Μια μέρα είπε ΤΟ ΘΕΪΚΟ στον Αβραάμ, θελω να μου δείξεις την αγάπη σου, άλλωστε εγώ σε έπλασα, είσαι πλάσμα μου με μέρος δικό μου μέσα σου, διότι σου έδωσα το Φως μου για ψυχή να σε φωτίζει οσο βαδίζεις την κοιλάδα του Θανάτου.
Είναι η Μάνα αλλα και ο Πατερας σου, Ο ΘΕΪΚΟΣ γονιός σου. Χωρίς ένα γένος αλλά και με τα δύο μαζί. Δεν είμαι ο Θεός, ούτε η Θεά. Είμαι ΤΟ ΘΕΪΚΟ διότι είμαι και τα δύο ενωμένα. Είμαι το Γίν και Γιάνγκ μαζί.
ΤΟ ΘΕΪΚΟ ζήτησε απο τον Αβραάμ να του δείξει ότι τον αγαπά. Του ζήτησε να κάνει μια υπέρτατη θυσία. Να θυσιάσει το ίδιο του το παιδί.
"Εγώ στο έδωσα" του λέει και "Εγώ μπορώ και να στο πάρω"
"Αλλά, δεν θελω να στο παρω, .... Θελω να μου το ΔΩΣΕΙΣ ηθελημένα, να μου το δώσεις απο μόνος σου πίσω. Να το θυσιάσεις σε εμένα."
Με όλο τον πόνο της απόφασης αυτής, ο Αβραάμ είδε πως δεν είχε εκλογή.
ΤΟ ΘΕΪΚΟ, μπορούσε πράγματι να του πάρει τον μοναχογυιό του ανά πάσα στιγμή. Κανείς δεν εξουσιάζει τον θάνατο. Αλλά ο Αβραάμ είχε μια εκλογή, έστω και αν δεν έμοιαζε για εκλογή.
Μπορούσε να διαλέξει να το χάσει το παιδί του, ή να το προσφέρει απο μόνος του.
Το χάσημο και η προσφορά είχε άλλωστε το ίδιο αποτέλεσμα. Το παιδί του δεν θα ήταν πιά μαζί του. Αλλα τι θα έκανε; Θα το 'εχανε ή θα το έδινε ηθελημένα;
Ο Αβραάμ το έδωσε. Ξέρετε γιατί; Διότι το λάτρευε. Διότι σκέφτηκε "που αλλού θα είναι το παιδι μου πιό ασφαλές απο την αγκαλιά ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ που γΈννησε και εμένα τον ίδιο;"
Αλλα θυμήθικε όμως, ότι ΤΟ ΘΕΪΚΟ ήταν που τον είχε διώξει απο τον παράδεισο. 'Αρα, ΤΟ ΘΕΪΚΟ δεν ηταν πάντα ή μόνο προστασία, ήταν και έξοση!
'Ηταν καλό ΤΟ ΘΕΪΚΟ ή κακό; Ηταν η θυσία κάτι καλό ή κακό; Ο Αβραάμ δεν μπορούσε να ξέρει. Ποτέ πριν στα 100 και χρόνια ζωής του δεν είχε βρεθεί μπροστά σε μιά τέτοια απόφαση.
Τι ήταν πραγματικά αυτή η θυσία; 'Ηταν ένας φόβος του Αβραάμ. Νόμιζε ότι ό,τι και να κάνει, θα έχανε το παιδί του. Ηθελημένα ή όχι.
Το έχασε όμως;
Δεν το έχασε αλλά κέρδισε και ένα κριάρι!
"Πρέπει να ηρεμίσω, να χαλαρώσω, γιατί το παιδί εισπράτει αυτή μου την απογοήτευση και τον πληγώνω καθημερινά άθελά μου και ναι να ψάξω να του δώσω την βοήθεια που χρειάζεται για να εκφραστεί, με όποιο τρόπο μπορεί εκείνος και οχι με τον τρόπο που εγώ περιμένω και θέλω να μου μιλήσει."
Λοιπον, μαμά μου καλή, με αυτή την σκέψη σου, έκανες ένα τεράστιο βήμα μπροστά. Κατ΄αρχάς, το ότι δέχθηκες να "θυσιάσεις" την εικόνα του "παιδιού σου", του "παιδιού σου" που ήταν το παιδί που έβλεπες τόσο καιρό σαν δικό σου, ένα παιδί που έπρεπε να αρθρώσει λέξεις για να σου "μιλήσει".
Διάλεξες να δώσεις, να θυσιάσεις, να αφήσεις να πεθάνει αυτή η λανθασμένη εικόνα του "παιδιού σου". Και σαν δώρο, μπορείς όχι μόνο να κρατήσεις το παιδί σου, αλλά θα έχεις και κάτι παραπάνω, το "κριάρι". Το ΘΕΪΚΟ δώρο, που θα στο δώσει το ίδιο το παιδί σου.
Διότι άμα του ζητάς κάτι και επιμένεις να στο δώσει, του κλέβεις, του αφαιρείς την ελευθερία αλλά και την πιθανότητα να διαλέξει, και ... να στο δώσει απο μόνος του!!!
'Αφησε το παιδί σου να σου κάνει δώρο αυτό που τόσο πολύ θες.
Σταμάτα να του ζητάς. Αντί αυτού άνοιξε έναν άλλο δρόμο επικοινωνίας. Αμα δεί το παιδί ότι μπορεί να σε εμπιστευτεί, όπως είχε δει ο Αβραάμ απο τον δικό του γονέα ΤΟ ΘΕΪΚΟ, το παιδί σου θα σου το δείξει απο μόνος του την εμπιστοσύνη που σου έχει με το νασπυ δώσει κάτι που έχει δικό του.
Χτήσε πάνω στα βήματα που σου δίνει. Γίνε εσύ μεν ο αρχηγός, αλλά δέξου και παραδέξου ότι εσύ δεν ξέρεις τον δρόμο. Το δρόμο τον ξέρει το παιδί σου και άμα του το επιτρέψεις, θα σου τον δείξει αυτό τον δρομο που περνά μέσα απο το "κέλυφος" του Αυτισμού (ή καλύτερα αυτό που βλέπεις ΕΣΥ σαν κέλυφος του Αυτισμού ενώ δεν είναι) και φτάνει ως την ψυχή του παιδιού σου.
Για να δω αν έχεις κατανοήσει αυτά που σου λέω, θα σε ρωτήσω να λύσης ένα γρύφο.
Ενας γονέας και ενα παιδί βαδίζουν μαζί. Ο δρόμος είναι πολύ στενός και δεξιά και αριστερά εχει ένα πολύ βαθύ χαντάκι που μαζεύει το νερό της βροχής. 'Εβρεξε και είναι γεμάτο και επικύνδινο.
Ο γονέας και το παιδί βαδίζουν στον δρόμο μαζί. Ο γονέας ειναι ο αρχηγός, αλλά δεν ξέρει που πάει, ο δρόμος έχει τόσα πολλά παρακλάδια που μπορείς ευκολα να χαθεις και δεν μπορεις να γυρίσεις πίσω. Χρειάζετε το παιδί να του δείχνει πιό δρόμο να πέρνεις. Σαν αρχηγός πρέπει να είσαι μπροστά από το παιδί, αλλά άμα είσαι μπροστά από το παιδί, το παιδί δεν βλέπει τον δρόμο που έρχεται ώστε να σου λέει σωστά πιό να διαλέξεις. Από την άλλη, άμα βάλεις το παιδί μπροστά γίνετε αυτόματα ΕΚΕΙΝΟ ο αρχηγός και εσύ του είσαι άχρηστος, μιά και θα είναι το ίδιο αρχηγός, αλλά και αρχηγός που ξέρει τον δρόμο!!!!
Πως πρέπει να βαδίσουν οι δύο ώστε να είναι όλα όπως πρέπει; Να βλέπει το παιδί τον δρόμο, να είναι ο γονέας ο αρχηγός, αλλά και να μην πέσει κανείς στο χαντάκι;
Σταματήστε εδώ για λίγο και σκεφτήτε την απάντησή σας. Ποιός θα πάει μπροστά ο γονέας ή το παιδί, και ποιός θα ακολουθεί;
'Αμα πάει μπροστά το παιδί γίνετε αυτόματα εκείνο αρχηγός και εσείς ένα άχρηστο "παιδί". 'Αμα πάει ο γονέας μπροστά θα χαθούν στα σύγουρα, διότι δεν βλέπει που να πάει αλλά βλέπει χιλιάδες παρακλαδόσεις του δρόμου και δεν ξέρει που οδηγούν. Πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;
Βρήκατε την λύση;
Θα πάρει ο γονέας το παιδί στην ΑΓΚΑΛΙΑ του!!!
Θα είναι και οι δύο μπροστά χωρίς κανείς απο τους δύο ούτε να χάνει, αλλά ούτε να κινδυνεύει να πέσει στο χαντάκι. Το εξτρα δωρο (το κριάρι) είναι ότι τώρα μαζί ξέρουν και που πάνε.
Αυτο το "δώρο" της αγκαλιάς, είναι το κριάρι. Διότι με το να δώσει ΤΟ ΘΕΪΚΟ στον Αβραάμ το κριάρι δεν τον ΧΩΡΙΣΕ απο το παιδί του, του επέτρεψε να το έχει και να μπορεί να το αγκαλιάσει πολλές ακόμη μέρες!!!
Επέτρεψε στον Αβραάμ να ΕΧΕΙ και να ΚΡΑΤΗΣΕΙ = ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ!!!!
'Ομως η θυσία του Αβραάμ δεν τελειώνει εδώ! Παρόλο που νομίζουμε ότι τελείωνει, κάνουμε ένα βασικό λάθος!
Ο Αβραάμ δέχεται να κάνει την θυσία προς ΤΟ ΘΕΪΚΟ και ΤΟ ΘΕΪΚΟ του χαρίζει ενα τεράστιο κριάρι! Ανταμοιβή υπακοής θα νομίσετε.... Λάθος!!!!!
Διότι η θυσία του Αβραάμ έχει δύο πλευρές, όπως όλα, όπως και το ίδιο ΤΟ ΘΕΪΚΟ που είναι δυό πλευρές (αρσενική και θυλική, Υίν και Υάνγκ) έτσι και η θυσία έχει δυό πλευρές, μόνο που η Βίβλος έχει "ξεχάσει" να μας βοηθήσει να εννοήσουμε την άλλη πλευρά αυτής της θυσίας.
Μας δείχνει την υπακοή, τον σεβασμό προς της επίκληση ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ και την επιβράβευση αυτής της (καλής;;;) συμπεριφορας. Πολύ συμπεριφορικό και ΑΒΑ έτσι;;;
Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ΤΟ ΘΕΪΚΟ μας έχει δώσει και το δικαίωμα της εκλογής!
Πως συνδιάζονται αυτά τα δύο; Μοιάζει και αυτό σαν ένα γρύφο! 'Αμα μου λες να κάνω κάτι και το κάνω, δεν έχω εξασκήση το δικαίωμα της εκλογής που έχω, διότι αυτό το δικαίωμα υπαγορεύει, ότι μπορώ και έχω την εκλογή να αρνηθώ να κάνω αυτό που μου ζητάς! Είναι δικαιωμά μου και το να αρνηθώ, όπως είναι και το να δεχθώ να το κάνω!
Γιατί η μία εκλογή επιβραβεύεται και η άλλη όχι; ΤΟ ΘΕΪΚΟ μου έδωσε εμένα το δικαίωμα να διαλέξω. Αν είνει οι δύο εκλογές ισάξιες και εξίσου καλές, ή εξίσου κακές, η λογική λέει ότι θα έπρεπε ΤΟ ΘΕΪΚΟ να επιβραβεύσει τον Αβραάμ και όταν του αρνιόταν να του θυσιάσει το παιδί του.
'Αλλωστε πουθενά δεν γράφει η Βίβλος ότι ΤΟ ΘΕΪΚΟ του είπε "'Αμα δεν το θυσιάσεις, θα στο πάρω με το έτσι θέλω, μιά και εγώ στο έδωσα."
Αυτό που ζήτησε ΤΟ ΘΕΪΚΟ απο τον Αβραάμ ήταν μια εικονική αναπαράσταση της άγαπης που είχε ο Αβραάμ προς ΤΟ ΘΕΪΚΟ! (πολυ αυτιστικό αυτό, να του ζητήσει να κάνει την αγάπη εικόνα = θυσία!!!)
Του είπε "Εγώ στο έδωσα, Εγώ μπορω και να στο πάρω". Αλλα, δεν είπε "θέλω να στο πάρω", είπε "Θέλω να μου το ΔΩΣΕΙΣ". Και δεν είπε καν "Αμα δεν το θυσιάσεις, θα στο πάρω με το έτσι θέλω!"
Αυτή την διαδικασία σκέψης, ότι θα το χάσει το παιδί του ούτως ή άλλοως, την έκανε ο ίδιος ο Αβραάμ, με την λογική του πατέρα. Το αστείο και παράξενο σε όλη αυτή την ιστορία είναι, ότι η Βίβλος δεν αναφέρει την άποψη της μάνας. Τι είπε και τι έκανε η μάνα όταν ο άνδρας της της λέει νωρίς το πρωί, "Ξέρεις, πάω να θυσιάσω τον μικρό, και επιστρέφω!"
'Ετσι έχουμε δύο απόψεις.
Την άποψη ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ που ζητά μιά θυσία και δίνει ένα δικαίωμα εκλογής, και την άποψη του ανθρώπου, που ξέρει ότι ο ίδιος δεν ειναι παντοδύναμος σαν ΤΟ ΘΕΪΚΟ και νομίζει ότι 'Ο,ΤΙ και να διαλέξει (να θυσιάσει ή όχι) το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο μιά και θα χάσει το παιδί του ούτως ή άλλως!
Κάπως έτσι σκέφτονται και πολλοί γονείς. Αφού μου έχει "απαγάγει" ο Αυτισμός το παιδί μου, και δεν το έχω, μπορώ τώρα να το θυσιάσω και εγώ στην κοινωνία, στην επιστήμη, να τους το "δώσω" ηθελιμένα, μπας και μου το ανταλλάξουν με κάτι άλλο, έστω ένα τεράστιο κριάρι που θα μου δείνει κάποιο οικονομικό ώφελος!!!
'Ελα όμως που ΤΟ ΘΕΪΚΟ είναι και αυτιστικό και έχει το αίσθημα της απόλυτης ισότητας και απόλυτης δικαιωσύνης και όταν έκανε τον άνθρωπο τον έκανε όσο παντοδύναμο είναι και ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΘΕΪΚΟ!!!
'Ετσι όταν ΤΟ ΘΕΪΚΟ δίνει το δικαίωμα της εκλογής επιβραβεύει ό,τι και να διαλέξεις διότι έτσι δείχνεις ότι έχεις δεχθεί την ελευθερία αλλά και την ευθύνη της εκλογής σου.
Σε επιβραβεύει με ότι εκλογή κάνεις εδώ πάνω στη Γη. 'Αμα κλέψεις, και καταφέρεις να ξεφύγης δεν σου ρίχνει κεραυνό. Αμα σκοτώσεις και δεν σε πιάσουν δεν σου σκοτώνει ό,τι αγαπάς.
Αυτή ειναι η απόλυτη δικαιωσύνη, που σαν απόλυτος δίκαιος δικαστής ΤΟ ΘΕΪΚΟ σου έδωσε το δικαίωμα μιάς εκλογής μεταξύ δύο πραγμάτων!
'Οταν εξασκείς το δικαίωμα αυτό δεν σε τιμωρεί στην Γη. Αλλά επειδή φέρεις την ευθύνη της εκλογής σου, η ίδια η ζωή σου αλλάζει με κάθε εκλογή που κάνεις και έτσι διαλέγεις, μέσα απο τις εκλογές σου τον δρόμο που σε φέρνει να ζεις σε ενα παράδεισο ή σε μια κόλαση.
'Αμα κλέβεις και σκοτώνεις, άμα λες ψέματα ή κάωεις κακό το ξέρεις. 'Οτι έχεις κάνει το ξέρεις και το κουβαλάς μέσα σου. 'Οσο πιο πολλά κουβαλάς τόσο πιο βαριά είναι η ψυχή σου. 'Οσο πιο βαριά είναι, τόσο πιο δύσκολα περπατά πάνω στη Γη (γι' αυτό και χρειάζετε ακριβά οχήματα ίσως...) 'Οσο πιο δύσκολα περπατά, τόσο η Γη γίνετε κόλαση διότι άμα κάτι δεν κινηθεί, δεν "βαδίσει", τεματώνει και βρωμά! Εξ' ου και το παν ρέει! 'Αμα τελματώσεις θα είσαι αιώνια σε μια κόλαση και θα υποφέρεις απο το βάρος όσων κουβαλάς μέσα στη ψυχή σου.
Ο σωματικός πόνος δεν μετράται καν με τον πόνο της ψυχής!!!
Το σώμα έχει την ανδρεναλίνη που είναι ενα φυσικό ανασταλτικό του φυσικού πόνου διότι μαζί με την τεστοστερόνη, ελευθερώνει και ενδορφίνες μέσα στο σώμα. Το κάνει αυτό διότι 'αμα είναι να παλέψουμε να σωθούμε, και τραυματιστούμε να μην νοιώσουμε πολύ πόνο και έτσι να μπορούμε να συνεχίσουμε την μάχη της επιβίωσης. 'Οσο πιο πολλή ανδρεναλίνη παράγει το σώμα τόσο και πιό λιγώτερο πόνο θα νοιώσουμε.
Η ψυχή όμως δεν έχει τέτοιο ανασταλτικό πόνου. Η ψυχή ειναι γυμνή, άυλη, δεν εκρίνει ορμόνες και τα σχετικά. Η μόνη προστασία της ψυχής ειναι η Αλήθεια, και η Αγάπη. Η Αγάπη ειναι η ασπίδα που περιβάλει την ψυχή σαν μια ΑΓΚΑΛΙΑ, και η Αληθεια που είναι κοφτερή σαν μαχαίρι είναι το σπαθί, η πύρινη ρομφαία που κρατάν οι Αρχάγγελοι!
Ας γυρίσουμε στον Αβραάμ. Χωρίς της έγκριση της γυναίκας του (που άλλωστε κύησε και γέννησε το παιδί του), χωρίς καν να την καλέσει να είναι μαζί του, στο πλάι του την στιγμή αυτή την τόσο βασική, ο Αβραάμ πάει να θυσιάσει το μοναχοπαίδι του, που περίμενε κάπου ένα αιώνα να αποκτήσει μια και η Σάρα όταν έμεινε έγκυος ήταν κάπου 100 χρονών...
Ο Αβραάμ είχε κάνει την εκλογή του. Να δώσει το παιδί του στον τον Γονέα του και να ολοκληρώσει, κλείση τον συμβολικό κύκλο της ζωής. Ο γονέας ΤΟ ΘΕΪΚΟ, του λεει ευχαριστώ, παρε τώρα και ένα τεράστιο κριάρι και του το στέλνει αυτόματα.
Η Βίβλος μας λέει οτι ο Αβραάμ θυσίασε το κριάρι και όλοι ζήσαμε καλά.
'Οχι αγαπητοί μου φίλοι. Η Βίβλος δεν λέει ΜΟΝΟ αυτό. Διάβαστε προσεχτικά!
Λέει ότι αφού εμφανίστηκε το τεράστιο κριάρι, εμφανίστηκε και ο 'Αγγελος του Θανάτου με την πύρινη ρομφαία του!
Δηλαδή, ο Αβραάμ για ΑΚΟΜΗ μια φορά είχε μιά εκλογή να κάνει. 'Αλλωστε ήταν ο ίδιος και όλη η οικογένειά του βοσκοί, νομάδες, είχαν πρόβατα και γίδια που τους έδειναν τροφή, μαλλί να φτιάχνουν ρούχα και αντίσκοινα με αυτό, κρέας για τις γιορτές, κόκκαλα για όπλα, και πολλά ακόμη. Το πρόβατο όπως και η αγελάδα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν απο τον άνθρωπο μέχρι το τελευταίο τους μόριο.
Ο Αβραάμ έπρεπε λοιπόν και πάλι να διαλέξει μεταξύ δυο πιθανοτήτων. Ποιόν θα έδινε στον 'Αγγελο του Θανάτου; Το παιδί του που ήταν σάρκα και αίμα του, ή το τεράστιο κριάρι που ήταν ο υλικός πλούτος;
Θα μπορούσε να αρπάξει το κριάρι στην αγκαλιά του και να πει στο παιδί "έλα" με αποτέλεσμα να το χάσει το παιδί μιά και μόνο που ήταν θα το έρπαζε εύκολα ο Αγγελος που κατέβαινε. (Αλλά ηταν αόρατος στον Αβραάμ! 'Αλλη μιά λεπτομέρια που δεν την ξεκαθαρίζει η Βίβλος, διοτι αμα τις έλεγε καθαρά, η όλη εικόνα της θυσίας θα είχε αλλάξει πάρα πολυ!)
Ο Αβραάμ έδειξε όμως ότι ήταν παντοδύναμος, διότι κατάφερε να είναι στην παρουσία του Αγγέλου του Θανάτου, αλλά και να γυρίσει και ο ίδιος και το παιδί του σπίτι ζωντανοί! (Πρός μεγάλης ανακούφισης της μαμάς που στο μεταξύ τραβούσε εν το μεταξύ τα μαλλιά της απο την απελπισία...)
Αυτό, το πόσο παντοδύναμος είναι ο άνθρωπος, έχει ξεχάσει να μας το ξεκαθαρίσει η Βίβλος. Μας λέει ότι είμαστε φτιαγμένοι "κατ' εικόνα και ομοίωση ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ" αλλά δεν καθορίζει πιά είναι αυτή η "ομοίωση"... Αν ΤΟ ΘΕΪΚΟ ειναι παντοδύναμο, έτσι είναι και ο άνθρωπος αλλά το έχουμε ξεχάσει, έχουμε ξεχάσει την παντοδυναμία της ψυχής μας, και φυσικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να μας το θυμίσει.
Γιατί δεν μας το θυμίζει κανείς; Διότι άμα έχουμε ξεχάσει την παντοδυναμία της ψυχής μας, διότι σαν μέρος που είναι ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ ειναι αθάνατη όπως και ΤΟ ΘΕΪΚΟ, και μπορεί και κάνει θαύματα όπως και ΤΟ ΘΕΪΚΟ, και μπορεί και αλλάζει την ενέργεια του σύμπαντος όπως και ΤΟ ΘΕΪΚΟ, άμα τα έχουμε ξεχάσει όλα αυτά, ... γινόμαστε αδύναμοι. Ένα υλικό σώμα που μπορεί η πυρινη ρομφαία να δρέψει.
Και ένας αδύναμος μπορεί εύκολα να διαχειριστεί από έναν άλλο σαν να είναι μαριονέττα, να φτάσει να "πουλήσει" την ψυχή του σε όποιον του δώσει προστασία, του δώσει εύκολη επιβίωση, του δώσει άνεση, και το πιό σημαντικό... του δώσει υγεία και "αιώνια" ζωή (κάτι σαν την αιώνια νεότητα και ζωή της επιδερμίδας σας άμα αγοράσετε το τάδε καλυντικό).
Αυτό το ψεύτικο όνειρο μας πουλά η μη-αυτιστική (νευροτυπική) κοινωνία στην οποία θέλετε τόσο εύκολα να εντάξετε τα παιδιά σας. Μιά κοινωνια που έχει γίνει "Θεός" αλλά δεν είναι ΤΟ ΘΕΪΚΟ, και σας ζητά να θυσιάσετε τα παιδιά σας σε αυτή όπως ο Αβραάμ.
Θα το κάνετε όμως;
Ειναι η κοινωνία παντοδύναμη ή είσαστε εσείς οι παντοδύναμοι εφ' όσον έχετε μέσα σας στην ψυχή σας τα δύο που σας κάνανουν παντοδύναμους: την Αλήθεια και την Αγάπη;
ΤΟ ΘΕΪΚΟ έδωσε το δικαίωμα της εκλογής, και το βάρος της ευθύνης της εκλογής. Ό,τι και να διαλέξεις ΤΟ ΘΕΪΚΟ θα σου επιτρέψει να το φέρεις εις πέρας, καλό ή κακό, σωστό ή άδικο, όλα είναι ΙΣΑ, όπως οι δυό πλευρές σε ένα νόμισμα ειναι ίσες. (Είναι ίσες αλλά δεν είναι ΙΔΙΕΣ!)
Αυτή είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που μας έδωσε ΤΟ ΘΕΪΚΟ.
Η απόλυτη ελευθερία που έδωσε στην ψυχή μας είναι να έχει το δικαίωμα της εκλογής, όποια και άν είναι αυτή η εκλογή!!!!!!!!
Περλα
Είναι η Μάνα αλλα και ο Πατερας σου, Ο ΘΕΪΚΟΣ γονιός σου. Χωρίς ένα γένος αλλά και με τα δύο μαζί. Δεν είμαι ο Θεός, ούτε η Θεά. Είμαι ΤΟ ΘΕΪΚΟ διότι είμαι και τα δύο ενωμένα. Είμαι το Γίν και Γιάνγκ μαζί.
ΤΟ ΘΕΪΚΟ ζήτησε απο τον Αβραάμ να του δείξει ότι τον αγαπά. Του ζήτησε να κάνει μια υπέρτατη θυσία. Να θυσιάσει το ίδιο του το παιδί.
"Εγώ στο έδωσα" του λέει και "Εγώ μπορώ και να στο πάρω"
"Αλλά, δεν θελω να στο παρω, .... Θελω να μου το ΔΩΣΕΙΣ ηθελημένα, να μου το δώσεις απο μόνος σου πίσω. Να το θυσιάσεις σε εμένα."
Με όλο τον πόνο της απόφασης αυτής, ο Αβραάμ είδε πως δεν είχε εκλογή.
ΤΟ ΘΕΪΚΟ, μπορούσε πράγματι να του πάρει τον μοναχογυιό του ανά πάσα στιγμή. Κανείς δεν εξουσιάζει τον θάνατο. Αλλά ο Αβραάμ είχε μια εκλογή, έστω και αν δεν έμοιαζε για εκλογή.
Μπορούσε να διαλέξει να το χάσει το παιδί του, ή να το προσφέρει απο μόνος του.
Το χάσημο και η προσφορά είχε άλλωστε το ίδιο αποτέλεσμα. Το παιδί του δεν θα ήταν πιά μαζί του. Αλλα τι θα έκανε; Θα το 'εχανε ή θα το έδινε ηθελημένα;
Ο Αβραάμ το έδωσε. Ξέρετε γιατί; Διότι το λάτρευε. Διότι σκέφτηκε "που αλλού θα είναι το παιδι μου πιό ασφαλές απο την αγκαλιά ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ που γΈννησε και εμένα τον ίδιο;"
Αλλα θυμήθικε όμως, ότι ΤΟ ΘΕΪΚΟ ήταν που τον είχε διώξει απο τον παράδεισο. 'Αρα, ΤΟ ΘΕΪΚΟ δεν ηταν πάντα ή μόνο προστασία, ήταν και έξοση!
'Ηταν καλό ΤΟ ΘΕΪΚΟ ή κακό; Ηταν η θυσία κάτι καλό ή κακό; Ο Αβραάμ δεν μπορούσε να ξέρει. Ποτέ πριν στα 100 και χρόνια ζωής του δεν είχε βρεθεί μπροστά σε μιά τέτοια απόφαση.
Τι ήταν πραγματικά αυτή η θυσία; 'Ηταν ένας φόβος του Αβραάμ. Νόμιζε ότι ό,τι και να κάνει, θα έχανε το παιδί του. Ηθελημένα ή όχι.
Το έχασε όμως;
Δεν το έχασε αλλά κέρδισε και ένα κριάρι!
"Πρέπει να ηρεμίσω, να χαλαρώσω, γιατί το παιδί εισπράτει αυτή μου την απογοήτευση και τον πληγώνω καθημερινά άθελά μου και ναι να ψάξω να του δώσω την βοήθεια που χρειάζεται για να εκφραστεί, με όποιο τρόπο μπορεί εκείνος και οχι με τον τρόπο που εγώ περιμένω και θέλω να μου μιλήσει."
Λοιπον, μαμά μου καλή, με αυτή την σκέψη σου, έκανες ένα τεράστιο βήμα μπροστά. Κατ΄αρχάς, το ότι δέχθηκες να "θυσιάσεις" την εικόνα του "παιδιού σου", του "παιδιού σου" που ήταν το παιδί που έβλεπες τόσο καιρό σαν δικό σου, ένα παιδί που έπρεπε να αρθρώσει λέξεις για να σου "μιλήσει".
Διάλεξες να δώσεις, να θυσιάσεις, να αφήσεις να πεθάνει αυτή η λανθασμένη εικόνα του "παιδιού σου". Και σαν δώρο, μπορείς όχι μόνο να κρατήσεις το παιδί σου, αλλά θα έχεις και κάτι παραπάνω, το "κριάρι". Το ΘΕΪΚΟ δώρο, που θα στο δώσει το ίδιο το παιδί σου.
Διότι άμα του ζητάς κάτι και επιμένεις να στο δώσει, του κλέβεις, του αφαιρείς την ελευθερία αλλά και την πιθανότητα να διαλέξει, και ... να στο δώσει απο μόνος του!!!
'Αφησε το παιδί σου να σου κάνει δώρο αυτό που τόσο πολύ θες.
Σταμάτα να του ζητάς. Αντί αυτού άνοιξε έναν άλλο δρόμο επικοινωνίας. Αμα δεί το παιδί ότι μπορεί να σε εμπιστευτεί, όπως είχε δει ο Αβραάμ απο τον δικό του γονέα ΤΟ ΘΕΪΚΟ, το παιδί σου θα σου το δείξει απο μόνος του την εμπιστοσύνη που σου έχει με το νασπυ δώσει κάτι που έχει δικό του.
Χτήσε πάνω στα βήματα που σου δίνει. Γίνε εσύ μεν ο αρχηγός, αλλά δέξου και παραδέξου ότι εσύ δεν ξέρεις τον δρόμο. Το δρόμο τον ξέρει το παιδί σου και άμα του το επιτρέψεις, θα σου τον δείξει αυτό τον δρομο που περνά μέσα απο το "κέλυφος" του Αυτισμού (ή καλύτερα αυτό που βλέπεις ΕΣΥ σαν κέλυφος του Αυτισμού ενώ δεν είναι) και φτάνει ως την ψυχή του παιδιού σου.
Για να δω αν έχεις κατανοήσει αυτά που σου λέω, θα σε ρωτήσω να λύσης ένα γρύφο.
Ενας γονέας και ενα παιδί βαδίζουν μαζί. Ο δρόμος είναι πολύ στενός και δεξιά και αριστερά εχει ένα πολύ βαθύ χαντάκι που μαζεύει το νερό της βροχής. 'Εβρεξε και είναι γεμάτο και επικύνδινο.
Ο γονέας και το παιδί βαδίζουν στον δρόμο μαζί. Ο γονέας ειναι ο αρχηγός, αλλά δεν ξέρει που πάει, ο δρόμος έχει τόσα πολλά παρακλάδια που μπορείς ευκολα να χαθεις και δεν μπορεις να γυρίσεις πίσω. Χρειάζετε το παιδί να του δείχνει πιό δρόμο να πέρνεις. Σαν αρχηγός πρέπει να είσαι μπροστά από το παιδί, αλλά άμα είσαι μπροστά από το παιδί, το παιδί δεν βλέπει τον δρόμο που έρχεται ώστε να σου λέει σωστά πιό να διαλέξεις. Από την άλλη, άμα βάλεις το παιδί μπροστά γίνετε αυτόματα ΕΚΕΙΝΟ ο αρχηγός και εσύ του είσαι άχρηστος, μιά και θα είναι το ίδιο αρχηγός, αλλά και αρχηγός που ξέρει τον δρόμο!!!!
Πως πρέπει να βαδίσουν οι δύο ώστε να είναι όλα όπως πρέπει; Να βλέπει το παιδί τον δρόμο, να είναι ο γονέας ο αρχηγός, αλλά και να μην πέσει κανείς στο χαντάκι;
Σταματήστε εδώ για λίγο και σκεφτήτε την απάντησή σας. Ποιός θα πάει μπροστά ο γονέας ή το παιδί, και ποιός θα ακολουθεί;
'Αμα πάει μπροστά το παιδί γίνετε αυτόματα εκείνο αρχηγός και εσείς ένα άχρηστο "παιδί". 'Αμα πάει ο γονέας μπροστά θα χαθούν στα σύγουρα, διότι δεν βλέπει που να πάει αλλά βλέπει χιλιάδες παρακλαδόσεις του δρόμου και δεν ξέρει που οδηγούν. Πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;
Βρήκατε την λύση;
Θα πάρει ο γονέας το παιδί στην ΑΓΚΑΛΙΑ του!!!
Θα είναι και οι δύο μπροστά χωρίς κανείς απο τους δύο ούτε να χάνει, αλλά ούτε να κινδυνεύει να πέσει στο χαντάκι. Το εξτρα δωρο (το κριάρι) είναι ότι τώρα μαζί ξέρουν και που πάνε.
Αυτο το "δώρο" της αγκαλιάς, είναι το κριάρι. Διότι με το να δώσει ΤΟ ΘΕΪΚΟ στον Αβραάμ το κριάρι δεν τον ΧΩΡΙΣΕ απο το παιδί του, του επέτρεψε να το έχει και να μπορεί να το αγκαλιάσει πολλές ακόμη μέρες!!!
Επέτρεψε στον Αβραάμ να ΕΧΕΙ και να ΚΡΑΤΗΣΕΙ = ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ!!!!
'Ομως η θυσία του Αβραάμ δεν τελειώνει εδώ! Παρόλο που νομίζουμε ότι τελείωνει, κάνουμε ένα βασικό λάθος!
Ο Αβραάμ δέχεται να κάνει την θυσία προς ΤΟ ΘΕΪΚΟ και ΤΟ ΘΕΪΚΟ του χαρίζει ενα τεράστιο κριάρι! Ανταμοιβή υπακοής θα νομίσετε.... Λάθος!!!!!
Διότι η θυσία του Αβραάμ έχει δύο πλευρές, όπως όλα, όπως και το ίδιο ΤΟ ΘΕΪΚΟ που είναι δυό πλευρές (αρσενική και θυλική, Υίν και Υάνγκ) έτσι και η θυσία έχει δυό πλευρές, μόνο που η Βίβλος έχει "ξεχάσει" να μας βοηθήσει να εννοήσουμε την άλλη πλευρά αυτής της θυσίας.
Μας δείχνει την υπακοή, τον σεβασμό προς της επίκληση ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ και την επιβράβευση αυτής της (καλής;;;) συμπεριφορας. Πολύ συμπεριφορικό και ΑΒΑ έτσι;;;
Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ΤΟ ΘΕΪΚΟ μας έχει δώσει και το δικαίωμα της εκλογής!
Πως συνδιάζονται αυτά τα δύο; Μοιάζει και αυτό σαν ένα γρύφο! 'Αμα μου λες να κάνω κάτι και το κάνω, δεν έχω εξασκήση το δικαίωμα της εκλογής που έχω, διότι αυτό το δικαίωμα υπαγορεύει, ότι μπορώ και έχω την εκλογή να αρνηθώ να κάνω αυτό που μου ζητάς! Είναι δικαιωμά μου και το να αρνηθώ, όπως είναι και το να δεχθώ να το κάνω!
Γιατί η μία εκλογή επιβραβεύεται και η άλλη όχι; ΤΟ ΘΕΪΚΟ μου έδωσε εμένα το δικαίωμα να διαλέξω. Αν είνει οι δύο εκλογές ισάξιες και εξίσου καλές, ή εξίσου κακές, η λογική λέει ότι θα έπρεπε ΤΟ ΘΕΪΚΟ να επιβραβεύσει τον Αβραάμ και όταν του αρνιόταν να του θυσιάσει το παιδί του.
'Αλλωστε πουθενά δεν γράφει η Βίβλος ότι ΤΟ ΘΕΪΚΟ του είπε "'Αμα δεν το θυσιάσεις, θα στο πάρω με το έτσι θέλω, μιά και εγώ στο έδωσα."
Αυτό που ζήτησε ΤΟ ΘΕΪΚΟ απο τον Αβραάμ ήταν μια εικονική αναπαράσταση της άγαπης που είχε ο Αβραάμ προς ΤΟ ΘΕΪΚΟ! (πολυ αυτιστικό αυτό, να του ζητήσει να κάνει την αγάπη εικόνα = θυσία!!!)
Του είπε "Εγώ στο έδωσα, Εγώ μπορω και να στο πάρω". Αλλα, δεν είπε "θέλω να στο πάρω", είπε "Θέλω να μου το ΔΩΣΕΙΣ". Και δεν είπε καν "Αμα δεν το θυσιάσεις, θα στο πάρω με το έτσι θέλω!"
Αυτή την διαδικασία σκέψης, ότι θα το χάσει το παιδί του ούτως ή άλλοως, την έκανε ο ίδιος ο Αβραάμ, με την λογική του πατέρα. Το αστείο και παράξενο σε όλη αυτή την ιστορία είναι, ότι η Βίβλος δεν αναφέρει την άποψη της μάνας. Τι είπε και τι έκανε η μάνα όταν ο άνδρας της της λέει νωρίς το πρωί, "Ξέρεις, πάω να θυσιάσω τον μικρό, και επιστρέφω!"
'Ετσι έχουμε δύο απόψεις.
Την άποψη ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ που ζητά μιά θυσία και δίνει ένα δικαίωμα εκλογής, και την άποψη του ανθρώπου, που ξέρει ότι ο ίδιος δεν ειναι παντοδύναμος σαν ΤΟ ΘΕΪΚΟ και νομίζει ότι 'Ο,ΤΙ και να διαλέξει (να θυσιάσει ή όχι) το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο μιά και θα χάσει το παιδί του ούτως ή άλλως!
Κάπως έτσι σκέφτονται και πολλοί γονείς. Αφού μου έχει "απαγάγει" ο Αυτισμός το παιδί μου, και δεν το έχω, μπορώ τώρα να το θυσιάσω και εγώ στην κοινωνία, στην επιστήμη, να τους το "δώσω" ηθελιμένα, μπας και μου το ανταλλάξουν με κάτι άλλο, έστω ένα τεράστιο κριάρι που θα μου δείνει κάποιο οικονομικό ώφελος!!!
'Ελα όμως που ΤΟ ΘΕΪΚΟ είναι και αυτιστικό και έχει το αίσθημα της απόλυτης ισότητας και απόλυτης δικαιωσύνης και όταν έκανε τον άνθρωπο τον έκανε όσο παντοδύναμο είναι και ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΘΕΪΚΟ!!!
'Ετσι όταν ΤΟ ΘΕΪΚΟ δίνει το δικαίωμα της εκλογής επιβραβεύει ό,τι και να διαλέξεις διότι έτσι δείχνεις ότι έχεις δεχθεί την ελευθερία αλλά και την ευθύνη της εκλογής σου.
Σε επιβραβεύει με ότι εκλογή κάνεις εδώ πάνω στη Γη. 'Αμα κλέψεις, και καταφέρεις να ξεφύγης δεν σου ρίχνει κεραυνό. Αμα σκοτώσεις και δεν σε πιάσουν δεν σου σκοτώνει ό,τι αγαπάς.
Αυτή ειναι η απόλυτη δικαιωσύνη, που σαν απόλυτος δίκαιος δικαστής ΤΟ ΘΕΪΚΟ σου έδωσε το δικαίωμα μιάς εκλογής μεταξύ δύο πραγμάτων!
'Οταν εξασκείς το δικαίωμα αυτό δεν σε τιμωρεί στην Γη. Αλλά επειδή φέρεις την ευθύνη της εκλογής σου, η ίδια η ζωή σου αλλάζει με κάθε εκλογή που κάνεις και έτσι διαλέγεις, μέσα απο τις εκλογές σου τον δρόμο που σε φέρνει να ζεις σε ενα παράδεισο ή σε μια κόλαση.
'Αμα κλέβεις και σκοτώνεις, άμα λες ψέματα ή κάωεις κακό το ξέρεις. 'Οτι έχεις κάνει το ξέρεις και το κουβαλάς μέσα σου. 'Οσο πιο πολλά κουβαλάς τόσο πιο βαριά είναι η ψυχή σου. 'Οσο πιο βαριά είναι, τόσο πιο δύσκολα περπατά πάνω στη Γη (γι' αυτό και χρειάζετε ακριβά οχήματα ίσως...) 'Οσο πιο δύσκολα περπατά, τόσο η Γη γίνετε κόλαση διότι άμα κάτι δεν κινηθεί, δεν "βαδίσει", τεματώνει και βρωμά! Εξ' ου και το παν ρέει! 'Αμα τελματώσεις θα είσαι αιώνια σε μια κόλαση και θα υποφέρεις απο το βάρος όσων κουβαλάς μέσα στη ψυχή σου.
Ο σωματικός πόνος δεν μετράται καν με τον πόνο της ψυχής!!!
Το σώμα έχει την ανδρεναλίνη που είναι ενα φυσικό ανασταλτικό του φυσικού πόνου διότι μαζί με την τεστοστερόνη, ελευθερώνει και ενδορφίνες μέσα στο σώμα. Το κάνει αυτό διότι 'αμα είναι να παλέψουμε να σωθούμε, και τραυματιστούμε να μην νοιώσουμε πολύ πόνο και έτσι να μπορούμε να συνεχίσουμε την μάχη της επιβίωσης. 'Οσο πιο πολλή ανδρεναλίνη παράγει το σώμα τόσο και πιό λιγώτερο πόνο θα νοιώσουμε.
Η ψυχή όμως δεν έχει τέτοιο ανασταλτικό πόνου. Η ψυχή ειναι γυμνή, άυλη, δεν εκρίνει ορμόνες και τα σχετικά. Η μόνη προστασία της ψυχής ειναι η Αλήθεια, και η Αγάπη. Η Αγάπη ειναι η ασπίδα που περιβάλει την ψυχή σαν μια ΑΓΚΑΛΙΑ, και η Αληθεια που είναι κοφτερή σαν μαχαίρι είναι το σπαθί, η πύρινη ρομφαία που κρατάν οι Αρχάγγελοι!
Ας γυρίσουμε στον Αβραάμ. Χωρίς της έγκριση της γυναίκας του (που άλλωστε κύησε και γέννησε το παιδί του), χωρίς καν να την καλέσει να είναι μαζί του, στο πλάι του την στιγμή αυτή την τόσο βασική, ο Αβραάμ πάει να θυσιάσει το μοναχοπαίδι του, που περίμενε κάπου ένα αιώνα να αποκτήσει μια και η Σάρα όταν έμεινε έγκυος ήταν κάπου 100 χρονών...
Ο Αβραάμ είχε κάνει την εκλογή του. Να δώσει το παιδί του στον τον Γονέα του και να ολοκληρώσει, κλείση τον συμβολικό κύκλο της ζωής. Ο γονέας ΤΟ ΘΕΪΚΟ, του λεει ευχαριστώ, παρε τώρα και ένα τεράστιο κριάρι και του το στέλνει αυτόματα.
Η Βίβλος μας λέει οτι ο Αβραάμ θυσίασε το κριάρι και όλοι ζήσαμε καλά.
'Οχι αγαπητοί μου φίλοι. Η Βίβλος δεν λέει ΜΟΝΟ αυτό. Διάβαστε προσεχτικά!
Λέει ότι αφού εμφανίστηκε το τεράστιο κριάρι, εμφανίστηκε και ο 'Αγγελος του Θανάτου με την πύρινη ρομφαία του!
Δηλαδή, ο Αβραάμ για ΑΚΟΜΗ μια φορά είχε μιά εκλογή να κάνει. 'Αλλωστε ήταν ο ίδιος και όλη η οικογένειά του βοσκοί, νομάδες, είχαν πρόβατα και γίδια που τους έδειναν τροφή, μαλλί να φτιάχνουν ρούχα και αντίσκοινα με αυτό, κρέας για τις γιορτές, κόκκαλα για όπλα, και πολλά ακόμη. Το πρόβατο όπως και η αγελάδα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν απο τον άνθρωπο μέχρι το τελευταίο τους μόριο.
Ο Αβραάμ έπρεπε λοιπόν και πάλι να διαλέξει μεταξύ δυο πιθανοτήτων. Ποιόν θα έδινε στον 'Αγγελο του Θανάτου; Το παιδί του που ήταν σάρκα και αίμα του, ή το τεράστιο κριάρι που ήταν ο υλικός πλούτος;
Θα μπορούσε να αρπάξει το κριάρι στην αγκαλιά του και να πει στο παιδί "έλα" με αποτέλεσμα να το χάσει το παιδί μιά και μόνο που ήταν θα το έρπαζε εύκολα ο Αγγελος που κατέβαινε. (Αλλά ηταν αόρατος στον Αβραάμ! 'Αλλη μιά λεπτομέρια που δεν την ξεκαθαρίζει η Βίβλος, διοτι αμα τις έλεγε καθαρά, η όλη εικόνα της θυσίας θα είχε αλλάξει πάρα πολυ!)
Ο Αβραάμ έδειξε όμως ότι ήταν παντοδύναμος, διότι κατάφερε να είναι στην παρουσία του Αγγέλου του Θανάτου, αλλά και να γυρίσει και ο ίδιος και το παιδί του σπίτι ζωντανοί! (Πρός μεγάλης ανακούφισης της μαμάς που στο μεταξύ τραβούσε εν το μεταξύ τα μαλλιά της απο την απελπισία...)
Αυτό, το πόσο παντοδύναμος είναι ο άνθρωπος, έχει ξεχάσει να μας το ξεκαθαρίσει η Βίβλος. Μας λέει ότι είμαστε φτιαγμένοι "κατ' εικόνα και ομοίωση ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ" αλλά δεν καθορίζει πιά είναι αυτή η "ομοίωση"... Αν ΤΟ ΘΕΪΚΟ ειναι παντοδύναμο, έτσι είναι και ο άνθρωπος αλλά το έχουμε ξεχάσει, έχουμε ξεχάσει την παντοδυναμία της ψυχής μας, και φυσικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να μας το θυμίσει.
Γιατί δεν μας το θυμίζει κανείς; Διότι άμα έχουμε ξεχάσει την παντοδυναμία της ψυχής μας, διότι σαν μέρος που είναι ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ ειναι αθάνατη όπως και ΤΟ ΘΕΪΚΟ, και μπορεί και κάνει θαύματα όπως και ΤΟ ΘΕΪΚΟ, και μπορεί και αλλάζει την ενέργεια του σύμπαντος όπως και ΤΟ ΘΕΪΚΟ, άμα τα έχουμε ξεχάσει όλα αυτά, ... γινόμαστε αδύναμοι. Ένα υλικό σώμα που μπορεί η πυρινη ρομφαία να δρέψει.
Και ένας αδύναμος μπορεί εύκολα να διαχειριστεί από έναν άλλο σαν να είναι μαριονέττα, να φτάσει να "πουλήσει" την ψυχή του σε όποιον του δώσει προστασία, του δώσει εύκολη επιβίωση, του δώσει άνεση, και το πιό σημαντικό... του δώσει υγεία και "αιώνια" ζωή (κάτι σαν την αιώνια νεότητα και ζωή της επιδερμίδας σας άμα αγοράσετε το τάδε καλυντικό).
Αυτό το ψεύτικο όνειρο μας πουλά η μη-αυτιστική (νευροτυπική) κοινωνία στην οποία θέλετε τόσο εύκολα να εντάξετε τα παιδιά σας. Μιά κοινωνια που έχει γίνει "Θεός" αλλά δεν είναι ΤΟ ΘΕΪΚΟ, και σας ζητά να θυσιάσετε τα παιδιά σας σε αυτή όπως ο Αβραάμ.
Θα το κάνετε όμως;
Ειναι η κοινωνία παντοδύναμη ή είσαστε εσείς οι παντοδύναμοι εφ' όσον έχετε μέσα σας στην ψυχή σας τα δύο που σας κάνανουν παντοδύναμους: την Αλήθεια και την Αγάπη;
ΤΟ ΘΕΪΚΟ έδωσε το δικαίωμα της εκλογής, και το βάρος της ευθύνης της εκλογής. Ό,τι και να διαλέξεις ΤΟ ΘΕΪΚΟ θα σου επιτρέψει να το φέρεις εις πέρας, καλό ή κακό, σωστό ή άδικο, όλα είναι ΙΣΑ, όπως οι δυό πλευρές σε ένα νόμισμα ειναι ίσες. (Είναι ίσες αλλά δεν είναι ΙΔΙΕΣ!)
Αυτή είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που μας έδωσε ΤΟ ΘΕΪΚΟ.
Η απόλυτη ελευθερία που έδωσε στην ψυχή μας είναι να έχει το δικαίωμα της εκλογής, όποια και άν είναι αυτή η εκλογή!!!!!!!!
Περλα
No comments:
Post a Comment