Το Πάσχα - Η Δυσθυμία της Ζωής!

Μιά αρχή.
Μιά ακόμη δοκιμασία της ζωής να αναγεννηθεί, μετά τον "θάνατο" του χειμώνα.

Η πάλη της ύπαρξης με την ανυπαρξία. Όροι θεωριτικοί, διότι τα δύο αυτά δεν είναι πραγματικά δύο, είναι ένα. Ένας κύκλος, ένα νόμισμα, που όμως έχει δύο διαστάσεις, την Γιν και την Γιανγκ, όπως ακριβώς τα συμβολίζουν όλα τα αντίθετα, που είναι όμως το ένα απο τα δύο, που αποτελούν την ολότητα.
Αυτά τα δύο είναι ευλογημένα αλλά και καταδικασμένα, να θέλουν τόσο πολύ το ένα το άλλο, που αυτό το θέλω που ονόμασαν Αγάπη, είναι και η αδυναμία τους που τα καταδικάζει να ζουν με τον άλλον που ξέρει τα πιο βαθία σου μυστικά, που ξέρει και όλες τις αδυναμίες. Και αυτον που τις ξέρει όλες, τον φοβάσαι.

Πολύ διχασμένο συναίσθημα αυτό της δυσθυμίας!

Και όμως το γιορτάζουμε κάθε τέτοια εποχή, την Άνοιξη, την εποχή που όλα τα ζώα αρχίζουν και γενουν, ή μάλλον παράγουν διότι τα έχουμε μαντρώσει τα πιό πολλά. Όταν τα αρνάκια και τα κατσικάκια μας λένε για τα καλά πως ήρθε η άνοιξη. Τα καημένα δεν ξέρουν πως θα πληρώσουν με την ζωή τους αυτή τους την τόλμη.

Έμεις γοιρτάζουμε την νίκη του Φωτός, την Ανάσταση με γλέντια και κρασιά, με μπόλικο σουβλιστό αρνί και κοκορετσάκι! Και ούτε που καταλάβαμε το φονικό που είχε γίνει, πόσο αίμα είχε χυθεί.

Τόσο απρόσεχτοι έχουμε γίνει με ότι δεν μας αφορά προσωπικά, και δεν βλέπουμε πιά τίποτα απο ότι γίνεται γύρω μας. Η βία στα σχολεία είναι σε επίπεδα επιδημίας, εδώ στην Ελλάδα στα σίγουρα και οι δάσκλοι και καθηγητέ θεωρούν ότι δεν τους αφορά, διότι ξέρουν πολύ καλά ότι άμα βάλουν όρια, η βία και ο εκφοβισμός θα γυρίσει και εναντίον τους, απλά σιωπούν. Τι άλλο να κάνουν θα μου πείτε. Δεν είναι ΕΥΓΕΝΙΚΟ να πάνε να ανακατευθούν στο νοικοκυριό του άλλου και να του πουν πως να μεγαλωσει τα παιδιά του;

Όχι βέβαια αυτό δεν είναι ευγενικό, αλλά ούτε είναι ευγενικό, όταν μετά στο σχολείο τα παιδια αυτά πάνε και δείρουν έναν δάσκαλο, γιατί έχουν γίνει παντοδύναμα αφού έχουν δείρει όλα τα άλλα παιδιά, και του σπάνε τα γόνατα, επειδή τους έκανε παρατείρηση στο διάλειμμα που δέρνανε ένα μικρότερο παιδί Ασπεργκεράκι!!!

Οπότε, καλά κάνει και σιωπεί ο δάσκαλος και δεν τους κάνει παρατήρηση στο διάλειμμα διότι τα δικά του γόνατα, είναι πιο ακριβά απο την ζωή, το μέλλον, τις ικανότητες ενός 'Ασπεργκερ παιδιού, που ο εκφοβιστής θα σπάσει και θα ποδοπατήσει για πάντα...

Ναι, η ζωή αυτού του κακοποιημένου παιδιού, εκφοβισμένο απο συμμαθητή εκφοβιστή που έχει το ίδιο εκφοβιστεί ή/και κακοποιηθεί από τους γονείς του, αξίζει πιο λίγο απο δύο σπασμένα γόνατα. Σήμερα δεν έχουμε πιά ήρωες αλλά δειλούς με ανδρικά παντελόνια, που δεν διακυνδινεύουν την ζωούλα τους γιά ΚΑΝΕΝΑΝ!

Λοιπόν, για να γιορτάζουν κάποιοι, άλλοι πρέπει να πληρώνουν την γιορτή. Και την πληρώνουν οι πιό αδύναμοι της κοινωνίας, τα αρνιά που θα σφαχθούν, ή τα κατσίκια, ή τα γουρουνάκια σε άλλη γιορτή, ή τα κοτοπουλάκια σε χιλιάδες γιορτές...

Κάπου κάποιος πληρώνει τις γιορτές. Αυτό φυσικά είναι καλό για αυτούς που γιορτάζουν. Αλλά η ζωή είναι ρόδα, και κάπου τελείωνει μιά γιορτή για να μπορέσει αλλού να αρχίσει άλλη, και πάντα κάποιος άλλος πληρώνει. Μιά μέρα ο λογαριασμός φτάνει σε εσένα.

Αφες ημίν το ποτήριον τούτον

Οι αρχαίο το είχαν πει αλλιώς: Ή ταν ή επί τας! Το πόρισμα είναι το ίδιο, η υλική μορφή της η ζωή περικλύει και τον θάνατο, και άμα δεν μάθουμε να αναγνωρίζουμε ότι ο θάνατος δεν είναι αιώνιος όπως ούτε είναι η ζωή και τα δύο αυτά έχουν το μάθημά τους σαν εμπειρία και διαχήριση αυτής της εμπειρίας. Μαθήματα Ψυχής.

Είμαστε στο σούρουπο. Την ώρα που το φως αποχαιρετά την Γη, και μπαίνουμε μετά στο σκοτάδι. Μια κουρτίνα που μας τυφλώνει ολοκληροτικά, για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου, που χρειαζονται τα μάτια μας να μπορούν και βλέπουν στο σκοτάδι. Η στιγμή της ολικής αυτής τύφλωσης είναι πολύ τρομαχτική και μας γεννά το ενστινκτο της επιβίωσης. Θέλουμε να ζήσουμε τόσο πολύ, που είμαστε διατεθημένοι, να "φάμε" τα πάντα γύρω μας, για να επιβιώσουμε. Να τα εξαφανήσουμε, ώστε να κυριαρχήσουμε.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που το ζώδιο της Άνοιξης το ο κατεχει ο Κριός που κυριαρχείται απο τον πλανήτη Άρη, τον γνωστό μας θεό της Φωτιάς! Η ζωή για να κυριαρχήσει, βάζει μπροστά τον πιο καλο πολεμιστή της, που σας ενας φλογερός οδοστρωτήρας ανοίγει τον δρόμο για να περάσει η ζωή. Η εκσπερμάτωση, κυριαρχήται και αυτή απο τον πλανήτη 'Αρη και το ζώδιο του Κριού. Αυτό το ίδιο κριάρι, είναι και το κριάρι της θυσίας. Ο αμνός του θεού. Και αυτόν θυσιάζουμε κάθε Πάσχα, ξανά και ξανά ανά χιλιάδες, ανα την Ελλάδα και τον λοιπό Ελληνόφωνο πληθυσμό. Οι αμνοί του θεού, τα αρνάκια. Τα τρώμε σαν τους λύκους. Τα κατασπαράζουμε σε μιά ξέφρενη γιορτή της νίκης της ΖΩΗΣ!

Τα θυσιάζουμε. Θυσιάζουμε και γινόμαστε θυσία.

Μιά σημαντική πλευρά της ύπαρξης. Οι λεγόμενοι μάρτυρες, ήρωες, γενναίοι και τρανοί. Αυτοί είναι ένα είδος που έχει εκλήψει. Οι σημερινοί ήρωες είναι ήρωες της πολυθρόνας, πίσω απο την οθόνη του υπολογιστή τους όπου με πολλά Like και Causes υπερσπίζονται από δικαώματα νεογέννητων ιγκουάνων, μέχρι το δικαίωμα να ονομάσεις την αγελάδα σου στο Farmville, με το όνομα της μαμάς σου χωρίς την άδειά της...

Έχουμε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα, ζούμε σε έναν τεχνιτό κόσμος της φαντασίας μας που τροφωδοτήται απο τον καταναλωτισμό, που ψωφάει να μας λέει πόσο καταπληκτικοί είμαστε και πόσο μας ταιριάζει κάθε τι ακριβό, exclusive, μεγαλοαστικό, από παπούτσια μέχρι τι αυτοκίνητο οδηγάμε ή τι μάρκα αποσμητικό φοράμε.

Έχουμε χάσει κάθε μα κάθε επαφή με την πραγματικότητα και αμα δεν ξυπνήσουμε όπως πολύ καλά προσπαθεί απελπισμένα να κάνει ο κύριος με την τουτούκα αλλά ποιός τον ακούει αφού όλοι είμαστε σε κόμμα, κώμα, κόμα, ή όποιο άλλο κώμμα θέλετε διότι και η προφορική ή/και γραπτή επικοινωνία, όλο και διαβρώνεται.

Έχουμε χάσει τόσο επαφή, που έχουμε αποσυνδεθεί και από τα παιδιά μας και δεν ξέρουμε πιά τι έχουν πραγματικά ανάγκη και τους αγοράζουμε για ευκολία ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!! Απο κινητά, μέχρι ηλεκτροκίνητη λαμπάδα με τρείς Barbie κολλημένες επάνω και ροζ φορφοριζέ κορδέλες!

Αντε καλή μας Ανάσταση! Με αγάπη ή με πόνο όλοι τελικά θα ξυπνήσουμε!

Διότι βγάζουμε τα παιδιά αυτιστικά και δεν είναι. Εμείς, όλοι οι ενήλικες έχουμε γίνει βαριά, μέτρια ή ελαφρά αυτιστικοί, εγκλωβισμένοι στον κόσμο μας ο καθένας, που τα παιδιά δεν ξέρουν πιά ούτε πως, αλλά ούτε και με ποιόν να ενωθούν. Ας μην τα θυσιάσουμε και αυτά, αρκετά είναι τα χιλιάδες αρνιά...