Απορίες και προβληματισμοί...

Γεια σας κυρία Πέρλα,

Είμαι μια νεαρή φοιτήτρια και πρόσφατα μου διαγνώστηκε οτι έχω το σύνδρομο Αsperger.

Τα περισσότερα από τα ερωτηματικά μου απαντιούνται σιγά σιγά αλλά ακόμα έχω πολύ δρόμο μπροστά μου.

Απλά ένα που με απασχολεί είναι οτι ακούω ήχους που οι άλλοι δεν τους ακούν. Ο γιατρός που με παρακολουθεί μου είπε οτι είναι ένα σύμπτωμα. Εγώ ομώς αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω και βασανίζομαι γιατί είναι και ενοχλητικοί.

Επίσης άλλο ένα θέμα που με απασχολεί είναι αν θα μπορέσω να κάνω πρακτική άσκηση της κοινωνικής εργασίας. Έχω ενα πρόβλημα με την επικοινωνία και η κοινωνική λειτουργός της σχολής με απέτρεψε. Εσας ποια είναι η γνώμη σας θεωρείτε οτι πρέπει να υπάρχει αυτός ο αποκλισμός; 'Οποιο και να είναι το πρόβλημα. Μπορώ να προσπαθήσω και να γίνω καλή αλλά την στάση της δεν την κατάλαβα.

Γενικά αντιμετοπίζω προβλήματα με το κοινωνικό μου περίγυρο και ίσως να σύμβαίνει γιάτι θέλω να τραβήξω τον δικό μου δρόμο. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό. Αυτοί είναι οι προβληματισμοί μου σε σχέση και με τον εαυτό μου και με την κοινωνία που ζω.

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διαθέσατε.
---------------------------------

Γεια σου "νεαρή φοιτήτρια",

Θα σου απαντησω αναμεσα απο αυτα που μου γραφεις:

"Είμαι μια νεαρή φοιτήτρια και πρόσφατα μου διαγνώστηκε οτι έχω σύνδρομο Αsperger. Τα περισσότερα από τα ερωτηματικά μου απαντιούνται σιγά σιγά αλλά ακόμα έχω πολύ δρόμο μπροστά μου."

Δεν μου γραφεις ποσο χρονων εισαι και θα ηθελα να το ξερω. Η αληθεια ειναι οτι μια διαγνωση ειναι δικοπο μαχαιρι, και ενω απο την μια θα νοιωσεις ανακουφηση που επιτελους οπως λες πολλα απο τα ερωτιματικα σου βρησκουν απαντηση, απο την αλλη ομως ερχεται και η συνειδητοποιηση ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα είσαι ουτε ποτε θα γινεις σαν τους αλλους και οτι για σενα ο δρομος ζωης θα ειναι ενα μονοπατι μεσα απο κατσαβραχα που θα πρεπει και να το σκαψεις μονη σου, να το περπατησεις μονη σου και να βλεπεις τους αλλους να πηγαινουν ανετα και γρηγορα σε ασφαλτοστρωμενο δρομο μολις 2 μετρα απο το δικο σου μονοπατι.

Ο λεγόμενος "αυτισμός" για εναν αυτιστικό/Ασπεργκερ ειναι τροπος ζωης αρκετα μοναχικος, με πολυ αγωνα και απογοητευσεις διότι θα ερχεσαι παντα σε συγκριση και συγκρουση με τα πρεπει της βαρια νευροτυπικης κοινωνιας που εχει πολλες εμμονες και στερεοτυπιες, αλλα και μια παραλογη λογικη που θα σε τρελλαινει.

"Απλά ένα που με απασχολεί είναι οτι ακούω ήχους που οι άλλοι δεν τους ακούν. Η γιατρός που με παρακολουθεί μου είπε οτι είναι ένα σύμπτωμα. Εγώ ομώς αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω και βασανίζομαι γιατί είναι και ενοχλητικοί."

Ακουμε οσο καλα ακουνε και τα σκυλια οχι επειδη εχουμε περισσοτερο οξυμενη ακοη ή εχουμε καλυτερα αυτια, οχι τιποτα απο τα δυο αυτα. Απλα ο δικος μας εγκεφαλος εχει την ικανοτητα να καταγραφει ΟΛΑ οσα ακουει ενω ο εγκεφαλος των μη-αυτιστικων (νευροτυπικων) δεν εχει αυτη την δυνατοτητα διοτι φιλτραρει οσα ακουει και αδιαφορει για τους ηχους που δεν υποβοηθουν ή υποστηριζουν την κοινωνικη αναγκη του ατομου. Ειναι δηλαδη σαν ο εγκεφαλος μας να καταγραφει τα παντα χωρις να τα φιλτραρει και γιαυτο πολλες φορες υπεργεμιζει και τοτε ειναι σαν να εχει "μπουκωσει" και τοτε κατεβαζει ρολα και δεν μπορει να αφωμοιωσει αλλες πληροφοριες.

Μπορω να σου πω οτι και εγω εχω μεγαλο θεμα με τους ηχους και εχω φροντισει ωστε να κανω τουλαχιστον την κρεββατοκαμαρα μου εκει δηλαδη που κοιμαμαι να ειναι οσο πιο ηχομονωμενη οσο γινεται. Αμα ειμαι σε αλλον χωρο, εχω παντα μαζι μου ωτοασπιδες που οσο αστειο και αν ακουγεται ειναι μια ευκολη και απλη λυση για την τρελλαθω!

"Επίσης άλλο ένα θέμα που με απασχολεί είναι αν θα μπορέσω να κάνω πρακτική άσκηση της κοινωνικής εργασίας. Έχω ενα πρόβλημα με την επικοινωνία και η κοινωνική λειτουργός της σχολής με απέτρεψε. Εσας ποια είναι η γνώμη σας θεωρείτε οτι πρέπει να υπάρχει αυτός ο αποκλισμός? 'οποιο και να είναι το πρόβλημα. Μπορώ να προσπαθήσω και να γίνω καλή αλλά την στάση της δεν την κατάλαβα."

Δυστυχως αυτη η σταση της ειναι ακρως ρατσιστικη και φυσικα βασιζεται σε τεμπελια και "ευκολια" κυριως δικη της διοτι θα μπορουσε να κατσει και να ψαξει μαζι σου τροπο ωστε να μπορεσεις να κανεις την πρακτικη σου εξασκηση χωρις να νοιωθεις μειωνεκτικα αλλα δυστυχως πολλοι νευροτυπικοι ανθρωποι αναζητανε την ευκολια αντι να κανουν ενα βημα πιο περα απο την βολη τους για να βοηθησουν καποιον αλλο συνανθρωπο τους.
Αλλωστε θα μπορουσες πολυ ευκολα να κανεις πρακτικη καπου που θα σε εφερνε σε απφη με αλλους αυτιστικους/Ασπεργκερ ετσι ωστε οποια δυσκολια στην επικοινωνια και αν εχεις να μην ειναι εμποδιο και το αστειο ειναι οτι ουσιαστικα δεν εχεις δυσκολια εσυ αλλα η δυσκολια δημιουρηται μεσα απο την προσπαθεια σου να επικοινωνησεις με αλλους που απλα σκεφτονται διαφορετικα απο εσενα, που εχουν αλλου ειδους αναγκες (λογω της διαφορετικης τους λειτουργιας του εγκεφαλου) και που ολη τους η επικοινωνια επικεντρωνεται στη κοινωνικη τους αναγκη και στην καλυψη της συναισθηματικης τους αναγκης!

Εγω πολλες φορες εχω απιβδησει απο αυτη τους την κακη επικοινωνιακη ικανοτητα και τους εχω πει απο μεσα μου "βλακες" ακριβως διοτι θεωρουν οτι ολοι ειναι ιδιοι με αυτους ή το ιδιο τεμπελιδες που ψαχνουν την ευκολη λυση.
Ενω εμεις οι αυτιστικοι εχουμε μια διπλη εμπειρια, της δικης μας πραγματικοτητα αλλα αναγκαστικα και της δικης τους, εκεινοι εχουν επαναπαυτει στην δικη τους και μονο πραγματικοτητας πιστευοντας οτι αυτη ειναι και μοναδικη που υπαρχει και οτι ολοι οι ανθρωποι βιωνουν αυτη την μια τους πραγματικοτητα!

"Γενικά αντιμετοπίζω προβλήματα με το κοινωνικό μου περίγυρο και ίσως να σύμβαίνει γιάτι θέλω να τραβήξω τον δικό μου δρόμο.Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό."

Αυτο συμβαινει οπως σου εξηγησα διοτι εσυ βλεπεις και τις δυο πλευρες του νομισματως της ζωης και της πραγματικοτητας ενω οι αλλοι γυρο σου βλεπουν μονο την μια πλευρα, την δικη τους.
Ουσιαστικα εκεινοι ειναι οι αυτιστικοι, οι εγωπαθεις και εγωκεντρικοι και οταν εμεις φερομαστε σαν και αυτους με την ιδια εγωπαθεια και εγωισμο για τους δειξουμε με την συμπεριφορα μας τι γευση εχει ο αυτισμος τους, μας βγαζουν εμας σκαρτους αντι να κοιταξουν την δικη τους καμπουρα!!!

Ναι, γιαυτο σου ειπα οτι το μονοπατι της ζωης μας ειναι μοναχικο και δυσκολο διοτι σε καθε βημα ερχομαστε αντιμετωποι κυριως με την βλακεια και τον εγωισμο και τον ακρως αυτισμο των αλλων γυρο μας οποτε το μονο που μας απομενει ειναι να τραβαμε μονοι μας τον δρομο μας...

"Αυτοί είναι οι προβληματισμοί μου σε σχέση και με τον εαυτό μου και με την κοινωνία που ζω. Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διαθέσατε."

Ξερω οτι μενεις μακρια αλλα αμα τα καταφερεις ελα σε καποια απο τις συνανατησεις που κανουμε για νεους και ενηλικες (απο 18 και ανω μεχρι 40+), ωστε να βρεθεις και εσυ εστω και μια φορα αναμεσα σε αλλους που σκεφτονται οπως και εσυ, επικοινωνουν οπως και εσυ και δεν εχουν θεμα κοινωνικοποιησης διοτι οταν αυτα τα δυο (σκεψη και επικοινωνια) συμβαδιζουν, οι κοινωνηκοποιηση γινεται πιο ευκολη.

Αυτα απο εμενα και ελπιζω να σε βοηθησουν αυτα που σου γραφω.
Περλα

-------------------------------------------------------

Γεια σας Πέρλα Μεσσίνα,

Θέλω να σας ευχαριστήσω για το μηνυμά σας ήταν πολύ κατατοπιστικό.

Είμαι 19 χρονών. Η αλήθεια είναι οτι αυτά που λέτε είναι πολύ σώστα πράγματα και είναι και όπως έχουν τα πράγματα.Όταν έγινε η διάγνωση μου κόπηκαν τα πόδια. Δεν ήξερα τι να κάνω. Είχα πάθει σοκ γιάτι είχα περάσει πανελλήνιες κανονικά και τώρα αντιμετοπίζω δυσκολίες και μαθησιακές και στην κοινωνική αλληλεπίδραση αλλά όπως είπατε δεν φταίω μονό εγώ για το δεύτερο. Είναι λίγο άδικο να δυσκολεύομαι τόσο πολύ σε όλα τα επίπεδα ενώ άλλοι να ευκολύνονται! Αλλά έτσι κι αλιώς συνήθησα κι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου.

Για τους ήχους δεν μπορώ να πω κουβέντα. Μέχρι και φάρμακα παίρνω. Πιστεύω πως για τον αυτισμό δεν πρέπει να παίρνουμε φάρμακα, εκτός από άλλες περιπτώσεις. Το σπίτι που σπουδάζω είναι σε φοιτητική πολυκατοικία και γίνεται πολύ φασαρία όλες τις ώρες. Έτσι κι εγώ είμαι με ωτοασπίδες ή ακούω μουσική. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ Ο ΘΟΡΥΒΟΣ.Οι υπόλοιποι με αποκαλούν τρελή.

Για την πρακτική άσκηση υπάρχει ένα πλαίσιο του χρόνου που μπορώ να πάω. Είναι άτομα με ειδικές ανάγκες. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο αρνητική η στάση της. Δεν πειράζει θα της το προτείνω εγώ. Νιώθω οτι με τα ατομα με ειδικές ανάγκες μπορώ να επικοινωνίσω καλύτερα. Έχω κι όλας ξαδέρφια. Δεν ξέρω αυτά τα άτομα τα καταλάβαινα πάντα καλύτερα. Την κοινωνία μας δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω. Αυτά είχα να πω. Θα προσπαθήσω να έρθω. Για να έρθω θα πρέπει να γραφτώ στο σύλλογο; Θα προσπαθήσω και αυτό να το κάνω. Δεν με πειράζει να αναρτήσετε αυτή την συζήτηση!

---------------------------------------------

Αχ καλο μου κοριτσι μενεις σε φοιτιτικη πολυκατοικια και δεν εχεις ακομη τρελλαθει;;; Αχ καλη μου ζεις σε ηχιτικη κολαση... δεν ειναι μονο η ευαισθησια σου αλλα ζεις και σε ενα ΑΚΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΠΕΡΙΒΑΛΟΝ ΗΧΙΤΙΚΑ!

Θεε και κυριε και καταφερνεις και μπορεις και διαβαζεις; Δεν εχεις την δυνατοτητα να ζησεις καπου αλλου εστω και σε ενα δωματιο που θα νοικιασεις σε καποια ισως μικρη οικογενεια ή με καποια αλλα ατομα ισως πιο ησυχα και οργανωμενα...
καλα εγω κοντεβα να τρελλαθω που απλα κουνουσε ο αερας την τεντα του γειτονα απο τον πανω οροφο που κουδουνουσαν τα σιδερα το βραδυ και δεν κοιμηθηκα 2 νυχτες και οταν γυρισε σαν τρελη τον εβαλα να την δεσει ωστε να μη κουδουναει .... και εσυ ζεις με συνεχη ασταματητη θορυβο; Δωσε μου και ενα τηλεφωνο σου, θελω πολυ να σου μιλησω!

Περλα