα στον αυτισμό)

Imitation of an Athenian said...

Αγαπητή κ. Ντανου

Ως ειδικός στον αυτισμό και με Διδακτορικό στην ειδική αγωγή θα έχετε θεωρώ διαβάσει πολλές μελέτες που δείχνουν πως ναι ΟΝΤΩΣ ο αυτισμός υψειλής λειτουργικότητας αργεί πάρα πολύ να διαγνωστεί. Σε αντίθεση με τον κλασικό αυτισμό όπου η διάγνωση είναι σε πολύ μικρή ηλικία το σύνδρομο Asperger (αν διαχωρίζονται αυτές οι δύο κατηγορίες είναι μια άλλη κουβέντα) σε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ περιπτώσεις μπορεί να διαγνωστεί στην εφηβία ή ακόμα και στην ενηλικίωση και σε κάποιες περιστάσεις και ποτέ....

Οπότε το σχόλιο για την ηλικία που έλαβε τη διάγνωση η κ. Πέρλα δυστυχώς δεν έχει βάση.

Η επιστήμη είναι απόλυτα σημαντική δεν υπάρχει αμφιβολία. Τα άτομα που εργάζονται σε αυτό το χώρο ακόμα πιο σημαντικά. Όμως πίσω και από αυτά τα δύο υπάρχουν άλλα...δε θα μπω στην διαδικασία να εξηγήσω νομίζω λίγο πολύ είναι γνωστά. Επίσης σαν επιστήμονας που είσαστε, με Διδακτορικό άρα και με ερευνητική δραστηριότητα θα πρέπει να γνωρίζετε για το file drawer effect..με άλλα λόγια για το πλήθος ερευνών που δείχνουν αντίθετα αποτελέσματα ή απλά άλλα αποτελέσματα από τα κοινώς αποδεχτά και απλά δεν δημοσιεύονται ποτέ...ο λόγος;..ο καθένας ας σκεφτεί ότι θέλει...

Φιλικά

Έλλη (ειδικευθείσα στον αυτισμό)

Anonymous said...

Διαβάσα όλη την ανάρτηση και τα σχόλια και δε θέλω να σταθώ σε τίποτε άλλο, παρά στο ότι με λυπεί ιδιαιτέρως που άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν ως ειδικοί, ενοχλούνται με τόσο εμφανή τρόπο μόλις κάποιος τους θίξει και χρησιμοποιούν τόσο εύκολα το ποιοί είναι και τι έχουν κάνει ώστε να δείξουν το κύρος τους, ενώ στο τέλος αναιρούν και το εαν κάποιος είναι ή όχι αυτιστικός μέσω μια σελίδας...ίσως όλοι όσοι σπεύδουμε να βάλουμε την ταμπέλα του ειδικού στον εαυτό μας μόλις πάρουμε ενα πτυχίο ή και δύο ή και τρια, θα ήταν καλύτερο να μάθουμε κάτι πολύ σημαντικό...να ακούμε ουσιαστικά και αληθινά αυτό που έχει ανάγκη κάποιος να εκφράσει. Ίσως είναι η ικανότητα της ενσυναίσθησης και της δημιουργίας καθρεφτίσματος που θίγεται εδώ -ανεξάρτητα από διάφορα άλλα- δυο πράγματα που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν περισσότερο σαν αλήθεια για να θεωρηθούμε "ειδικοί" και να σταθούμε σε αυτά κι όχι στην επικύρωση ή όχι του κύρους μας ως ειδικοί και στις αξιόλογες ή μη μεθόδους.